Είναι μία τραγουδίστρια σίγουρα δημοφιλής και σίγουρα καταξιωμένη που κατάφερε να ξεχωρίσει στο λαϊκό ρεπερτόριο την δεκαετία του ‘80, η πορεία της να είναι ακμαία και μέχρι και σήμερα να διατηρεί ένα όνομα ανεξίτηλο στο μουσικό στερέωμα.
Ο λόγος φυσικά για την Ελένη Δήμου η οποία μετρά πλήθος επιτυχιών και διακρίσεων σε αυτά τα 37 χρόνια καριέρας στο χώρο. Έχοντας ερεθίσματα από το σπίτι της σε μικρή ηλικία και πάθος για την μουσική και το τραγούδι, την ανακάλυψε ο Δημήτρης Χορν ο οποίος την πρότεινε στον Μάνο Χατζηδάκι και εκείνος με την σειρά του στον Δημήτρη Λέκκα. Ουσιαστικά, η αρχή θα λέγαμε έγινε όταν για το τραγούδι της Σάσας Μανέττα «Μια αγάπη σαν κι αυτή» έλαβε από το 20ο τότε φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το πρώτο βραβείο. Από εκεί και έπειτα η διαδρομή είχε μόνο ανηφόρες. Το τραγούδι αυτό συμπεριλήφθηκε στον πρώτο προσωπικό της δίσκο το 1982 με τίτλο «Έχω φίλους» μαζί με άλλες 11 επιτυχίες, και δύο χρόνια μετά, το 1984 κυκλοφορεί ο δίσκος της «Α & Β προβολή». Το «μπαμ» έγινε το 1986 όταν ο δίσκος «Κατά βάθος… αλεπού» με τραγούδια του Λάκη Παπαδόπουλου ξεπέρασε τα 80.000 αντίτυπα σε πωλήσεις.
Έναν χρόνο μετά, ο δίσκος της «Προσωπικά», με τραγούδια κυρίως του Γιάννη Σπανού, θα γίνει ανάρπαστος και πλατινένιος με πάνω από 100.000 πωλήσεις. Ακολουθεί μία πενταετία «χρυσή» για την ήδη πολύ σπουδαία τραγουδίστρια, αφού από το 1989 έως και το 1993 οι δίσκοι «Αντιθέσεις», «Κανείς δεν είναι κανενός», «Μια ζωή δεν φτάνει» και «Η ζωή είναι γυναίκα» γίνονται αμέσως χρυσοί. Ακόμα, το 1989 κυκλοφορεί το άλμπουμ «Ο Μενούσης/Το χιόνι (Maxi-Single), ενώ την χρόνια 1990 σημαντικές δουλειές, όπως η συνεργασία με τον Δημήτρη Παπαποστόλου στον δίσκο «Πάθη» συμπεριλαμβανομένων 5 διασκευών εκκλησιαστικής μουσικής. Παράλληλα, το άλμπουμ “Everybody needs a friend” (Maxi-Single), γραμμένο κυρίως από τον Τέρυ Σιγανό, θα έρθει να προσθέσει δύο ξενόγλωσσες επιτυχίες στο ενεργητικό της. Το έτος 1994 θα τελειώσει έχοντας δημοσιοποιήσει δύο νέους δίσκους, «Αθώες ενοχές» και «Η Ελένη των φεγγαριών»· στον πρώτο με άκρως εκδικητικές διαθέσεις, ενώ στον δεύτερο, όπως δηλώνει και ο τίτλος, συναντάμε πολλά τραγούδια με την χρήση της λέξης φεγγάρι. Τον άλλο χρόνο θα έρθει ένας ακόμη δίσκος και θα είναι… «υπόθεση καρδιάς»! Την ίδια ακριβώς χρόνια θα βγει άλμπουμ το οποίο περιλαμβάνει τις 26 πιο σημαντικές επιτυχίες της και θα φέρει τον τίτλο «Κι εγώ είμαι η Ελένη/Οι επιτυχίες».
Το 1996 θα συνεργαστεί και πάλι με τον Γιάννη Σπανό για τις ανάγκες του 15ου προσωπικού της δίσκου με τίτλο «Άκου λοιπόν» ο οποίος φυσικά θα αποτελέσει μία ακόμη μεγάλη επιτυχία. Μία τριετία αργότερα θα… πάρει το ρίσκο και θα κυκλοφορήσει 12 νέα τραγούδια συμπεριλαμβανομένα στο άλμπουμ της «Πόρτο ρίσκο»! Μάλιστα το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ το περιβάλλει μία ενδιαφέρουσα ιστορία· συλλήβδην, η ιδιαιτερότητα του τίτλου δημιουργήθηκε ύστερα από ένα λάθος που εντόπισε ο στιχουργός Μάνος Τσιλιμίδης κατά την κουβέντα του με τον Στέλιο Βαμβακάρη, όταν ο δεύτερος αντί για Πόρτο Ρίκο είπε Πόρτο Ρίσκο.
