ΗΡΩΔΕΙΟ

1, 3, 6 & 8 Ιουνίου

Εθνική Λυρική Σκηνή

Ναμπούκκο,του Τζουζέππε Βέρντι

 

Μια από τις δημοφιλέστερες όπερες του Βέρντι, ο Ναμπούκκο, επιστρέφει στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Είναι το έργο το οποίο ανέδειξε το ταλέντο του Βέρντι, θέτοντας τέλος σε μια σειρά από αποτυχίες αλλά και σε μια περίοδο μεγάλης θλίψης στην προσωπική ζωή τού συνθέτη. Η όπερα είναι κυρίως γνωστή για το περίφημο χορωδιακό των εβραίων σκλάβων, το οποίο επέχει θέση εθνικού ύμνου για τους Ιταλούς, καθώς εξέφρασε το συλλογικό αίσθημα ενάντια στον Αυστριακό κατακτητή. Εκτός από αυτό το πασίγνωστο χορωδιακό, η όπερα περιλαμβάνει μουσικά και ερμηνευτικά απαιτητικούς ρόλους για τον βαρύτονο, την υψίφωνο και τον βαθύφωνο.

Στη νέα παραγωγή της ΕΛΣ τον επώνυμο ρόλο θα ερμηνεύσει ο διάσημος έλληνας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς, ο οποίος έχει διαπρέψει ως Ναμπούκκο σε μεγάλες σκηνές σε όλο τον κόσμο, όπως η Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Κόβεντ Γκάρντεν), η Κρατική Όπερα της Βαυαρίας, η Όπερα της Φλωρεντίας, το Μέγαρο Τεχνών Βασίλισσα Σοφία (Βαλένθια), η Όπερα της Στουτγκάρδης κ.ά.

Τη σκηνοθεσία θα υπογράψει, στην πρώτη του συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή,ο Λέο Μουσκάτο, από τους δυναμικά ανερχόμενους ιταλούς σκηνοθέτες της όπερας, που έχει διακριθεί σε έργα Βέρντι και Πουτσίνι και έχει παρουσιάσει μεγάλες επιτυχίες σε κορυφαία ιταλικά λυρικά θέατρα (Ρώμη, Βενετία, Φλωρεντία, Τορίνο κ.α.).

 

Μουσική διεύθυνση: Φιλίπ Ωγκέν•Σκηνοθεσία: Λέο Μουσκάτο•Σκηνικά: Τιτσιάνο Σάντι•Κοστούμια: Σίλβια Αϋμονίνο•Φωτισμοί: Αλεσσάντρο Βεράτσι• Ερμηνεία: Δημήτρης Πλατανιάς (Ναμπούκκο), Σάε-Κιουνγκ Ριμ (Αμπιγκαΐλε) κ.ά. •Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

 

 

11 Ιουνίου

Νίκος Κυπουργός

Τα μυστικά της Εγνατίας

 

Πόσες φωνές, ιδιώματα, πρόσωπα και ιστορίες κρύβονται στη διαδρομή από τη Θράκη ως την Ήπειρο; Ο αγαπημένος δημιουργός Νίκος Κυπουργός παρουσιάζει στο Ηρώδειο μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στις μουσικές της βόρειας Ελλάδας.  Ένα μουσικό οδοιπορικό που φέρνει για πρώτη φορά επί σκηνής τραγούδια, μουσικές και γλώσσες που συγκατοικούν στις παρυφές της Εγνατίας οδού. Μια μουσική Βαβυλωνία που θα ενώσει σε μια μεγάλη γιορτή τραγούδια Βλάχικα, Αρβανίτικα, Σλαβόφωνα, Τουρκόφωνα, Ποντιακά, Καππαδοκικά, Ρομανέ, Εβραϊκά, Πομάκικα, με τη συμμετοχή μουσικών και συλλόγων από διάφορες περιοχές. Τα τραγούδια της παράστασης συνδέονται άλλοτε θεματικά (του γάμου, της αγάπης, της ξενιτιάς, του χωρισμού, της μάνας, που συναντώνται σε όλες σχεδόν τις πολιτισμικές ομάδες) κι άλλοτε με διασταυρώσεις μουσικών και τραγουδιστών που δίνουν ο ένας στον άλλον τη σκυτάλη, φωτίζοντας αφενός τον πλούτο και την ποικιλία των ιδιωμάτων και αφετέρου την ενωτική δύναμη της κοινής γλώσσας που είναι η μουσική.

 

Ιδέα – καλλιτεχνική επιμέλεια – έρευνα: Νίκος Κυπουργός, Ελίτα Κουνάδη•Σκηνοθετική επιμέλεια: Νίκος Χατζόπουλος•Επιστημονικοί σύμβουλοι: Μιράντα Τερζοπούλου, Λεωνίδας Εμπειρίκος •Ήχος: Γιώργος Καρυώτης•Παραγωγή: Μανώλης Σάρδης•Εμφανίζονται οι:Balkanatolia, Χορωδία Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και CodexEnsemble Θεσσαλονίκης (σε διεύθυνση Κωστή Παπάζογλου), Χάλκινα Ηχοχρώματα, Λαογραφικός Σύλλογος Βλάχων Βέροιας, Εμινέ Μπουρουντζή, Εύξεινος Λέσχη Ποντίων Φλώρινας,Χορευτικός Σύλλογος Μετσόβου, Πολυφωνική ομάδα Ιεροπηγής, Μαρίκα Τσότσια, Ιωάννης Παγκοζίδης, Γιώργος Παγκοζίδης, Γιάννης Παγκοζίδης, Κυριάκος Πετράς, Αικατερίνη Φαρασοπούλου-Μισαηλίδου, Βασίλης Φαρασόπουλος κ.ά.

 

 

12 Ιουνίου

Il Pomod’Oro – Maxim Emelyanychev

Hμυθολογία του Χαίντελ

Άριες και ντουέτα από τις μυθολογικές όπερες του Χαίντελ: Η Αριάδνη στην Κρήτη, Hρακλής, Παρθενόπη, Σεμέλη, Ο πιστός ποιμένας, Θησέας, Υμέναιος

 

Η ορχήστρα Il Pomod’Oro ιδρύθηκε το 2012 από φημισμένους δεξιοτέχνες στον τομέα της ιστορικής μουσικής ερμηνείας. Χαρακτηρίζεται από μιαν αυθεντική και δυναμική απόδοση ορχηστρικών έργων και έργων όπερας από την κλασική περίοδο και την εποχή του μπαρόκ. Έχει συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς μαέστρους, όπως ο ανερχόμενος Ρικάρντο Μινάσι, που είναι και συνιδρυτής της, ο Γιώργος Πέτρου, o Ενρίκο Ονόφρι και το νέο ταλέντο στη μουσική διεύθυνση Μαξίμ Εμελιάνιτσεφ, που είναι και ο μόνιμος μαέστρος της από το 2016. Δισκογραφικά έχουν κερδίσει το Echo Klassik Awards το 2016, για τις ηχογραφήσεις των κονσέρτων του Χάυντν για βιολί και τσέμπαλο, όπως και για το άλμπουμ με τον νεαρό γάλλο δεξιοτέχνη του τσέλουΕντγκάρ Μορώ. Η ορχήστρα είναι επίσημος πρεσβευτής του El Sistema Greece, που παρέχει δωρεάν μουσική εκπαίδευση σε προσφυγόπουλα, διδάσκοντας και δίνοντας κονσέρτα, σε τακτική βάση, σε διάφορους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα.

 

Μουσική διεύθυνση: Maxim Emelyanychev• Σολίστες: Karina Gauvin (σοπράνο), Ann Hallenberg (μέτζο-σοπράνο), Edgar Moreau (τσέλο)

 

 

 

 

 

14 Ιουνίου

Ελευθερία Αρβανιτάκη – ΤΑΚΙΜ

Την ίδια στιγμή

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη, που έχει ταξιδέψει τη μουσική μας στις πέντε ηπείρους, συναντά τους ΤΑΚΙΜ, από τα σημαντικότερα σύνολα της χώρας, που ταξιδεύουν την παραδοσιακή −και όχι μόνο− μουσική στις νεότερες γενιές, με φρέσκια ματιά και σύγχρονο ήχο. Για τη συναυλία στο Ηρώδειο θα διασκευάσουν τραγούδια της Ελευθερίας Αρβανιτάκη από τα 30 χρόνια της καριέρας της. Συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (MOYSA), που ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2015 ως μια κοινότητα νέων μουσικών, ηλικίας 8 έως 25 ετών, από τη βόρεια Ελλάδα και άλλες περιοχές της χώρας. Μια ξεχωριστή μουσική συνάντηση, υπό τη μουσική διεύθυνση του Νίκου Πλατύρραχου.

 

Σύλληψη-επιμέλεια προγράμματος: Ελευθερία Αρβανιτάκη, ΤΑΚΙΜ, Λήδα Ρουμάνη •Μουσική επιμέλεια -ενορχηστρώσεις: ΤΑΚΙΜ – Νίκος Πλατύρραχος •Φωτισμοί: Μαρία Βενετάκη •Ήχος: Χάρης Κρεμμύδας, Γιώργος Λιανός, Απόστολος Κουδέρης•ΤΑΚΙΜ: Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος (κλαρίνο), Πάνος Δημητρακόπουλος (κανονάκι), Θωμάς Κωνσταντίνου (ούτι, λαγούτο), Γιώργος Μαρινάκης (βιολί), Κώστας Μερετάκης (κρουστά), Γιάννης Πλαγιαννάκος (μπάσο)•Συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης (MOYSA)

Μουσική διεύθυνση: Νίκος Πλατύρραχος

 

 

16 & 17 Ιουνίου

Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών – Βύρων Φιδετζής

Περουζέ (1911)

Όπερα σε δύο πράξεις, του Θεόφραστου Σακελλαρίδη

 

H αριστοτεχνική όπερα Περουζέ του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, σε λιμπρέτο του Γεώργιου Τσοκόπουλου, πρωτοπαίχτηκε στις 9 Αυγούστου 1911 στο θέατρο Ολύμπια. Η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη, που οι παραστάσεις συνεχίστηκαν για δύο χρόνια και ανέβηκε σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας μέχρι και το 1950, όταν παίχτηκε για τελευταία φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Η υπόθεση της όπερας διαδραματίζεται στην ελληνική ύπαιθρο και έχει ως θέμα τον παράφορο και καταστροφικό συνάμα έρωτα μιας τσιγγάνας κι ενός νέου χωρικού. Από το συγκεκριμένο έργο προέρχεται η γνωστή άρια «Νεράιδα του γιαλού» και το ντουέτο «Πιο θερμά». Χάρη στον μουσικολόγο Γ. Λεωτσάκο η παρτιτούρα διασώθηκε. O μαέστρος Βύρων Φιδετζής επιμελήθηκε το εξαιρετικά φθαρμένο χειρόγραφο και η όπερα Περουζέ παίζεται ξανά τώρα, σχεδόν 70 χρόνια μετά το τελευταίο της ανέβασμα.

Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης, ταλαντούχος και παραγωγικότατος συνθέτης και αρχιμουσικός, υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ελληνικής οπερέτας. Το προσωπικό, εντελώς ξεχωριστό ιδίωμά του δημιουργείται από το αριστοτεχνικό πάντρεμα των ετερόκλητων επιρροών του, που κινούνται ανάμεσα στοδημοτικό τραγούδι, ανατολίτικαιδιώματα, τη γαλλική και την αυστριακή οπερέτα, την τσιγγάνικη μουσική, την καντάδα, ακόμα και την τζαζ.

Ο Βύρων Φιδετζής, ο σπουδαίος αρχιμουσικός που έχει συνδέσει το όνομά του με την ανάδειξη του έργου ελλήνων συνθετών, διευθύνει τη νεοσυσταθείσα Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών. Το ενδιαφέρον της ορχήστρας είναι στραμμένο στη νεοελληνική έντεχνη µουσική δηµιουργία, η οποία µέχρι σήµερα δεν έχει προβληθεί όσο της αξίζει. Στην αναβίωση της όπερας Περουζέ συμπράττουν η Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και η Χορωδία Θεσσαλονίκης. Σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αμπαζής, που έχει συνδέσει το όνομά του με εξαιρετικές παραστάσεις όπερας.

 

Μουσική διεύθυνση: Βύρων Φιδετζής•Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αμπαζής •Σκηνικά – κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου•Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου• Ερμηνεύουν: Κασσάνδρα Δημοπούλου (Περουζέ), Φίλιππος Μοδινός (Θάνος), Άννα Στυλιανάκη  (Ανθούλα), Πέτρος Μαγουλάς (Βασιλιάς των Τσιγγάνων), Τάσης Χριστογιαννόπουλος (Πέτρος) •Μουσική προετοιμασία σολίστ: Δημήτρης Γιάκας•

Συμμετέχουν: Χορωδία Τμήματος Μουσικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών (Διεύθυνση: Νίκος Μαλιάρας) και Χορωδία Θεσσαλονίκης (Διεύθυνση: Μαίρη Κωνσταντινίδου)

 

 

19 Ιουνίου

Bill Murray, Jan Voglerand friends

NewWorlds

 

Κατά τη διάρκεια μιας υπερατλαντικής πτήσης, ο γνωστός αμερικανός ηθοποιός Μπιλ Μάρρεϋ γνώρισε τον γερμανό τσελίτσα Γιαν Βόγκλερ, που καθόταν στη διπλανή θέση. Έτσι ξεκίνησε η μεταξύ τους φιλία, ενώ σύντοματο ενδιαφέρον του ενός για το καλλιτεχνικό σύμπαν του άλλου οδήγησε στην ιδέα μιας κοινής δημιουργίας. Το New Worlds είναι μια ξεχωριστή παράσταση, που ανανεώνει τις καλλιτεχνικές γέφυρες μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης, αναδεικνύοντας τον πυρήνα των αμερικάνικων αξιών στη λογοτεχνία και τη μουσική. Συμμετέχουν η τσελίστα Μίρα Γουάνγκ και η βιολίστρια Βανέσσα Πέρεζ, με τις οποίες οι Μάρρεϋκαι Βόγκλερ συναντήθηκαν επίσης τυχαία κατά τη διάρκεια ταξιδιών τους.Στην παράσταση, ο αγαπημένος κωμικός Μπιλ Μάρρεϋ, έχει έναν ρόλο διαφορετικό από αυτούς στους οποίους τον έχουμε συνηθίσει κατά την πολύχρονη και επιτυχημένη καριέρα του στο Χόλλυγουντ:αφηγείται και ερμηνεύει συνθέσεις των Φόστερ, Γκέρσουιν και Μπερνστάιν, και αποσπάσματα κλασικών αμερικανών ποιητών και λογοτεχνών, όπως ο Γουίτμαν, ο Χεμινγουαίη και ο Τουαίην, με τη συνοδεία του στραντιβάριους τσέλου του Γιαν Βόγκλερ. Μια συναρπαστική συνάντηση της μουσικής και της λογοτεχνίας.

 

Ερμηνεία τραγουδιών και ανάγνωση κειμένων: Bill Murray•Μουσικοί: Jan Vogler (τσέλο), Mira Wang (τσέλο), Vanessa Perez (βιολί)

 

 

 

21 Ιουνίου

Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ

Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής

Έργα Λαυράγκα, Ραχμάνινοφ, Ντβόρζακ

 

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και το Φεστιβάλ Αθηνών τιμούν την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής διοργανώνοντας μια μεγάλη συναυλία, με ελεύθερη είσοδο, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

Μουσική διεύθυνση: Αναστάσιος Συμεωνίδης • Σολίστας: Γιώργος-Εμμανουήλ Λαζαρίδης

 

 

22 & 23 Ιουνίου

Sting

 

Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, ηθοποιός, συγγραφέας και ακτιβιστής, ο Στινγκ έχει κατακτήσει το κοινό διεθνώς και έχει πουλήσει περίπου 100 εκατομμύρια άλμπουμ από την εποχή των Police αλλά και ως σόλο καλλιτέχνης. Πολυβραβευμένος, με δέκαGrammy, δύο Brits, ένα GoldenGlobe, ένα Emmy και τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, δεν έχει πάψει να μας συγκινεί από το ξεκίνημα της καριέρας του ως σήμερα.

 

 

25 Ιουνίου

Ελλάδα,γυναίκα,ποίηση

Συναυλία αφιερωμένη στον Λευτέρη Παπαδόπουλο

 

Οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου δίνουν ψυχή στο ελληνικό τραγούδι για πάνω από μισό αιώνα, με τις μελωδίες του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Λοΐζου, του Πλέσσα, του Κουγιουμτζή, του Καλδάρα, του Νικολόπουλου και άλλων 40 συνθετών. Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι κορυφαίοι Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βίκυ Μοσχολιού, Στέλιος Καζαντζίδης, Γιώργος Νταλάρας, Χαρούλα Αλεξίουκ.ά. Ο θαυμαστός κόσμος του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με έντονο το θηλυκό άρωμα που τον διαπνέει −η γυναίκα, η μάνα, η πατρίδα, η προσφυγιά, η φτωχολογιά− θα ξεδιπλωθεί με τη συμβολή σπουδαίων τραγουδιστών και μουσικών στο Ηρώδειο, στις 25 Ιουνίου το βράδυ.

 

 

 

 

 

 

 

27 Ιουνίου

Tchaikovsky Symphony Orchestra – Vladimir Fedoseyev-Varvara

Έργα Τσαϊκόφσκι

 

Η Tchaikovsky Symphony Orchestra (TSO) ιδρύθηκε το 1930 (ως Grand Symphony Orchestra of All-Union Radio and Central Television) και ήταν η πρώτη συμφωνική ορχήστρα της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και η πρώτη που ερμήνευσε διεθνές ρεπερτόριο εκτός ΕΣΣΔ. Πολλοί σημαντικοί συνθέτες, όπως οι Νικολάι Γκολοβάνοφ, Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Σεργκέι Προκόφιεφ, Αράμ Χατσατουριάν, Γκεόργκι Σβιρίντοφ και άλλοι, εμπιστεύτηκαν την πρώτη εκτέλεση των έργων τους στην TSO, που αναγνωρίστηκε γρήγορα ως μία από τις σημαντικότερες ορχήστρες του κόσμου. Στην αθηναϊκή της εμφάνιση, την TSO θα διευθύνει ο πολυβραβευμένος Βλαντιμίρ Φεντοσέγιεφ. Έχοντας συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους μουσικούς και θεατρικούς οργανισμούς στον κόσμο (Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης: επικεφαλής μαέστρος 1997 – 2006, Σκάλα του Μιλάνου, Opernhaus της Ζυρίχης κ.ά.), ο Φεντοσέγιεφ παραμένει η ψυχή τηςTSO, καλλιτεχνικός διευθυντής και αρχιμουσικός της από το 1974.

Η Tchaikovsky Symphony Orchestra έρχεται στο Ηρώδειο με τη φημισμένη ρωσίδα πιανίστρια Varvara Nepomnyashchaya (Βαρβάρα Νεπομνιάσκαγια), καλλιτέχνιδα που έχει συνεργαστεί με μεγάλες διεθνείς ορχήστρες και έχει κερδίσεισημαντικά μουσικά βραβεία. Στο πρώτο μέρος, το κοινό θα απολαύσει το Ιταλικό καπρίτσιο και το Πρώτο κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα. Στο δεύτερο μέρος, η ορχήστρα θα παίξει μουσικά αποσπάσματα από τα μεγάλα μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι (Kαρυοθραύστης, Η ωραία κοιμωμένη, Η λίμνη των κύκνων).

Διεύθυνση ορχήστρας: Vladimir Fedoseyev • Σολίστ στο πιάνο: Varvara

 

 

29 Ιουνίου

Καμεράτα -Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής

JosephCalleja – RamonTebar

Έργα Βέρντι και Μασνέ

 

Δύο νέοι καλλιτέχνες που έχουν κατακτήσει το διεθνές ενδιαφέρον στην οπερατική σκηνή, ο Γιόζεφ Καλλέγια και ο Ραμόν Τεμπάρ, ενώνουν τις δυνάμεις τους με την Καμεράτα. Ο Γιόζεφ Καλλέγια,από τους μεγαλύτερους και δημοφιλέστερους τενόρους της εποχής μας, ξεκίνησε να τραγουδάει στα 16 του, στη χορωδία της εκκλησίας του στη Μάλτα. Το 1997, στα 19 του μόλις χρόνια, κέρδισε τον διαγωνισμό BelvedereHansGabor, το 1998 το CarusoCompetition και το 1999 το PlácidoDomingo’sOperaliaInternationalOperaCompetition. Έχει συνεργαστεί με τη RoyalOperaHouse στο Λονδίνο, με την DeutscheOperτου Βερολίνου, τη MetropolitanOperaτης Νέας Υόρκης και έχει εμφανιστεί σε πολλές ακόμα πόλεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Ο συνομήλικός του Ραμόν Τεμπάρ, δημοφιλής στις συνεργασίες του με ορχήστρες ανά την υφήλιο, και ο πρώτος Ισπανός που επιλέχθηκε ως πρώτος μαέστρος στηFloridaGrandOpera (FGO), είναι καλλιτεχνικός διευθυντής και αρχιμουσικός στην OperaNaples και στην PalmBeachSymphony στη Φλόριντα. Το 2014 ανέλαβε τη διεύθυνση του διετούς Μουσικού Φεστιβάλ του Σάντο Ντομίνγκο και από το 2015 είναι PrincipalGuestConductor στο PalaciodelasArtesReinaSofía στη γενέτειρά του Βαλένθια.

 

1 Ιουλίου

Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου – Άρης Μπινιάρης

Πέρσες του Αισχύλου

Η παραγωγή του ΘΟΚ που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στην Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2017, έρχεται φέτος στο Ηρώδειο. Με πλειάδα σπουδαίων Ελλαδιτών και Κυπρίων ηθοποιών, ο νεότατος Άρης Μπινιάρης, που έχει διακριθεί για τις εκρηκτικές παραστάσεις του τα τελευταία χρόνια, προτείνει μια ζωντανή σύνθεση ποιητικού λόγου, μουσικής και θεατρικής δράσης, αναζητώντας μια θεμελιώδη απλότητα,που αναδεικνύει τις εσωτερικές δονήσεις του αρχαίου δράματος.

 

​Μετάφραση: Παναγιώτης Μουλλάς•Σκηνοθεσία – μουσική δραματουργία: Άρης Μπινιάρης•Μετρική διδασκαλία: Θεόδωρος Στεφανόπουλος•Σκηνικά: Κωνσταντίνος Λουκά•Κοστούμια: Ελένη Τζιρκαλλή•Κινησιολογία: Λία Χαράκη•Σχεδιασμός φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς• Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Χειμωνάς •Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Άτοσσα), Χάρης Χαραλάμπους (Αγγελιαφόρος), Νίκος Ψαρράς (Δαρείος), Αντώνης Μυριαγκός (Ξέρξης)•Χορός: Ηλίας Ανδρέου, Πέτρος Γιωρκάτζης, Γιώργος Ευαγόρου, Νεκτάριος Θεοδώρου, Μάριος Κωνσταντίνου, Παναγιώτης Λάρκου, Δαυίδ Μαλτέζε, Γιάννης Μίνως, Άρης Μπινιάρης, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Μάνος Πετράκης, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνος Σεβδαλής

 

 

2 Ιουλίου

Philharmonia Orchestra – Esa-Pekka Salonen- Michelle De Young

3η Συμφωνία (Ηρωική)του Μπετόβεν & Το λυκόφως των θεώντου Βάγκνερ(αποσπάσματα)

 

 

Ιδρυμένη το 1945, η λονδρέζικη Philharmonia Orchestra, πρωτοπόρος στη σύγχρονη προσέγγιση της κλασικής μουσικής, θεωρείται από τις κορυφαίες ορχήστρες παγκοσμίως, χάρη στα ειδικά προγράμματά της για τη διεύρυνση του κοινού, στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας και στα συμμετοχικά προγράμματα διαρκούς μάθησης. Πρώτος μαέστρος και καλλιτεχνικός σύμβουλος τής ορχήστρας από το 2008είναι ο πολυβραβευμένος φινλανδός Έσα-Πέκκα Σάλονεν, από τους διαπρεπέστερους αρχιμουσικούς της γενιάς του, συνθέτης inresidence στη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης και ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ της Βαλτικής Θάλασσας. Έχοντας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις το 2009, όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο Ηρώδειο, η Philarmonia Orchestra και ο Έσα-Πέκκα Σάλονεν επανέρχονται φέτος με ένα εξαιρετικό πρόγραμμα και σολίστα την αμερικανίδα σοπράνο Μισέλ ΝτεΓιάνγκ.

