Ένας “σπάνια” χαρισματικός καλλιτέχνης που σε μαγεύει με τη μοναδική χροιά και τη μελωδική φωνή του κάθε φορά που ξεκινά να τραγουδά. Μια φωνή θείο δώρο, ένας καλλιτέχνης καλλιεργημένος, μια προσωπική δισκογραφία με τραγούδια διαμάντια.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Κύπρο το 1969. Ο πατέρας του Άντης είναι ζωγράφος. Η μητέρα του Μαριλένα σπούδασε θέατρο και εργάστηκε σαν παραγωγός και εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Ο αδερφός του Λίνος είναι ποιητής. Σπούδασε κλασική κιθάρα στο Ευρωπαϊκό Ωδείο Λευκωσίας. Όντας κακός στο ποδόσφαιρο, πέρασε τα παιδικά του χρόνια ακούγοντας ή παίζοντας μουσική και παρακολουθώντας τη ζωγραφική του πατέρα του και τη φύση της Κύπρου. Το 1989 πήγε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Σαν ηθοποιός, ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (1993, 1996 και 2013). Μεταξύ 1990 και 1993, παράλληλα με τις σπουδές του, εργάστηκε στην τηλεόραση και έπαιξε στον κινηματογράφο.
Εμφανίστηκε στη δισκογραφία σαν τραγουδιστής το 1993 με το album “Στην αγορά του κόσμου” κερδίζοντας αμέσως τη δική του ξεχωριστή θέση στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Μια δισκογραφική δουλειά δια χειρός Νίκου Ζούδιαρη που χάρισε στον Αλκίνοο μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς και ένα από τα διαχρονικότερα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει.
Ζήνωνος – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ : Όπως είχε αναφέρει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η ιστορία πηγαίνει πίσω στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 που ήταν σε έξαρση το φαινόμενο της αστυφιλίας όπου οι άνθρωποι άφηναν τα χωριά τους, τα νησιά τους και τις επαρχιακές πόλεις για να έρθουν στην Αθήνα και να βρουν την τύχη τους. Ένα παιδί απο ένα χωριό της Πελοποννήσου κοντά στον Πύργο Ηλείας ζήλευε τα ξαδέλφια του που έρχονταν για διακοπές το Πάσχα, που ήταν ντυμένα αλλιώς και μιλούσαν διαφορετικά ως πρωτευουσιάνοι. Οι θείοι τού του υποσχέθηκαν ότι όταν και αυτός αποφασίσει να μετοικίσει και αυτός στην Αθήνα θα τον στηρίξουν. Όταν το παιδί ήρθε στην πρωτεύουσα η υπόσχεση δεν έγινε πράξη καθώς οι θείοι είχαν γίνει ήδη πρωτευουσιάνοι, είχαν πνιγεί στα δικά τους άγχη και δουλειές και δεν έβρισκαν τον χρόνο να ασχοληθούν με τον νεαρό επαρχιώτη ανιψιό τους. Έτσι το παιδί διέμενε σε κάτι ξενοδοχεία της κακιάς ώρας στην οδό Ζήνωνος και γύρω από αυτή και έτσι σιγά σιγά πέρασε στον υπόκοσμο.
Το επόμενο album του, που κυκλοφόρησε το 1997, έφερε τον τίτλο “Όπως μυστικά και ήσυχα”. Βασικός συντελεστής και αυτού, του δεύτερου προσωπικού δίσκου του ερμηνευτή, ο Νίκος Ζούδιαρης. Ένας δίσκος που, αν υπήρχαν εκτιμητές της τέχνης της μουσικής, θα μπορούσαν να τον χαρακτηρίσουν σημαντική κληρονομιά, άξιο συλλογής. Τα singles “Δεν μπορώ“, “Ήρθε ένας μάγος” και “Βόσπορος” το αποδεικνύουν περίτρανα!!!
Από το 1997 υπογράφει ο ίδιος τους στίχους, τη μουσική και την ενορχήστρωση των δίσκων του. Στη διάρκεια της πορείας του έχει κυκλοφορήσει αρκετούς προσωπικούς δίσκους και ζωντανές ηχογραφήσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλούς δίσκους συναδέλφων του, ερμηνεύοντας τραγούδια άλλων δημιουργών ή γράφοντας στίχους και μουσική για άλλους ερμηνευτές. Εκτός από τραγούδια, γράφει χορωδιακή και ορχηστρική μουσική. Είναι επηρεασμένος από τους Έλληνες συνθέτες των τελευταίων δεκαετιών, την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου, τη βυζαντινή και την κλασική.
