Ποια είναι, αλήθεια, η Σοφία Παπαζόγλου και πόσα ξέρετε γι’ αυτήν; Αν ανατρέξει κανείς στο προσωπικό της site, σίγουρα, θα σταθεί σε αρκετά σημεία της τραγουδιστικής της πορείας. Ένα κορίτσι προερχόμενο από οικογένεια με μουσικές καταβολές και ιδιαίτερη έφεση στη μόρφωση, αναπόφευκτα, δε θα μπορούσε να ακολουθήσει διαφορετική πορεία στην ζωή της. Απόφοιτος του ΑΠΘ, με μουσικές σπουδές στο Σύγχρονο Ωδείο Αθηνών η Σοφία Παπαζόγλου έκανε, τελικά, αυτό που μιλούσε περισσότερο στην καρδιά της. Ο δρόμος της μουσικής άνοιξε γι’ αυτήν με σημαντικές συνεργασίες από τα πρώτα της κιόλας βήματα. Οι σπουδαίες φωνητικές της δυνατότητες και η αγάπη της για τη μουσική και το τραγούδι της έχουν χαρίσει έως τώρα μοναδικές εμπειρίες πλάι σε μεγάλους συνθέτες και τραγουδοποιούς εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων.
Η Σοφία Παπαζόγλου, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της album «Στου ονείρου τις στροφές» και στα πλαίσια των χειμερινών της εμφανίσεων στις Μουσικές Διαδρομές, μιλά στο Μικρόφωνο!
Στο προσωπικό σου site αναφέρεται ότι ξεκίνησες το τραγούδι αξιοποιώντας έντονες μνήμες παιδικών χρόνων. Ποια περιστατικά σε επηρέασαν και ποιες εικόνες είναι χαραγμένες στο μυαλό σου όσον αφορά το παραδοσιακό και το λαϊκό τραγούδι;
Η οικογένειά μου ήταν εξαιρετικά φιλόμουση, αγαπούσαν πολύ τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό, το γλέντι και, ενώ κανείς δεν έγινε ποτέ επαγγελματίας, όλοι τραγουδούσαν σωστά ή έπαιζαν ερασιτεχνικά κάποιο όργανο ή έψελναν. Γεννήθηκα στις Βρυξέλλες, όπου ο παππούς μου είχε ένα πικάπ- έπιπλο της εποχής, και θυμάμαι τα 45άρια και τους δίσκους 33 στροφών που βάζαμε κι ακούγαμε. Από Ξυλούρη και Νταλάρα μέχρι Γκρέυ και Καζαντζίδη. Από νησιώτικα και ποντιακά μέχρι Τσιτσάνη και Εσκενάζυ. Χώρια τα ξένα τραγούδια της εποχής… Μιλάμε για τη δεκαετία του ’70. Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, το 1978 τα ίδια ακούσματα συνεχίζονταν και πλουτίζονταν. Στις γιορτές χόρευαν και γλεντούσαν παρέα μικροί και μεγάλοι και επικρατούσε κέφι και χορός! Δεν ήταν η καθημερινότητα μας το γλέντι γιατί ο μπαμπάς μου ήταν άνθρωπος της βιοπάλης και όλοι εργάζονταν. Όμως, όταν γίνονταν οι μαζώξεις αυτές, ήταν το κάτι άλλο! Επίσης, η μάνα είχε όλη μέρα ανοιχτό το ραδιόφωνο κι άκουγε Γιώτα Λύδια, Πόλυ Πάνου, Αγγελόπουλο κι άλλους σπουδαίους τραγουδιστές της εποχής εκείνης. Υπήρχε βαθιά μουσική παράδοση ριζωμένη στην οικογένειά μου και κάπως έτσι μεταφέρθηκε σε μένα η έφεση στο τραγούδι και τη μουσική.