 

3 Ιουλίου

Calexico

LiveatAcropolis

 

Από την Τουσόν της Αριζόνας, οι Calexico−πουπήραν το όνομά τους από την ομώνυμη πόλη στα σύνορα του Μεξικού με την Καλιφόρνια−μετράνε πάνω από 20 χρόνια καριέρας, με φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο. Στη μουσική τους, κράμα από παραδοσιακούς λάτιν ήχους (mariachi, conjunto, cumbia, tejano) καικάντρυ, τζαζ και post-rock αποδίδεται ο όρος desert noir. Το αγαπημένο συγκρότημα έρχεται στο Ηρώδειο για πρώτη φορά, με επιτυχίες από όλη τη δισκογραφία του, όπως τα «Stray», «Falling from the Sky», «Crystal Frontier», «Missing», «Splitter» κ.ά., αλλά και με το νέο άλμπουμ τους, The Thread That Keeps Us, που κυκλοφόρησε μόλις στα τέλη Γενάρη.

 

Ερμηνεύουν: Joey Burns (φωνητικά, κιθάρα, τσέλο, κοντραμπάσο, ενορχηστρώσεις, παραγωγή), John Convertino (ντραμς, κρουστά, βιμπράφωνο, μαρίμπα, ακορντεόν),Jacob Valenzuela (φωνητικά, τρομπέτα, βιμπράφωνο, πλήκτρα), Martin Wenk (τρομπέτα, ακορντεόν, κιθάρα, synth, βιμπράφωνο, συνοδευτικά φωνητικά), Scott Colberg (κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο), Sergio Mendoza (πιάνο, φαρφίσα), Jairo Zavala (μπουζούκι, βαρύτονη κιθάρα, φωνητικά)

 

 

5 Ιουλίου

Νάνα Μούσχουρη

Ένα μύθο θα σας πω

Η Μούσχουρη, που ξεκίνησε από την Ελλάδα πριν από 60 χρόνια για να διαγράψει λαμπρή πορεία στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα, έχει δώσει πάνω από 10.000 παραστάσεις στα σπουδαιότερα θέατρα του κόσμου, από την Όπερα του Παρισιού, το RoyalAlbertHall του Λονδίνου και τηΦιλαρμονική του Βερολίνου έως το LincolnCenter στη Νέα Υόρκη, την Όπερα του Σίδνεϋ και το TeatroMonumental στη Χιλή, αλλά και σε θέατρα και μουσικές σκηνές σε μικρές πόλεις και χωριά. Φέτος επανέρχεται με μία μεγάλη συναυλία, για να μας τραγουδήσει τον «μύθο» της, που ξεκίνησε με το «Χάρτινο το φεγγαράκι» και συνεχίστηκε με μεγάλες διεθνείς επιτυχίες, όπως τα «WhiteRoseofAthens», «Α forcedeprier», «Aucœurdeseptembre» και «Letempsdescerises».Μέρος των εσόδων της συναυλίας θα διατεθεί για τους σκοπούς του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο ΕΛΠΙΔΑ, του οποίου η διεθνής ερμηνεύτρια −που το 2017 ανακηρύχθηκε «Καλλιτέχνης για την ΕΛΠΙΔΑ»− είναι αρωγός από τη χρονιά της ίδρυσής του, το 1990. Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκόπη Παυλοπούλου.

Μουσικοί: Luciendi Napoli (πιάνο), Θωμάς Κωνσταντίνου (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι), Άγγελος Πολυχρόνου (κρουστά), Jean Philippe Roux(μπάσο), Philippe Pegno (πνευστά,κρουστά), Yannick Dearborn (κιθάρα)

 

8 & 9 Ιουλίου

Καμεράτα -Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής – Γιώργος Πέτρου

Company του Στήβεν Σόντχαϊμ

Μετά τη μεγάλη επιτυχία των προηγούμενων παραγωγών (Kiss Me Kate, West Side Story και Sweeney Todd), η πολυσχιδής Καμεράτα και ο πολυβραβευμένος Γιώργος Πέτρου συναντούν το μεγάλο συμφωνικό μιούζικαλ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, αυτή τη φορά με το υπέροχο Company(H παρέα) του Στήβεν Σόντχαϊμ που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Broadway το 1970. Βραβευμένο με έξι βραβεία Tony («καλύτερου έργου», «καλύτερης μουσικής», «καλύτερου λιμπρέτου», «καλύτερων στίχων» κ.ά.), πέντε Drama Desk Awards και ένα Theatre World Award, το μιούζικαλ έχει κεντρικό ήρωα τον Μπόμπυ, έναναμετανόητο εργένης που αδυνατεί να μείνει πιστός σε μία σχέση. Με αφορμή τα γενέθλια του, η παρέα του, που αποτελείται από πέντε ζευγάρια σε ευτυχισμένες (φαινομενικά τουλάχιστον) σχέσεις, αποφασίζουν να του κάνουν ένα πάρτυ έκπληξη. Με μια σειρά φλας μπακ σε αυτοτελείς ξεκαρδιστικές αλλά και συγκινητικές βινιέτες, ο Σοντχάιμ δημιουργεί ένα τολμηρό έργο που θίγει με ασυνήθιστο τρόπο για το μουσικό θέατρο, τις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις. Όλα αυτά, πλαισιώνονται από την αριστουργηματική μουσική του Σοντχάιμ και μια συμφωνική ενορχήστρωση εντυπωσιακών διαστάσεων για τα μεγέθη του Μπροντγουαίη. Η περίπλοκη μουσική γλώσσα του κλείνει το μάτι στα κλισέ του Μπροντγουαίη, υπογραμμίζοντας με αριστοτεχνικό τρόπο την ευφυή δραματουργία του έργου. Ο επικεφαλής της Ορχήστρας και σκηνοθέτης του μιούζικαλ Γιώργος Πέτρου είναι υποψήφιος φέτος για βραβείο Grammy, στην κατηγορία Καλύτερη Ηχογράφηση Όπερας, για την ερμηνεία του στον Ottone του Χαίντελ με την ορχήστρα IlPomod’Οro.

Λιμπρέτο: GeorgeFurth • Moυσική διεύθυνση – σκηνοθεσία: Γιώργος Πέτρου

 

11 Ιουλίου

Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας

Αντιγόνη του Σοφοκλή

 

Ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας εμφανίστηκαν ως σκηνοθετικό δίδυμο το περασμένο καλοκαίρι με την επιτυχημένη Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη. Φέτος επανέρχονται στην αρχαία τραγωδία, συν-σκηνοθετώντας την Αντιγόνητου Σοφοκλή, που έχει χαρακτηριστεί έργο-σύμβολο της αντίστασης στην εξουσία, καθώς πραγματεύεται την απόφαση της νεαρής Αντιγόνης να θάψει τον νεκρό αδερφό της Πολυνείκη παρά την απαγόρευση του άρχοντα του κράτους. Στην παράσταση όλοι οι ρόλοι μοιράζονται ανάμεσα σε τρεις ηθοποιούς, την Αθηνά Μαξίμου, τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον Μιχάλη Σαράντη, ενώ ο δεκαμελής χορός αφηγείται την ιστορία.

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας•Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης – Μανώλης Δούνιας•Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης•Σκηνικά- κοστούμια: Εύα Νάθενα•Κίνηση: Αγγελική Στελλάτου•Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος•Βοηθός σκηνοθετών: Αλέξανδρος Βάρθης•Μουσική διδασκαλία: Άννα Λάκη•Ερμηνεύουν: Αθηνά Μαξίμου, Αιμίλιος Χειλάκης, Μιχάλης Σαράντης•Χορός: Γιώργος Μπινιάρης, Σωκράτης Πατσίκας, Κρις Ραντάνοφ, Μαρία Τζάνη, Σμαράγδα Κάκκινου, Άννα Λάκη, Παναγιώτης Κλίνης, Πάρις Θωμόπουλος, Τίτος Λίτινας• Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

 

 

13 Ιουλίου

Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Μάρτα Άργκεριχ – Θεοδοσία Ντόκου

Τιμητική συμμετοχή: Ντόρα Μπακοπούλου

Έργα Πουλένκ, Σαιν Σανς, Σεζάρ Φρανκ, Χατζιδάκι

 

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Στέφανου Τσιαλή, παρουσιάζει στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού μια μουσική βραδιά με τη Μάρτα Άργκεριχ, ζωντανό μύθο του πιάνου. Η Άργκεριχ συμπράττει με την αγαπημένη της μαθήτρια και ταχύτατα ανερχόμενη ελληνίδα πιανίστα Θεοδοσία Ντόκου, ερμηνεύοντας το Κοντσέρτο για δύο πιάνα του Φρανσίς Πουλένκ. Δασκάλα και μαθήτρια θα βρεθούν επίσης μαζί στη σκηνή για να ερμηνεύσουν το δημοφιλέστατο έργο του Καμίγ Σαιν-Σανς Το καρναβάλι των ζώων, με τη γαλλίδα ηθοποιό, και κόρη της Άργκεριχ, Αννί Ντυτουά να αναλαμβάνει το αφηγηματικό μέρος (με ελληνικούς υπέρτιτλους). Το πρόγραμμα της βραδιάς περιλαμβάνει τη μεγαλοπρεπή Συμφωνία σε ρε ελάσσονα του βέλγου ρομαντικού συνθέτη Σεζάρ Φρανκ, καθώς και αποσπάσματα από το Καταραμένο φίδι του Μάνου Χατζιδάκι, που θα ερμηνεύσει η Άργκεριχ με την προσκεκλημένη της Ντόρα Μπακοπούλου.

Μουσική διεύθυνση: Στέφανος Τσιαλής •Σολίστριες: Μάρτα Άργκεριχ, Θεοδοσία Ντόκου •Αφήγηση: Αννί Ντυτουά

 

 

15 Ιουλίου

Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης – Zωή Τσόκανου – DanielMüller-Schott

Έργα Ντβόρζακ και Σοστακόβιτς

 

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, με καλλιτεχνικό δυναμικό εκατόν δέκα μουσικών σήμερα,εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα με τη νέα της καλλιτεχνική διευθύντρια, την ταλαντούχο αρχιμουσικό Ζωή Τσόκανου, συμπράττοντας με τον καταξιωμένογερμανό τσελίστα Ντάνιελ Μύλλερ-Σοτ. Η Ζωή Τσόκανου με διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς νέων μαέστρων, έχει συνεργαστεί τα τελευταία χρόνια με πολυάριθμες ορχήστρες και λυρικά θέατρα στην Ευρώπη. Ο νεαρός Ντάνιελ Μύλλερ-Σοτ θεωρείται από τους κορυφαίους τσελίστες της γενιάς του. Έχει συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες διεθνείς ορχήστρες και μαέστρους, όπως οι Βλαντιμίρ Ασκενάζυ, Σαρλ Ντυτουά, Κριστόφ Εσενμπάκ, Κουρτ Μαζούρ, Ζακάρι Όραμο κ.ά., ενώ έχει επίσης και έντονη δισκογραφική δραστηριότητα. Ξεχώρισε ήδη από την ηλικία των 15 ετών, όταν κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Τσαϊκόφσκι για νέους μουσικούς, και από τότε τα διεθνή μέσα έχουν πολλές φορές εκθειάσει την τεχνική του, χαρακτηρίζοντάς τον «ατρόμητο ερμηνευτή με τεχνική που καίει» (The New York Times), που ερμηνεύει «με υπαρξιακή επιτακτικότητα» (Stuttgarter Nachrichten). Το πρόγραμμα περιλαμβάνει το γεμάτο λαμπρότητα Κοντσέρτο για βιολοντσέλο σε σι ελάσσονα του Ντβόρζακ και τη δημοφιλή και αισιόδοξηΠέμπτη Συμφωνίατου Σοστακόβιτς.

Mουσική διεύθυνση: Ζωή Τσόκανου• Σολίστας: Ντάνιελ Μύλλερ-Σοτ (τσέλο)

 

16 Ιουλίου

Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Δάφνις και Χλόη (1931) του Ορέστη Λάσκου

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση – Μουσική διεύθυνση: Φίλιππος Τσαλαχούρης

 

Προβολή της αποκατεστημένης από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος ταινίας των απαρχών του ελληνικού κινηματογράφου Δάφνις και Χλόη, που μεταφέρει στην οθόνη το περίφημο ομώνυμο ερωτικό ειδύλλιο του Λόγγου, με τη συνοδεία της πρωτότυπης μουσικής σύνθεσης του Φίλιππου Τσαλαχούρη.

Αν και βωβή, η ταινία είχε προβληθεί με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό (Πολωνία, Ρουμανία, Γερμανία και Αμερική). Δυο χρόνια μετά τον πόλεμο ο Λάσκος θα κυκλοφορούσε και μια ομιλούσα εκδοχή της. Ο Δημήτρης Μεραβίδης, που είχε τη διεύθυνση της φωτογραφίας, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα παγχρωματικό φιλμ, στο οποίο τονίζονται με καθαρότητα όλες οι  αποχρώσεις του γκρίζου.

Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν εξολοκλήρου στα τοπία της Μυτιλήνης, με εξαίρεση τη σκηνή του λουτρού, η οποία γυρίστηκε στη λίμνη της Βουλιαγμένης και στην οποία η ηρωίδα εμφανίζεται γυμνή, με πρωτόγνωρα αγνό ερωτισμό. Η σκηνή αυτή αποτελεί και το πρώτο γυμνό στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Το 1969 ο Λάσκος θα ξανασκηνοθετήσει το ριμέικ της ταινίας του.

Το Τμήμα Αποκατάστασης της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, ύστερα από έρευνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κατόρθωσε να αποκτήσει σημαντικό μέρος του υλικού αυτού και προσπάθησε να αποκαταστήσει την ταινία στην πρώτη της μορφή. Οι εργασίες αποκατάστασης ολοκληρώθηκαν το 1992, με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του Ορέστη Λάσκου, που προσπάθησε να «θυμηθεί» την ταινία καρέ-καρέ, αλλά και να ανασυνθέσει τους αυθεντικούς μεσότιτλους.

 

 

17 Ιουλίου

Nigel Kennedy

Bach meets Kennedy meets Gershwin

 

Ο σουπερστάρ του βιολιού Νάιτζελ Κέννεντυ, από τους κορυφαίους κλασικούς βιολονίστες της γενιάς του – ανακάλυψη του μεγάλου Μενουχίν – και ο βιολονίστας με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία της μουσικής (η ερμηνεία του στις Τέσσερις εποχές του Vivaldi ξεπέρασε τα 3.000.000 αντίτυπα), παραμένει εδώ και τριάντα χρόνια μια εκρηκτική προσωπικότητα. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει από τους μεγάλους κλασικούς μέχρι Τζίμι Χέντριξ, ενώ έχει συνεργαστεί με τον Πωλ Μακάρντνεϋ, την Κέιτ Μπους, τον Ρόμπερτ Πλαντ και τουςTheWho και έχει παίξει με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου. Το κοινό τον λατρεύει για το πρωτότυπο ρεπερτόριό του, τις πολιτικές τοποθετήσεις του και τις ζωντανέςτου εμφανίσεις, που συνήθως κινούνται εκτός των τυπικών ορίων. Η παράσταση Bach meets Kennedy meets Gershwinείναι ένας συναρπαστικός διάλογος ανάμεσα στον Μπαχ (με τα έργα του για βιολί που ο Κέννεντυ έχει ερμηνεύσει επανειλημμένα στο παρελθόν) και τις τζαζ συνθέσεις του Γκέρσουιν, ενός σύγχρονου κλασικού.

 

 

27, 28, 29 και 31 Ιουλίου

Εθνική Λυρική Σκηνή

Κάρμεν του Ζωρζ Μπιζέ

 

Η δημοφιλέστερη όπερα του γαλλικού ρεπερτορίου, σύμβολο του έρωτα και της ελευθερίας, επιστρέφει στο Ηρώδειο από την ΕΛΣ στη σκηνοθεσία του διακεκριμένου βρετανού σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή της Όπερας του Γκαίτεμποργκ Στήβεν Λάνγκριτζ, που πρωτοανέβηκε στο Ηρώδειο το 2016 και είναι σύγχρονη, αιχμηρή και επίκαιρη, καθώς τοποθετείται στην Ευρώπη των κλειστών συνόρων και της φτώχειας. Με συμμάχους τους Γιώργο Σουγλίδη στα σκηνικά και στα κοστούμια, Τζουζέππε Ντι Ιόριο στους φωτισμούς και Τόμας Μπέργκμαν στις προβολές, ο Λάνγκριτζ δημιουργεί ένα σύγχρονο αλλά και διαχρονικό, συνάμα, περιβάλλον για την ιστορία της Κάρμεν.

 

Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός•Σκηνοθεσία: Στήβεν Λάνγκριτζ•Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Σουγλίδης•Βίντεο: Silbersalz Film GmbH – Τόμας Μπέργκμαν•Φωτισμοί: Τζουζέππε ντι Ιόριο•Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία, την Παιδική Χορωδία και μονωδούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260

 

Σύγχρονο ελληνικό θέατρο

Όλες οι παραστάσεις θα έχουν υπέρτιτλους στα αγγλικά και στα ελληνικά για τους κωφούς

 

1 – 6 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Δημήτρης Κουρτάκης

Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου

Μια παράσταση εμπνευσμένη από το μπεκετικό σύμπαν

 

Ο Δημήτρης Κουρτάκης σπούδασε μουσική στο Παρίσι και συνέθεσε για παραστάσεις χορού και θεάτρου. Από το 2004 σκηνοθετεί στο θέατρο. Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζεται με το Φεστιβάλ Αθηνών (Καφενείο, 2008). Με τις Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου, που υπέγραψε το 2017 στο Φεστιβάλ, έδωσε μια παράσταση που ξεχώρισε για τη σπαρακτική ερμηνεία του μπεκετικού λόγου από τον Άρη Σερβετάλη, μέσα σ’ ένα εντυπωσιακό, αρχιτεκτονημένο στην εντέλεια σκηνικό σύμπαν.Διατρέχοντας το πεζογραφικό έργο του κορυφαίου ιρλανδού δραματουργού, ο Δημήτρης Κουρτάκης δημιουργεί μια παράσταση πολυμέσων με ένα επιτελείο σημαντικών διεθνών συνεργατών.Η παράσταση, που αναζητά συγγένειες και παραλληλίες με τη σύγχρονη Ελλάδα σε μια μεταιχμιακή και οριακή ισορροπία, συνομιλεί με εικαστικούς όπως οι Bruce Nauman, Vitto Acconci, Terry Fox, Gordon Matta-Clark, Rachel Whiteread κ.ά.

 

Σύλληψη – σκηνοθεσία – σκηνικά: Δημήτρης Κουρτάκης • Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Κουρτάκης, Ελένη Παπάζογλου, Αναστασία Τζέλλου • Βίντεο: Jérémie Bernaert • Φωτισμοί: Scott Bolman • Καλλιτεχνική συνεργασία: Έφη Μπίρμπα • Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα Τριανταφύλλη • Βοηθός σκηνογράφου: Βάσια Λύρη • Εκτέλεση παραγωγής: Ντένια Σαφαρή • Ερμηνεία: Άρης Σερβετάλης

Με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ

 

8 – 10 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Θωμάς Μοσχόπουλος

Φαρενάιτ 451

Βασισμένο στη θεατρική διασκευή του έργου του Ραίη Μπράντμπουρυ από τον Φρανσουά Τρυφώ

 

Από τους σημαντικότερους και πιο δραστήριους σκηνοθέτες της γενιάς του, ο Θωμάς Μοσχόπουλος διακρίνεται για τις παραστάσεις του ήδη από την εποχή του Θεάτρου Αμόρε, του οποίου είχε την καλλιτεχνική συν-διεύθυνση, έως και σήμερα, που διευθύνει το Θέατρο Πόρτα. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα ελλήνων ηθοποιών, ενώ έχει σκηνοθετήσει, εκτός από θεάτρο, όπερα και παιδικές παραστάσεις. Μετά την εξαιρετική μεταφορά της Δίκης του Κάφκα πέρσι, φέτος ανεβάζει στο Φεστιβάλ το Φαρενάιτ 451 του Ραίη Μπράντμπουρυ, στη θεατρική διασκευή του Τρυφώ,ο οποίος υπέγραψε και την ομώνυμη ταινία. Σ’ ένα μελλοντικό ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου τα βιβλία καταστρέφονται, ο πρωταγωνιστής του έργου, διώκτης αρχικά των αντιφρονούντων, μεταστρέφεται όταν έρχεται σ’ επαφή με τον μυστικό κόσμο των βιβλίων. Πώς μπορεί να σπάσει το εφιαλτικό πρόσωπο του ολοκληρωτισμού; Μπορεί η διεκδίκηση της «προσωπικής ανάγνωσης» να προκαλέσει στο σύστημα ρήγματα ελευθερίας;

 

Μετάφραση – σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος • Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού • Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ • Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής • Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου • Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης • Παίζουν: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Άννα Μάσχα, Ξένια Καλογεροπούλου, Δήμητρα Ματσούκα, Κίττυ Παϊταζόγλου, Μάνος Γαλανής, Θάνος Λέκκας κ.ά.

Συμπαραγωγή με το Θέατρο Πόρτα

 

 

23 – 25 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Κωνσταντίνος Ρήγος

Πορνοστάρ -Η αόρατη βιομηχανία του σεξ, της Έλενας Πέγκα

Εμπνευσμένο από δύο ιστορίες του Ρομπέρτο Μπολάνιο

 

Από το 1990,όταν πρωτοεμφανίστηκε ιδρύοντας το Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, μέχρι σήμερα, ο νέος διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ, Κωνσταντίνος Ρήγος, δεν έχει πάψει να χορογραφεί και να σκηνοθετεί παραστάσεις, πολλές από τις οποίες έχουν περιοδεύσει στο εξωτερικό. Με την Έλενα Πέγκα, που διακρίθηκε για τη «μετα-δραματική» γραφή της ήδη από τη δεκαετία του ’90, πολύ ενδιαφέρουσα όμως και ως πεζογράφο (βραβείο διηγήματος Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, 2012),η συνεργασία τουεδραιώθηκε ήδη από το 1999, όταν ο Ρήγος σκηνοθέτησε τα Καινούριa ρούχa του αυτοκράτορασ’ ένα κλαμπ,πάνω σε μιαπασαρέλα, και δέκα χρόνια αργότερα τοξανανέβασε στις Ροές. Φέτος την ξανασυναντά στο τελευταίο έργο της, που μεταγράφει στην ελληνική πραγματικότητα δύο ιστορίες του Ρομπέρτο Μπολάνιο. Με πυκνή, λογοτεχνική γλώσσα, το έργο ξεδιπλώνει τις ιστορίες πρωταγωνιστών του «πλαστικού» κόσμου του πορνό, ενός κόσμου γεμάτου κλισέ, καθρέφτη του μοναχικού σώματος του καθενός. Προσπαθώντας να δει πέρα από στερεότυπα και χαρακτηρισμούς, η Πέγκα φωτίζει τα πρόσωπα πίσω από μια απρόσωπη βιομηχανία, υποβάλλοντας στην αναζήτηση της αληθινής τους ταυτότητας και της αληθινής τους καταγωγής μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου και συγκίνησης.

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρήγος • Σκηνικά: Valentino Marengo • Κοστούμια: Νατάσσα Δημητρίου •

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου • Video art: Βασίλης Κεχαγιάς • Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Νιάρρος, Θεοδώρα Τζήμου κ.ά.