1997 – Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος
1999 – Ο ανεμοδείκτης
2000 – Εκτός τόπου και χρόνου (ζωντανή ηχογράφηση)
2003 – Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή
2006 – Μάνος Χατζιδάκις 4 Θεατρικοί Μύθοι
2006 – ‘Που Δύσιν ως Ανατολήν (Όλα τα τραγούδια είναι παραδοσιακά της Κύπρου)
2006 – Συνάντηση
2007 – Λυκαβητός LIVE (Αλεξίου – Μάλαμας – Ιωαννίδης)
2009 – Νεροποντή
2011 – Γυάλινος κόσμος (ζωντανή ηχόγραφηση) [Το διπλό ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του Αλκίνοου Ιωαννίδη, από το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο]
2011 – Συγκομιδή [Ο τίτλος της κασετίνας είναι Συγκομιδή και τα άλμπουμ που περιλαμβάνει είναι τα εξής: Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος (1997), Ανεμοδείκτης (1999), Εκτός τόπου και χρόνου (Live, 2000), Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή (2003), ‘Που Δύσην ως Ανατολήν (2006), Συνάντηση (2006), Νεροποντή (2009) και Γυάλινος Κόσμος (Live, 2011)]
2014 – Μικρή βαλίτσα (Ο δίσκος που ο καλλιτέχνης αφιερώνει «σε όσους αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και σε όσους εγκαταλείπονται από αυτόν» προέκυψε ως εξής: «Κόντεψα να φύγω από την Ελλάδα τρεις φορές τα τελευταία χρόνια», αποκαλύπτει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο σημείωμά του. «Τι θα έβαζα σε μια μικρή αποσκευή; Τι θα κρατούσα από τον τόπο, την εποχή και τον εαυτό που θα άφηνα; Πώς συσκευάζονται ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος, όσα δηλαδή κάνουν τον κάθε έναν μας αυτό που είναι; Ποια είναι τα απολύτως απαραίτητα, αυτά που, για να χωρέσουν, πρέπει να αφαιρεθεί κάτι άλλο;». Και συνεχίζει: «Όπως, φεύγοντας βιαστικά οι πρόσφυγες, παίρνουν μαζί τα στέφανα και τις φωτογραφίες τους, έτσι έκλεισα στη Μικρή Βαλίτσα κάποια λαϊκά τραγούδια, ανάμεσα σε εικόνες του προσώπου και του καιρού μας. Επιστρέφοντας χωρίς να έχω φύγει, την ανοίγω πάλι, για να βρω μικρά κομμάτια μνήμης, τη θολή συνείδηση της τωρινής στιγμής και την προσμονή της μέρας που θα έρθει – κι ας μην έρθει. Όλα μαζί ανάκατα, μπερδεμένα, στριμωγμένα κι ακριβά».)
Το 2005 παρακολούθησε μαθήματα σύνθεσης στο Κονσερβατόριο της Αγίας Πετρούπολης, με καθηγητή τον Μπορίς Τίσιενκο. Παράλληλα έκανε μαθήματα ενορχήστρωσης με τον Αρκάντι Αγκαμπάμπωφ και πολυφωνίας με τον Ανατόλι Μίλκα. Με εξαίρεση αυτές τις σύντομες σπουδές θεωρεί τον εαυτό του αυτοδίδακτο.
Το Νοέμβριο του 2009, η Ακαδημαϊκή Συμφωνική Ορχήστρα της Αγίας Πετρούπολης και η χορωδία Lege Artis, παρουσίασαν στην Αγία Πετρούπολη συναυλία με έργα του για ορχήστρα και χορωδία. Η συναυλία έγινε στο Θέατρο Glazunov του Κονσερβατορίου Ρίμσκι-Κόρσακοβ και ήταν αφιερωμένη στον Μπορίς Τίσιενκο. Τον Απρίλιο του 2010, η μουσική του παρουσιάστηκε στην Kammermuzikzaal της Φιλαρμονικής του Βερολίνου, από την Kamerata Europaea και τη χορωδία Ernst Senff Chor. Το ίδιο πρόγραμμα, παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Οκτώβριο του 2010, με τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου και τη χορωδία Lege Artis. Τον Μάιο του 2011, άνοιξε με τα έργα του το Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής «Λευκές Νύχτες», στο Πετροζαβόντσκ της Ρωσίας, με τη Συμφωνική Ορχήστρα των Καρελίων Ορών. Τον Σεπτέμβριο του 2012, η Συμφωνική Ορχήστρα του Ερμιτάζ παρουσίασε έργο του στην Φιλαρμονική της Αγίας Πετρούπολης, ενώ τον Οκτώβριο του 2013 η Thuringer Symphoniker παρουσίασε μουσική του στο Saalfeld και στο Rudolstadt της Γερμανίας.
Έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με διαφορετικά μουσικά σύνολα, όπως η Κρατική Ορχήστρα Κύπρου, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, η Καμεράτα Φίλων της Μουσικής, η Συμφωνική Ορχήστρα της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Ελλάδας, η Συμφωνική Ορχήστρα της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Βουλγαρίας, το Charles Lloyd New Quartet, το Absolute Ensemble της Νέας Υόρκης, το Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις, η Παλλίντονος Αρμονία του Γιάννη Μαρκόπουλου, η Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, καθώς και με όλους σχεδόν τους Έλληνες και Κύπριους συνθέτες, μουσικούς και ερμηνευτές που θαυμάζει. Από το 2000, τραγουδά και παίζει μπαρόκ φλάουτα και κρουστά στο συγκρότημα ΦΜΣ (Φίλοι Μίλτου Σαχτούρη) του Μιχάλη Σιγανίδη.
Στις προσωπικές του εμφανίσεις αλλά και δισκογραφικά, η συνεργασία του με σημαντικούς μουσικούς και τεχνικούς είναι μόνιμη τα τελευταία 20 χρόνια. Εμφανίζεται σε μεγάλα, ανοιχτά θέατρα, αλλά και σε μικρές σκηνές, μαζί τους ή μόνος. Οι συναυλίες και τα τραγούδια του κινούνται από το mainstream στην avant-garde και από το συμβατικό στο ιδιαίτερο, αναζητώντας έναν χαρακτήρα ανεξάρτητο από το ύφος.
Στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια έχει δώσει περίπου 100 προσωπικές συναυλίες: Νέα Υόρκη (Madison Square Garden, Metropolitan Museum, Lincoln Center, SummerStage Festival at the Central Park, The Skirball Center, NYU, Tribeca Performing Arts Center, Kaufman Center), Ουάσιγκτον (Jack Morton Auditorium), Σικάγο, Ιντιάνα, Βιρτζίνια, Κονέκτικατ, Καναδάς (Toronto Opera House, Concordia University), δεκάδες φορές στη Γερμανία (Berlin Philharmonie, Carl Orff Saal, Quasimodo Jazz Club), Μεγάλη Βρεττανία (Queen Elizabeth Hall, Union Chapel), Birminham, Manchester, Brighton, Newcastle (The Sage Gateshead), Glasgow (Oran Mor, Fruitmarket, Hydro), Γαλλία (Unesco, Maison des Cultures du Monde, Basilique Cathedrale de Saint-Denis), Ρωσία (Glazunov Hall, Petrozavodsk Symphony Hall), Γεωργία (Tbilisi Opera, Batumi Opera), Βέλγιο (Palais des Beaux Arts), Ισπανία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Λουξεμβούργο, Αυστραλία, Αργεντινή και Αίγυπτο (Νέα Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, Όπερα του Καΐρου, Όπερα της Αλεξάνδρειας). Επίσης, έχει λάβει μέρος σε αρκετά φεστιβάλ παγκόσμιας μουσικής στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία.
Για το θέατρο, έγραψε μουσική για τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (Το δώρο της Παπλωματούς, 2009, Βάκχες, 2011), για το RAMT Theatre της Μόσχας (2013), καθώς και για ανεξάρτητες παραγωγές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχει δώσει περισσότερες από 1,700 συναυλίες. Δεν έχει παίξει ποτέ σε κομματικές διοργανώσεις.
Αγαπά το ποδήλατο, τη Ρωσία και τα Κύθηρα. Έχει ζήσει σε διαφορετικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας. Αν δεν είχε ασχοληθεί με τη μουσική θα γινόταν αρχαιολόγος, σκηνοθέτης κινηματογράφου ή μελισσοκόμος. Διαβάζει ιστορία και ξένη λογοτεχνία. Ακούει επιλεκτικά μουσική, ανεξαρτήτως είδους.
Με τη σύντροφό του έχουν τρία παιδιά.