Κατά την δεκαετία του 2000, τρεις δίσκοι είναι εκείνοι που κυκλοφόρησαν -έχοντας πλέον αλλάξει τα δεδομένα στην ελληνική μουσική βιομηχανία- από την πετυχημένη τραγουδίστρια. Το 2001: «Στα δύσκολα σε θέλω», το 2003: «Τα ‘χω βρει με τον εαυτό μου» και ο τελευταίος το 2006 με τίτλο «Ό,τι καιρό κι αν κάνει». Μετράει επίσης σπουδαίες συνεργασίες στην καριέρα της· με τους Λαθρεπιβάτες στο άλμπουμ τους «Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε» το 1987, αλλά και τον Μιχάλη Ρακιντζή στο «Μωρό μου φάλτσο» την ίδια χρόνια, πολύ μεγάλης σημασίας αποτελεί και η συμμετοχή της στο άλμπουμ «Ο κήπος στην ταράτσα» το 1992 μαζί με τους Γιώργο Νταλάρα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Τάκη Μπουρμά, το 1993 με τον Στέφανο Κορκολή στον δίσκο του «Εφ’ όλης της ύλης», στο άλμπουμ της Γλυκερίας το 1996 με τίτλο «Η Γλυκερία τραγουδάει Αντώνη Βαρδή» κλπ.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός όχι μόνο ότι έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του χώρου, αλλά και ότι έχει πραγματοποιήσει πλήθος τηλεοπτικών και λοιπών εμφανίσεων. Εμφανίσεις που μένουν για το ταλέντο, την χάρη, την αισθαντική φωνή και την χαρακτηριστική της κόμμωση -έγινε και μόδα της εποχής- με τα πλούσια σγουρά μαλλιά! Όπως έχει δηλώσει και η ίδια, τον εαυτό της τον κατατάσσει ανάμεσα στις ερωτικές φωνές της χώρας, σε εκείνους που σου τραγουδάνε στο αυτί και αυτά που θες και αυτά που δεν θες να ακούσεις. Όσοι την έχουν αγαπήσει έχουν την ευκαιρία να την ακούσουν την Πέμπτη 19 Ιουλίου στην Χαλκίδα σε μία μοναδική συναυλία στην οποία θα απολαύσουν στο τώρα μία μουσική πορεία χρόνων με οδηγό την αγάπη, διότι εκείνη είναι η Ελένη!
Εμείς συγκεντρώσαμε 10 αγαπημένα κομμάτια που “σημάδεψαν” την μεγάλη δισκογραφική πορεία της αγαπημένης ερμηνεύτριας.
01. “Ετοιμάζω Ταξίδι” | Δεν Πιστεύω (1988)
Μουσική: Τάκης Μπουγάς / Στίχοι: Μάνος Τσιλιμίδης
02. Εξουσίες | “Μια Ζωή Δεν Φτάνει (1991)
Μουσική / Στίχοι: Τάσος Βουγιατζής
03. Προσωπικά | “Προσωπικά” (1988)
Μουσική: Γιάννης Σπανός / Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
04. Σόδομα | “Αθώες Ενοχές” (1994)
Μουσική: Θοδωρής Παπαδόπουλος / Στίχοι: Χρήστος Προμοίρας
05. “Άκου Λοιπόν” | “Άκου Λοιπόν” (1996)
Μουσική: Γιάννης Σπανός / Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
06. Πάρε Με | “Κανείς δεν είναι κανενός” (1990)
Μουσική: Μιχάλης Καπούλας / Στίχοι: Τασούλα Θωμαϊδου
7. Πάμε Μαζί | “Υπόθεση Καρδιάς” (1995)
Μουσική: Μιχάλης Καπούλας / Στίχοι: Τασούλα Θωμαϊδου
8. Η γυναίκα κάτσε – σήκω | “Μια ζωή δεν φτάνει” (1991)
Μουσική: Σπύρος Πάζιος / Στίχοι: Τασούλα Θωμαϊδου
9. Δεν Πιστεύω | “Δεν Πιστεύω” (1988)
Μουσική / Στίχοι : Μιχάλης Ρακιντζής
10. Πάρε Πασά Μου ] “Κατα Βάθος…Αλεπού” (1986)
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος / Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
11. Αντιθέσεις | “Αντιθέσεις” (1989)
Μουσική: Andre Manga / Στίχοι: Τασούλα Θωμαϊδου
12. Δεν Με Νοιάζει | “Μια Ζωή Δε Φτάνει” (1991)
Μουσική: Σπύρος Πάζιος / Στίχοι: Γιάννης Δόξας
13. Η Ζωή Είναι Γυναίκα | “Η Ζωή Είναι Γυναίκα” (1993)
Μουσική: Μιχάλης Καπούλας / Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