 

 

1 – 3 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Elephastiliensis

Οδυσσέας,του Τζαίημς Τζόυς

Ένα ορατόριο, ωδή στην καθημερινότητα,επεισόδια 11 & 18

 

Οι Εlephas tiliensis ιδρύθηκαν το 2013 από τον Δημήτρη Αγαρτζίδη και τη Δέσποινα Αναστάσογλου. Οι παραστάσεις τους εμπνέονται κατά κύριο λόγο από τον χώρο της λογοτεχνίας. Εμφανίστηκαν με την Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, και ακολούθησαν οι παραστάσεις: Αλεξάνδρεια – υπάρχουν αλήθεια και ψεύδος άραγε;(βασισμένη στο Αλεξανδρινό κουαρτέτο του Λόρενς Ντάρελ), Πώς θα ’ναι ο λυτρωτήςμου; (βασισμένη στον Μπόρχες), Λούλα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, Persona (βασισμένη στην ταινία του Μπέργκμαν) κ.ά. Τη φετινή θεατρική περίοδο παρουσιάζουν το έργο της κρητικής λαϊκής παράδοσης Η βοσκοπούλα, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η παράσταση που ετοιμάζουν για το Φεστιβάλ Αθηνών βασίζεται στα κεφάλαια«Ναυσικά» και «Πηνελόπη»του κορυφαίου έργου του Τζόυς και δημιουργεί ένα ορατόριο για έναν άντρα τραγουδιστή, μια γυναίκα ηθοποιό, ένα χορό γυναικών (Σειρήνες) και μια μουσική μπάντα. Κατά τους Εlephas Τiliensis, η παράσταση θα είναι μια «φιλοσοφική stand up comedy» με κέντρο τη φιγούρα της Πηνελόπης, που δυναμιτίζει την εικόνα του Οδυσσέα, σαρκάζει τη μυθική του υπόσταση και υποσκάπτει τη σύγχρονη Ευρώπη και το ομηρικό της πρότυπο.

Απόδοση – δραματουργική επεξεργασία – σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου • Μουσική: λάμδα • Σκηνικά – κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού • Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου • Κίνηση: Μπέτυ Δραμισιώτη • Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάννα Χαλκίδη  • Ηχοληψία: Παναγιώτης Ριζόπουλος • Εκτέλεση παραγωγής: Άννα Γκόμεζ• Παίζουν: Παύλος Παυλίδης(Οδυσσέας  / Λεοπόλδος Μπλουμ), Μαρία Σκουλά(Πηνελόπη / Μόλλυ Μπλουμ), Βίκυ Κατσίκα, Μαρία Μοσχούρη, Τατιάνα Άννα Πίττα (Σειρήνες),Ελένη Ποζατζίδου (Μίλλυ Μπλουμ) • Μουσικοί επί σκηνής: Κώστας Κωστίδης (πιάνο, συνθεσάιζερ), Παντελής Νικηφόρος (κιθάρα, λαούτο, μαντολίνο),  Θοδωρής Σοφόπουλος (ντραμς, κρουστά). Συμμετέχει 10μελής χορός γυναικών.

 

 

10 – 12 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Ανέστης Αζάς – Πρόδρομος Τσινικόρης

Ελλάς Μονάχου

 

Ο Ανέστης Αζάς και ο Πρόδρομος Τσινικόρης έχουν ταυτίσει το όνομά τους με το θέατρο ντοκουμέντο στην Ελλάδα. Το 2010 συνεργάστηκαν στο Ηρώδειο με τους Rimini Protokoll για την εμβληματική παράσταση Ο Προμηθέας στην Αθήνα, που υπήρξε καθοριστική για την πορεία τους. Την επόμενη χρονιά επανήλθαν παρουσιάζοντας το Ταξίδι με τρένο, στο Μέγαρο του ΟΣΕ,στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και συνέχισαν με πολλές άλλες παραστάσεις στην Ελλάδα και τη Γερμανία−μεταξύ τους η Καθαρή πόλη (παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση), μια από τις πιο πολυταξιδεμένες ελληνικές θεατρικές παραγωγές των τελευταίων 30 ετών. Από το 2015 έχουν αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της Πειραματικής Σκηνής-1 του Εθνικού Θεάτρου.

Στο Ελλάς Μονάχου το σκηνοθετικό δίδυμο Αζά-Τσινικόρη συνεχίζει τη θεατρική του έρευνα πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης σήμερα. Εστιάζοντας στον μικρόκοσμο των Ελληνογερμανών του Μονάχου, η παράσταση θεματοποιεί σκηνικά τη συνεχιζόμενη κρίση της οικονομίας και της δημοκρατίας στην Ευρώπη και επιχειρεί μια ακτινογραφία των αξιών και των κανόνων που διέπουν το εργασιακό τοπίο στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Μια παραγωγή του θεάτρου Kammerspiele του Μονάχου, με πρεμιέρα στις 26 Μαρτίου 2018. Το κείμενο θα προκύψει μέσα από συνεντεύξεις με πραγματικά πρόσωπα και μετά από επιτόπια έρευνα.

 

Κείμενο -σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς, Πρόδρομος Τσινικόρης • Δραματουργία: Christine Milz • Σκηνικά – κοστούμια: Ελένη Στρούλια • Συμμετέχουν: Πολίτες του Μονάχου από την Ελλάδα. (Η διανομή θα ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα).Παραγωγή της Münchner Kammerspiele σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου

 

15 – 17 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η )

Άντζελα Μπρούσκου

Άγγελος εξολοθρευτής

Διασκευή πάνω στο ομώνυμο κινηματογραφικό έργο του Λουίς Μπουνιουέλ

 

Γνωστή για την αιχμηρή ματιά και την τολμηρή αισθητική της, η Άντζελα Μπρούσκουέχει σκηνοθετήσει κάποια από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, ενώ έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με πολλούς έλληνες σκηνοθέτες. Το 1993 ίδρυσε με την ηθοποιό Παρθενόπη Μπουζούρη την ομάδα Θέατρο Δωματίου. Φέτος διασκευάζει και σκηνοθετεί για το Φεστιβάλ τον Άγγελο εξολοθρευτή(The Exterminating Angel, 1962)του Λουίς Μπουνιουέλ, μια μακάβρια κωμωδία με καυστική ματιά πάνω στην ανθρώπινη φύση, που μπορεί να κρύβει άγρια ένστικτα και ανομολόγητα μυστικά.

Διασκευή – σκηνοθεσία: Άντζελα Μπρούσκου • Σκηνικά – εικαστική επιμέλεια: Μαρία Παπαδημητρίου • Μουσική: Nalyssa Green • Κίνηση: Βάλια Παπαχρήστου • Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου •Παίζουν: Θέμις Μπαζάκα, Παρθενόπη Μπουζούρη, Γεωργιάννα Νταλάρα, Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου κ.ά.• Οργάνωση – εκτέλεση παραγωγής: Ευάγγελος Κώνστας – Constantly Productions

 

 

17- 19 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

blind spot theatre group – Μιχάλης Κωνσταντάτος

Βρυκόλακες

Βασισμένο στο έργο του Ερρίκου Ίψεν

 

Η ομάδα blindspot theatre group ιδρύθηκε το 2009 από τον σκηνοθέτη Μιχάλη Κωνσταντάτο και την ηθοποιό Γιώτα Αργυροπούλου με σκοπό τη δημιουργία παραστάσεων που παντρεύουν διαφορετικές τέχνες –θέατρο, εικαστικά, κινηματογράφο, μουσική, νέες τεχνολογίες– και απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας νέας αισθητικής γλώσσας. Έχουν παρουσιάσει τις δουλειές τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ η περφόρμανς τους Ένα άτομο τη φορά επιλέχθηκε από τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς για την έκθεση «As One» στο Μουσείο Μπενάκη. Ο Μιχάλης Κωνσταντάτος απέσπασε διεθνή βραβεία ως σκηνοθέτης κινηματογράφου τόσο για τις μικρού μήκους ταινίεςTwo Times Now και Only For Εver, όσο και για τη μεγάλου μήκους Luton,ενώ η τελευταία παράσταση της ομάδας Hotel ξεχώρισε στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό του σημαντικού γερμανικού φεστιβάλ Berliner Festspiele.

Στην παράσταση που δημιουργούν για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών,οι blindspot αναζητούν έναν τόπο συνάντησης του ιψενικού κόσμου με το σήμερα. Το κείμενο δημιουργείται με αποσπάσματα από το έργο του Ίψεν και με νέα κείμενα, που θα προκύψουν από τη συμμετοχή του κόσμου κατά τη διάρκεια της έρευνας και των δοκιμών.

 

Σύλληψη – δραματουργία: Γιώτα Αργυροπούλου, Μιχάλης Κωνσταντάτος (blindspot theatre group)•Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κωνσταντάτος • Συγγραφή κειμένων: Ορφέας Απέργης • Δραματουργική συνεργασία: Παναγιώτα Κωνσταντινάκου • Οργάνωση παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος • Μουσική: Γιώργος Πούλιος • Φωτισμοί: Θύμιος Μπακατάκης • Κίνηση: Ίρις Καραγιάν • Σκηνικά: Κώστας Παππάς • Παίζουν: Γιώτα Αργυροπούλου, Νικόλας Παπαγιάννης, Πηνελόπη Τσιλίκα, Γιώργος Φριντζήλας

 

 

Οι παραστάσεις Αποτυχημένες απόπειρες αιώρησης στο εργαστήριό μου, Φαρενάιτ 451, Πορνοστάρ και Οδυσσέας περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα «Αθήνα – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018 ΟΥΝΕΣΚΟ». Mε τη στήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net, με ιδρυτικό δωρητή το ΄Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Νεοι δημιουργοι

 

26 – 28 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Violet Louise

Παράξενες ιστορίες, του Έντγκαρ Άλλαν Πόε

Oπτικοακουστική παράσταση, βασισμένη στη διασκευή ποιημάτων και διηγημάτων του συγγραφέα

 

Η Βάιολετ Λουίζ σπούδασε μουσική, υποκριτική και νομική και ασχολήθηκε με τη σύνθεση ήχου για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις παραστατικές τέχνες. Aπό το 2012 ερευνά το πεδίο της πολυμεσικής αφήγησης, εμπνευσμένη από την έννοια του μοντάζ και μέσα από τον συγκερασμό διαφορετικών τεχνών και «συγκεκριμένης μουσικής» (musique concrète). Στις σκηνοθεσίες της υπογράφει τη μουσική, τα ηχητικά και τα οπτικά υλικά.Για το Φεστιβάλ Αθηνών 2018 διασκευάζει σε συναυλία/ηχητική παρτιτούρα τα πιο γνωστά ποιήματα και αφηγήματα του Πόε. Ο λόγος γίνεται ήχος και μεταφέρει σε εικόνες τον σκοτεινό και μυστηριώδη κόσμο του Πόε,από μια νεαρή δημιουργό που έχει διακριθεί τα τελευταία χρόνια σε ανάλογα εγχειρήματα.

 

Σκηνοθεσία – μoυσική – δραματουργία: Violet Louise• Σχεδιασμός συστήματος αναπαραγωγής ήχου & εικόνας: Studio 19 • Σχεδιασμός φωτισμού: Σάκης Μπιρμπίλης • Παίζουν: Aγλαΐα Παππά, Λουίζα Κωστούλα. H παράσταση περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα «Αθήνα – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018 ΟΥΝΕΣΚΟ». Mε τη στήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net, με ιδρυτικό δωρητή το ΄Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος

 

 

4 – 6 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Μάρθα Μπουζιούρη

Αμάρυνθος

 

Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ,και υποψήφια διδάκτωρ Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, η Μάρθα Μπουζιούρη εστιάζει τη σκηνοθετική δουλειά της στη φόρμα του θεάτρου ντοκιμαντέρ, με άξονα την εθνογραφική έρευνα, την οποία εμπλουτίζει με πολυμεσικά στοιχεία και παράλληλες δράσεις διαλόγου. Η παράσταση που θα σκηνοθετήσει στο Φεστιβάλ θα βασιστεί σε εθνογραφική έρευνα πάνω σ’ ένα περιστατικό που συνέβη πριν από μερικά χρόνια στην ελληνική επαρχία, στην περιοχή της Αμαρύνθου.Μια βουλγαρικής καταγωγής μαθήτρια βιάζεται από τους συμμαθητές της και η τοπική κοινωνία, αντί να καταδικάσει τους δράστες, καταδικάζει και περιθωριοποιεί την ίδια.Η παράσταση φωτίζει τους μηχανισμούς κατασκευής της αλήθειας,ενώ παράλληλαδιερευνά τον ρόλο που έπαιξε το φύλο, η καταγωγή και η κοινωνική τάξη της καταγγέλουσας, αντιστικτικά με την υπερέκθεση μιας ήσυχης μέχρι τότε επαρχιακής πόλης.

Δραματουργία – σκηνοθεσία: Μάρθα Μπουζιούρη•Σύμβουλος έρευνας: Αθηνά Αθανασίου•Συνεργασία στην έρευνα: Ομάδα φοιτητώντου Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου • Σκηνικά – κοστούμια: Ελένη Στρούλια • Φωτισμοί: Ολυμπία Μυτιληναίου • Βίντεο – φωτογραφίες: Δημήτρης Μιχαλάκης • Ηχητικός σχεδιασμός: Γιώργος Κωνσταντινίδης • Παίζουν: Πολύδωρος Βογιατζής, Θεανώ Μεταξά κ.ά.• Οργάνωση – εκτέλεση παραγωγής: plays2place

 

7 – 9 Ιουλίου(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Ελίζα Σόρογκα

Ρίζες (ντοκιμαντέρ &περφόρμανς)

 

Η δουλειά της Ελίζας Σόρογκα, με διεθνή παρουσία στον χώρο των παραστατικών τεχνών, εστιάζει στις αναπαραστάσεις του «ανοίκειου» και στη μετουσίωση της καθημερινής ζωής σε παραστατική τέχνη. Τον Μάρτιο του 2017, η περφόρμανς της Women in Agony, κέρδισε το πρώτο βραβείο σύγχρονης τέχνης στον 11ο παγκόσμιο διαγωνισμό Arte Laguna Prize, στην κατηγορία Performance & Video Art, στη Βενετία.

Οι Ρίζες είναι μια παράσταση που συνθέτει την κινηματογραφική με τη σκηνική αφήγηση. Το πρώτο σκέλος αποτελείται από ένα ντοκιμαντέρ όπου αποτυπώνεται η καθημερινότητα τριών ηλικιωμένων γυναικών που ζουν μόνες σε απομονωμένα χωριά της Ηπείρου, από όπου και κατάγεται η σκηνοθέτρια(χωριό Μηλιά, οροσειρά Μουργκάνας). Στο δεύτερο σκέλος, επί σκηνής έρχεται το γυναικείο καραβάνι του πολυφωνικού ομίλου Άνω Δερόπολης και του πολυφωνικού συνόλου «Χαονία», και μοιράζεται με το κοινό προσωπικές ιστορίες που μετουσιώνονται σε τραγούδι. Ένας ύμνος στην εσωτερική γυναικεία δύναμη μέσα από ένα πρωτόγνωρο, ιδιαίτερο κράμα του παραδοσιακού και του αβανγκάρντ στοιχείου.

 

Σύλληψη – σκηνοθεσία: Ελίζα Σόρογκα • Μουσική διεύθυνση: Αλέξανδρος Λαμπρίδης • Διεύθυνση φωτογραφίας: Αίγλη Δράκου • Σχεδιασμός ήχου – σύνθεση: Δημήτρης Μυγιάκης • Σκηνογραφία – ενδυματολογική επιμέλεια: Εύα Γουλάκου• Σχεδιασμός φωτισμού: Χριστίνα Θανάσουλα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αφιερωμα στη Λουλα Αναγνωστακη (1 – 22 Ιουνίου)

Αναδρομική έκθεση- Εργαστήριο – Ημερίδα (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Α)

Eργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκη (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε & Β)& Η πόλη (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Επιμέλεια αφιερώματος: Δήμητρα Κονδυλάκη

 

Προκειμένου να τιμήσει τη σημαντικότερη ελληνίδα δραματουργό του καιρού μας, που έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Οκτώβριο, το Φεστιβάλ πραγματοποιεί ένα φιλόδοξο αφιέρωμα στο έργο της και μας τη συστήνει εκ νέου. Η μήτρα του αφιερώματος θα είναι μια αναδρομική έκθεση που θα καλύπτει τις σημαντικότερες πτυχές του έργου της από τη δεκαετία του ’60 ως σήμερα (αρχειακή έρευνα – δραματουργική συνεργασία για τη διοργάνωση της έκθεσης: Γρηγόρης Ιωαννίδης – Μάνος Καρατζογιάννης, σκηνογραφική μελέτη: Λουκία Μάρθα – Αλέξανδρος Βαζάκας).Το αφιέρωμα θα περιλαμβάνειεπίσης μια επτάωρη παράσταση, σε δύο μέρη, που σκηνοθετεί η Ρούλα Πατεράκη, το Εργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκη,μεταδραματουργική προσέγγιση του συνόλου των θεατρικών της, με συμμετοχή των κυριότερων ηθοποιών που σφράγισαν τις παραστάσεις τους,καθώς και μια παράσταση της Πόλης (1965), έργου-σταθμού στη δραματουργία της,σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου. Το αφιέρωμα θα συμπληρωθεί από τη διοργάνωση ενός συμποσίου με τη συμμετοχή δημιουργών που έχουν σχετιστεί με τη Λούλα Αναγνωστάκη, ανθρώπων του θεάτρου, θεωρητικών αλλά και ανθρώπων από τον κόσμο της γραφής και της λογοτεχνίας, ορίζοντας έτσι και ως διακριτά πεδία προσέγγισης του έργου της τη θεατρική πράξη, τη θεωρία, τη λογοτεχνική γραφή.

 

Σε μια εποχή που το πολιτικό ταυτίζεται με το εξωστρεφές, το αφιέρωμα σε μια γυναίκα δραματουργό που προσεγγίζει το πολιτικό από μια εσωτερική, χαμηλόφωνη, υπαρξιακή σκοπιά έχει για μας ιδιαίτερη σημασία. Θέατρο της μνήμης, θέατρο της υπόγειας εγγραφής του ιστορικού στο προσωπικό, θέατρο που διερευνά σε βάθος την ανάγκη της διαφοράς, της ατομικότητας, της αντίστασης σε μια συλλογική μοίρα, το θέατρο της Αναγνωστάκη έγινε σημείο αναφοράς της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας συνομιλώντας, ωστόσο, επί ίσοις όροις με την ευρωπαϊκή σκηνή, χάρη στην ιδιαίτερη, προσωπική γλώσσα του. Γι’ αυτό είναι μοναδικό και μας αγγίζει πάντα, με τον τρόπο που ξεκλειδώνει ακόμη πτυχές της πραγματικότητάς μας.

 

 

Εργαστήριο

«Από τον δραματικό στον αρχιτεκτονικό χώρο με όχημα τη σκηνογραφία.

Εικαστικές-χωρικές προσεγγίσεις με αφορμή την έκθεση για τη Λούλα Αναγνωστάκη»

 

Συνδυάζοντας την καλλιτεχνική με την εκπαιδευτική διάσταση του αφιέρωματος και με αφορμή τον σχεδιασμό της έκθεσης, τον Απρίλιο θα πραγματοποιηθεί τριήμερο εργαστήριο με τη συμμετοχή φοιτητών του Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής της Σχολής Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθήνας και της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πολυτεχνείου Κρήτης.

Πώς η χωρική σύλληψη μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τη μετάδοση του δραματικού-συγγραφικού σχεδίου; Πώς μπορεί η περιήγηση σε μια έκθεσηνα μετατραπεί σε βιωματικό γεγονός; Αυτό είναι το ερώτημα που θα τεθεί, υπό τη διεύθυνση των καθηγητών αρχιτεκτονικής και σκηνογραφίας Λουκίας Μάρθα, Χαράς Αγαλιώτου και Αλέξανδρου Βαζάκα, σε συνεργασία με δραματολόγους και καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο συνολικό εγχείρημα. Στόχος του εργαστηρίου θα είναι να εξερευνήσει την έννοια του χώρου ως ενεργού πεδίου που προϋποθέτει την αφηγηματικότητα, τη μεταπλαστικότητα και την κίνηση, προκειμένου να μεταδώσει τη ζωντάνια και την ανησυχία της δημιουργικής διαδικασίας.

Το εργαστήριο θα κινηθεί σε τρεις άξονες:

α. Δημιουργία αρχιτεκτονικών πρωτοτύπων με τη μορφή μακέτας, σχεδίου 2D-3D, βίντεο.

β. Φωτογραφική και βιντεοσκοπική κάλυψη της δράσης του εργαστηρίου σε όλες τις φάσεις.

γ. Δημιουργία εικαστικού βίντεο με αφορμή το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη.

Οι πιο ενδιαφέρουσες δημιουργίες των φοιτητών (μακέτες, σχέδια, βίντεο, φωτογραφίες) που θα προκύψουν από το εργαστήριο θα εκτεθούν σε ειδικό χώρο στο πλαίσιο της προγραμματισμένης έκθεσης.

 

 

10 – 12 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Γιάννης Μόσχος

Η πόλη

 

Από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες της γενιάς του, αλλά και θεατρολόγος (με διδακτορικό πάνω στο έργο του Ίψεν) και μεταφραστής (η σύνθεσή του από διηγήματα του Τσέχοφ Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας παίχτηκε για δύο χρονιές συνεχόμενα, το 2014 και το 2015) ο Γιάννης Μόσχος εμφανίζεται για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών& Επιδαύρου. Φέτος σκηνοθετεί την Πόλη από την ομώνυμη τριλογία (Η διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση) που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν το 1965. Στην Πόλη η Λούλα Αναγνωστάκη, 53 χρόνια πριν, μιλάει προφητικά για έναν κόσμο που νοσεί βαθιά. Το έργο της επιστρέφει στο Φεστιβάλ σε μια νέα σκηνική εκδοχή όπου η ζωντανή θεατρική δράση θα συνδιαλέγεται με κινηματογραφημένες προβολές. Η εικόνα θα μεγεθύνει τις λεπτομέρειες της σκηνικής δράσης, φωτίζοντας τη βιαιότητα που κρύβεται στα πρόσωπα της Αναγνωστάκη αλλά και μέσα σε όλους μας. Ο Γιάννης Μόσχοςαποπειράται μια σύζευξη της κινηματογραφικής εικόνας και της θεατρικής δράσης, σε συνεργασία με μια ομάδα καταξιωμένων καλλιτεχνικών συνεργατών.

 

Σκηνοθεσία: Γιάννης Μόσχος • Σκηνικά-κοστούμια: Τίνα Τζόκα • Κινηματογραφήσεις: Χρήστος Δήμας • Κίνηση: Ανθή Θεοφυλίδη • Ηχητικό περιβάλλον: Νίκος Βίττης • Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος • Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή • Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου • Βοηθοί σκηνογράφου: Τζέλα Χριστοπούλου-Μαίρη Αντωνοπούλου • Παίζουν: Μιχάλης Συριόπουλος (Κίμων), Λουκία Μιχαλοπούλου (Ελισάβετ), Θέμης Πάνου (Φωτογράφος)

 

 

 

17 – 19 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε & Β)

Ρούλα Πατεράκη

Εργοτάξιο Λούλα Αναγνωστάκη

Μεταδραματουργία στα κείμενα της Λούλας Αναγνωστάκη

 

Ηθοποιοί που την είδαν

Ηθοποιοί που την γνώρισαν

Ηθοποιοί που την ερμήνευσαν

Ηθοποιοί που την φαντάστηκαν

ξαναζωντανεύουν τα έργα της

με επιστέγασμα τον Ουρανό κατα κόκκινο από τη Ρούλα Πατεράκη.

[Παράσταση σε δύο μέρη. Διάρκεια κάθε μέρους:180΄]

 

Δραματουργία: Μάνος Λαμπράκης, Ρούλα Πατεράκη, Θοδωρής Τσαπακίδης • Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη • Σκηνικά – κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης • Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή

 

 

________________________________________________________________________________

 

 

ΗΜΕΡΙΔΑ

16 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Ενωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών

«Θεατρική πρωτοπορία στην Ελλάδα του 21ου αιώνα»

 

Υπάρχει ελληνική θεατρική πρωτοπορία σήμερα;Ποιες είναι οι υφολογικές και θεματολογικές της συνισταμένες;Ποιο είναι το πλαίσιο (ιδεολογικό, κοινωνικό, κλπ.) μέσα στο οποίο αναπτύσσεται;

Ποια η σχέση θεατρικής πρωτοπορίας και «θεσμών»;

Μια ανοιχτή συζήτηση ανάμεσα σε κριτικούς θεάτρου και δημιουργούς/συντελεστές της θεατρικής πράξης (σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συγγραφείς, θεατρικούς παραγωγούς κ.ά.) με στόχο να προσεγγιστούν τα παραπάνω ερωτήματα.

