Τον γνωρίσαμε πριν 20 χρόνια περίπου, στις ωραίες εποχές της τηλεόρασης μέσα από την θρυλική σειρά του Ant1 «Εγκλήματα» στον ρόλο του Μιχαλάκη, ένας ρόλος που αγκαλιάστηκε πολύ από του τηλεθεατές τότε και πολλοί τον θυμούνται και τον αγαπούν μέχρι και σήμερα. Αυτή ήταν η αρχή για να γίνει ευρέως γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό. Ο Σταύρος Νικολαΐδης όμως συνέχισε δυνατά και μας χάρισε μοναδικές στιγμές γέλιου μέσα από την τηλεόραση και το θέατρο αποδεικνύοντας περίτρανα σε κάθε του ρόλο το πόσο ταλαντούχος είναι. Πολύ γέλιο αλλά και συγκίνηση μας χαρίζει και αυτή την περίοδο ως «Φέλιξ» στην ρομαντική κωμωδία του Bill Manhoff, «Μέχρι θανάτου», στον πολυχώρο «Αθηναΐδα» σε σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα με συμπρωταγωνίστρια την Φαίδρα Δρούκα. Ο Σταύρος Νικολαΐδης μιλά στο mikrofwno.gr και την Ανθή Κουρεντζή για τον ρόλο του στην θεατρική παράσταση, που πρωταγωνιστεί και το πόσο απολαμβάνει να αναμετριέται με κόντρα ρόλους, όπως αυτός του «Φέλιξ», τι θυμάται από τα «Εγκλήματα» και πως βλέπει το τηλεοπτικό σκηνικό σήμερα.
Αυτή την περίοδο σας συναντάμε στην «Αθηναΐδα» στο έργο του Bill Manhoff «Μέχρι θανάτου», ένα έργο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Μετά τι γίνεται; Μπορούν δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι να συμβιώσουν;
Τα ετερώνυμα έλκονται μόνο στην αρχή κι επιφανειακά. Σεξουαλικά, αν θέλεις. Για να μπορέσουν να συμβιώσουν και να προχωρήσουν σαν σύντροφοι, πρέπει να πάψουν να είναι τόσο ετερώνυμα. Κι αυτό είναι το δύσκολο. Χωρίς να χάσεις την υπόστασή σου, να καταφέρεις να πλησιάσεις τον άλλον, να βάλεις πολύ νερό στο κρασί σου. Θέλει πολύ υπομονή και επιμονή. Θέλει πολλές αντοχές κι υποχωρήσεις. Κι όλα αυτά προϋποθέτουν να ξέρεις τι θέλεις και να τα έχεις καλά με σένα. Πρέπει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, για να αποδειχθείς τον άλλον. Κι αυτή είναι η διαδρομή που κάνει ο Φέλιξ (ο ρόλος μου) στην παράσταση μας. Μια διαδρομή που φυσικά περνάει μέσα από πολύ γέλιο, συγκρούσεις και συγκινήσεις.
Θα τα καταφέρουν οι ήρωες στο τέλος να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον;
Στο τέλος έτσι φαίνεται. Βέβαια, όπως σε όλες τις κομεντί μετά το happy end δεν ξέρουμε τι ακολουθεί και πόσο κρατάει.
Αυτό είναι αλήθεια. Ο έρωτας είναι πόλεμος;
Μα τότε πως θα ίσχυε το σύνθημα: κάντε έρωτα κι όχι πόλεμο; Σε αρκετές μάχες μετέχουμε καθημερινά κι αρκετό πόλεμο όλων των ειδών βλέπουμε ή ζούμε. Ο έρωτας είναι ζωή, χαρά, εμπειρίες. Ακόμα και στις δύσκολες συγκρουσιακές στιγμές του.
Έχετε κοινά στοιχεία με τον ήρωα που υποδύεστε;
Κανένα.Κι αυτή ήταν η πρόκληση. Για παράδειγμα: Ο Φέλιξ είναι κομπλεξικός, έως και εχθρικός απέναντι στο άλλο φύλλο. Εγώ το αγαπάω. Ο Φέλιξ πιστεύει ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, εγώ μάλλον έχω λιγότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου απ´όσο μου αξίζει.
Ο κόσμος σας έχει συνηθίσει και αγαπήσει σε κωμικούς ρόλους. Το χιούμορ είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει και στην προσωπική σας ζωή;
Ναι, μου αρέσει να κάνω την παρέα μου να γελάει.
