Τραγουδίστρια, σοπράνο, ηθοποιός είναι μερικά από τα βασικά που την χαρακτηρίζουν. Πάνω απ΄όλα όμως είναι ξεχωριστή σαν άνθρωπος και σωστή επαγγελματίας. Η αγαπημένη Σοφία Παπαδημητροπούλου, απόφοιτη της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα πιάνου και θεωρητικών μουσικής στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και εκπλήρωσε τις μουσικές της σπουδές στο κλασικό τραγούδι με τις υψηλότερες τιμές με την διεθνούς φήμης σοπράνο Μarina Krilovici. Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα στο χώρο της μουσικής όπως με τον διεθνώς διακεκριμένο πιανίστα Δημήτρη Γιάκα με τον οποίο πραγματοποιεί συναυλίες ανά την Ελλάδα αλλά και με τον Φροίξο Μόρτζο, πιανίστας ο οποίος συμμετείχε στην Bohème του Πουτσίνι στο Φεστιβάλ Ρεματιάς Χαλανδρίου. Η Σοφία Παπαδημητροπούλου μίλησε για αυτά και για άλλα πολλά στο Μικρόφωνο.gr και στην Γιώτα Μπαντέ.
Σοφία καλωσόρισες στην ομάδα του MIKROFWNO.GR και στην παρέας μας. Είναι μεγάλη μας χαρά που βρίσκεσαι μαζί μας. Θα ήθελα να συστηθείς στο κοινό του MIKROFWNO.
Καλώς σας βρήκα! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση! Είμαι η Σοφία Παπαδημητροπούλου, είμαι τραγουδίστρια (ας μην βάλουμε υποχρεωτικά τον τίτλο σοπράνο), σοπράνο είμαι φυσικά, αγαπάω πάρα πολύ το λυρικό τραγούδι και είμαι αφοσιωμένη σε αυτό, όμως τραγουδάω κι άλλα είδη μουσικής. Τραγουδάω ό, τι αγαπάω, ό, τι νιώθει η ψυχή μου.
Θέλω να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Θέλω να μου πεις από μικρή ποια ήταν η σχέση σου με την μουσική, ποιο είδος μουσικής σε γοήτευε και ποιο ήταν το πράγμα που σε ώθησε να στραφείς προς στην κλασσική μουσική και όχι σε κάποιο άλλο ενδεχομένως πιο αναγνωρίσιμο είδος.
Η σχέση μου με την μουσική ξεκίνησε από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Είχα μια περιέργεια (όπως μου αρέσει να αποκαλώ αυτό που οι άλλοι ονομάζουν «ταλέντο»). Παρόλο που δεν προέρχομαι από μουσική οικογένεια, είχα την τύχη να υπάρχει πιάνο στο σπίτι, το οποίο είχε αγοράσει ο μπαμπάς μου στην μητέρα μου όταν ήταν έγκυος σε εμένα, όλα μου τα αδέρφια έκαναν, όμως μόνο εγώ συνέχισα. Από τα τέσσερα μου προσπαθούσα να παίξω πιάνο. Στα πέντε μου ξεκίνησα μαθήματα και έτσι άρχισα να ανακαλύπτω την μουσική.
Μετέπειτα άκουγα πάρα πολλά είδη μουσικής στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, ό, τι ακούνε όλα τα παιδιά, πάρα πολύ ροκ και αργότερα και jazz αλλά όχι μόνο. Αγαπώ πάρα πολλά είδη, γιατί άλλωστε το καλό και ποιοτικό δεν εξαρτάται μόνο από το είδος. Φυσικά βέβαια όταν ανακάλυψα την όπερα σαν συνολικό θέαμα στο θέατρο, γιατί αγαπούσα από μικρή πολύ και το θέατρο και δεν ήξερα αν θέλω να είμαι τραγουδίστρια που παίζει ή ηθοποιός που τραγουδάει, τότε είπα «ουάου!». Μου άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα και άρχισα γενικώς να το ψάχνω. Δεν ήταν όμως μια ακαριαία απόφαση ότι θα κάνω αυτό. Ίσως το φοβόμουν λιγάκι, μέσα μου όμως ήξερα ότι εγώ θέλω να είμαι στην σκηνή και να τραγουδάω.