 

 

 

 

 

 

 

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

 

 

1 – 3 Ιουνίου (ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ)

Toneelgroep Amsterdam – Ivo van Hove

Μετά την πρόβα – Περσόνα (Oλλανδία, 2012)

Διασκευές έργων του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

 

Ο διεθνώς καταξιωμένος βέλγος σκηνοθέτης Ίβο βαν Χόβε, από τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού θεάτρου, διασκευάζει για τη σκηνή δύο ταινίες του Μπέργκμαν. Έχοντας μελετήσει σε βάθος την εργογραφία του μεγάλου Σουηδού και με διασκευές άλλων μπεργκμανικών έργων στο ενεργητικό του, στο δίπτυχο Μετά την πρόβα – Περσόνα εξετάζει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη φαντασία από την πραγματικότητα, το άρρωστο από το λεγόμενο «φυσιολογικό». Η ένταση, η ασυμβίβαστη διάθεση, αλλά και η βαθιά κατανόηση απέναντι στην ανθρώπινη συνθήκη διαπνέουν αυτά τα δύο έργα, τα οποία εξετάζουν πώς η τέχνη νοηματοδοτεί τη ζωή μας και την κοινωνία.

Σε μια σχεδόν γυμνή σκηνή, με μινιμαλιστική απλότητα, ο βαν Χόβε βάζει δύο ιστορίες κάτω από το μικροσκόπιο. Στο Μετά την πρόβα ο σκηνοθέτης Χέντρικ Βόγκλερ οργανώνει τη ζωή του με βάση τους περιορισμούς της πρόβας. Η δουλειά του τον απορροφά ολοκληρωτικά και έτσι οι πρόβες μετατρέπονται σε ημερολογιακές καταγραφές. Η πραγματική ζωή,όμως, δεν μπορεί να μείνει απρόσβλητη από εξωτερικούς παράγοντες. Η αγάπη, η φθορά και ο θάνατος υπεισέρχονται στο φαινομενικά απόρθητο φρούριο των προβών με τη μορφή δύο γυναικών, της Ρέιτσελ και της Άννας. Στην Περσόνα μια ηθοποιός,ενώ παίζει πάνω στη σκηνή,παύει ξαφνικά να μιλάει. Στο μυαλό της οι ρόλοι που υποδύεται ταυτίζονται με τους ρόλους της καθημερινότητας. Για ακόμα μια φορά, η πραγματική ζωή επεμβαίνει βίαια και αποσπά τον άνθρωπο από το ελεγχόμενο, ασφαλές πεδίο του θεάτρου. Η σύγκρουση της ηθοποιού με τις προσδοκίες των άλλων θα οδηγήσει σε μια βαθιά ρήξη με το περιβάλλον της, συμπαρασύροντας τον γιατρό και τη νοσοκόμα που τη φροντίζουν.

Με ελληνικούς υπέρτιτλους

 

Σκηνοθεσία: Ivo van Hove • Δραματουργία: Peter van Kraaij • Μετάφραση:Μετά την πρόβα Karst Woudstra, Περσόνα Peter van Kraaij • Σκηνικά-φωτισμοί: Jan Versweyveld • Ήχος: Roeland Fernhout • Κοστούμια: AnD’Huys • Παίζουν:Μετά την πρόβαMariekeHeebink (Ρέιτσελ), GijsScholtenvan Aschat (Χέντρικ Βόγκλερ), Gaite Jansen (Άννα) • Περσόνα Marieke Heebink (Ελίσαμπεθ Βόγκλερ), Frieda Pittoors (γιατρός), GijsScholtenvanAschat (σύζυγος της Ελίσαμπεθ), Gaite Jansen (Άλμα) • Συμπαραγωγή: Théâtre de la Place (Λιέγη), Théâtres de la Ville de Luxembourg, Maison des arts de Créteil • Σε συνεργασία με το Auteursbureau ALMO bvba • Με ανάθεση από το Jose fWeinberge rLtd, London και το Ίδρυμα Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

 

 

 

1 – 3 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Nature Theater of Oklahoma- En Knap Group

Το κυνήγι της ευτυχίας (ΗΠΑ, 2017)

 

Οι Πάβολ Λίσκα και Κέλλυ Κούπερ, ιδρυτές της βραβευμένης με Obie ομάδας Nature Theater of Oklahoma, πραγματεύονται τον μύθο και την παρακαταθήκη του αμερικανικού ονείρου. Μέσα σε ένα σαλούν, ένας μεξικανός μπάρμαν, ένας αυστριακός πωλητής, η αναπαράσταση μιας «ειρηνευτικής επέμβασης» στη Βαγδάτη, ένα μαγικό φίλτρο και καουμπόικοι χοροί,χαρούμενοι όσο και ανατριχιαστικοί,συνθέτουν ένα θεοπάλαβο σύμπαν, μια παρωδία των αμερικανικών κλισέ και των σπαγγέτι γουέστερν.Το ιδρυτικό έγγραφο του αμερικανικού κράτους, η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, ορίζει την «επιδίωξη της ευτυχίας» ως ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου, το οποίο οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να προασπίζουν. Τι ορίζουμε όμως ως ευτυχία; Σε ποιες σκοτεινές περιοχές την κυνηγά ο καθένας μας; Σε ποια μακρινά σύνορα θα περιπλανηθούμε για να την ανακαλύψουμε; Μήπως η αναζήτησή της θα καταλήξει σε ένα ανίερο χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ; Το νεοϋορκέζικο NatureTheaterofOklahoma, που δανείζεται το όνομά του από τηνΑμερική του Κάφκα, συνεργάζεται με έξι εκπληκτικούς χορευτές της διεθνώς αναγνωρισμένης σλοβενικής ομάδας EnKnapGroup και δημιουργεί ένα σουρρεαλιστικό παραμύθι για τον βίαιο δυτικό επεκτατισμό.

Με αγγλικούς και ελληνικούς υπέρτιτλους

 

Κείμενο-σκηνοθεσία: Pavol Liska, Kelly Copper • Ερμηνευτές En Knap Group: Luke Thomas Dunne (Ηνωμένο Βασίλειο), Ida Hellsten (Σουηδία), Bence Mezei (Ουγγαρία), Lada Petrovski Ternovšek (Κροατία), Jeffrey Schoenaers (Βέλγιο), Ana Štefanec Knez (Σλοβενία) • Παραγωγή: EN-KNAPProductions• Συμπαραγωγή: Théâtre de la Ville, steirischerherbst•Φωτισμοί: Luka Curk • Κοστούμια: Katarina Škaper • Κοστούμια από το Ateljed.o.o. • Βοηθός σκηνοθέτη για τους En Knap Group: Nohemi Barriuso• Σκηνική διεύθυνση: Luka Curk • Τεχνική διεύθυνση: Španski Borci – Τεχνική ομάδα των EN-KNAP • Φωτογραφία και βίντεο: Andrej Lamut • Εκτέλεση παραγωγής: Karmen Keržar • Δημόσιες σχέσεις και επιμέλεια: Nina Smerkol • Διεύθυνση Španski Borci Cultural Centre, EN-KNAP Productions – διεύθυνση παραγωγής: Marjeta Lavrič • Διευθυντής EN-KNAP Productions και καλλιτεχνικός διευθυντής Španski Borci Cultural Centre: IztokKovač

Με την υποστήριξη της Πρεσβείας των ΗΠΑ στη Λιουμπλιάνα

Το πρόγραμμα EN-KNAPProductions έχει την οικονομική υποστηρίξη του Δήμου της Λιουμπλιάνας και του Υπουργείου Πολιτισμού της Σλοβενίας

 

 

7 & 8 Ιουνίου(ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ)

Julien Gosselin

1993 του Aurélien Bellanger (Γαλλία, 2017)

 

Ο Ζυλιέν Γκοσλέν, νεότατος γάλλος σκηνοθέτης, γοήτευσε το κοινό του Φεστιβάλ με τη σκηνοθεσία του 2666 του Μπολάνιο το 2016, αλλά κυρίως με τα Στοιχειώδη σωματίδια του Ουελμπέκ το 2017. Ο 30χρονος δημιουργός επανέρχεται φέτος με το έργο 1993 του ανερχόμενου γάλλου συγγραφέα Ωρελιάν Μπελανζέ. Συγγραφέας και σκηνοθέτης αφιερώνουν την παράσταση στις σύγχρονες ευρωπαϊκές μυθολογίες με όχημα τα δύο διασυνοριακά τούνελ που σφράγισαν, με την εμφάνισή τους, το τέλος της χιλιετίας. Το πρώτο, στα γαλλοελβετικά σύνορα, από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN), είναι έδρα ενός τεράστιου επιταχυντή σωματιδίων. Το άλλο, κάτω από τη Μάγχη, γεφυρώνει τον θαλάσσιο βραχίονα που χωρίζει την Ευρώπη στα δύο, δημιουργώντας μια συμβολική ήπειρο. Μονολότι τα δύο αυτά τούνελ αρχικά συνδέθηκαν με μια αφήγηση «επιτεύγματος», σήμερα έχουν ταυτιστεί με αδιέξοδα προβλήματα συνεργασίας. Τελευταίο επεισόδιο σε αυτή τη νέα μυθολογία είναι το στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών στο Καλαί. Εντέλει φαίνεται ότι και οι δύο αυτές εδαφικές διεισδύσεις, αντί να ομαλοποιήσουν, απορρύθμισαν τις ροές ανθρώπων και εμπορευμάτων, κλονίζοντας ίσως ριζικά τον μύθο της «ενωμένης Ευρώπης».

Με ελληνικούς υπέρτιτλους

 

Σκηνοθεσία: Julien Gosselin • Παίζουν: Quentin Barbosa, Genséric Coléno-Demeulenaere, Camille Dagen, Marianne Deshayes, Paul Gaillard, Yannick Gonzalez, Roberto Jean, Pauline Lefebvre-Haudepin, Dea Liane, Zacharie Lorent, Mathilde Mennetrier, Hélène Morelli • Μουσική: GuillaumeBachelé • Σκηνικά: EmmaDepoid, SolèneFourt • Κοστούμια: SalmaBordes • Ήχος: HugoHamman, SarahMeunier • Φωτισμοί: QuentinMaudet, JulietteSeigneur • Βίντεο: CamilleSanchez • Γενικήδιεύθυνση: JoriDesq• Σκηνική διεύθυνση: Valentin Dabbadie • Βοηθοί σκηνοθέτη: Eddy d’Aranjo, Ferdinand Flame • Σύμβουλος βίντεο: Pierre Martin • Σύμβουλος φωτισμών: Nicolas Joubert • Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι δημιουργίες του TNS Spectacle σε συνεργασία με το Groupe 43 της Ecole du TNS (Σχολή του Εθνικού Θεάτρου του Στρασβούργου) • Παραγωγή: Théâtre Nationalde Strasbourg • Συμπαραγωγή: Festival de Marseille – danseetartsmultiples • Ο Julien Gosselin είναι συνεργαζόμενος καλλιτέχνης με το TNS

 

 

15 & 16 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Novosibirsk State Academic Drama Theatre-Timofey Kulyabin

Οι τρεις αδελφές του Τσέχοφ(Ρωσία, 2015)

Ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν, ανερχόμενο αστέρι της θεατρικής σκηνής της Ρωσίας, παρουσιάζει το εμβληματικό έργο του Τσέχοφ σε μια παράσταση ποιητικού ρεαλισμού, με παραδοσιακού τύπου δραματουργία, κάνοντας μία μόνο σημαντική παρέμβαση: ο σκηνοθέτης αφαιρεί τον λόγο από τους χαρακτήρες. Σε μια απόδοση εξολοκλήρου στη νοηματική γλώσσα, η ελάχιστη κίνηση, το παραμικρό βλέμμα, το τρίξιμο του πατώματος, το κλείσιμο της πόρτας, όλα αποκτούν μια ειδική σημασία. Όλως παραδόξως, η απουσία προφορικής γλώσσας,αντί να αποδυναμώνει την επικοινωνία των τσεχοφικών ηρώων, τηνενισχύει. Η δυσκολία των χαρακτήρων να επικοινωνήσουν μεταξύ τους –συστατικό στοιχείο του έργου– εξουδετερώνεται όταν καμία λέξη δεν μπορεί να ειπωθεί φωναχτά. Η σιωπή, ως

νέα συνθήκη ύπαρξης, φέρνει τους χαρακτήρες πιο κοντά μεταξύ τους, ενώ συγχρόνως τους απομoνώνει από τον υπόλοιπο κόσμο.

Στη ρωσική νοηματική, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

 

Σκηνοθεσία: TimofeyKulyabin • Σκηνικά: OlegGolovko • Φωτισμοί: DenisSolntsev• Βοηθός σκηνοθέτη: NataliaYarushkina • Σύμβουλοι παράστασης για άτομα με προβλήματα ακοής: VeronikaKoposova, TamaraShatula • Δασκάλα νοηματικής: GalinaNishchuk • Υπερτιτλισμός: IlyaKukharenko, OlgaFedyanina • Φωτογραφία: FrolPodlesnyi • Ήχος: NinaBelkina • Χειρισμός φωτισμών: AnnaKolesnikova • Χειρισμός υπέρτιτλων: YaroslavKiselyov, IgorLipatnikov • Παίζουν: IlyaMuzyko (Αντρέι Σεργκέβιτς Πραζόρωφ), ValeriaKruchinina(Νατάσα-Νατάλια Ιβάνοβνα), Irina Krivonos (Όλγα), Daria Emelyanova (Μάσα), Linda Akhmetzyanova (Ιρίνα), Denis Frank (Φιόντορ Ιλίτς Κουλίγκιν), Pavel Polyakov (Αλεξάντρ Ιγνάτιεβιτς Βερσίνιν), Anton Voinalovich (Νικολάι Βόλβιτς Τούζεμπαχ), Konstantin Telegin (Βασίλι Βασίλιεβιτς Σολένυι), Andrei Chernykh (Ιβάν Ρομάνιτς Τσεμπουτίκιν), Alexei Mezhov (Αλεξέι Πετρόβιτς Φεντότικ), Sergey Bogomolov (Βλαντίμιρ Κάρλοβιτς Ρόντε), Sergey Novikov (Φεραπόντ), Elena Drinevskaya (Ανφίσα)

 

 

20 – 22 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Proton Theatre– Kornél Mundruczó

Απομίμηση ζωής (Ουγγαρία, 2016)

 

Ο ούγγρος δεξιοτέχνης του θεάτρου και του κινηματογράφου (Λευκός θεός) και καλλιτεχνικός διευθυντής του ProtonTheatre, Κορνέλ Μουντρούτσο, θέτει το ερώτημα κατά πόσον μπορούμε να ορίσουμε τη μοίρα μας ή αναυτή είναι προδιαγεγραμμένη. Ένας άντρας εμφανίζεται στο διαμέρισμα μιας γυναίκας στη Βουδαπέστη, με σκοπό να της κάνει έξωση. Στην πορεία, ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τη συνείδησή του, αλλά και με τα σκοτεινά μυστικά του διαμερίσματος. Εγκλωβισμένοι σε μια ζωή αυτοματοποιημένων συνηθειών, μακριά από κάθε σύνδεση με την τρέχουσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση, οι χαρακτήρες του έργου ζουν μια «απομίμηση ζωής», όπως μαρτυρά και ο τίτλος. Εν μέσω μιας διαδικασίας έξωσης, το διαμέρισμα γίνεται ο μικρόκοσμος ενός περιθωριοποιημένου κοινωνικού στρώματος, μιας τάξης που έχει μάθει ότι η αδικία είναι το αυτονόητο και το αναμενόμενο.

Με ελληνικούς υπέρτιτλους

 

Κείμενο: Kata Wéber • Σκηνοθεσία: Kornél Mundruczó • Δραματουργία: Soma Boronkay • Σκηνικά: Márton Ágh • Κοστούμια: Márton Ágh, Melinda Domán • Φωτισμοί: András Éltető • Μουσική: Asher Goldschmidt • Βοηθός σκηνοθέτη: Margit Csonka • Παραγωγή: Dóra Büki • Διεύθυνση παραγωγής: Zsófia Csató • Βοηθός παραγωγής: Ágota Kiss • Τεχνική διεύθυνση: András Éltető • Τεχνικός φωτισμών: Zoltán Rigó • Τεχνικός ήχου: Dániel Hidvégi • Σκηνική διεύθυνση: Benedikt Schröter

Props: TamásFekete • Φροντιστήριο: MelindaDomán • Βοηθοί σκηνής: TamásFarkas, ZsoltZsigri •

Παίζουν: LiliMonori (Κυρία LőrincRuszó), RolandRába (MihálySudár), AnnamáriaLáng

(VeronikaFenyvesi), ZsomborJéger (SzilveszterRuszó), DáriuszKozma (JónásHarcos)

Συμπαραγωγή: WienerFestwochen, Βιέννη, Αυστρία· TheaterOberhausen, Γερμανία · LaRosedesVents, Λιλ, Γαλλία · Maillon, ThéâtredeStrasbourg / Scèneeuropéenne, Γαλλία · Στέγη Σύγχρονων Τεχνών Trafó, Βουδαπέστη, Ουγγαρία · HAUHebbelamUfer, Βερολίνο, Γερμανία · HELLERAU – EuropeanCenterfortheArts, Δρέσδη, Γερμανία ·  WiesbadenBiennale, Γερμανία

Με την υποστήριξη των: KUBIK Coworking, Kryolan City, Open Casting, PP Business Centre – Budapest, VisionTeam

 

 

22 – 24 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

 

JahaKoo

Cuckoo (Ν. Κορέα, 2017)

 

Το έργο του 33χρονου νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη και συνθέτη Γιάχα Κουενσωματώνει στοιχεία από διαφορετικά είδη τέχνης, από πολυμέσα και περφόρμανς μέχρι βίντεο, μουσική, κείμενα και εγκαταστάσεις. Στη νέα του παράσταση-διάλεξη,Cuckoo, ο καλλιτέχνης επιχειρεί ένα ταξίδι στα τελευταία είκοσι χρόνια της ιστορίας της Νότιας Κορέας, ανοίγοντας έναν αστείο όσο και γλυκόπικρο διάλογο με τρεις νοήμονες, ομιλούσες μηχανές μαγειρέματος ρυζιού.

Πριν από είκοσι χρόνια, η Νότια Κορέα βίωσε μια μεγάλη οικονομική κρίση, ανάλογη με αυτήν που πλήττει την Ευρώπη σήμερα. Ο δημιουργός συνομιλεί με τις τρεις μηχανές για το πόσο καταλυτικά επηρέασε η κρίση τη δική του γενιά, για την ανεργία, τη μοναξιά και την έντονη αίσθηση απομόνωσης που βιώνει ο ίδιος και οι συνομήλικοί του – ένα συναίσθημα που αποδίδει με την αμετάφραστη σε άλλες γλώσσες λέξη golibmuwon, η οποία χαρακτηρίζει τις ζωές πολλών νεαρών συμπατριωτών του.

Με ελληνικούς υπέρτιτλους

 

Σύλληψη – σκηνοθεσία – μουσική – βίντεο: JahaKoo • Ερμηνεία: Hana, Duri, Seri & JahaKoo • Cuckoohacking: Idella Craddock • Σκηνικά – χρήση πολυμέσων: Eunkyung Jeong • Σύμβουλος δραματουργίας: Dries Douibi • Παραγωγή: KunstenwerkplaatsPianofabriek • Συμπαραγωγή: Bâtard Festival • Με την υποστήριξη των: CAMPO, STUK, BUDA, DAS, SFAC

 

 

5 – 7 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

Mapa Teatro

Ο αποχαιρετισμός(Κολομβία, 2017)

Παράσταση που συνδυάζει θέατρο, εγκατάσταση και οπτικοακουστικά υλικά, Ο αποχαιρετισμός είναι το τελευταίο μέρος του τρίπτυχου Ανατομία της βίας στην Κολομβία, το οποίο εξετάζει τις διάφορες πτυχές της βίας στη συγκεκριμένη χώρα. Η Χάιντι Αμπντερχάλντεν και ο αδελφός της Ρολφ, που διευθύνουν τοMapaTeatro, παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή για το φάντασμα της κολομβιανής επανάστασης, σ’ ένα σκηνικό που παραπέμπει σε τροπικό δάσος. Στα τέλη του 2016 υπογράφεται ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Κολομβίας και της παλαιότερης ενεργής επαναστατικής οργάνωσης της Ν. Αμερικής, των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC), βάζοντας τέλος σε 52 χρόνια εμφύλιας διαμάχης. Ξαφνικά τα στρατόπεδα  των ανταρτών ανοίγουν για δημοσιογράφους από ολόκληρο τον κόσμο και μετατρέπονται σε εθνογραφικά μουσεία. Τα εμβλήματα και οι πρακτικές μιας επανάστασης που απέτυχε εκτίθενται στο κοινό. Μετά από μισό αιώνα πολέμου, η υπογραφή της ειρήνης σηματοδοτεί το τέλος μιας ουτοπίας, τον αποχαιρετισμό στο παλαιότερο επαναστατικό όνειρο της Λατινικής Αμερικής.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

 

Σύλληψη – σκηνοθεσία: Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden • Δραματουργία: Mapa Teatro, με τη συμμετοχή των Martha Ruíz, Matthias Pees, Laymert García Dos Santos, JeanT ible, Giulia Palladini •

Μουσική – ήχος: Juan Ernesto Díaz • Σκηνικά: Pierre Henri Magnin • Φωτισμός- τεχνική διεύθυνση: Jean François Dubois • Κοστούμια: Elizabeth Abderhalden • Μάσκες: Christian Probst, Juan Alberto Orrego • Live video: Ximena Vargas • Σκηνική διεύθυνση: José Ignacio Rincon • Παίζουν: Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden, Agnes Brekke, Julián Díaz, Andrés Castañeda, Miguel Molina, Santiago Sepúlveda • Παραγωγή: MapaTeatro, Ximena Vargas, José Ignacio Rincon -Les Indépendances, Camille Barnaud • Συμπαραγωγή: Théâtre de la Ville – Paris με το Festival d’Automne à Paris, Théâtre Vidy-Lausanne, Festival Sens Interdits, Larose desvents, Next Festival Mousonturm

 

 

8 – 10 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

NowyTeatr – KrzysztofWarlikowski

WeAreLeaving(Πολωνία, 2018)

Βασισμένο στο Suitcase Packers του Χανόχ Λεβίν

 

Το τρομερό παιδί της πολωνικής σκηνής, ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι, διασκευάζει ξανά έναν από τους αγαπημένους του συγγραφείς,σε μια παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα στη Βαρσοβία τον Ιούνιο του 2018. Μετά το Κρουμ, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Χανόχ Λεβίν, που παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών 2008 και τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Θεάτρου,  ο Βαρλικόφσκι καταδύεται εκ νέου στο θεατρικό σύμπαν του σπουδαίου ισραηλινού δραματουργού. Στην παράσταση με τίτλο εργασίας WeAreLeaving ο σκηνοθέτης εστιάζεισε όλους εκείνους που έχουν να επιλέξουν μεταξύ δύο πραγμάτων: είτε να αφεθούν στη μοίρα τους και να πεθάνουν είτε να φτιάξουν τις βαλίτσες τους και να φύγουν όσο το δυνατόν πιο μακριά, με άγνωστο προορισμό. Το κείμενο του Λεβίν λειτουργεί ως αφετηρία πάνω στην οποία δομείται η παράσταση. Ο υπότιτλος του έργου –Κωμωδία με οκτώ κηδείες– έχει μια σχεδόν μουσική ποιότητα, που αντανακλάται στην καλοκουρδισμένη «ορχήστρα» του Βαρλικόφσκι, τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που συνεργάζονται με τον σκηνοθέτη εδώ και χρόνια. Ακόμα και όταν δεν βρισκόμαστε σε καιρούς πολέμου, η ζωή μας δεν είναι άμεσα συνυφασμένη με την ειρήνη, γι’αυτό και αναγκαζόμαστε να «φύγουμε», όπως μοιάζει να υπονοεί η παράσταση: «Δεν είναι ώρα για συμβιβασμούς. Τουναντίον, είναι ώρα να φεύγουμε – ας φύγουμε εδώ και τώρα!»