Οι αναφορές σου συνεχίζουν να είναι οι ίδιες με την αρχή της πορείας σου; Τι σε «σημάδεψε», που μπορείς να το ανακαλέσεις ως σημείο αναφοράς στη μουσική σου διαδρομή;
Το λέω πάντα πως αν δεν βρισκόταν στο δρόμο μου ο Νίκος ο Μαμαγκάκης, δεν ξέρω αν και πώς θα είχα ασχοληθεί με το τραγούδι. Ήταν ο μέντοράς μου. Θα τον ευγνωμονώ και θα τον μνημονεύω πάντα. Θέλω όμως να αναφερθώ και στον Παναγιώτη τον Καλαντζόπουλο που με τον δίσκο «Πέμπτη απόγευμα» και το «Να’ χα δυο ζωές» μου έδωσε ένα γερό βήμα μπροστά στην πορεία μου.
Θα τολμούσες να δοκιμαστείς και σε άλλα είδη μουσικής, αν σου δινόταν η ευκαιρία; Σου έχει δοθεί και έχεις αρνηθεί μια τέτοια πρόταση;
Ήδη κάθε χρόνο με τη Ναταλία τη Ρασούλη στον πολυχώρο της Βαβέλ στο Μαρούσι, παρουσιάζουμε πρόγραμμα με τραγούδια funk και soul! Μεγάλη σπουδή, σχολείο ολόκληρο αυτό το είδος μουσικής που αγαπώ πολύ, από τότε που την πρωτοάκουσα, και μελετάω με κάθε ευκαιρία. Επίσης, έκανα κλασικό τραγούδι 7 χρόνια κι έφτασα ως το δίπλωμα αλλά λόγω προβλημάτων με τις φωνητικές χορδές μου τότε το άφησα. Έμαθα πολλά όμως από τον πλούτο του κλασικού τραγουδιού και μου έδωσε αυτοπεποίθηση και γερό πάτημα στις νότες. Το μόνο τραγούδι στο οποίο δεν με ενδιαφέρει να δοκιμαστώ είναι το σκυλάδικο!
Πότε και πώς ξεκίνησε η επαγγελματική σου ενασχόληση με το τραγούδι;
Ξεκίνησα το 1994 στη Θεσσαλονίκη ερασιτεχνικά με το συγκρότημα παραδοσιακής μουσικής «Εν χορδαίς» του Κυριάκου Καλαιτζίδη. Εκεί ήρθα σε πιο στενή επαφή με το παραδοσιακό μέλος και τη βυζαντινή μουσική. Όλα ύστερα απ’ αυτήν τη συνάντηση και συνεργασία πήραν το δρόμο τους και ήρθαν απροόπτα κι αναπάντεχα ομολογώ.
Θέλω να μας εκμυστηρευτείς ένα όνειρο που έχεις για την μετέπειτα πορεία της καριέρας σου και της ζωής σου.
Εύχομαι να κάνω ενδιαφέρουσες συνεργασίες, εύχομαι να λέω τραγούδια που θα τα αγαπά ο κόσμος, να συνεχίσω να γυρίζω τον κόσμο δίνοντας συναυλίες και να γνωρίζω ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, όπως ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος της Αλβανίας για παράδειγμα που γνώρισα πρόσφατα, συνομίλησα μαζί του κι άκουσα πολύ όμορφα πράγματα. Αφορμή στάθηκε η συναυλία μας με τη Λαϊκή ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης και τον Κώστα Μακεδόνα στα Τίρανα, όπου πήγαμε ως προσκεκλημένοι του. Όσον αφορά τη ζωή εύχομαι εγώ και η κόρη μου να έχουμε υγεία, χαμόγελο και καλά μυαλά!
Ποιος θεωρείς ότι είναι ο πιο σημαντικός στίχος που έχεις τραγουδήσει; Ποιος στίχος σε σημάδεψε;
Ένας από τους ωραιότερους στίχους που έχω τραγουδήσει είναι του Ηλία Κατσούλη και τον έχει μελοποιήσει ο Μανώλης ο Πάππος στον δίσκο μας « Όσα σου μοιάζουν» που είχε κυκλοφορήσει το 2003. «Η αγάπη είναι μια, φυτρώνει στην πιο άγρια ερημιά».