Δίστασες ποτέ βλέποντας ότι η κλασσική μουσική και η όπερα είναι «μη τόσο αναγνωρίσιμα», ότι μπορεί και να μην έπαιρνες την έκταση που αξίζεις και θέλεις να πάρεις;
Καταλαβαίνω πως το λες. Όταν ασχολείσαι πραγματικά με κάτι και μιλάμε για μετά την φοιτητική ζωή και τους πειραματισμούς, καταλαβαίνεις ότι όσο δουλεύεις και αφοσιώνεσαι σε κάτι, το πετυχαίνεις. Τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, σε κανέναν τομέα νομίζω δεν είναι, όμως αυτό το ανακαλύπτω μέρα με την μέρα. Όσο αφοσιώνεσαι, όσο μελετάς, όσο είσαι κατά το δυνατό καλός σε αυτό που κάνεις, τόσα παίρνεις. Και δεν είναι μόνο η αναγνωσιμότητα ή το οικονομικό, υπάρχουν κι άλλα πράγματα τα οποία εμείς οι καλλιτέχνες τα έχουμε ανάγκη. Είναι πράγματα που έχουν να κάνουν με την ψυχή μας, με την επικοινωνία μας με το κοινό, κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια.
Θέλω να μου πεις αν θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι που τραγούδησες στην πρώτη σου εμφάνιση, επίσημα.
Ήμουν τεσσάρων χρονών όταν είχα πάει στην γιορτή που έκανε το νηπιαγωγείο ή του αδερφού μου ή της αδερφής μου, δεν θυμάμαι και έβλεπα τα παιδάκια που σηκώνονταν, έλεγε το καθένα το ποιηματάκι του, το τραγουδάκι του, υποκλινόταν, και ζήλεψα. Έφυγα από την αγκαλιά της μαμάς μου (παρ’ ό,τι ήμουν πολύ μαζεμένο παιδάκι), σηκώθηκα και εγώ και είπα τραγουδιστά το ποίημα μου, κάτι που μου είχε μάθει η μαμά μου και ήταν η πρώτη φορά που βγήκα στο κοινό και υποκλίθηκα κιόλας (!) Φυσικά όλοι γέλαγαν με το μικρούλι που σηκώθηκε και το έπαιζε θεατρίνα.
Έχεις ένα πλούσιο βιογραφικό και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς αυτό στον χώρο του κλασσικού τραγουδιού. Υπάρχει κάτι που έχεις ξεχωρίσει από όλα τα «κόνσεπτ» που έχεις κάνει, από όλες τις εμφανίσεις σου, που είσαι περήφανη για αυτό;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, όμως για καθετί που θα έχω ετοιμάσει, είναι ένα στοίχημα με εμένα και πάντα κατακτάω κάτι. Καθετί που κάνω έχει την δική του αξία για εμένα μέσα μου.
Το ίδιο φαντάζομαι ισχύει και με συνεργασίες και συναδέλφους, αλλά θα ήθελα να μου πεις μια που εσύ θεωρείς ξεχωριστή, μια που αν σου έλεγαν ότι θα γίνει αύριο, θα έλεγες αμέσως το «ναι».
Γενικά όλες οι συνεργασίες έχουν την δική τους αξία γιατί μου δίνουν πράγματα, συνεργάζομαι με διαφορετικούς ανθρώπους, οπότε έτσι κρίνεις και τον εαυτό σου και τον δοκιμάζεις. Επειδή όμως είναι πρόσφατη η πολύ ωραία “LaBoheme” (Μποέμ) που ανέβηκε στο Φεστιβάλ του Θεάτρου της Ρεματιάς Χαλανδρίου από καλλιτέχνες και συνεργάτες της Λυρικής Σκηνής και είναι ένα πολύ αγαπημένο μου έργο, θα πω αυτό. Είμαι πραγματικά τόσο χαρούμενη που έκανα αυτό τον υπέροχο ρόλο της Μουζέτα, με την υπέροχη μουσική του Puccini και για την συνεργασία μου με την σκηνοθέτη ΡάιαΤσακιρίδη αλλά και όλους τους υπόλοιπους και πολύ αξιόλογους συντελεστές που θα χαρώ πραγματικά αν επαναληφθεί!