Με ελληνικούς υπέρτιτλους

 

Σκηνοθεσία: Krzysztof Warlikowski • Σκηνικά – κοστούμια: Małgorzata Szczęśniak • Φωτισμοί: Felice Ross • Μουσική: Paweł Mykietyn • Παίζουν: Bartosz Bielenia, Agata Buzek, Andrzej Chyra, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Dorota Kolak, Zygmunt Malanowicz, Maja Ostaszewska, Jaśmina Polak, Piotr Polak, Jacek Poniedziałek, Magdalena Popławska

 

 

 

 

ΧΟΡΟΣ

 

 

4 – 6 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Arkadi Zaides

TALOS (Ισραήλ / Γαλλία, 2015)

 

Ο Αρκάντι Ζαΐντες γεννήθηκε στη Λευκορωσία, μετανάστευσε στο Ισραήλ σε ηλικία 11 ετών και ζει πλέον στη Γαλλία. Το συγκεκριμένο έργοείναι αποτέλεσμα διετούς έρευνας του ίδιου και των συνεργατών του χορογράφων, δραματουργών, καλλιτεχνών βίντεο και ειδικών στην τεχνητή νοημοσύνη. Διερευνά τη σχέση ανάμεσα στην κίνηση, τις νέες τεχνολογίες παρακολούθησης και το μέλλον των συνόρων. Προέκυψε ως αποτέλεσμα της μελέτης του TALOS,ενός προγράμματος ασφαλείας της Ε.Ε. με στόχο την προστασία και παρακολούθηση των ευρωπαϊκών συνόρων, με τη συμμετοχή 14 οργανώσεων από 10 κράτη-μέλη την περίοδο 2008-13.Το έργο έχει τη μορφή της διάλεξης-παράστασης. Όπως και οι προηγούμενες δουλειές του καλλιτέχνη, εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους οι περιορισμοί των συνόρων και οι στρατηγικές παρακολουθήσης χειραγωγούν το ανθρώπινο σώμα και γεννούν μια νέα χορογραφία. Σε μια οθόνη στο πίσω μέρος της σκηνής ζωντανεύουν στιγμιότυπα βασισμένα σε πραγματικό και σε επινοημένο υλικό. Το TALOS παραπέμπειστον μηχανικό φύλακα της Ευρώπης στην αρχαία ελληνική μυθολογία, Τάλω.

 

Σύλληψη – σκηνοθεσία: Arkadi Zaides• Σε συνεργασία με τους: Claire Buisson, Nienke Scholts, Jonas Rutgeers, Youness Anzane, Effi & Amir (Effi Weiss & Amir Borenstein), Gabriel Braga, Culture Crew, Amit Epstein, Dyane Neiman, Thalie Lurault, Etienne Exbrayat, Simge Gücük• Διεθνής διανομή: Key Performance – Julia Asperska & Koen Van hove • Συμπαραγωγή: Les Subsistances, Lyon (FR), CDC Toulouse (FR), NEXT Festival, Lille Kortrijk-Tournai (BE-FR), La Maison de la Danse, Lyon (FR), CCNN – Centre Chorégraphique National de Nantes (FR), Tanz Quartier Wien, Vienne (AT), Wiesbaden Biennale, Wiesbaden (DE), Teaterhuset Avant Garden, Trondheim (NO), K3 – Zentrumfür Choreographie | Tanzplan Hamburg, στο πλαίσιο του project Together Apart, με τη χρηματοδότηση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Πολιτισμού (DE) • Residency: O EspaçodoTempo, Montemor-o-Novo (PT), STUK, Leuven (BE), Kunsten festival des arts (BE), Dialoghi Residencies for Performing Artsin Villa Manin/CSSUdine (IT), Tanzim August/HAUHebbelamUfer (DE) • Με τη συμμετοχή του DICRéAM. Με την υποστήριξη του Transfabrik Fund – the Franco-German Fund for performing arts. Institutdes Croisements.

Ο Arkadi Zaides υποστηρίζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνιών της Γαλλίας

 

 

 

 

 

 

 

 

11 & 12 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε

Χριστίνα Γουζέλη & Paul Blackman (Ομάδα Jukstapoz)

The Art of Dying

Η ομορφιά είναι ο τρόπος της φύσης να θυμάται την Εδέμ

1. T. C. Henley

 

Η ομάδα Jukstapoz ιδρύθηκε το 2010 με έδρα την Αθήνα και έχει διεθνή παρουσία σε φεστιβάλ και θέατρα ανά τον κόσμο. Το χορογραφικό ύφος της είναι έντονα κινηματογραφικό και διακρίνεται για τη δυναμική σωματική γλώσσα του (physical theatre).Το έργο The Art of Dying είναι ένα σόλο εμπνευσμένο από το τρίπτυχο του Ιερώνυμου Μπος Ο κήπος των επίγειων ηδονών, που με λεπτό χιούμορ και σουρρεαλισμό αποδίδει το εύθραυστο της ανθρώπινης ύπαρξης. Χορός, πολυμέσα και ζωντανή μουσική συνυπάρχουν σε μια παράσταση που εξετάζει τη διαδικασία του «ευ θνήσκειν», αποτυπώνοντας συγχρόνως την ομορφιά της στιγμής ακριβώς πριν επέλθει το τέλος της ζωής. Μέσα σε έναν κήπο στον οποίο κατοικούν τόσο η ζωή όσο και η φθορά, η ερμηνεύτρια συνθέτει ένα τοπίο από μικρόκοσμους σήψης και χαράς.Η μουσική σύνθεση είναι του βραβευμένου λαουτίστα Jozef Van Wissem και θα ερμηνεύεται ζωντανά από τον ίδιο. Ο Wissem είναι Ολλανδός μινιμαλιστής μουσικός με έδρα τη Νέα Υόρκη. Το 2013 κέρδισε το Βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία Mόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί.

 

Χορογραφία: Χριστίνα Γουζέλη & Paul Blackman • Ερμηνεία: Χριστίνα Γουζέλη • Μουσική σύνθεση και ερμηνεία: Jozef Van Wissem• Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης• Βοηθός παραγωγής: Μαριλένα Δάρα• Παραγωγή: Lena John Gomez• Η ομάδα επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ για το συγκεκριμένο έργο • Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Αθηνών& Επιδαύρου- Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας – Ομάδα Jukstapoz

 

13 – 15 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

BrunoBeltrão–GrupodeRua

Inoah (Βραζιλία, 2017)

 

O βραβευμένος με Bessie Awardτο 2010 Bruno Beltrão και η ομάδα του Grupo de Rua(1996)θεωρούνται από τους σημαντικότερους δημιουργούς που προέρχονται από τοhip hopκαι το street dance, χωρίς όμως νααρκούνται σε μια μεταφορά του είδους από τον δρόμο στη σκηνή. Μέσα από τα έργα του,που έχουν παρουσιαστεί σε μερικά από τα σημαντικότερα φεστιβάλ και θέατρα του κόσμου, ο Beltrão, που έχει σπουδάσει σύγχρονο χορό και φιλοσοφία,αποδομεί συστηματικά τους κώδικες και τη γλώσσα τουhip hop. Οι ερμηνευτές προέρχονται από διάφορα είδη χορού του δρόμου και αναπτύσσουν μια στιβαρήόσο και ριψοκίνδυνη σωματική γλώσσα. Στην πραγματικότητα, η Grupo de Rua είναικάτι παραπάνω από μια ομάδα χορού: ένα εργαλείο κοινωνικής χειραφέτησης.

Με το έργο Inoah ο δημιουργός, που έρχεται πρώτη φορά στην Ελλάδα, ορμώμενος από τα σκάνδαλα διαφθοράς στη Βραζιλία, τοποθετείται απέναντι στις επικρατούσες πολιτικές συνθήκες και διερωτάται πώς συνδεόμαστε με τον περιβαλλόντα χώρο, πώς διαμορφωνόμαστε από συνθήκες και ιδεολογίες. Μέσα σε μια σχεδόν άδεια σκηνή, δέκα χορευτές χτίζουν μια σχέση ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο και πραγματεύονται τη συνδιαλλαγή, τη σύγκρουση, τη συνύπαρξη, τη συλλογικότητα.

 

Σκηνοθεσία: Bruno Beltrão • Βοηθός σκηνοθέτη: Ugo Alexandre Neves • Ερμηνευτές: Bruno Duarte, Cleidson De Almeida“Kley”, Douglas Santos, Igor Martins, João Chataignier, Leandro Gomes, Leonardo Laureano, Linaldo Pantoja“Dhuk”, Ronielson Araújo“Kapu”, Sid Yon • Φωτισμοί: Renato Machado • Κοστούμια: Marcelo Sommer • Μουσική: Felipe Storino • Υποστήριξη: BEIRA • Συμπαραγωγή: Kampnagel (Αμβούργο), Festival de Marseille (Μασσαλία), Wiener Festwochen (Βιέννη), Mousonturm (Φρανκφούρτη), Kunsten festival des arts (Βρυξέλλες), TanzhausNrw (Ντύσσελντορφ)

 

 

25 – 26 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)

Marlene Monteiro Freitas

of ivory and flesh – statues also suffer (Πορτογαλία / ΠράσινοΑκρωτήρι, 2014)

 

Βραβευμένη με τον Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στην Μπιενάλε της Βενετίας (2018), η χορογράφος Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας έγινε γνωστή στο ελληνικό κοινό για πρώτη φορά πέρυσι με την παράσταση Βάκχες: πρελούδιο κάθαρσης, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (συμπαραγωγή). Η παράσταση έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό από θεατές και κριτικούς.Η Φρέιτας, που στην Μπιενάλε χαρακτηρίστηκε «ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα της γενιάς της», επανέρχεται φέτος με ένα προγενέστερο έργο της, το οποίο εμπεριέχει επίσης ένταση, σουρρεαλισμό, υποδόριο χιούμορ, μια αλλόκοτη και ανοίκεια αίσθηση, στοιχεία που έκαναν τις Βάκχες τόσο ιδιαίτερες. Το of ivory and flesh – statues also suffer είναι το πρώτο έργο της χορογράφου για μεγάλο σύνολο και μουσικούς (κρουστά) και περιγράφεται από την ίδια ως «χορός από μαρμαρωμένες φιγούρες». Τα σώματα-αγάλματα παραδόξως χορεύουν, αψηφώντας τους νόμους που απαιτούν το πετρωμένο σώμα να μένει για πάντα καταδικασμένο στην ακινησία. Με πολλαπλές επιρροές − από τις Μεταμορφώσεις του Οβίδιου, και πιο συγκεκριμένα την ιστορία τουΠυγμαλίωνα και του Ορφέα,έως το κινηματογραφικό Statues Also Die(1995) των Alain Resnais, Chris Marker και Ghislain Cloquet, μια κριτική προσέγγιση στην αφρικανική τέχνη και στην αποικιοκρατία − η χορογράφος χτίζει με απόλυτη ακρίβεια το ιδιόμορφο σύμπαν της.

 

Χορογραφία: Marlene Monteiro Freitas • Ερμηνεύουν: Marlene Monteiro Freitas, Andreas Merk, Betty Tchomanga, Lander Patrick, Cookie (κρουστά), Tomás Moital (κρουστά), Miguel Filipe (κρουστά) • Φωτισμοί- σκηνικά: Yannick Fouassier • Ζωντανή μουσική: Cookie(κρουστά) •Μοντάζ- ήχος: Tiago Cerqueira• Έρευνα: João Francisco Figueira, Marlene Monteiro Freitas• Παραγωγή: P.OR.K• Διανομή: Key Performance• Συμπαραγωγοί: O Espaçodo Tempo, Montemor-o-Novo (PT)˙Alkantara Festival, Lisbon (PT)˙Maria Matos Teatro Municipal, Lisbon (PT)˙Bomba Suicida, Lisbon (με την υποστήριξη του DG Artes, PT)˙CCNRillieux-la-pape (FR)˙Musée de la danse, Rennes (FR)˙Centre Pompidou, Paris (FR)˙Festival Montpellier Danse 2014, Montpellier (FR)˙ARCADI, Paris (FR)˙CDCToulouse/Midi-Pyrénées, Toulouse (FR)˙Théâtre National de Bordeaux en Aquitaine, Bordeaux (FR)˙Kunsten festival des arts, Bruxelles (BE)˙WPZimmer, Antwerp (BE)˙NXTSTP (μετηνυποστήριξητουEU Culture Programme) • Με την υποστήριξη του: ACCCA – Companhia Clara Andermatt, Lisbon (PT) • Ευχαριστίες: Staresgrime (PT), Dr. EphraimNold• Εντάσσεταιστοδίκτυο [DNA] Departures and Arrivals που χρηματοδοτείται από το Creative Europe Programme/ European Commission.

 

 

28 & 29 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)

Ηρώ Αποστολέλλη & Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου

Δωμάτια

 

Η Ηρώ Αποστολέλλη και η Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου είναι νέες και ανερχόμενες δημιουργοί στον ελληνικό χορό. Τα Δωμάτια είναι ένα έργο για πέντε χορεύτριες, οι οποίες λειτουργούν ως ομάδα, διατηρώντας και αναπτύσσοντας,όμως, η καθεμιά τη δική της γλώσσα αφήγησης. Εμβαθύνοντας στο προσωπικό της λεξιλόγιο, κάθε χορεύτρια αρθρώνει την κίνηση ως λόγο στο παρόν, ενώπιον των υπολοίπων και πάντα σε σχέση μαζί τους, υπό τη συνοδεία ζωντανής μουσικής.

Χορογραφία: Ηρώ Αποστολέλλη & Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου•Ερμηνεία: Ηρώ Αποστολέλλη, Κατερίνα Λιόντου, Δανάη Παπαζιάν, Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου, Μαρία Φουντούλη•Σχεδιασμός κοστουμιών: Ηρώ Βαγιώτη•Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέκος Γιάνναρος•Παραγωγή: Ομάδα Ditto

Το έργο υποστηρίζεται οικονομικά από το ΥΠΠΟ

 

 

30 Ιουνίου – 1 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

El Condede Torrefiel

LAPLAZA(Ισπανία, 2018)

 

ΜεέδρατηΒαρκελώνη, ηTanya Beyeler (Ελβετία) και ο Pablo Gisbert (Ισπανία) συναποτελούντο καλλιτεχνικό ζευγάρι El Condede Torrefiel. Στα έργα τους επιχειρούν μια σύνδεση ανάμεσα στο κείμενο, τις εικαστικές τέχνες και τη χορογραφία.Το νέο τους, έβδομο κατά σειρά έργο, αποτέλεσμα έρευναςενός έτους, αποτελεί συμπαραγωγή μεγάλων ευρωπαϊκών φεστιβάλ και θεάτρων και θα κάνει πρεμιέρα το 2018. Η παράστασηδιερευνά την έννοια του χωροχρόνου μέσα από την ένταση, τη στάση και τη ρήξη που αποτελούν δομικά στοιχεία της βίας. Οι καλλιτέχνες παρατηρούν τα φυσικά όρια που θέτει ο χώρος και τις φυσικές δυνάμεις που καθορίζουν τις ζωές μας. Αντιμετωπίζουν το σκηνικό σαν ένα είδος δημόσιας αγοράς μέσα στο οποίο διευρύνεται η αντίληψη για τον χωροχρόνο, ένα κυκλικό σκηνικό που κατοικείται από ανθρώπους και μνημεία.

 

Σύλληψη: El Condede Torrefiel σε συνεργασία με τους ερμηνευτές • Κείμενο: Pablo Gisbert • Σκηνοθεσία: Tanya Beyeler και Pablo Gisbert • Σκηνικά- κοστούμια – props: Blanca Añón • Φωτισμοί: Ana Rovira • Ήχος: Adolfo Fernández García • Σκηνική διεύθυνση: Isaac Torres • Παίζουν: Gloria March Chulvi, Albert Pérez Hidalgo, Mónica Almiral lBatet, Nicolas Carbajal, Amaranta Velarde, David Mallols και10-15 εγχώριοι χορευτές • Παραγωγή: El Condede Torrefiel, Kunsten festival des arts (Βρυξέλλες)• Συμπαραγωγή: Wiener Festwochen (Βιέννη), Festival de Marseille, Mousonturm Frank furtam Main, La Triennaledi Milano, Alkantara & Maria Matos Teatro (Λισαβόνα), Festival GREC (Βαρκελώνη), HAUHebbelamUfer (Βερολίνο), Vooruit (Γάνδη) • Διεύθυνση περιοδείας: Caravan Production

 

 

1 – 3 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Γιάννης Μανταφούνης &ManonParent

Sing the Positions(2017)

 

Ο γνώριμος στο κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών Γιάννης Μανταφούνης επανέρχεται με το νέο του έργο,το οποίοκινείται μεταξύ χορευτικής παράστασης και μουσικής συναυλίας. Με βάση μια μεθοδολογία αυτοσχεδιασμού που έχουν αναπτύξει με τη ManonParent ως μουσικοί και χορευτές, καταλαμβάνουν τη σκηνή με τις χορευτικές τους δράσεις, συνδυάζοντας τραγούδια και ηχητικά συμβάνταπου δημιουργούνται ζωντανά επί σκηνής, με οδηγό ένα ανοιχτό σενάριο. Μέσα από ποικίλες μουσικές αναφορές, από όπερα μέχρι πειραματική μουσική, οι δύο ερμηνευτές μοιράζονται με το κοινό μια ανάλαφρη αίσθηση παιδικότητας και χαράς.Από τον Αύγουστο του 2017, που έκανε πρεμιέρα, το SingthePositions έχει παρουσιαστεί 25 φορές σε 7 θέατρα, 7 πόλεις και 3 χώρες.

 

Σύλληψη: Γιάννης Μανταφούνης•Χορογραφία- μουσική: Ιωάννης Μανταφούνης & Manon Parent• Φωτισμοί: David Kretonic • Ήχος: David Scrufari • Διεύθυνση παραγωγής: Mélanie Fréguin • Βοηθός παραγωγής: Erin O’Reilly • Παραγωγή: Cie Ioannis Mandafounis • Συμπαραγωγή: ADC-Genève, Tanzhaus-Zürich, Prairie – Pour-cent Culturel Migros, RESO-Fonds des programmateurs • Με την υποστήριξη των Swiss Arts Council Pro Helvetia, SSA, Nestlé for Art foundation, Stanley Thomas Johnson foundation

 

12 – 14 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)

BorisCharmatz

enfant(Γαλλία,2011)

 

Ο Μπορίς Σαρμάτς, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αβανγκάρντ σκηνής του χορού τα τελευταία χρόνια, διερευνά την έννοια της πολλαπλότητας, θέτοντας μια σχετικά απλή ερώτηση: πώς γίνεται να υπάρξει σωματική κίνηση χωρίς τη χρήση μυϊκής ενέργειας; Συνεχίζοντας την έρευνα πάνω στις μηχανές που ξεκίνησε σε προηγούμενα έργα του, ο Σαρμάτςπροτείνει μια χορογραφία παραδομένων σωμάτων χρησιμοποιώντας ένα αμφιλεγόμενο υλικό: τα παιδιά. Ένα εύθραυστο, εύπλαστο, αλλά και μη ελέγξιμο υλικό, που οι χορευτές, με τη συνοδεία ενός μουσικού,μεταφέρουν, τοποθετούν, αποθέτουν στο έδαφος και χειρίζονται δημιουργώντας ένα τοπίο μεταμορφώσεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η κίνηση, τόσο στην ανθρώπινη όσο και στη μηχανική μορφή της:Ένας τεράστιος γερανός μετακινεί τους ενήλικους χορευτές, οι οποίοι με τη σειρά τους μετακινούν τα παιδιά.

 

Χορογραφία: BorisCharmatz • Ερμηνευτές: AshleyChen, OlgaDukhovnaya, NunoBizarro, MatthieuBurner, JulienGallée-Ferré, PeggyGrelat-Dupont, Maud Le Pladec, Thierry Micouin, Solène Wachter και ομάδα παιδιών από το Βερολίνο • Γκάιντα: Erwan Keravec • Φωτισμοί: Yves Godin • Ήχος: Olivier Renouf • Μηχανές: Artefact, Frédéric Vannieuwenhuyse, Alexandre Diaz •Βοηθοί: Johanna Lemke, Frank Willens • Γενική διεύθυνση σκηνής: Fabrice Le Fur  • Διευθυντές σκηνής: Max Potiron, François Aubry • Κοστούμια: Laure Fonvieille • Φροντιστήριο: Stefani Gicquiaud • Φωνή: Dalila Khatir • Ενορχηστρώσεις: Luccio Stiz•Βοηθοί παραγωγής:Musée de la danse, Volksbühne Berlin
Παραγωγή 2011: Μουσείο Χορού / Εθνικό Χορογραφικό Κέντρο της Ρεν και της Βρετάνης – Υπό τη διεύθυνση Boris Charmatz. Με την υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνιών – Περιφερειακή Διεύθυνση Πολιτιστικών Υποθέσεων, Δήμος της Ρεν, Περιφερειακό Συμβούλιο Βρετάνης και Γενικό Συμβούλιο Ille-et-Vilaine • Συμπαραγωγή 2011: Festival d’Avignon, Théâtre de la Ville-Paris, Festival d’Automne à Paris, Internationales Sommer festival Hamburg και Siemens Stiftung,στο πλαίσιο του SCHAUPLÄTZE, Théâtre National de Bretagne, La Bâtie-Festival de Genève, Kunsten festival des arts (Βρυξέλλες). Ειδική υποστήριξη από το Υπουργείο Πολιτισμού, το Περιφερειακό Συμβούλιο Βρετάνης, τον Δήμο της Ρεν • Με την υποστήριξη του Institut français και του Δήμου της Ρεν για τη διεθνή περιοδεία • ΣεσυνεργασίαμεLiguedel’enseignementd’Ille-et-Vilaine

 

 

17- 19 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Β)

Σταύρος Γασπαράτος

Rage Park

 

Μια εγκατάσταση-περφόρμανς με βάση το ομώνυμο νέο μουσικό έργο του συνθέτη Σταύρου Γασπαράτου, που χωρίζεται σε τρία μέρη και ερμηνεύεται ζωντανά από πενταμελές σύνολο μουσικών, μέσα σε μια εγκατάσταση η οποία λειτουργεί σαν σκηνικός χώρος αλλά και σαν μουσικό όργανο. Με δεδομένα το μουσικό έργο και την ηχητική/εικαστική εγκατάσταση, ο συνθέτης καλεί τρεις χορευτές/χορογράφους να αλληλεπιδράσουν, να χορογραφήσουν και να ερμηνεύσουν τα τρία μουσικά μέρη.Συνδυάζοντας ζωντανή μουσική και χορευτική περφόρμανς,το έργο επιδιώκει να εκφράσει τη συνεχιζόμενη συσσώρευση οργής σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Αφετηρία του ήταν η ανάγκη εξωτερίκευσης αυτής της καταπιεσμένης οργής.

 

Σύλληψη – σύνθεση: Σταύρος Γασπαράτος • Χορευτές – χορογράφοι: Blenard Azizaj, Έλενα Αντωνίου, Μαριάννα Καβαλλιεράτου • Σκηνικός χώρος – κοστούμια: Μαρία Ταυλαρίου • Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης•Βοηθός συνθέτη: Πάνος Τσίγκος • Συμμετέχει 5μελές μουσικό σύνολο

 

7 Ιουνίου

Μια μέρα γεμάτη χορό

Ανοιχτά μαθήματα, συζητήσεις, παρουσιάσεις, φαγητό, πάρτυ και άλλα

Επιμέλεια: Στεριανή Τσιντζιλώνη & επιμελητική ομάδα

 

 

 

 

 

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

 

29 Ιουνίου –  19 Ιουλίου(ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 – Α)

Παντελής Μάκκας, Αντιστολή

 

Η Αντιστολή,video art project του εικαστικού Παντελή Μάκκα, αποτελεί καλλιτεχνική αναπαράσταση της δολοφονίας του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008. Η δολοφονία Γρηγορόπουλου ήταν το έναυσμα για την έκρηξη ενός κύματος αγανάκτησης πανελλαδικής εμβέλειας, που οδήγησε,κυρίως στην Αθήνα, σε πρωτοφανούς έντασης ταραχές, οι οποίεςχαρακτηρίστηκαν «οι χειρότερες από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974».