Το να γίνετε ηθοποιός είναι όνειρο που είχατε από μικρό παιδί ή ήρθε τυχαία στην ζωή σας;
Μπήκα σε ερασιτεχνική ομάδα από το γυμνάσιο. Από τότε ποτέ δεν σκέφτηκα πως θα κάνω κάτι άλλο στην ζωή μου.
Μια σειρά που αγάπησε πολύ ο κόσμος και από την οποία γίνατε ευρέως γνωστός είναι τα «Εγκλήματα». Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;
Θυμάμαι τα όνειρα, την αισιοδοξία, την απόλαυση της επιτυχίας και τα περασμένα μεγαλεία της ελληνικής τηλεόρασης και των ελληνικών σειρών.
Σας ενόχλησε το γεγονός ότι ο κόσμος σας είχε ταυτίσει για πολλά χρόνια με τον ρόλο σας στα «Εγκλήματα»;
Τότε όχι, τώρα όμως μετά από σχεδόν 20 χρόνια είναι κάπως.
Από την άλλη δεν είναι ωραίο που ο κόσμος αγαπά και θυμάται την επιτυχία που έκαναν αυτοί οι ρόλοι;
Φυσικά. Ο ηθοποιός όμως δεν είναι ΕΝΑΣ ρόλος. Άλλο η αγάπη του κοινού για ένα ρόλο κι άλλο η ταύτιση επ´αόριστον. Το θέμα δεν είναι η αγάπη, αλλά το πως εκφράζεται αυτή. Η αγάπη σαφώς μου αρέσει και την επιθυμώ, αλλά για το σύνολο της δουλειάς μου.
Προηγουμένως αναφερθήκατε στα «περασμένα μεγαλεία της ελληνικής τηλεόρασης». Είμαστε πολύ μακριά από την επάνοδο της καλής εποχής; Και πιστεύετε πως μόνο η έλλειψη χρημάτων το εμποδίζει αυτό;
Δυστυχώς τα χρήματα είναι το βασικό. Και λίγο η παιδεία του κοινού. Τα κανάλια είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που επιβιώνουν από τις διαφημίσεις. Σε μια χώρα που καταρρέει οικονομικά, δεν έχουν περιθώρια, ούτε για χασούρες, ούτε για ρίσκα, ούτε για ακριβές παραγωγές. Προσωπικά θαυμάζω τον Alpha που επενδύει όλο και περισσότερο στις ελληνικές σειρές, δυστυχώς όμως έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει. Κατά την γνώμη μου μια απ´τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων απ´όλες τις πλευρές είναι ο Αστέρας Ραχούλας. Πάει καλά, αποκτάει σιγά σιγά το κοινό που του αξίζει και μόλις βγαίνει το Survivor ασχολούνται όλοι με αυτό. Ε, τι να πω; Φαίνεται ότι είναι τόσο έντονες οι καταστάσεις που ζούμε ως χώρα, που στο κοινό πια δεν φτάνει η μυθοπλασία, του φαίνεται λίγη. Προτιμάει την αρένα. Διψάει για καυγάδες και κόντρες. Άλλωστε το βλέπουμε και γύρω μας καθημερινά. Ο κόσμος είναι στην τσίτα και με το παραμικρό μπορεί να ξεσπάσει καυγάς. Προφανώς επειδή φοβόμαστε να ξεσπάσουμε σε αυτούς που πρέπει.
Η κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας σίγουρα δεν εμπνέει στον λαό αισιοδοξία για το μέλλον. Εσείς είστε αισιόδοξος;
Ναι, απ´ τη φύση μου είμαι. Ή μάλλον ήμουν γιατί αυτό που συμβαίνει τώρα είναι τόσο παρά φύσιν, που τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει όσο φυσιολογικό ήταν.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα παιδί που μπαίνει τώρα στον χώρο της υποκριτικής
Να έχει πολύ γερό στομάχι, να έχει θάρρος και θράσος (με την καλή έννοια) και ει δυνατόν, να μην περιμένει να βιοπορισθεί από αυτό το επάγγελμα.
Πέρα από την παράσταση έχετε άλλα επαγγελματικά σχέδια;
Τίποτα σίγουρο ακόμα.
