Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πέρασαν 44 χρόνια μετά την “Εξέγερση του Πολυτεχνείου”, την μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών. Οι αιτίες, τα γεγονότα, τα θύματα και η δίκη είναι ιστορίες καταγεγραμμένες, γνωστές και αξιομνημόνευτες.
Ποια είναι, όμως, τα αποτελέσματα; Τι συμβαίνει τώρα στην Ελληνική Κυβέρνηση και ποια η συνείδηση στο μέσο ελληνικό νου;
Πάντα αναρωτιόμουν πώς να ήταν αυτή η ζοφερή περίοδος για την Ελλάδα και πόσο δύσκολα χρόνια έζησαν οι τότε σκεπτόμενοι άνθρωποι που, βλέποντας τη χώρα τους να διχάζεται, διεκδικούσαν τα βασικά αγαθά της δημοκρατίας: “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”.
Σκέφτομαι πως στην εποχή μας ίσως δεν υπάρχει έμπρακτη δημοκρατία. Ο κόσμος πνίγεται από την καθημερινότητα και τα οικονομικά προβλήματα, και συχνά δεν υπάρχει περιθώριο για σκέψη ή πνευματική αναζήτηση. Όλα καθοδηγούνται και καλουπώνονται σιγά σιγά.
“Δεν υπάρχει μέλλον στη Ελλάδα”, λένε. Διαφωνώ. Αν ανοίξουμε τα μάτια μας θα αντιληφθούμε ότι κάθε χώρα έχει προβλήματα γιατί κάθε χώρα έχει συμφέροντα. Το εξωτερικό δεν είναι “Η” λύση. Είναι, βεβαίως, μια επιλογή. Είναι ένα βήμα για να διευρύνουμε τις γνώσεις μας, να αποκτήσουμε διαφορετικές εμπειρίες, να εκτιμήσουμε όσα έχουμε και να διεκδικήσουμε όσα θέλουμε. Όχι, όμως, για να λιποτακτήσουμε.
Γιατί τα Πανεπιστήμια, τα Πολυτεχνεία και τα σχολεία, λοιπόν, είναι κλειστά μια τόσο σημαντική μέρα; Δε θα έπρεπε να ανοίγουν στο κοινό και να λαμβάνουν χώρα δρώμενα; Να θυμηθούν όσοι ξέχασαν και να μάθουν όσοι αγνοούν; Μόνο έτσι θα εξελιχθεί η Ελλάδα και ο κάθε άνθρωπος. Μόνο έτσι θα υπάρξει ξανά ελπίδα. Μόνο έτσι θα έρθει η επανάσταση. Η γνώση είναι δύναμη και τελευταία νιώθω πως η λογοκρισία και η – μάλλον ηθελημένα – ελλιπής πληροφόρηση αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Όπως είπε και ο ριζοσπάστης επαναστάτης και λαϊκός ήρωας Che Guevara: “Ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις. Η σιωπή είναι (κι αυτή) ένα επιχείρημα που εκφράζεται με άλλον τρόπο.”
Ο Μίκης Θεοδωράκης, αυτή η τόσο σημαντική μουσική και πολιτική φιγούρα, πως αισθάνεται άραγε για την Ελλάδα του σήμερα; Ποιός ξέρει..