Υπό την κινησιολογική καθοδήγηση της Αγγελικής Στελλάτου,60 περφόρμερ συγκρούονται, ενώ η κάμερα καταγράφει τη βία, τα συναισθήματα, τα σώματα, τα πρόσωπα, την ενέργεια, τον φόβο που η δυναμική του πλήθους δημιουργεί. Η εικαστική ματιά του Παντελή Μάκκα επεμβαίνει, με τη βοήθεια μιαςκάμερας μεγάλης ταχύτητας (400 καρέ ανά δευτερόλεπτο),αναπτύσσοντας τα τρία λεπτά δράσης σε ένα πλάνο διάρκειας 45 λεπτών. Το έργο δομείται ως αναπαραγωγή σε αργή ταχύτητα ενός μονοπλάνου, χωρίς τη μεσολάβηση μοντάζ και χωρίς εξωτερική επέμβαση στη ροή της δράσης.Εκτός από την πλούσια εικαστική και ερευνητική δραστηριότητά του, ο Π. Μάκκας έχεισημαντική παρουσίακαι ως βίντεοκαλλιτέχνης, έχοντας συνεργαστεί με το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Εθνικό Θέατρο, την ODC Ensemble (Re–Volt Athens και Λουιζέττα,στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών), το Από Μηχανής Θέατρο κ.ά. Επίσης, έχει εργαστεί ως σκηνογράφος και ηθοποιός.

 

Σκηνοθεσία: Παντελής Μάκκας •Χορογραφία: Αγγελική Στελλάτου • Διεύθυνση φωτογραφίας: Ολυμπία Μυτιλιναίου • Ενδυματολόγος: Ιωάννα Τσάμη •Μακιγιάζ: Ιωάννα Λυγίζου • Μουσική σύνθεση και φωνητικά: Άννα Παγκάλου • Πιάνο: Νίκος Τσαλίκης • Βοηθός κάμερας: Σωτήρης Κώνστας • Βοηθός χορογράφου: Δανάη Γουλιέλμου • Βοηθοί ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή, Ιφιγένεια Νταουντάκη • Βοηθοί μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μύτα, Κυριακή Μελίδου •

Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Καραγεώργος • Ηλεκτρολόγος: Ανδρέας Τσαμάκης • Βοηθός ηλεκτρολόγου: Μίλτος Στόλης• Μακενίστας: Σωτήρης Ιωαννίδης • Making of: Διονύσης Χρονόπουλος

• Still photographer: Άλεξ Κατ • Διεύθυνση παραγωγής: Μάρια Ρεπούση • Βοηθός διευθυντή παραγωγής: Γιάννης Σωτηρόπουλος • Παραγωγοί: Κωνσταντίνος Βασίλαρος, Ορφέας Περετζής • Εταιρεία παραγωγής: StudioBauhaus • Με την υποστήριξη της ΕΡΤ Α.Ε. •Συμμετέχουν: Αφροδίτη Αλεξανδράκου, Έμυ Αμερικάνου, Φωτεινή Ανεβλαβή, Μαίρη-Φώφη Ανέστου, Χαρά Βάκρινου, Φωτούλα Γερακιανάκη, Κατερίνα Δημητρέλλη, Αλέξιος Έντμαν, Αριάννα Ζαρμακούπη, Αλέξανδρος Ζαρμακούπης, Πέπη Ζαχαροπούλου, Βάσια Ζορμπαλή, Καρολίνα Θελερίτη, Ιφιγένεια Νταουντάκη, Στέλα Καπετάνιου, Μαργαρίτα Καραμπατζάκη, Λία Αγλαΐα Καράμπελα, Κατερίνα Καρτάλη, Ηλέκτρα Καρτάνου, Μαρία Καρτάνου, Μαρί Κασσαπιάν, Δημήτρης Καστέλλος, Αντώνης Κατσιάδας, Αναστασία Κατσιναβάκη, Τάσος Κοντόγιωργας, Κιάρα Κοσκινά, Φιλιώ Κοσμίδου, Βάσια Κουραχάνη, Γιώργος Λιάκος, Νίκος Λιβάνης, Φλώρα Λουκή, Ισαβέλλα Μαργάρα, Δάφνη Μαρκάκη, Πάνος Μιχαήλ, Δανάη Μορφονιού, Ναταλία Μπάκα, Δημήτρης Ντάσκας, Αναστασία Ξύδη,Κατερίνα Παπαγεωργίου, Στράτος Παπαδέλης, Έλλη Παπακωνσταντίνου, Μαρία Παπού, Ορφέας Περετζής, Εμμανουέλα Πεχυνάκη, Αντώνης Πριμηκύρης, Αλέξανδρος Ρήνας, Έλλη Σαρρή, Αντιγόνη Σουλάκου, Βασιλική Σουρρή, Ελεονώρα Σπυροπούλου, Λευκοθέα Χαλαντζούκα, Θανάσης Χανιώτης, Λίλια Χατζηγεωργίου, Πωλίνα Χρυσάφη, Εύη Ψάλτου

ΚΗΠΟΣ, ΠΡΟΑΥΛΙΟ

 

2 Iουνίου

six d.o.g.s

ADD 2018

 

Το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου σηκώνει αυλαία το Σάββατο 2 Ιουνίου με μια μεγάλης κλίμακας μουσική ενεργοποίηση του συμπλέγματος της Πειραιώς 260. Περισσότεροι από 10 παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες της σύγχρονης χορευτικής μουσικής, πλαισιωμένοι από εξαιρετικούς ομολόγους τους της ακμάζουσας εγχώριας σκηνής, σε τρία διαφορετικά, ειδικά διαμορφωμένα stages, καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα του σημερινούηλεκτρονικού ήχου μέσα από live και DJsets. Στο πρότυπο αντίστοιχων διοργανώσεων που έχουν εδώ και χρόνια καθιερωθεί σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, η Αθήνα αποκτά τη δική της γιορτή της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής.

 

4 Ιουνίου

Leon of Athens

Xenos

 

Ο γνωστός τραγουδοποιός Leon of Athens μαζί με την μπάντα του και φωνητικό σύνολο δίνουν μια συναυλία έξω από τα συνηθισμένα. Στον Κήπο της Πειραιώς 260 οι θεατές θα απολαύσουν διασκευές αγαπημένων κομματιών, από την ελληνική και παγκόσμια μουσική σκηνή, αλλά και όλα τα νέα κομμάτια του Leon of Athens από το νέοάλμπουμ του, Xenos, που κυκλοφορεί από την Minos EMI το 2018. Μαζί με τον Leon of Athens και το συγκρότημά του, συμπράττει μια dream team 25 γυναικείων φωνών, που τραγουδούν acappella έχοντας ως αφετηρία τους παραδοσιακούς ήχους από όλον τον κόσμο. O Leon of Athens ξεχώρισε από τον πρώτο κιόλας δίσκο του, το Futrue. Με τον επόμενο δίσκο του,Global, κατάφερε να αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές από μεγάλα διεθνή μέσα (The Guardian, The New York Times, BBC, NME). Τις ενορχηστρώσεις της χορωδίας υπογράφει ο συνθέτης Αλέξανδρος Λιβιτσάνος, ο οποίος είναι από τους πιο δραστήριους μουσικούς της χώρας, μετρώντας δεκάδες συνεργασίες με καλλιτέχνες της εγχώριας και της παγκόσμιας σκηνής.

 

Μουσική – στίχοι: Τιμολέων Βερέμης (LeonofAthens) • Ενορχήστρωση χορωδίας: Αλέξανδρος Λιβιτσάνος • Διδασκαλία χορωδίας: Μαρίνα Σάττι • Διεύθυνση χορωδίας: Στάθης Σούλης • Φωτισμοί: Μενέλαος Ορφανός•Ερμηνεύουν: Τιμολέων Βερέμης (Leon) (φωνή, κιθάρα), Emma Williams (πλήκτρα, φωνητικά), Kaja Magsam (ντραμς, κρουστά), Λευτέρης Βολάνης (κιθάρα), Κώστας Γιαννίρης (μπάσο, φωνητικά), Τζιμ Σταρίδας (τρομπόνι), Νίκος Γκουντινάκης (ήχος)

 

 

 

6 Ιουνίου

Apurimac – Μαρίζα Ρίζου – Μάρθα Μορελεόν

LatinParty

 

Ένα μεγάλο λάτιν πάρτυ θα στηθεί στην Πειραιώς 260 από τους Apurimac! Mambo, chacha, bolero, rumba, salsa, bachata samba θα κατακλύσουν τον Κήπο και θα ξεσηκώσουν το κοινό. Το εξαιρετικό γκρουπ συγκροτούν μουσικοί από την Ελλάδα και τη Λατινική Αμερική. Στα 35 χρόνια της πορείας τους ξεχώρισαν για την αφοσίωσή τους στη λάτιν μουσική και τις μοναδικές τους εμφανίσεις, έχοντας συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς έλληνες καλλιτέχνες, σε περισσότερες από χίλιες εμφανίσεις. Μαζί με τη σπουδαία μεξικανή ερμηνεύτρια Μάρθα Μορελεόν και την ανερχόμενη τραγουδίστρια Μαρίζα Ρίζου, θα μας ταξιδέψουν από τη Βραζιλία στην Κούβα κι από την Κολομβία στην Αργεντινή, με παραδοσιακά όργανα και ποικιλία ηχοχρωμάτων, που συνταιριάζουν τις παραδοσιακές αποχρώσεις της ινδιάνικης μουσικής των Άνδεων με τον δυναμισμό του αφροκουβανικού ρυθμού της Καραϊβικής.

 

9 – 12 Ιουνίου

Γιάννης Μπέζος – Ηρώ Μπέζου

Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη

 

Ο δημοφιλής ηθοποιός Γιάννης Μπέζος είναι γνωστός όχι μόνο για τις υποκριτικές του δυνατότητες, αλλά και για το ταλέντο του στο τραγούδι. Αν και το μεγαλύτερο κομμάτι της σταδιοδρομίας του το έχει διανύσει ως ηθοποιός και σκηνοθέτης, το κοινό κρατάει καλά στη μνήμη του τις φορές που τραγούδησε, όπως πρόσφατα στην παράσταση Της καρδιάς και της μνήμης, με τραγούδια από το θέατρο. Αυτή τη φορά,λοιπόν, έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών με την τραγουδιστική του ιδιότητα, και παρέα με την κόρη του, την ηθοποιό Ηρώ Μπέζου, καλούν τους θεατές σε μια βραδιά αφιερωμένη στους λεγόμενους «ποιητές της ήττας» ΜανόληΑναγνωστάκη, Γιάννη Θεοδωράκη και Τάσο Λειβαδίτη. Μια παράσταση που κρατά αναμμένη τη σπίθα της ποίησης τριών αθόρυβων, αλλά σπουδαίων δημιουργών.

Ερμηνεία: Γιάννης Μπέζος, Ηρώ Μπέζου • Διεύθυνση ορχήστρας: Γιάννης Παπαζαχαριάκης

 

 

7 Ιουνίου

Athens Open Air Film Festival

Το Φεστιβάλ Αθηνών παραμένει και φέτος πιστό στο ραντεβού του με το Athens Open Air Film Festival. Αυτή τη χρονιά, η δράση εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Αθήνα-Πρωτεύουσα του Βιβλίου 2018. Στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα περιληφθούν τρεις ταινίες που αναδεικνύουν τη σχέση του κινηματογράφου με τη λογοτεχνία. Για τις ανάγκες των προβολών θα λειτουργήσουν ως θερινοί κινηματογράφοιο Κήπος της Πειραιώς 260 και άλλα σημεία της πόλης.

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ-ΑΘΗΝΑ

Με τη στήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net,

με ιδρυτικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

 

Chloé Moglia

Horizon (Γαλλία, 2013)

 

Από τι κρέμεται κανείς; Κυρίως από τον χρόνο. Για την Κλοέ Μολιά, η αιώρηση είναι ένας τρόπος να ζει κανείς έντονα στο εδώ και τώρα, ένας τρόπος να παράγουμε νόημα και πυκνότητα.

Με σπουδές στην κεραμική, την ακροβατική τέχνη (trapeze) και τις πολεμικές τέχνες, η γαλλίδα περφόρμερ ίδρυσε την ομάδα Rhizome το 2009. Μέσα από τις ακροβατικές της περφόρμανς όπου αξιοποιεί τη μαθητεία της στις πολεμικές τέχνες, έρχεται αντιμέτωπη με την αίσθηση του κενού επιζητώντας το ιδιαίτερο εκείνο νόημα που παράγεται στη σιωπή. ΤoHorizon, που εκτελεί η ίδια, είναι μια εντυπωσιακή ακροβατική περφόρμανς που κόβει την ανάσα. Ένας χώρος συμπυκνωμένος σε μια λεπτή ατσάλινη γραμμή που ζητά την αδιάσπαστη προσοχή μας. Η διαδικασία της αιώρησης δημιουργεί ένα σύμπαν αντιθέσεων − το πάνω και το κάτω, η δράση και η ανάπαυση, το ασήμαντο και το τραγικό. Οι μύες αποκαλύπτονται σε όλη την ευάλωτη φύση τους, την ίδια στιγμή που ξεδιπλώνεται η δύναμή τους. Μέσα από τα θραύσματα, επινοείται ένα νέο κέντρο που αντισταθμίζει τον κατακερματισμό της σύγχρονης καθημερινότητας.

 

Σύλληψη – ερμηνεία: Chloé Moglia • Κατασκευή: John Caroll / Paris Quartier d’Eté • Διεύθυνση παραγωγής: Laurence Edelin • Παραγωγή: Rhizome• Συμπαραγωγή: Paris Quartier d’Eté • Ανάθεση από την Carole Fierz (Paris Quartier d’Eté) • Η Rhizome έχει αναγνώριση από το Υπουργείο Πολιτισμού και Επικοινωνιών της Γαλλίας – DRAC Bretagne και υποστηρίζεται από το διαμέρισμα του Morbihan (Bretagne) και τη Fondation BNP Paribas. Η Chloé Moglia είναι συνεργαζόμενη καλλιτέχνιδα στο L’Agora – Scène nationale d’Évry et de l’Essonne, στο Centre des Monuments Nationaux και στο CCN2 – centre chorégraphique national de Grenoble• Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου

 

Εθνικός Κήπος

Θοδωρής Γκόνης

Εθνικός Κήπος

 

Η εμπνευσμένη δημιουργία του Θοδωρή Γκόνη πάνω στην ιστορία του Εθνικού Κήπου και της βασίλισσας Αμαλίας, που κέρδισε τις καρδιές των Αθηναίων στο περσινό πρόγραμμα, επαναλαμβάνεται.

Μια ποιητική διαδρομή με υλικό κείμενα και ντοκουμέντα γύρω από τις μαρμάρινες μορφές των ποιητών καιτων πολιτικών που ανακαλύπτει ο περιηγητής στον Εθνικό Κήπο, αλλά και των γεωπόνων και των μηχανικώνπου τον διαμόρφωσαν, με φόντο τη γοητευτική ιστορία της εικοσάχρονης βασίλισσας που τον ονειρεύτηκε και μας τον χάρισε.

Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης • Δραματουργία: Θοδωρής Γκόνης, Ελένη Στρούλια • Έρευνα: Μάρα Ψάλτη • Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα • Σκηνογραφική επιμέλεια: Ελένη Στρούλια, Ζαΐρα Φαληρέα•

Φιλολογικός σύμβουλος: Νάσος Βαγενάς • Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Αγγελίδης • Ηθοποιοί: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Ελένη Κοκκίδου, Κατερίνα Πατσιάνη, Μυρτώ Γκόνη • Μουσικοί: Μιχάλης Καλογεράκης, Παντελής Καλογεράκης

 

 

Αυλη του Μορφωτικού Ιδρυματος Εθνικησ Τραπεζησ (Μιετ)

 

13-16Ιουνίου

Χριστίνα Μαξούρη

20+1 λαϊκά μεταπολεμικά τραγούδια με μπαρόκ σύνολο

 

Ξεχωρίζοντας από νωρίς, η Χριστίνα Μαξούρη έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους περισσότερους Έλληνες σκηνοθέτες και έχει υπάρξει δύο φορές υποψήφια για το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» και για το βραβείο «Ελευθερία Σαπουντζή». Στις μουσικές της παραστάσεις Απ’ το γραμμόφωνο στη σκηνή και Δανεικά παπούτσια συνέπραξε επί σκηνής με καλλιτέχνες από τη μουσική και το θέατρο.Η έντονα θεατρική συναυλία που έδωσε πέρσι, σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου, επαναλαμβάνεται και φέτος, αυτή τη φορά στον γοητευτικό κήπο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ). Γνωστά και αγαπημένα μεταπολεμικά τραγούδια συναντούν μια μπαρόκ αισθητική μέσα από μια ερμηνεία σμιλεμένη με απαράμιλλη αίσθηση γεωμετρίας.

 

Σύλληψη – επιλογή τραγουδιών – ερμηνεία: Χριστίνα Μαξούρη•Μεταγραφή μουσικού υλικού – ενορχήστρωση: Μιχάλης Παπαπέτρου • Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιάννης Καλαβριανός • Σκηνογραφική επιμέλεια: Ευαγγελία Θεριανού • Ηχητικός σχεδιασμός – ηχοληψία: Γιάννης Παξεβάνης • Φωτιστικός σχεδιασμός: Νίκος Βλασόπουλος • Βοηθός παραγωγής: Νουρμάλα Ήστυ • Μουσικοί: Χαράλαμπος Καρασαββίδης (μπαρόκ βιολί),Αγγελική Κασδά (μπαρόκ βιολί), Ιάσων Ιωάννου (βιόλα ντα γκάμπα),Σοφία Ευκλείδου (μπαρόκ τσέλο), Δημήτρης Τίγκας(βιολόνε) • Φιλική συμμετοχή: Λένα Κιτσοπούλου • Εκτέλεση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα

 

17-18 Ιουνίου

Duo Aura (Αγάπη Τριανταφυλλίδη – Nil Kocamangil)

Classic Without Frontiers

 

Δύο διεθνείς και καταξιωμένες σολίστ που φημίζονται για την καλλιτεχνική τους συνεργασία ως Duo Aura, η ελληνίδα Αγάπη Τριανταφυλλίδη στο πιάνο και η τουρκάλα Nil Kocamangil στο τσέλο,δημιουργούν μια μοναδική συναυλία με έργα Mπραμς, Ρ.Στράους, Ραχμάνινοφκαι Σκαλκώτα.Οι δυο νεαρές ερμηνεύτριες έχουν κατακτήσει το ευρωπαϊκό κοινό και έχουν αποσπάσει διθυραμβικές κριτικέςόπου έχουν εμφανιστεί, χαρίζοντας στο κοινό μοναδικές στιγμές, με κορυφαίες καλλιτεχνικές ερμηνείες σε έργα μεγάλων συνθετών. Το 2016 εμφανίστηκαν σε μια μοναδική συναυλία στο Αρχαίο Ωδείο της Νικόπολης και τον Αύγουστο του 2017 στο διεθνές φεστιβάλ του Bodrum, παράλληλα με τις εμφανίσεις τους σε γερμανικά και ολλανδικά φεστιβάλ. Μια συνεργασία που αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι η μουσική δεν έχει σύνορα και μπορεί να ενώσει τους λαούς σε ένα κοινό ταξίδι.

 

28-30 Ιουνίου

Βασίλης Ρακόπουλος

Affection

 

Συναυλία κλασικής μουσικής, σε δύο μέρη: στο πρώτο θα παρουσιαστεί το έργο Affectionκαι στο δεύτερο το έργο NoAnswer. Τα κλασικής φόρμας έργα αναζητούν έναν κοινό τόπο αισθητικής συνύπαρξης διαφορετικών στιλιστικών ιδιωμάτων από την εποχή του μπαρόκ ως τον 20ό αιώνα. Έγχορδα διαφορετικών εποχών συναντιούνται στη σχετικότητα του μουσικού χρόνου με σύγχρονη ενορχηστρωτική αντίληψη, που επιχειρεί μια πρωτότυπη σκηνοθεσία των ηχητικών επιφανειών. Η σουίτα Αffection, γραμμένη για κλασική κιθάρα και κουιντέτο εγχόρδων, χαρακτηρίζεται από σαφή θεματική αναφορά στο μπαρόκ και λυρικές αναπτύξεις που παραπέμπουν συνεκδοχικά στην τρυφερότητα, την ευαισθησία και την αθωότητα, όπως υπαινίσσεται ο τίτλος. Η σουίτα NoAnswer χαρακτηρίζεται από πιο σύγχρονα αρμονικά και μελωδικά ιδιώματα. Διατηρεί παρόμοια λυρικά στοιχεία με το Affection, αλλά έχει πιο έντονη δραματουργική πλοκή, καθώς συσχετίζεται με την υπαρξιακή αναζήτηση.

 

Θερινοσ Κινηματογραφοσ Λαϊσ & αλλοι χωροι

14 – 17 Ιουνίου

Σοφία Ντώνα, Σοφία Μπέμπεζα, Βασιλεία Στυλιανίδoυ,

ομάδα AMOQA (Athens Museum of Queer Arts) και γυναικεία κολλεκτίβα Beaver

Αφροδίτη* / Οι ιστορίες της*, τα σώματά της*, οι πολιτικές της*, οι γλώσσες της*, οι εικόνες της*

Προβολές, εργαστήρια, συζητήσεις

 

Η Σοφία Ντώνα είναι αρχιτέκτονας και εικαστικός, μέλος της αρχιτεκτονικής ομάδας hiboux και της εικαστικής ομάδας Errands, η Σοφία Μπέμπεζα είναι καλλιτέχνις και θεωρητικός της τέχνης με έδρα τη Ζυρίχη και η Βασιλεία Στυλιανίδου εικαστικός και ιδρύτρια του ανεξάρτητου συνεργατικού πρότζεκτ STUDIOvisits Berlin, με δράση στην Αθήνα και το Βερολίνο. Μαζί με την ομάδα AMOQA (Athens Museum of Queer Arts), τη γυναικεία κολεκτίβα Beaver, την ομάδα Cinenova (Λονδίνο) και το Schwules Museum* (Bερολίνο) επιμελούνται, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, ένα ιδιαίτερο τετραήμερο, το οποίο περιλαμβάνει ταινίες, βίντεο-περφόρμανς και ντοκιμαντέρ, εργαστήρια και συζητήσεις με στόχο την ενδυνάμωση των διαφορετικών λόγων και φωνών των φεμινιστικών και κουήρ πρακτικών στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος επιχειρείται η «συνάρθρωση της καλλιτεχνικής παραγωγής με την πράξη της επιτέλεσης του φύλου και της σεξουαλικότητας, ενώ παράλληλα διερευνάται η καταγραφή των πρακτικών και των δράσεών τους». Πρόκειται για ένα εγχείρημα με αφετηρία τον θερινό κινηματογράφο Αφροδίτη, στην περιοχή του Ρουφ, όπου Beaver καιAMOQA δρουν από το 2012 και το 2015 αντίστοιχα,διοργανώνοντας συζητήσεις και δράσεις γύρω από ζητήματα κοινωνικού φύλου, σεξουαλικότητας, φυλής, τάξης και αναπηρίας. Με το Αφροδίτη*επιχειρείται το ξεκίνημα μιας ετήσιας, τοπικής και διεθνούς συνάντησης, που εστιάζει στην περιοχή του Ρουφ, καθώς και στις ομάδες και στους κοινωνικούς χώρους που δραστηριοποιούνται σε αυτή.

 

Επιμέλεια: Σοφία Ντώνα, Σοφία Μπέμπεζα, Βασιλεία Στυλιανίδoυ, σε συνεργασία με το Athens Museum of Queer Arts και τη γυναικεία κολεκτίβα Beaver• Συνεπιμέλεια: Cinenova (Λονδίνο), Schwules Museum* (Bερολίνο)

 

 

Ωδειο Αθηνων

 

Μια νέα συνεργασία του Φεστιβάλ με το Ωδείο Αθηνών εγκαινιάζεται φέτος. Σε αυτό το πλαίσιο, στις εγκαταστάσεις του Ωδείουφιλοξενούνται δύο μουσικές πλατφόρμες, οι οποίες διοργανώνονται με σκοπό την προώθηση της ελληνικής μουσικής δημιουργίας, την ανταλλαγή εμπειριών και την ανάδειξη νέων ταλέντων.