Μελλοντικά κάποιος που ενδεχομένως να είναι «άπιαστος» αλλά σου έλεγαν ότι αύριο θα συνεργαστείτε;
Είναι πάρα πολλοί! Κοίταξε να δεις, μιλάμε και για την όπερα, όπου υπάρχουν ονόματα που δεν τολμάς να τα σκεφτείς, υπάρχουν πάρα πολλοί μαέστροι φυσικά και εντός και εκτός Ελλάδος. Εννοείται όλοι θα θέλαμε να συνεργαστούμε όλοι μας με ένα όνομα σαν τον Ζούμπιν Μέτα ή με τον Ρικάρντο Μούτι, αλλά τολμάς να το πεις; Σου το είπα τώρα, αλλά το θεωρώ λίγο «ύβρη» να πω ότι ξέρεις θέλω να συνεργαστώ με εκείνον. Εννοείται είναι όνειρο και ένας καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να το διεκδικήσει, βέβαια.
Σε ποια σκηνή θα ήθελες-ονειρεύεσαι, για παράδειγμα να κάνεις μια παράσταση;
Έχω πάει σε θέατρα τα οποία είναι εκπληκτικά όμως δεν έχουν τη φήμη όπως έχει ας πούμε η Σκάλα του Μιλάνου. Σαφώς και είναι καταξίωση για έναν λυρικό καλλιτέχνη να πατήσει το σανίδι της Σκάλας ή της ΜetropolitanOpera στη Ν.Υόρκη που είναι πυλώνες αλλά έχω δει και θέατρα σε μικρές ευρωπαϊκές πόλεις που έχω μείνει άφωνη και έχω πει «εδώ θα ήθελα να τραγουδήσω»!.
Η σημερινή κρίση που ζούμε, οικονομική-πολιτική-κοινωνική-ηθική, πως επηρεάζει την Σοφία σαν άνθρωπο αλλά και σαν καλλιτέχνη;
Νομίζω ότι μου έχει κάνει καλό. Όποια δυσκολία έχω περάσει (όχι απαραίτητα εντός κρίσης) πιστεύω πως μου έχει κάνει καλό. Από την άποψη ότι, βασικά είναι «κρίση» αξιών αυτό που διανύουμε παγκοσμίως και όχι μόνο στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έχει ταλανιστεί πάρα πολύ ο λαός μας και συνεχίζει και ταλανίζεται, όμως εκεί βρίσκεσαι σε σημείο που πρέπει να αποφασίσεις συνειδητά αυτό που κάνεις και αντέχεις σε αυτό μόνο αν το αγαπάς πραγματικά και είσαι ειλικρινής. Οπότε μέσα από αυτό ήρθα αντιμέτωπη με τον εαυτό μου και με τα θέλω μου και είπα ότι εγώ θα κάνω αυτό που αγαπώ και θα παλέψω με αυτά που έχω. Καμιά φορά αν δεν συναντήσεις πολλές δυσκολίες, μπορεί ποτέ να μην κληθείς να το κάνεις. Αφού είμαστε καλά και μπορούμε και αγωνιζόμαστε, να το πιστέψουμε κιόλας ότι μας βγαίνει σε καλό…
Στην μέχρι τώρα πορεία σου, υπήρξαν στιγμές που ένιωσες να θες να τα παρατήσεις;
Εντάξει, θα έλεγα ψέματα αν πω ότι δεν το έχω κάνει. Το έχω πει σε φάσεις που έχω αντιμετωπίσει προβλήματα και οικονομικά και επαγγελματικά αλλά και υγείας, πόρτες που κλείνουν η μία μετά την άλλη, αλλά αυτό καταπολεμήθηκε και καταπολεμάται, με το να βάζεις στόχους. Οπότε εννοείται ότι το έχω σκεφτεί. Αλλά το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω είναι να κάνω αυτό που θέλω. Άρα, δεν υπάρχει η έννοια «τα παρατάω». Οπότε λέω «μείνε συγκεντρωμένη σε εσένα». Το να βρίσκεσαι στον μικρόκοσμό σου συγκεντρωμένος, δεν είναι εγωιστικό, είναι για να εντοιχίσεις τον εαυτό σου και να είσαι στήριγμα και για τους άλλους. Μέσα από αυτό βγαίνεις πιο δυνατός.