Τον γνωρίσαμε πριν 20 χρόνια περίπου, στις ωραίες εποχές της τηλεόρασης μέσα από την θρυλική σειρά του Ant1 «Εγκλήματα» στον ρόλο του Μιχαλάκη, ένας ρόλος που αγκαλιάστηκε πολύ από του τηλεθεατές τότε και πολλοί τον θυμούνται και τον αγαπούν μέχρι και σήμερα. Αυτή ήταν η αρχή για να γίνει ευρέως γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό. Ο Σταύρος Νικολαΐδης όμως συνέχισε δυνατά και μας χάρισε μοναδικές στιγμές γέλιου μέσα από την τηλεόραση και το θέατρο αποδεικνύοντας περίτρανα σε κάθε του ρόλο το πόσο ταλαντούχος είναι. Πολύ γέλιο αλλά και συγκίνηση μας χαρίζει και αυτή την περίοδο ως «Φέλιξ» στην ρομαντική κωμωδία του Bill Manhoff, «Μέχρι θανάτου», στον πολυχώρο «Αθηναΐδα» σε σκηνοθεσία Μάνου Τσότρα με συμπρωταγωνίστρια την Φαίδρα Δρούκα. Ο Σταύρος Νικολαΐδης μιλά στο mikrofwno.gr και την Ανθή Κουρεντζή για τον ρόλο του στην θεατρική παράσταση, που πρωταγωνιστεί και το πόσο απολαμβάνει να αναμετριέται με κόντρα ρόλους, όπως αυτός του «Φέλιξ», τι θυμάται από τα «Εγκλήματα» και πως βλέπει το τηλεοπτικό σκηνικό σήμερα.
Αυτή την περίοδο σας συναντάμε στην «Αθηναΐδα» στο έργο του Bill Manhoff «Μέχρι θανάτου», ένα έργο που επιβεβαιώνει την άποψη ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Μετά τι γίνεται; Μπορούν δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι να συμβιώσουν;
Τα ετερώνυμα έλκονται μόνο στην αρχή κι επιφανειακά. Σεξουαλικά, αν θέλεις. Για να μπορέσουν να συμβιώσουν και να προχωρήσουν σαν σύντροφοι, πρέπει να πάψουν να είναι τόσο ετερώνυμα. Κι αυτό είναι το δύσκολο. Χωρίς να χάσεις την υπόστασή σου, να καταφέρεις να πλησιάσεις τον άλλον, να βάλεις πολύ νερό στο κρασί σου. Θέλει πολύ υπομονή και επιμονή. Θέλει πολλές αντοχές κι υποχωρήσεις. Κι όλα αυτά προϋποθέτουν να ξέρεις τι θέλεις και να τα έχεις καλά με σένα. Πρέπει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, για να αποδειχθείς τον άλλον. Κι αυτή είναι η διαδρομή που κάνει ο Φέλιξ (ο ρόλος μου) στην παράσταση μας. Μια διαδρομή που φυσικά περνάει μέσα από πολύ γέλιο, συγκρούσεις και συγκινήσεις.
Θα τα καταφέρουν οι ήρωες στο τέλος να αποδεχτούν ο ένας τον άλλον;
Στο τέλος έτσι φαίνεται. Βέβαια, όπως σε όλες τις κομεντί μετά το happy end δεν ξέρουμε τι ακολουθεί και πόσο κρατάει.
Αυτό είναι αλήθεια. Ο έρωτας είναι πόλεμος;
Μα τότε πως θα ίσχυε το σύνθημα: κάντε έρωτα κι όχι πόλεμο; Σε αρκετές μάχες μετέχουμε καθημερινά κι αρκετό πόλεμο όλων των ειδών βλέπουμε ή ζούμε. Ο έρωτας είναι ζωή, χαρά, εμπειρίες. Ακόμα και στις δύσκολες συγκρουσιακές στιγμές του.
Έχετε κοινά στοιχεία με τον ήρωα που υποδύεστε;
Κανένα.Κι αυτή ήταν η πρόκληση. Για παράδειγμα: Ο Φέλιξ είναι κομπλεξικός, έως και εχθρικός απέναντι στο άλλο φύλλο. Εγώ το αγαπάω. Ο Φέλιξ πιστεύει ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι, εγώ μάλλον έχω λιγότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου απ´όσο μου αξίζει.