 

 

3-6 Ιουλίου[Αίθουσα «Άρης Γαρουφαλής»]

Young Greek Classics

Αφιέρωμα: Ντεμπυσσύ

 

Τριάντα νέοι ταλαντούχοι σολίστ της ελληνικής μουσικής σκηνής παρουσιάζουν την τέχνη τους σε τέσσερις ημέρες αφιερωμένες στον σπουδαίο γάλλο συνθέτη Κλωντ Ντεμπυσσύ, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατό του.Αυτή η τετραήμερη πλατφόρμα-γιορτή,που πραγματοποιείται στην πρόσφατα ανακαινισμένη Αίθουσα Συναυλιών «Άρης Γαρουφαλής» του Ωδείου Αθηνών, στοχεύει να αναδείξει τους πολλά υποσχόμενους νέους μουσικούς σε ποικιλία οργάνων. Ερμηνεύονται έργα σόλο ή μουσικής δωματίου του ιδίου του Ντεμπυσσύ ή γραμμένα προς τιμήν του. Μια συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ και το Ωδείο Αθηνών.Oι συναυλίες θα μεταδοθούν απευθείας από το Τρίτο και θα διατεθούν μέσω ΕBU στις ευρωπαϊκές ραδιοφωνίες.

 

 

 

 

 

10- 12 Ιουλίου[Υπόγειο]

Aqua Jazz Athens

Σε συνεργασία με το Εργαστήριο Τζαζ και Μουσικής της Μεσογείου του Ιονίου Πανεπιστημίου

 

Ο παγκόσμιος πολιτισμός της τζαζ συναντάται με παραδόσεις, όργανα και μουσικούς της Μεσογείου. Το Φεστιβάλ Αθηνών φιλοξενεί μιατριήμερη μουσική πλατφόρμα που συνδιοργανώνουν το Ωδείο Αθηνών και το Εργαστήριο Τζαζ και Μουσικής της Μεσογείου του Ιονίου Πανεπιστημίου. Μια μουσική περιπλάνηση και συνάντηση παραδοσιακών μουσικών από τη Μεσόγειο(Ιβηρική χερσόνησος, Αδριατική θάλασσα, Ελλάδα, Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος), με κεντρικές συναυλίες, πρωτότυπες μουσικές συναντήσεις, παρουσιάσεις νέων μουσικών, jamsessions και εργαστήρια, και με κοινό όχημα την παγκόσμια γλώσσα της τζαζ. Η ξεχωριστή αυτή πλατφόρμα διαρθρώνεται σε τρεις ημερήσιες ζώνες: το πρωί οι συμμετέχοντες θα μπορούν να παρακολουθούν εργαστήρια και μαθήματα τζαζ και παραδοσιακών οργάνων της Μεσογείου, το μεσημέρι θα γίνονται συζητήσεις και παρουσιάσεις και το βράδυ θα ξεκινά δυναμικά το συναυλιακό μέρος, με πρωτότυπες συνεργασίες και γνωριμία με τους καλλιτέχνες.

 

Ομάδα Μουσικού Θεάτρου Ραφή-Αμάλια Μπένετ

Ιδομενέας ή Το βάρος της ιστορίας

Όπερα σε τρεις πράξεις, του Β.Α.Μότσαρτ. Ποιητικό κείμενο του Τζιανμπατίστα Βαρέσκο

 

H χορογράφος-κινησιολόγος Αμάλια Μπένετ, που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα από το 1993, με σημαντική δημιουργική πορεία και στον διεθνή χώρο, σκηνοθετεί για πρώτη φορά όπερα, το σπάνια παιγμένο αριστούργημα του Μότσαρτ Ιδομενέας. Συνεργάζεται γι’ αυτό με την Ομάδα Μουσικού Θεάτρου Ραφή, τις λυρικές τραγουδίστριες Αναστασία Κότσαλη και Λητώ Μεσσήνη, τον μαέστρο Μιχάλη Παπαπέτρου και με τον εικαστικό Πέτρο Τουλούδη.

H όπερα Ιδομενέας, γραμμένη το 1781, αποτελεί το πρώτο ώριμο εγχείρημα του συνθέτη, ο οποίος χρησιμοποιεί ως ιστορικό πλαίσιο την πτώση της Τροίας και τα πάθη του νεαρού βασιλιά Ιδομενέα στην Κρήτη. Στην οπερατική παραγωγή της Ομάδας Ραφή,που σκηνοθετεί η Αμάλια Μπένετ,συμπράττουν εθελοντικά και μέλη των ΚΑΠΗ Μοσχάτου,Καλλιθέας, Ν.Σμύρνης καιΠ.Φαλήρου πουσυμμετείχαν στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Μουσικές Συντεταγμένες, για ενηλίκους άνω των 65ετών, της ΕΛΣ/ΚΠΙΣΝ.

 

Μουσική διεύθυνση – διδασκαλία-ενορχήστρωση: Μιχάλης Παπαπέτρου • Σκηνοθεσία: Αμάλια Μπένετ • Σκηνικά-κοστούμια: Πέτρος Τουλούδης • Τραγουδούν: Γιάννης Καλύβας, Αναστασία Κότσαλη, Λητώ Μεσσήνη, Βαρβάρα Μπιζά κ.ά. • Συμμετέχει:8μελές μουσικό σύνολο.Συμπαραγωγοί: Ε.Φ. – ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΥΜΕΛΗΣ

 

Χρηστίνα Γαρμπή

Ζεμφύρα ή το Μυστικόν της Πασιφάης του Ανδρέα Εμπειρίκου

 

Η νεαρή ηθοποιός και σκηνοθέτρια Χρηστίνα Γαρμπή, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών και της Νομικής Αθηνών, έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους Θωμά Μοσχόπουλο, Ξένια Καλογεροπούλου, Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, Θωμά Βελισσάρη, Ιόλη Ανδρεάδη σε παραστάσεις στο Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο θέατρο Πόρτα κ.α. Στο πλαίσιο του φετινού «Ανοίγματος στην πόλη»θα παρουσιάσει το διήγημα Ζεμφύρα ή το Μυστικόν της Πασιφάης του Ανδρέα Εμπειρίκου. Προαναγγέλλοντας τον Μεγάλο Ανατολικό, η Ζεμφύρα συμβολίζει τη νίκη πάνω στον ευνουχισμό της σεξουαλικότητας, θεμέλιο μιας ουτοπικής κοινωνίας, απελευθερωμένης από τις κοινωνικές νόρμες που περιορίζουν την επιθυμία.

 

Σκηνοθεσία – ερμηνεία- δραματουργική επεξεργασία: Χρηστίνα Γαρμπή, ΚωνσταντίνοςΚουνέλλας, Βασίλης Σαφός (Ομάδα Θεάτρου τ ρ ι ς) • Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Κορνήλιος Σελαμσής •Σχεδιασμός φωτισμών: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης • Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Φώτη• Σύμβουλος δραματουργίας: Νίκος Ζιώγας • Σκηνογραφία: Άρτεμις Σιέρρα•Κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ • Βοηθός σκηνοθέτη: Τζίνα Σταυρουλάκη

 

 

Δάφνη Κοκκίνη

Αγαθόφρων / Ο άτλας του συλλέκτη

Βιωματική εγκατάσταση

 

3.696 βιβλία μεταφέρονται το 1840 από το Παρίσι στην Ανδρίτσαινα. Ο Αγαθόφρων Νικολόπουλος στέλνει τη συλλογή του χωρίς να καταφέρει ποτέ να φτάσει ο ίδιος.Τα βιβλία συνεχίζουν ορφανά το ταξίδι τους. Το 1931, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν στο Αποσυσκευάζοντας τη βιβλιοθήκη μου. Λόγος για τη συλλεκτική δραστηριότητα καταγράφει σκέψεις που θα μπορούσε να είχε κάνει ο ίδιος ο Αγαθόφρων αν είχε ζήσει για να ανοίξει τη συλλογή του. Η βιωματική εγκατάσταση, διαμορφωμένη in situ, με όχημα τις δύο ιστορίες, ξεδιπλώνει το πραγματικό μέγεθος μιας βιβλιοθήκης που ταξιδεύει, και επιχειρεί τη σύνδεση της αστικής καθημερινότητας στην Αθήνα με τον πραγματικό χώρο της συλλογής στην Ανδρίτσαινα –ενός αληθινού θησαυρού κρυμμένου στα βουνά της Πελοποννήσου.

 

Σύλληψη – συντονισμός: Δάφνη Κοκκίνη • Ομάδα εργασίας: Δημήτρης Θεοδώροπουλος, Άλκηστις Κοκκίνη, Δάφνη Κοκκίνη, Γιώργος Κουρμαδάς, Καρολίνα Μωρέττη, Μαρία Σκιαδά • Υποστηρικτικοί φορείς: Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας,  Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Ελβετίας • H παράσταση περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα «Αθήνα – Παγκόσμια Πρωτεύουσα Bιβλίου 2018ΟΥΝΕΣΚΟ».

 

 

 

15 Ιουνίου-15 Ιουλίου

ομάδα.pelma.Lia Haraki

The Performance Shop

 

Η Λία Χαράκη, από τις πιο σημαντικές καλλιτεχνικές φωνές της Κύπρου, φέρνει με την ομάδα της στην Αθήνα το The Performance Shop. Πρόκειται για ένα pop-up κατάστημα που θα λειτουργεί σε εμπορικό δρόμο της Αθήνας για ένα μήνα, με ωράριο καταστημάτων αλλά και με βραδινές παραστάσεις. Οι θεατές/περαστικοί θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν, να συμμετέχουν ή ακόμα και να παραγγείλουν μια καλλιτεχνική παράσταση. Έμπνευση και δημιουργία της Λίας Χαράκη και των συνεργατών της, το The Performance Shop άνοιξε για πρώτη φορά στη Λευκωσία το 2014 (Pop-Up Festival / NiMAC), ενώ το 2016 επιλέχτηκε από το European Dance house Network (EDN) ως μια από τις καλύτερες πρακτικές στην Ευρώπη για να έρθει σε επαφή ο χορός με διαφορετικά είδη κοινού.

Το πρόγραμμα αποτελείται από έργα καλλιτεχνών που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και θα επιλεγούν από την πενταμελή καλλιτεχνική επιτροπή του «καταστήματος» μετά από ανοιχτή πρόσκληση.Οι παραστάσεις του «καταστήματος» θα χωρίζονται σε τέσσερις ενότητες: οndisplay (στη βιτρίνα), συμμετοχικές παραστάσεις (που θα μπορεί ο περαστικός να διαλέξει από τον κατάλογο), έργα για μικρό χώρο και περιορισμένο αριθμό θεατών, καθώς και εργαστήρια διαφόρων μεθοδολογιών δημιουργίας των φιλοξενούμενων καλλιτεχνών. Θα συμπεριληφθούν επίσης δύο έργα της Λίας Χαράκη που παρουσιάστηκαν στο ThePerformanceShop2015: Ο ενεργός θεατής, με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Μάριο Ιωάννου, και SKIN, με τους περφόρμερ Αριάννα Μαρκουλίδη και Πέτρο Κονναρή.

 

Καλλιτεχνική διευθύντρια – καλλιτέχνις: Λία Χαράκη • Υπεύθυνη παραγωγής: Θεοδώρα Αυγουλίδου •

Αρχιτέκτονας – σκηνογράφος: Βιβιάνα Χιωτίνη • Σχεδιασμός γραφιστικών: Δέσποινα Καννάουρου

Σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας & Πολιτισμού της Κύπρου,το Σπίτι της Κύπρου και την ΚοινΣΕπΟΞΥΓΟΝΟ.

 

 

Reverend Billy & the Stop Shopping Choir

 

O κόσμος μπορεί να σωθεί χάρη στον Αιδεσιμότατο Μπίλλυ! Ο Αιδεσιμότατος έχει εδώ και καιρό συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να σώσουμε τον πλανήτη από τον καταναλωτισμό και γι’ αυτόν το λόγο ίδρυσε την Εκκλησία StopshoppinginN.Y. (Σταματήστε να ψωνίζετε στη Νέα Υόρκη). Μαζί με ταυπόλοιπα μέλη της Χορωδίας, ο Μπίλλυ τραγουδάει και κηρύττει κατάτης καπιταλιστικής αλλοτρίωσης. Δραστηριοποιείται σε τοπικές ακτιβιστικές ομάδες, κάνει κήρυγμα στο δρόμο και προσκαλεί το κοινό σε γκόσπελ που πραγματοποιούνται σε θέατρα και μουσεία σε όλο τον κόσμο. Εκτός από αναγνωρισμένος αμερικανός περφόρμερ και ακτιβιστής – συμμετέχει σε δράσεις κατά του νεοφιλελευθερισμού, των σχεδίων του Τραμπ για τον πετρελαιαγωγό και την κλιματική αλλαγή –, ο Μπιλ Τάλεν υπήρξε επίσης υποψήφιος των Πρασίνων για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης. Ο Αιδεσιμότατος και η Χορωδία του θα μετακομίσει για λίγο από τη Νέα Υόρκη στην Αθήνα για να αφουγκραστεί και να συνδεθεί με την παρούσα κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα συμπράττοντας με εγχώριους καλλιτέχνες και αναζητώντας μια αναλογία ανάμεσα στην κουλτούρα της Αθήνας και της Νέας Υόρκης. Προ και μετά κρίσης.

 

Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

Πολιτιστικοί περίπατοι

 

Οι περίπατοι σε ιστορικά σημεία της πόλης με ξεναγούς καθηγητές και προσωπικότητες υψηλού κύρους, που γοήτευσαν πέρυσι τους Αθηναίους, συνεχίζονται. Το κοινό θα έχει φέτος την ευκαιρία να απολαύσει τρεις μοναδικούς περιπάτους:

– Ξενάγηση με τον καθηγητή Μανόλη Κορρέ σε εμβληματικά σημεία του Ιστορικού Κέντρου

– Περίπατος από τους στύλους του Ολυμπίου Διός μέχρι τον Ιλισό: μια βόλτα σε μια ιστορική περιοχή μέσα σε ένα εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον

– Περίπατος στους ιστορικούς πεζόδρομους, από του Μακρυγιάννη μέχρι το Δημόσιο Σήμα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ

 

25 Ιουνίου & 27 Ιουνίου[Μπουκαπόρτες πλοίων]

Αθανασία Αγοράκη, Γιούλη Καρναχωρίτη, Μυρτώ Πανάγου
Γέρος – έρως

 

Στον κουρνιαχτό της εποχής μας, μια ομάδα ανθρώπων της αποκαλούμενης «τρίτης ηλικίας» κάνει τη δική της ξεχωριστή διαδήλωση. Μια διαδήλωση με μοναδικές αποσκευές λόγια διάσπαρτα, έντονα, οικεία, φευγαλέα. Λόγια που θα ακουστούν είτε ατομικά, είτε συλλογικά, έτσι που να δημιουργήσουν μια φωνή, υπενθυμίζοντας ότι ο ερωτικός αποχωρισμός δεν έχει ηλικία.
Μέσα στο λιμάνι του Πειραιά, άνθρωποι ηλικιωμένοι χρησιμοποιούν ως βήμα την μπουκαπόρτα ενός πλοίου −ύψιστο συμβολικό σημείο φυγής− για να προλάβουν να χαιρετήσουν, με όλη την ορμή της νιότης, το αγαπημένο πρόσωπο, τον έρωτα, την ίδια τη ζωή.Τρεις νεαρές ηθοποιοί, η Αθανασία Αγοράκη, η Γιούλη Καρναχωρίτη και η Μυρτώ Πανάγου, ενώνουν τις δυνάμεις τους και σκηνοθετούν αυτή την ιδιαίτερη διαδήλωση για τον έρωτα.

 

Κινησιολογική επιμέλεια: ΚατερίναΤούμπα • Μουσική επιμέλεια: Διονύσης Μακρής • Εξωτερικός συνεργάτης: ΠάνοςΠανάγου • Σε συνεργασία με κοινωνικές δομές του Πειραιά (9ο Διαμέρισμα ΚΑΠΗ)

 

29 – 30 Ιουνίου [Ιχθυόσκαλα Κερατσινίου]

Ομάδα Salvia Divinorum

Ίσαλος γραμμή: μια ωδή στη φθίση

 

Μία ξεχωριστή περφόρμανς στην Ιχθυόσκαλα του Κερατσινίου από μια ομάδα ηθοποιών, μουσικών και ηλικιωμένων.Η Άρτεμις Γρύμπλα, με δράση στο θέατρο και τον αυτοσχεδιασμό, και η κινησιολόγος και σκηνοθέτις κίνησης Άλκηστις Πολυχρόνη σκηνοθετούν μια μελέτη για την ανθρώπινη φθορά, με πρώτη ύλη προσευχές από όλο τον κόσμο και από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις. Η Ίσαλος γραμμή ξεκινά θραυσματικά, με μικρές ατομικές προσευχές και σχεδόν ασύνδετους ήχους, που κορυφώνονται σε μια παρτιτούρα από μουσικές και τραγούδια. Το ιδιαίτερο πολυφωνικό σχήμα αποτελείται από πέντε ηθοποιούς, έναν μουσικό και δέκα ηλικιωμένους ανθρώπους που ζουν στο Γηροκομείο Πειραιά, και συνθέτει ένα δρώμενο για τα τετελεσμένα και γι’αυτά που έπονται.

 

Μουσική σύνθεση: Gary Salomon • Σκηνοθεσία: Άλκηστις Πολυχρόνη, Άρτεμις Γρύμπλα • Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

 

 

3- 4 Ιουλίου [Πλατεία Κοραή]

Καλλιτεχνική κολεκτίβα influx (Χάρης Πεχλιβανίδης, Κορίνα Βασιλειάδου)

BlindDate

 

Το BlindDate είναι μια διαδραστική περφόρμανς ανάμεσα σε βλέποντες και μη. Mια ομάδα τυφλών περφόρμερ και χορευτών τάνγκο καλούν τους θεατές να συμμετάσχουν σε ένα τάνγκο του δρόμου, σε μια μιλόνγκα. Μέσα από έναν τέτοιο ιδιόρρυθμο χορό θα ξεπηδήσουν οι προσωπικές ιστορίες των τυφλών −ιστορίες που αφηγούνται το βλέμμα στο μέλλον, το όραμαγια το αύριο. Η διάδραση των τυφλών με τους θεατές θα συνεχιστεί και μετά το τέλος του χορού. Οι μη βλέποντες θα δέσουν τα μάτια των θεατών και θα γίνουν οδηγοί μιας βόλτας στον Πειραιά. Η πόλη θα χαθεί για λίγο από τα μάτια και θα μεταμορφωθεί σε μυρωδιές και ήχους τόσο ισχυρούς που θα φτάσουν τους παλμούς της καρδιάς μας.Η περφόρμανς θα πραγματοποιηθεί με τη συνεργασία της σχολής χορού τάνγκο «PeiraiasTango» της Ειρήνης Φιλίππου και του Βασίλη Ντούκα, των σπουδαστών της και της ομάδας τυφλών που θα συσταθεί κατά τη διαδικασία της έρευνας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

29 & 30 Ιουνίου

Κώστας Τσιάνος

Αχαρνείς του Αριστοφάνη

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ο δεκαεννιάχρονος Αριστοφάνης παρουσίασε την κωμωδία του Αχαρνείς στα Λήναια του 425 π.Χ., στον έκτο χρόνο του Πελοποννησιακού πολέμου και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Στόχος του Αριστοφάνη είναι να γελοιοποιήσει τον πόλεμο και τους πολεμοκάπηλους και να εκφράσει τη λαχτάρα των ανθρώπων για ειρηνική ζωή. Τοποθετεί τη δράση του έργου στην αγροτική περιοχή της Αττικής Αχαρναίς, το σημερινό Μενίδι.

Ο Αριστοφάνης δεν ξεχνά πως η κωμωδία γεννήθηκε από λαϊκές λατρευτικές τελετές της γονιμότητας. Στους Αχαρνείς υπάρχουν αρκετές αναφορές στον Διόνυσο. Σε μια σκηνή του έργου, ο αγρότης Δικαιόπολις με την οικογένειά του τελούν πομπή του φαλλού και τον υμνούν με φαλλικό άσμα. Υπάρχουν έξοχες κωμικές σκηνές που κρατούν από τα μεγαρικά σκώμματα και με τον ορμητικό και ολοζώντανο χορό των καρβουνιάρηδων από το Μενίδι, μας χαρίζει μια έξοχη κωμωδία σαν ξέφρενο διονυσιακό πανηγύρι. Η παράστασή μας φιλοδοξεί να βρει τον δρόμο της μέσα από τις λαϊκές μας παραδόσεις που συγγενεύουν ολοφάνερα με το διάχυτο στους Αχαρνείς διονυσιακό πνεύμα.

 

Απόδοση – σκηνοθεσία – χορογραφία: Κώστας Τσιάνος• Σκηνογραφία – κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ • Μουσική: Γιώργος Ανδρέου • Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος • Παίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης, Παύλος Χαϊκάλης, Τάκης Παπαματθαίου, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και 15μελής χορός

 

 

6 & 7 Ιουλίου

Τσέζαρις Γκραουζίνις

Αγαμέμνων του Αισχύλου

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, οι Πρωταγωνιστές είναι καταδικασμένοι να υποφέρουν και να πεθάνουν, αλλά τα μέλη του Χορού να υποφέρουν και να επιβιώσουν. Να ξανασκεφτούν τα δεινά τους και να βρουν μια διέξοδο. Στην πολιτεία που είναι καταδικασμένη στην αυτοκαταστροφή, οι πολίτες −που εκπροσωπούνται από τον Χορό−,  πρέπει να βρουν τη δύναμη και την πίστη να επαναπροσδιορίσουν τις ηθικές και πολιτειακές τους αξίες για να επιβιώσουν.

Πιστεύω ότι το κύριο θέμα της συγκεκριμένης τραγωδίας είναι η αφύπνιση του αισθήματος ευθύνης των πολιτών. Πρόκειται για την αρχή της σύγκρουσης: οι υπάκουοι πολίτες αισθάνονται αναπόφευκτη την αντίδρασή τους στην κατεστημένη τάξη.

 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας • Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις • Σκηνικά – κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν • Μουσική – μουσική διδασκαλία: Χάρης Πεγιάζης • Κίνηση: EddieLame• Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος • Βοηθός σκηνοθέτη: Συγκλητική Βλαχάκη • Παίζουν: Μαρία Πρωτόπαππα (Κλυταιμήστρα), Γιάννης Στάνκογλου (Αγαμέμνων/Αίγισθος), Αργύρης Πανταζάρας (Κήρυκας), Ιώβη Φραγκάτου (Κασσάνδρα), Θοδωρής Κατσαφάδος (Φρουρός)και 12μελής χορός • Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Καβαλάρη • Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη • Καλλιτεχνική διεύθυνση Stefi Productions: Αλίκη Δανέζη Knutsen

Συμπαραγωγοί:Stefi & Lynx Productions -ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας – Ε.Φ.

 

 

13 & 14 Ιουλίου

Εθνικό Θέατρο – Νικίτα Μιλιβόγεβιτς

Πλούτος του Αριστοφάνη

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Από τον καιρό του Αριστοφάνη ως τις μέρες μας, ο Πλούτος είναι ο πιο ισχυρός θεός του πλανήτη, η κινητήρια δύναμη των πάντων. Ο πλούτος σήμερα διανέμεται στον κόσμο έτσι ώστε οι 100 πιο πλούσιοι άνθρωποι να είναι πλουσιότεροι από το ήμισυ του πληθυσμού ολόκληρου του πλανήτη. Είτε ο Πλούτος είναι τυφλός είτε βλέπει, ό,τι κι αν κάνει μοιάζει παντελώς αδιάφορο: οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, οι φτωχοί όλο και πιο φτωχοί.

 

20 & 21 Ιουλίου

Εθνικό Θέατρο – Θάνος Παπακωνσταντίνου

Ηλέκτρα του Σοφοκλή

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Γραμμένη στη σκιά του Πελοποννησιακού πολέμου, η Ηλέκτρα του Σοφοκλή είναι από τα πιο «άγρια» έργα του ποιητή. Από την πρώτη κιόλας σκηνή της επιστροφής του μητροκτόνου Ορέστη ως και τις επινίκιες ιαχές του χορού στην τελευταία, υπάρχει ένας διαρκής διάλογος μεταξύ σκότους και φωτός. Μια μάχη αντιθέσεων με κεντρικό θέμα τη δίκη: τη διαταραγμένη ισορροπία και την αποκατάστασή της. Αποτυπώνοντας έναν κόσμο εμφύλιου σπαραγμού, ο ποιητής μάς προσκαλεί να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία ενός φυσικού νόμου: του νόμου της ανταπόδοσης.