Από αυτά που έχω διαβάσει για σένα μου δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που θέλει να «ψυχαγωγεί» τον κόσμο και όχι απλά να τον διασκεδάζει. Υπάρχει τέτοιο κοινό στις μέρες μας;
Υπάρχει αλλά είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Τον έχουν ζαλίσει τον κόσμο οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα. Η πλύση εγκεφάλου που γίνεται είναι απίστευτη και ανελέητη… Εκτός αυτού, η κρίση έχει προκαλέσει απογοήτευση και μαρασμό στις ψυχές. Είχαμε μάθει να καλύπτουμε τα συναισθηματικά μας κενά με τα φράγκα. Η νεοπλουτίλα διέλυσε τη χώρα μας. Απαίδευτοι κι ακαλλιέργητοι άνθρωποι με πολλά λεφτά στην τσέπη… Καταστροφή. Εδώ, καλλιεργημένοι πιάνουν λεφτά και τρελαίνονται!!! Αυτά κι άλλα πολλά έφτιαξαν ένα επιφανειακό και ρηχό μουσικό- και όχι μόνο- τοπίο. Προσωπικά στέκομαι εδώ και πολλά χρόνια απέναντι σ’ αυτό και με τις δικές μου δυνάμεις κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να το ισορροπήσω.
Στο βιογραφικό σου αναφέρονται οι σπουδές σου στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Α.Π.Θ. Ένα κομμάτι της ζωής σου που αγνοούσαμε. Πώς σε επηρέασε, τι μνήμες έχεις από αυτήν την «πλευρά» της ζωής σου;
Επειδή τα αδέλφια της μητέρας μου ήταν πολύ μορφωμένοι άνθρωποι και τους είχα ως πρότυπο, ήθελα από μικρή να σπουδάσω και να μορφωθώ κι εγώ. Τα πήγαινα καλά με τα γράμματα, τις ξένες γλώσσες, τον πολιτισμό. Στόχος μου ήταν το πανεπιστήμιο λοιπόν. Και τον πέτυχα. Τέλειωσα τη σχολή μου στη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα τραγουδούσα επαγγελματικά πια. Ήταν αρκετά ξένοιαστα χρόνια, η σχολή ήταν ενδιαφέρουσα, είχα αποδείξει και στην οικογένεια ότι τα κατάφερα και δεν μπορούσε κανείς πια να μου κουνηθεί!
Αρκετές από τις συνεργασίες σου είναι με ορχήστρες, μουσικά σύνολα και άλλους καλλιτέχνες. Τι διαφορά έχει να συνεργάζεσαι με ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων από τον κλειστό κύκλο μιας μπάντας;
Όταν συνεργάζεσαι με μεγάλες ορχήστρες είναι μεγαλύτερη η ευθύνη γιατί ένα λάθος κοστίζει ακριβά και δεν «μπαλώνεται» εύκολα. Όμως είναι πλούσιο το άκουσμα και νοιώθεις την πληρότητα στον ήχο. Με μια ορχήστρα λίγων ατόμων καλύπτεται πιο εύκολα το λαθάκι και δεν το αντιλαμβάνεται εύκολα το κοινό. Κατά τα άλλα μου αρέσουν το ίδιο οι συνεργασίες με μεγάλες ή μικρές ορχήστρες. Όταν οι μουσικοί είναι καλοί κι έχουν αισθητική και άποψη το απολαμβάνω πλήρως, όπως και να’ χει!
Η τελευταία δισκογραφική σου κυκλοφορία τιτλοφορείται «Στου ονείρου τις στροφές». Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια, καθώς και τι το διαφορετικό θεωρείς πως έχουν να προσφέρουν αυτά τα 11 νέα τραγούδια σου στο μουσικόφιλο κοινό.