Ο κόσμος σας έχει συνηθίσει και αγαπήσει σε κωμικούς ρόλους. Το χιούμορ είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει και στην προσωπική σας ζωή;
Ναι, μου αρέσει να κάνω την παρέα μου να γελάει.
Το να γίνετε ηθοποιός είναι όνειρο που είχατε από μικρό παιδί ή ήρθε τυχαία στην ζωή σας;
Μπήκα σε ερασιτεχνική ομάδα από το γυμνάσιο. Από τότε ποτέ δεν σκέφτηκα πως θα κάνω κάτι άλλο στην ζωή μου.
Μια σειρά που αγάπησε πολύ ο κόσμος και από την οποία γίνατε ευρέως γνωστός είναι τα «Εγκλήματα». Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;
Θυμάμαι τα όνειρα, την αισιοδοξία, την απόλαυση της επιτυχίας και τα περασμένα μεγαλεία της ελληνικής τηλεόρασης και των ελληνικών σειρών.
Σας ενόχλησε το γεγονός ότι ο κόσμος σας είχε ταυτίσει για πολλά χρόνια με τον ρόλο σας στα «Εγκλήματα»;
Τότε όχι, τώρα όμως μετά από σχεδόν 20 χρόνια είναι κάπως.
Από την άλλη δεν είναι ωραίο που ο κόσμος αγαπά και θυμάται την επιτυχία που έκαναν αυτοί οι ρόλοι;
Φυσικά. Ο ηθοποιός όμως δεν είναι ΕΝΑΣ ρόλος. Άλλο η αγάπη του κοινού για ένα ρόλο κι άλλο η ταύτιση επ´αόριστον. Το θέμα δεν είναι η αγάπη, αλλά το πως εκφράζεται αυτή. Η αγάπη σαφώς μου αρέσει και την επιθυμώ, αλλά για το σύνολο της δουλειάς μου.
Προηγουμένως αναφερθήκατε στα «περασμένα μεγαλεία της ελληνικής τηλεόρασης». Είμαστε πολύ μακριά από την επάνοδο της καλής εποχής; Και πιστεύετε πως μόνο η έλλειψη χρημάτων το εμποδίζει αυτό;
Δυστυχώς τα χρήματα είναι το βασικό. Και λίγο η παιδεία του κοινού. Τα κανάλια είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που επιβιώνουν από τις διαφημίσεις. Σε μια χώρα που καταρρέει οικονομικά, δεν έχουν περιθώρια, ούτε για χασούρες, ούτε για ρίσκα, ούτε για ακριβές παραγωγές. Προσωπικά θαυμάζω τον Alpha που επενδύει όλο και περισσότερο στις ελληνικές σειρές, δυστυχώς όμως έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει. Κατά την γνώμη μου μια απ´τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων απ´όλες τις πλευρές είναι ο Αστέρας Ραχούλας. Πάει καλά, αποκτάει σιγά σιγά το κοινό που του αξίζει και μόλις βγαίνει το Survivor ασχολούνται όλοι με αυτό. Ε, τι να πω; Φαίνεται ότι είναι τόσο έντονες οι καταστάσεις που ζούμε ως χώρα, που στο κοινό πια δεν φτάνει η μυθοπλασία, του φαίνεται λίγη. Προτιμάει την αρένα. Διψάει για καυγάδες και κόντρες. Άλλωστε το βλέπουμε και γύρω μας καθημερινά. Ο κόσμος είναι στην τσίτα και με το παραμικρό μπορεί να ξεσπάσει καυγάς. Προφανώς επειδή φοβόμαστε να ξεσπάσουμε σε αυτούς που πρέπει.
Η κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας σίγουρα δεν εμπνέει στον λαό αισιοδοξία για το μέλλον. Εσείς είστε αισιόδοξος;
Ναι, απ´ τη φύση μου είμαι. Ή μάλλον ήμουν γιατί αυτό που συμβαίνει τώρα είναι τόσο παρά φύσιν, που τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει όσο φυσιολογικό ήταν.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα παιδί που μπαίνει τώρα στον χώρο της υποκριτικής
Να έχει πολύ γερό στομάχι, να έχει θάρρος και θράσος (με την καλή έννοια) και ει δυνατόν, να μην περιμένει να βιοπορισθεί από αυτό το επάγγελμα.
Πέρα από την παράσταση έχετε άλλα επαγγελματικά σχέδια;
Τίποτα σίγουρο ακόμα.