Ο ίδιος ο ποιητής τοποθετείται πέρα από κάθε ηθική – δεν τον ενδιαφέρει αν η χαμένη ισορροπία θα επανέλθει με τρόπο καλό ή κακό. Το θέμα είναι να επανέλθει. Η βία διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν γίνεται μια βίαιη προσβολή της δίκης, η απάντηση θα είναι επίσης βίαιη. Το ότι το μέτρο της εκδίκησης εδώ ξεπερνά τα συνήθη όρια για μια «πολιτισμένη» κοινωνία οδηγώντας στη μητροκτονία, επίσης δεν ενδιαφέρει. Η Ηλέκτρα του Σοφοκλή κραυγάζει για ανταπόδοση, όχι για δικαιοσύνη.

 

27 & 28 Ιουλίου

Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Στις Θεσμοφοριάζουσες, ένα από τα τρία «γυναικεία» έργα του Αριστοφάνη, γραμμένο την εποχή της κατάλυσης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας −το 411 π.Χ., που θεωρείται χρόνος γραφής του, επιβλήθηκε Ολιγαρχία− μια μειονότητα της Πολιτείας, οι γυναίκες, κρούουν τον κώδωνα για την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας. Μπορεί σήμερα οι γυναίκες να μην είναι σε τέτοια δεινή θέση ώστε να οραματίζονται τους θεσμούς αντί να συμμετέχουν σε αυτούς, αλλά υπάρχουν πάντα μειονότητες που δεν δικαιούνται ίσο μερίδιο στην λειτουργία της Πολιτείας. Ένα έργο για τα ζητήματα των φύλων, για την διεκδίκηση της προσωπικής ταυτότητας, για το δικαίωμα στην πολιτειακή ισότητα, ένα έργο για την κρίση αξιών, τη φύση και τον νόμο. Και πάνω απ’ όλα, ένα έργο που, με όπλο το θέατρο και το χιούμορ, δίνει άπειρες δυνατότητες στον ηθοποιό να πρωταγωνιστήσει ως πολιτικό ον στη σκηνή της κωμωδίας.

 

Μετάφραση: Παντελής Μπουκάλας • Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος • Μουσική: Νίκος Κυπουργός • Κοστούμια: Άγγελος Μέντης • Χορογραφίες: Σεσίλ Μικρούτσικου • Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης • Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Νάντια Κοντογεώργη, Γιώργος Χρυσοστόμου, Ελένη Ουζουνίδου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Άντρη Θεοδότου, Αντιγόνη Ψυχράμη, Κατερίνα Μαούτσου, Νάνσυ Σιδέρη, Ελένη Μπούκλη, Αντιγόνη Φρυδά, Βαλέρια Δημητριάδη, Ειρήνη Μακρή, Ίριδα Μάρα, Φραγκίσκη Μουστάκη, Νατάσα Σφενδυλάκη κ.ά.

Συμπαραγωγοί: ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων – ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης – E.Φ.

 

 

3 & 4 Αυγούστου

Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος -Γιάννης Αναστασάκης

Ορέστης του Ευριπίδη

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Πόσο μπορεί να απαγκιστρωθεί από το έγκλημα μια κοινωνία στηριγμένη σ’ αυτό; Τρεις νέοι, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα κι ο Πυλάδης, κολυμπούν μέσα στη δίνη του αίματος που τους παρασύρει. Θεοί και άνθρωποι έχουν στήσει μια πλεκτάνη μίσους κι εκδίκησης, όπου η αδελφική αγάπη γίνεται συνενοχή, η φιλική σχέση συναυτουργία, η λαϊκή ετυμηγορία θανατική ποινή. Δεν έχει τέλος αυτός ο πόλεμος. Η πόλη θα καεί.

Ο Ευριπίδης γράφει μια τραγωδία για να ξεγυμνώσει την ανθρώπινη ψυχή. Κι όταν συμβεί αυτή η τρομακτική αποκάλυψη, το μόνο που μένει είναι ο… από μηχανής Θεός, που έρχεται όπως πάντα δίχως να τον περιμένει κανείς. Αλλά δεν πιστεύει πια κανείς τα παραμύθια του.

 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας • Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης • Σκηνικά – κοστούμια: Γιάννης Θαβώρης • Παίζουν: Χρίστος Στυλιανού (Ορέστης), Ιωάννα Κολλιοπούλου (Hλέκτρα), Χριστόδουλος Στυλιανού (Μενέλαος), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Aγγελιαφόρος) κ.ά.

 

 

10 & 11 Αυγούστου

Κώστας Φιλίππογλου

Βάτραχοι του Αριστοφάνη

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Στους Βατράχους ο Αριστοφάνης ξεδιπλώνει στην ορχήστρα μια φαντασμαγορική νέκυια, σαν άλλος Οδυσσέας, που αναζητά τον δρόμο για την ουτοπική Ιθάκη του. Πρέπει κανείς να μάθει τι είναι θάνατος, για να φέρει σε πέρας την ζωή του. Πρέπει να συνειδητοποιήσει η Πόλις τις απουσίες της, για να είναι παρούσα ως Πόλις. Πρέπει να καταβυθιστεί στον ξένο κόσμο του Άδη, για να κατακτήσει την ταυτότητά της.

Ο θεός Διόνυσος μασκαρεμένος σε Ηρακλή κατεβαίνει στον Άδη, για να φέρει στη γη τον Ευριπίδη, αφού η Αθήνα δεν έχει πια κανένα μεγάλο ποιητή. Το ταξίδι αυτό, αν και γίνεται μέσα στον επιβλητικό ζόφο του κόσμου των ψυχών, διαθέτει την ευθυμία μιας ψυχαγωγικής περιήγησης, η οποία αγγίζει τα όρια του μεσαιωνικού καρναβαλιού.

Ο Διόνυσος δεν κατεβαίνει στον Άδη για να φέρει στον κόσμο ούτε κάποιον παλιό καλό πολιτικό ούτε κάποιον παλιό καλό φιλόσοφο ή στρατηγό. Κατεβαίνει για να φέρει έναν δραματικό ποιητή. Είναι προφανές πως ο Αριστοφάνης θεωρεί την ποίηση και το θέατρο το μόνο φάρμακο που μπορεί να σώσει την χώρα από την παρακμή. Περίεργο πραγματικά, με τα δικά μας δεδομένα.

Οκαρναβαλικός Άδης, όπως τον παρουσιάζει ο Αριστοφάνης στους Βατράχους, είναι απόλυτα υγιής, μπροστά στον άρρωστο κόσμο των «σοβαρών» ζωντανών. Και η κωμωδία –με όλα τα ξεκαρδιστικά επεισόδιά της– μετατρέπεται σε μια πολιτική διδασκαλία, που έμελλε να ταξιδέψει ως την εποχή μας.

Οι Βάτραχοι είναι ο ίδιος ο άνθρωπος: αμφίβιος, ένας ξένος στεριανός, ένας ξένος θαλασσινός κι όμως παντού σαν στο σπίτι του, έτοιμος να τραγουδήσει, να χορέψει. Το καρναβάλι, η προσπάθεια του Ανθρώπου να βγει από τα όρια του εαυτού του, είναι η κατάκτηση της ταυτότητάς του. Και την ταυτότητα αυτή δεν την εκφράζει ο «ρεαλιστής» Ευριπίδης, αλλά ο επικός «παραμυθάς» Αισχύλος, αυτός που αν και σοβαρός, επιβλητικός ποιητής, στον ποιητικό αγώνα του με τον Ευριπίδη, μπορεί να ξεπερνά τον εαυτό του, να λέει συνεχώς για τον αντίπαλό του: «ληκύθιον απώλεσεν», έκφραση που η έρευνα έχει πλέον ταυτίσει με την έκφραση, «του έπεσε τ’ αρχίδι»!

Στην παράσταση, ο κόσμος των ζωντανών αργοπεθαίνει μέσα στην αδυναμία του να πλάσει μύθους που θα τους σέβεται – όσο εξωφρενικοί κι αν είναι. Αντίθετα, ο Άδης σφύζει από ζωή, γιατί οι κάτοικοί του, έχοντας διασώσει το προαιώνιο ένστικτο του παιχνιδιού, συνεχίζουν να φαντάζονται και παραμένουν ικανοί να παίρνουν απόσταση από τον εαυτό τους.

 

Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας • Σκηνοθεσία: Κώστας Φιλίππογλου • Σκηνικά – κοστούμια: Τέλης Καρανάνος, Αλεξάνδρα Σιάφκου • Κίνηση: Σοφία Πάσχου • Μουσική: Νίκος Γαλενιανός • Σχεδιασμός φωτισμών: ΝίκοςΒλασόπουλος • Βοηθόςσκηνοθέτη: Γιώτα Σερεμέτη • Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Λάκης Λαζόπουλος, Σοφία Φιλιππίδου, Δημήτρης Πιατάς, Αντώνης Καφετζόπουλος, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννης Στεφόπουλος, Γιώργος Συμεωνίδης, Εριφύλη Στεφανίδου, Ειρήνη Μπούνταλη, Τάσος Δημητρόπουλος, Δημήτρης Δρόσος, Φοίβος Συμεωνίδης, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Αποστόλης Ψυχράμης, Γιάννης Γιαννούλης, Μάριος Σαραντίδης κ.ά.

 

 

17 & 18 Αυγούστου

Γιάννης Κόκκος

Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή

Συμπαραγωγή με το INDA (Ινστιτούτο Αρχαίου Δράματος του Φεστιβάλ Συρακουσών)

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η τελευταία τραγωδία του Σοφοκλή είναι ένας διαλογισμός πάνω στο ανθρώπινο πεπρωμένο και, ταυτόχρονα, ένας ύμνος στην Αθήνα, την αγαπημένη του πόλη.

Κουβαλώντας στους γέρικους ώμους του το βάρος τρομακτικών εγκλημάτων, κυνηγημένος από την πατρίδα του τη Θήβα, ο Οιδίποδας φτάνει ως πρόσφυγας στον Κολωνό, συνοικία των Αθηνών, τόπο της τελευταίας του κατοικίας. Οι θεοί τον έχουν καταδικάσει, οι θεοί τού έχουν υποδείξει τον τόπο της λύτρωσης.Μίασμα ο ίδιος, γίνεται ο ήρωας-προστάτης της πόλης που τον υποδέχεται για λόγους ηθικής αλλά και συμφέροντος. Τραγωδία για τα σύνορα, πραγματικά και μεταφυσικά, για το μυστήριο της ανθρώπινης ελευθερίας παρά την παντοδυναμία των θεών, για την ευθύνη, για τα γηρατειά, για την πολιτική διαχείριση της πόλης, ο Οιδίπους επί Κολωνώ είναι επίσης ένα χαμηλόφωνο ποίημα, ένα πνευματικό ταξίδι.ΑπότιςΣυρακούσεςστηνΕπίδαυρο, ηπαράστασήμαςθαμεταφέρειταβήματατουΟιδίποδαωςτοιερόδάσοςτωνΕρινύων, όπουαποθεώνεται.

 

Σημείωμα καλλιτεχνικού διευθυντή Φεστιβάλ Συρακουσών

Το 2018, το Ινστιτούτο Αρχαίου Δράματος του Φεστιβάλ Συρακουσών θα προσκαλέσει το κοινό στο Ελληνικό Θέατρο των Συρακουσών για τρία έργα που πραγματεύονται το ζήτημα της εξουσίας και θίγουν τον πολυπρόσωπο και μεταβαλλόμενο ρόλο του ήρωα και του τυράννου στην αρχαιότητα, όπως αυτά κορυφώνονται στην τραγωδία ή όπως παρουσιάζονται στην εκφυλισμένη μορφή τους, μέσα από τη φάρσα και τη γελοιοποίηση. Πρόκειται για τα έργα Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή, Ηρακλής του Ευριπίδη και Ιππείς του Αριστοφάνη.

Στον Οιδίποδα επί Κολωνώ, μια τραγωδία για τα γηρατειά, ο γηραιός Οιδίποδας επιλέγει τον Κολωνό σαν τόπο ανάπαυσής του, σαν τον τόπο που θα στοιχειώσει ως πνεύμα, έχοντας προηγουμένως περιπλανηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος (Οιδίπους Τύραννος). Το τελευταίο έργο του Σοφοκλή αποτελεί ένα είδος πνευματικού τεκμηρίου: μας δείχνει έναν ολόκληρο πληθυσμό ανθρώπων στο χείλος της καταστροφής. Η τραγωδία αυτή αναστοχάζεται πάνω στα μεγάλα ζητήματα του ανθρώπου: στο μυστήριο της ύπαρξης και στον θάνατο, στη σύγκρουση μεταξύ πολιτικής και θρησκευτικής ηθικής, στη σχέση ανάμεσα στην αντικειμενικότητα της ενοχής και την υποκειμενικότητα της τιμωρίας, στο αναπόδραστο της μοίρας που καθορίζεται από πανίσχυρες δυνάμεις, στην ευθραυστότητα της λογικής και της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Η Αθηνά αντιπροσωπεύει τις προαιώνιες αξίες, όπως είναι η φιλοξενία προς τους ικέτες, η αντίθεση προς τους αλαζόνες, ο σεβασμός προς τους νόμους, η λατρεία των θεών. Η τραγωδία κορυφώνεται με την τελική εξιλέωση του άνδρα που πρώτα ταπεινώθηκε και κατόπιν ανυψώθηκε στην τάξη του ήρωα. Ο Σοφοκλής μάς παραδίδει στίχους απίστευτης καθαρότητας, με πλέον χαρακτηριστικούς αυτούς της υπέροχης ποίησης του χορού, ο οποίος δοξάζει «την καλύτερη κατοικία του κόσμου, τον άδολο Κολωνό».

Είναι μεγάλη τιμή για μας να παρουσιάζουμε το έργο Οιδίπους επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία του καλλιτέχνη και κοσμοπολίτη διανοούμενου, Γιάννη Κόκκου. Και μάλιστα στο Θέατρο της Επιδαύρου, ξεκινώντας μια συνεργασία πολύτιμη και σημαδιακή, εδραιωμένη στη γεωγραφία της ψυχής που αναδύουν τα πέτρινα θέατρα της Σικελίας και της Ελλάδας.

Όπως έχει γράψει και ένας σπουδαίος σύγχρονος συγγραφέας: οι πολιτισμοί που παίρνουν το μέλλον τους στα σοβαρά έχουν σαν βασικό τους μέλημα να διαφυλάσσουν και να κληροδοτούν στους επόμενους την Ομορφιά/το Κάλλος.

.

Roberto Andò

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

 

6 & 7 Ιουλίου

Ομάδα VASISTAS – Αργυρώ Χιώτη

Χοηφόροι του Αισχύλου

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

«Φωνάζω σε κουφούς; / Ουρλιάζω μάταια σε κοιμισμένους;»

Το κορυφαίο θρηνητικό τραγούδι της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Ένα προμελετημένο έγκλημα που στήνεται επί σκηνής με συνενόχους τους θεατές. Επικεντρώνοντας στον χορό του έργου, την παντοδύναμη αυτή φωνή που βρίσκεται συνεχώς παρούσα επί σκηνής, κινεί τα νήματα και οπλίζει το χέρι του φόνου, η ομάδα VASISTAS προσεγγίζει το έργο ως μία βαθειά σύγκρουση των ενστίκτων του ανθρώπου με την κοινωνική του υπόσταση. Ο χορός είναι η μαζική φωνή που παρατηρεί, κατευθύνει και τελικά εξουσιάζει τα πάντα. Είναι η κοινωνική επιταγή που σε στιγμές παίρνει τον πρώτο λόγο και αυτόνομα ορίζει τον ρου της ιστορίας. Τα δύο βασικά πρόσωπα του έργου, οι δύο θύτες, ο Ορέστης και η Ηλέκτρα, μοιάζει να είναι σαν δύο όργανα που δεν έχουν σχεδόν δικαίωμα επιλογής. Κουβαλούν στις πλάτες τους το βάρος του παρελθόντος, υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουν. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή μοιάζει αδύνατη. Το μέλλον τους είναι απόλυτα συνυφασμένο με την πράξη του φόνου.

 

Σκηνοθεσία: Αργυρώ Χιώτη • Δραματουργία: Ομάδα VASISTAS• Σύμβουλος δραματουργίας: Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος • Σκηνικός χώρος: Εύα Μανιδάκη• Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας • Κοστούμια: Ηρώ Βαγιώτη • Μουσική: Jan Van de Engel • Βοηθός σκηνοθέτη: Γκέλυ Καλαμπάκα • Παίζουν: Εύη Σαουλίδου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Αντώνης Αντωνόπουλος, Ματίνα Περγιουδάκη, Γιάννης Κλίνης, Ελένη Βεργέτη, Φιντέλ Ταλαμπούκας

Συμπαραγωγοί: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας – Φεστιβάλ Φιλίππων – Ε.Φ.

 

20 & 21 Ιουλίου

Κωνσταντίνος Ντέλλας

Αντιγόνη του Σοφοκλή

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ο Ετεοκλής έπεσε υπερασπιζόμενος την πατρίδα του. Είναι ήρωας.

Ο Ετεοκλής σφετερίστηκε το θρόνο από τον αδελφό του.

Ο Πολυνείκης έπεσε πολεμώντας της ίδια του την πατρίδα. Είναι προδότης.

Ο Πολυνείκης διεκδίκησε δίκαια το θρόνο που του ανήκε.

Ποιος έχει δίκιο;

Ο Κρέοντας έχει την ευθύνη της πόλης. Η πόλη έχει ρωγμή.

Ο Κρέοντας τηρεί αυτά που διακηρύττει για να επανέλθει η τάξη και η ηρεμία.

Η Αντιγόνη έχει την ευθύνη της οικογένειάς της. Και των νεκρών της.

Η Αντιγόνη παραβαίνει τους νόμους της πόλης και δημιουργείται χάος και αταξία. Ποιος έχει δίκιο;

Στην Αθήνα δεν επιτρέπεται η ταφή σε ιερόσυλους, προδότες και αυτόχειρες.

Ο Κρέοντας, από ακριβοδίκαιος άρχοντας και τηρητής των νόμων, μετατρέπεται σε εμμονικό τύραννο και οδηγεί τρία πρόσωπα στην αυτοχειρία.

Η Αντιγόνη κηδεύει έναν αδελφό, κάνοντας τη δουλειά που αναλογεί στους άντρες.

Ο Κρέοντας θρηνεί πάνω από το πτώμα του γιου του, κάνοντας τη δουλειά που αναλογεί στις γυναίκες.

Ποιος είναι το τραγικό πρόσωπο;

 

Μετάφραση – διασκευή: Νίκος Παναγιωτόπουλος • Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ντέλλας • Σκηνογραφική επιμέλεια: Ανδρέας Σκούρτης • Ενδυματολογική επιμέλεια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη • Μουσική: Αλέξανδρος Κτιστάκης• Σχεδιασμός φωτισμών: Παναγιώτης Λαμπής • Videographer – φωτογραφία – βοηθός σκηνογράφου: Χρήστος Συμεωνίδης• Ερμηνεύει: 7μελής ομάδα ηθοποιών

 

3 & 4 Αυγούστου

Μάρθα Φριντζήλα

Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η παράσταση επικεντρώνεται στη δύναμη του λόγου και στην ρυθμική και μελωδική απόδοση του κειμένου. Για να βρεθεί ο λόγος στο επίκεντρο, αποφεύγουμε την εκφραστική δραματική ερμηνεία και επιμένουμε στην καθαρότητα της εκφοράς και των νοημάτων. Αυτό δεν σημαίνει πως οι ερμηνείες των ηθοποιών στερούνται θεατρικότητας και πάθους. Αντίθετα υποστηρίζονται με τη χρήση μάσκας και υπογραμμίζονται με την μελετημένη σχεδίαση των κινήσεων. Η παράσταση ακολουθεί μία αυστηρή μουσική και κινησιολογική παρτιτούρα που επιτρέπει στον ηθοποιό να εκφραστεί και να εκφράσει μέσα από ένα ορισμένο αισθητικό πλαίσιο.

 

Μετάφραση: Νικολέττα Φριντζήλα • Σκηνοθεσία: Μάρθα Φριντζήλα • Σκηνικό – μουσική: Βασίλης Μαντζούκης • Σχεδιασμός φωτισμού: Felice Ross • Κινησιολογική επιμέλεια: Εμμανουέλα Κορκή • Κοστούμια,κατασκευές, μάσκες: Camilo Bentancor, Ηλιάννα Σκουλάκη • Βοηθοί σκηνοθέτη: Μιχάλης Πανάδης, Γιώργος Βουρδαμής Μαυρογένης, Ιωάννα Νασιοπούλου • Επιστημονικός συνεργάτης: Ιωσήφ Βιβιλάκης • Παίζουν οι: Δημήτρης Καταλειφός (Προμηθέας), Μαρία Κεχαγιόγλου (Ιώ), Γιώργος Βουρδαμής Μαυρογένης (Κράτος), Θεανώ Μεταξά (Βία), Ηλίας Κουνέλλας (Ήφαιστος), Κώστας Βασαρδάνης (Ερμής), (Ωκεανός, θα ανακοινωθεί),Ευγενία Λιάκου, Ερασμία Μαρκίδη, Άννη Ντουμούζη,Έλενα Παπαδημητρίου, Ελένη Ποζατζίδου, Βιργινία Φραγκούλατζη, Μαρία Νίκα (Χορός Ωκεανίδων)• Συμμετέχουν η χορωδία του Baumstrasse και σπουδαστές του Αττικού Σχολείου και του Λυκείου Επιδαύρου

Συμπαραγωγοί:Αισχύλεια Ελευσίνας – Δρόμος με δέντρα – Ε.Φ.

 

 

 

Αρχαίο Στάδιο Επιδαύρου

13 & 14 Ιουλίου

Στεφανία Γουλιώτη

Ευμενίδεςτου Αισχύλου

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

«Αφήστε το φόβο να ζει στην πολιτεία»

Στο εγχείρημα αυτό υπάρχει η ανάγκη της καταβύθισης στα άδυτα του ανθρώπινου ψυχισμού, η απόλυτη έκθεση του ονείρου, της ανασφάλειας και των φόβων ενώπιον του κοινού. Είναι η απόπειρα να μπει σε διάλογο το Συνειδητό μέρος της προσωπικότητας με το Ασυνείδητο, το βαθύτερα καταγεγραμμένο. Οι Ερινύες εμφανίζονται ως φόβητρα και ψιθυρίζουν τις επιθυμίες τους, τις αντιδικίες τους, και τότε ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τη βαθιά αλήθεια πως ο ίδιος είναι οι φωνές αυτές, αυτός περιέχεται σε όλα τα πρόσωπα του έργου και ταυτόχρονα όλα τον περιέχουν.

Η παράσταση αυτή είναι μια υποκριτική δοκιμασία με σκοπό να αποκαλυφθεί η αισθητική, όχι της εικονοποίησης, αλλά η ιδανική κατάσταση όπου ο θεατής βλέπει αυτό που ο ηθοποιός φαντάζεται, όχι αυτό που παρουσιάζεται μπροστά του. Είναι κάτι πολύ δύσκολο να συμβεί αλλά όταν επιτευχθεί, θεατής και ηθοποιός συναντιούνται σε ένα αόρατο τοπίο και μοιράζονται μια δυνατή εμπειρία.

 

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης • Σύλληψη – σκηνοθεσία – ερμηνεία: Στεφανία Γουλιώτη• Καλλιτεχνική συνεργασία: Σύλβια Λιούλιου • Σχεδιασμός ήχου: Δημήτρης Καμαρωτός • Βίντεο: Dorijan Kolundžija • Τεχνική Αλεξάντερ: Βίκη Παναγιωτάκη • Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

 

 

ΛΥΚΕΙΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Διεθνές θερινό σχολείο αρχαίου δράματος

 

Παραστάσεις με τη συμμετοχή των σπουδαστών του Λυκείου:

 

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

Πατρίσια Απέργη- Αερίτες

 

Αρχαίο Στάδιο Επιδαύρου

Ιωάννα Πορτόλου, Γιάννης Νικολαΐδης, Σεσίλ Μικρούτσικου- Ομάδα Griffon

 

Εκπαιδεύοντας το κοινό στο αρχαίο δράμα

 

Δημιουργική απασχόληση για παιδιά στην Επίδαυρο