Έχεις μπροστά σου την μικρή Σοφία, η οποία ξανά ξεκινάει από την αρχή τα βήματα στην μουσική, έχοντας ζήσει κάποιες καταστάσεις, τι θα την συμβούλευες;
Κάτι που δεν θα μπορούσε να το κάνει ούτως ή άλλως σαν μικρή Σοφία. Να έχει πολύ περισσότερη υπομονή, επιμονή είχα από πολύ μικρή, υπομονή όμως χρειάζεται πάρα πολύ στον χώρο της μουσικής, και γενικώς όταν θες να πετύχεις κάτι που έχει να κάνει με την εκγύμναση του πνεύματος, του σώματος-φωνής- και της ψυχής φυσικά. Επίσης ίσως να είναι λίγο πιο προσεκτική από την άποψη του πόσο σπαταλάω τον χρόνο μου. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε, ίσως μαζί με την υγεία κάποιες φορές παραπάνω από αυτήν, είναι ο χρόνος. Από αυτόν τον κόσμο φεύγεις και υγιής όχι μόνο άρρωστος. Το να έχεις τον χρόνο να πεις, για παράδειγμα στους ανθρώπους σου ότι τους αγαπάς, είναι πολύ σημαντικό.
Πολλοί νέοι που θέλουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους βρίσκουν διέξοδο στο εξωτερικό. Έχει περάσει κάτι τέτοιο από το μυαλό σου και τι θα έλεγες σε όσους θέλουν να «φύγουν»;
Φυσικά και έχει περάσει από το μυαλό μου και περνάω φάσεις κατά καιρούς που ετοιμάζομαι για ακροάσεις στο εξωτερικό, κάτι το οποίο για εμάς στην Ελλάδα δεν είναι και πολύ εύκολο από την άποψη ότι πρέπει να κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι. Όμως είναι απαραίτητο γιατί κακά τα ψέματα η δουλειά του λυρικού τραγουδιστή με περισσότερες ευκαιρίες και επιλογές, υπάρχει κυρίως έξω . Φυσικά είναι ωραίο να είσαι στην χώρα σου, στον τόπο σου, όπως στην Ελλάδα που είναι πανέμορφη χώρα. Όμως οι δυνατότητες που μπορεί να σου προσφέρει είναι συγκεκριμένες. Έχουμε ένα μόνο Λυρικό Θέατρο που όσο και να θέλει, δεν μπορεί να μας απορροφήσει όλους.. Οπότε είναι σημαντικό και το εξωτερικό. Είναι σημαντικό να κάνεις ό, τι σε γεμίζει και ό,τι ονειρεύεσαι βασικά, εγώ αυτό λέω.
Θα περάσω στα τηλεοπτικά. Θέλω να μου πεις αν παρακολουθείς talent shows, ποια είναι η γνώμη σου για αυτά και αν πιστεύεις ότι θα μπορούσαν να αναδειχθούν μέσα από αυτά λυρικοί καλλιτέχνες;
Θα απαντήσω με κάτι που δεν το έχω πει εγώ, το έχει πει η Δήμητρα Γαλάνη που την αγαπώ και την εκτιμώ πολύ. «Είναι κρεοπωλεία του αισχίστου είδους» με την έννοια ότι πηγαίνουν παιδιά με ταλέντο που έχουν όνειρα. Τι κάνουν όμως μετά από αυτό; Το να εκμεταλλεύεσαι τα όνειρα του άλλου για να έχεις τηλεθέαση, δεν είναι καλό. Αυτό είναι ευθύνη όλων μας, όχι μόνο των ανθρώπων που βρίσκονται στην επιτροπή. Η Ελλάδα είναι πραγματικά μια χώρα που έχει πάρα πολλά ταλέντα, στην μουσική, στην ζωγραφική, στον χορό, ειδικά ό, τι έχει να κάνει με την σκηνή και την έκφραση. Έχω παρακολουθήσει κατά καιρούς, γενικώς βλέπω πολύ λίγη τηλεόραση έως ελάχιστη. Εκ πεποιθήσεως και επειδή ό, τι θέλεις το μαθαίνεις πια, υπάρχει και το διαδίκτυο και ενημερώνεσαι. Μας έχουν δείξει ότι η Ελλάδα έχει φωνές αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να κάνεις κάτι πάνω στο τραγούδι. Μπορεί η δημοσιότητα να βοηθάει, όμως πρέπει να γίνει την κατάλληλη στιγμή και όχι μ’αυτό τον τρόπο κατά την άποψή μου.
Ποια πρέπει να είναι τα προσόντα ενός λυρικού τραγουδιστή; Κατά πόσο παίζει ρόλο η εμφάνιση;
Πλέον ζούμε στην εποχή της εικόνας. Είναι πολύ σημαντική. Βέβαια στην όπερα και στο λυρικό τραγούδι δεν μπορεί να καλυφθεί κανένα μουσικό κενό από την εμφάνιση. Στην όπερα δεν θα διαλέξουν μια πιο ωραία που τραγουδάει μέτρια, θα διαλέξουν μια που είναι καλή και είναι και ωραία.