Ο Παναγιώτης ο Στεργίου, που έγραψε τη μουσική, όποτε ερχόταν σε μουσικές σκηνές που τραγουδούσα μου έλεγε πόσο του άρεσε η φωνή μου και ότι με θεωρούσε από τις καλύτερες τραγουδίστριες. Κάποια στιγμή όταν έκανα τις μίξεις για τον δίσκο μου με επανεκτελέσεις παλιών λαϊκών «Ο χτύπος της καρδιάς μου», τον κάλεσα να τα ακούσει και να μου πει τη γνώμη του γι’ αυτό που ετοίμαζα. Εκεί μου είπε ότι μου είχε γράψει ένα τραγούδι για μένα σε στίχους του συνεργάτη του Δημήτρη Τσάφα και μου το σιγοτραγούδησε. Μου άρεσε πολύ, μου φάνηκε φρέσκο και σουξεδιάρικο και λίγο καιρό αργότερα το ηχογραφήσαμε στο στούντιο του Αντώνη Γούναρη που το ενορχήστρωσε. Ήταν πολύ καλό το αποτέλεσμα και με τον καιρό αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε ολοκληρωμένη δουλειά με συνθέτη τον Παναγιώτη και στιχουργό τον Δημήτρη. Το ένα τραγούδι γραφόταν μετά το άλλο και έτσι προέκυψε ο δίσκος «Στου ονείρου τις στροφές» με τραγούδια πιο σημερινά, άμεσα και με διάθεση ανανέωσης ρεπερτοριακά από μέρους μου αφού, συνήθως, επιλέγω πιο «δύσκολα» τραγούδια.
Στο album συμμετέχει και ο αξιόλογος τραγουδοποιός Παντελής Θαλασσινός, στο ντουέτο «Χόρεψε». Γενικότερα, είσαι ανοιχτή σε συνεργασίες με καλλιτέχνες που έχουν διαφορετική «μουσική ταυτότητα»;
Δε νομίζω ότι έχουμε διαφορετική ταυτότητα με τον Παντελή. Όταν ξεκινούσα είχα συνεργαστεί μαζί του και έχουμε βρεθεί πολλές φορές μαζί συναυλίες, όπως πρόσφατα στις Βρυξέλλες με του Τακίμ σε μια υπέροχη βραδιά. Είναι ξεχωριστός καλλιτέχνης και τον αγαπώ ιδιαιτέρως. Φυσικά και είμαι πάντα ανοιχτή σε ενδιαφέρουσες συνεργασίες παντός είδους. Αυτή είναι η δουλειά μου. Να ανοίγω και να επεκτείνω τους μουσικούς μου ορίζοντες. Αρκεί να συμβαδίζουν με την αισθητική μου.
Αν κάποιο τραγούδι θα έπρεπε να χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα….. χαχα πλάκα κάνω! Δεν μου έρχεται στο νου κάποιο τραγούδι, για να πω την αλήθεια. Θέλει ψάξιμο…..
Στα πρόσφατα μουσικά σου νέα είναι και η έναρξη των εμφανίσεων σου στο γνωστό μουσικό στέκι της οδού Πατησίων, «Μουσικές Διαδρομές». Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα και μέχρι πότε θα σε βρίσκουμε εκεί;
Στις Μουσικές Διαδρομές έχουμε μια πολύ αγαπησιάρικη ομάδα με τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, τη Γιάννα Φαφαλιού και τον Δημήτρη Κανέλλο καθώς και τους υπέροχους μουσικούς και το πρόγραμμα περιλαμβάνει στιγμές από το έντεχνο, λαϊκό, ρεμπέτικο, σμυρνέικο τραγούδι και προσφέρει ψυχαγωγία, διασκέδαση, γλέντι. Το διασκεδάζουμε και θα είμαστε εκεί όλα τα Παρασκευοσάββατα αυτού του χειμώνα με κέφι και πολύ τραγούδι!
Κλείνοντας, και εν όψει των Χριστουγέννων, ποια ευχή συνηθίζεις να ανταλλάσσεις με τους ανθρώπους σου; Για το νέο έτος, που πλησιάζει, τι εύχεσαι στη Σοφία;
Πάντα και πρωτίστως εύχομαι σωματική υγεία. Μετά εύχομαι ψυχική υγεία για να διατηρούμε σε καλή κατάσταση τη σωματική. Εύχομαι δύναμη και κουράγιο για τα δύσκολα ώστε να βγαίνουμε απ’ αυτά ακόμη πιο δυνατοί, πιο μυαλωμένοι και να κοιτάμε μπροστά στη ζωή κι όχι πίσω. Για το νέο έτος εύχομαι να είναι καλύτερο από το προηγούμενο, που ήταν όλο μες στην πίκρα και την ανακατωσούρα! Περιμένω το 2018 πώς και πώς! Καλώς να μας έρθει!
Σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου!
Συνέντευξη – Επιμέλεια: Άγγελος Κουρέπης – Δέσποινα Ταστσιόγλου