Αυτό ήταν το ίδιο πάντα ή οι καιροί το επέβαλαν;
Νομίζω πως το έχουν επιβάλει οι καιροί. Είναι εμφανές σε όλους το πώς ήταν παλιά η όπερα. Βέβαια σήμερα υπάρχει (όχι μόνο στην όπερα) η αντιμετώπιση του «σούπερ μάρκετ». Αυτό έχει κάνει κακό με την έννοια ότι δεν δίνει χρόνο στον καλλιτέχνη και την φωνή να ανθίσει. Η φωνή θέλει χρόνο και σεβασμό. Αυτό νομίζω ότι είναι το μόνο αρνητικό. Διαφορετικά μου αρέσει που παίζει ρόλο και η εικόνα. Στο κάτω κάτω ρόλους υποδυόμαστε και η εμφάνιση είναι μέρος αυτού. Αλλά εννοείται ότι δεν πρέπει να γίνεται σε βάρος της μουσικής.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην μουσική σκηνή, στην Ελλάδα του 2018, τι θα ήταν αυτό;
Αν μπορούσα να αλλάξω αυτό που θα σου πω, θα άλλαζαν πάρα πολλά γύρω μας. Θα άλλαζα τον σεβασμό απέναντι στον άνθρωπο-καλλιτέχνη από ανθρώπους που εμπλέκονται με την τέχνη αλλά δεν είναι καλλιτέχνες. Θα άλλαζα αυτό το «fastfood» που ανέφερα πριν. Αλλά και μεταξύ καλλιτεχνών. Ο σεβασμός νομίζω είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Αν εμείς δεν σεβαστούμε ο ένας τον άλλον, δεν θα μας σεβαστεί και το κοινό….Αυτό θα ήθελα πολύ να μπορούσα να το αλλάξω.
Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό σου απωθημένο, κάτι με το οποίο δεν έχεις ασχοληθεί όσο θα ήθελες;
Έχω κάνει λίγο θέατρο και όχι μέχρι τον βαθμό που ήθελα. Δεν μπορείς να τα χωρέσεις όλα σε μία ζωή…Αγαπάω πάρα πολύ το θέατρο. Κάποια στιγμή επέλεξα, ας το πούμε έτσι τη μουσική έναντι αυτού και της ζωγραφικής την οποία ασκώ βέβαια ακόμα αλλά πιο επιλεκτικά. Έχω ένα απωθημένο, έχω ονειρευτεί και φαντασιωθεί θεατρικούς ρόλους, εκτός από οπερατικούς φυσικά (εννοείται αυτό).
Πόσο σημαντικές είναι οι μουσικές σπουδές για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με την μουσική;
Πολύ!! Είναι σημαντικές γιατί η λέξη τέχνη προέρχεται από την τεχνική. Πρέπει πρωτίστως να έχεις τεχνική κατάρτιση, κάτι το οποίο φυσικά δεν τελειώνει ποτέ. Πάντα χρειάζεται να είσαι αφοσιωμένος, να μελετάς, να αφουγκράζεσαι το σώμα σου, γιατί όπως είπα πριν η φωνή μεγαλώνει μαζί με το σώμα μας, με την ψυχή μας. Η φωνή μας είναι η φωνή της ψυχής μας. Οπότε η τεχνική και οι σπουδές είναι πολύ σημαντικές, θα σε σώσουν σε δύσκολες καταστάσεις.
Πιστεύεις ότι η κλασσική μουσική, η λυρική μουσική είναι λιγότερο προβεβλημένη και ίσως αδικείται από τα μέσα σε σύγκριση με τα πιο εμπορικά είδη μουσικής και αντίστοιχα οι καλλιτέχνες;
Ναι, θα μπορούσα να πω ότι ισχύει αυτό. Δεν είναι ένα είδος που δεν έχει κοινό, υπάρχει μεγάλο κοινό! Παραστάσεις και συναυλίες είναι συχνά γεμάτες! Αυτό δείχνει ότι λίγο πρέπει να το προσέξουμε το κοινό μας και να προβάλλεται και η λυρική τέχνη!Να μην υπάρχει μονομέρεια. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να σταματήσει να προβάλλεται η ποπ ή η ροκ, (και η τζαζ έχει λιγάκι παραμερισθεί που επίσης την αγαπώ πολύ) αλλά να δίνονται ίσες ευκαιρίες Ειδικά για μία τόσο υψηλή τέχνη όσο η όπερα. Νομίζω ότι χρειάζεται να γίνουμε πιο σφαιρικοί και να δούμε την τέχνη από όλες τις πλευρές της, ώστε να μας δώσει ψυχαγωγία, όχι μόνο διασκέδαση, κάτι που σήμερα λείπει.
Η δική σου επαφή με τα media αλλά με τα social media ποια είναι;
Έχω καλή επαφή γενικώς. Παρόλο που όπως είπα δεν έχω τηλεόραση, ακούω πολύ ραδιόφωνο, έχω κανάλι στο youtube, έχω σελίδα στο facebook και προφίλ. Μπορεί κανείς να με βρει στο facebook.com/SophiArtPapadimitropoulou/, να μπει στην σελίδα, να ακούσει τα βίντεο μου, αν του αρέσουν μπορεί να κάνει και like.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Όσον αφορά τις ζωντανές σου εμφανίσεις, τι σχεδιάζεις αυτό το διάστημα;
Φέτος ετοιμάζω μία καινούρια συνεργασία με έναν από τους εξαιρετικότερους τενόρους που έχουμε, τον Γιάννη Χριστόπουλο και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί και μόνο να τραγουδάς δίπλα σε τέτοιους ανθρώπους, είναι μάθημα και χαρά μαζί! Παράλληλα ετοιμάζω ένα εφ ’όλης της ύλης αφιέρωμα στην αγαπημένη Αρλέτα που ένα χρόνο πριν έφυγε από κοντά μας. Η παρουσίαση θα γίνει σε γνωστές σκηνές της Αθήνας, συνοδεία ενός εξαιρετικού trio. Περισσότερα θα μάθετε σύντομα! Πολλές συναυλίες φέτος δεν θα κάνω, γιατί θέλω να επενδύσω περισσότερο σε ηχογραφήσεις φέτος.
Να περιμένουμε κάτι ολοκληρωμένο;
Θα υπάρξει πρώτα κάτι μεμονωμένο σίγουρα, και για το ολοκληρωμένο θα δείξει, επειδή κακά τα ψέματα είναι κάτι δύσκολο για έναν λυρικό καλλιτέχνη, επειδή δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις μουσική από υπολογιστή αλλά χρειάζεσαι φυσικό ήχο, οπότε αυτό είναι και χρονοβόρο και πολυέξοδο.
Πριν σε ευχαριστήσω, θα ήθελα να μου πεις, τι θα συμβούλευες τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την κλασσική μουσική;
Θα σε συμβούλευα κατ’αρχήν ό,τι και την μικρή Σοφία που είπαμε ανωτέρω: να έχεις υπομονή!Αλλά και να συμβουλευτείς κι άλλους μεγάλους καλλιτέχνες! Πλέον έχω την χαρά αρκετοί από τους δασκάλους μου, να είναι και συνεργάτες μου. Οπότε θα σε έπαιρνα από το χέρι και θα πηγαίναμε σε έναν άνθρωπο που έχει ακόμα μεγαλύτερη εμπειρία από εμένα και θα συζητάγαμε και οι τρεις. Αυτό και σε πιο προχωρημένους μου μαθητές το κάνω γιατί το θέλω.
Θα ήθελα να μου πεις μια ευχή για τους αναγνώστες, για τους ακροατές των συναυλιών σου.
Να ακούνε πολύ μουσική και να παλεύουν όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας με τη δύναμη της μουσικής, από μια πληθώρα που μπορεί να ακούσει κάποιος. Και είμαστε τόσο τυχεροί γιατί έχουμε πρόσβαση στα πάντα μέσω του youtube! Φυσικά να δοκιμάσουν να ακούσουν και όπερα και κλασσική μουσική και συμφωνικά έργα, καινούργιες μπάντες, να είναι ανοιχτοί και να χαμογελάνε πάντα με αγάπη στους γύρω τους, ακόμα και στις δυσκολίες.
Συνέντευξη: Γιωτα Μπαντε
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Βασίλης Κοντζεδακης
Φωτογραφικό υλικό: Γιώργος Κοντζεδακης
Ευχαριστούμε το EasyAllDayBar για την φιλοξενία!
