Η Μαρία Κοτρότσου είναι μία ταλαντούχα ερμηνεύτρια και συνθέτις ορχηστρικής, ηλεκτρονικής, κλασικής και New Age μουσικής. Ήδη από πολύ μικρή ηλικία έδειξε τη μεγάλη της αγάπη για τη μουσική κι έτσι ξεκίνησε μαθήματα πιάνου. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νομική σχολή, μετακόμισε στο Παρίσι όπου συνέχισε ανώτατες σπουδές στην κλασική μουσική και ζει εκεί μέχρι σήμερα. Έχοντας σημαντικές επιτυχίες στην καριέρα της, μας μίλησε για την αφετηρία του μουσικού της ταξιδιού, για την πιο πρόσφατη δισκογραφική της δουλειά, τη δημιουργία του είδους “Instelect” αλλά και για τη σημασία της μουσικής στη ζωή της.
Κυρία Κοτρότσου, έχετε ήδη διαγράψει μία σημαντική πορεία στη μουσική ως πιανίστρια και ως συνθέτις. Αρχικά, πώς προέκυψε η μουσική στη ζωή σας και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με αυτή;
Από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων με πήγαινε η μητέρα μου στη Λυρική Σκηνή και το Ηρώδειο,σε παραστάσεις όπερας και συναυλίες. Κάθε φορά έφευγα μαγεμένη και συγκινημένη από τις μελωδίες και τις ξεχωριστές φωνές… Στα διαλείμματα, θυμάμαι, μου άρεσε να πηγαίνω στην ορχήστρα, και να παρακολουθώ τους μουσικούς που πρόβαραν κάποια σημεία, κι άλλους που μάζευαν με ευλάβεια το μουσικό τους όργανο. Αυτό φάνταζε στα μάτια μου σαν μια ιεροτελεστία. Για μένα δεν ήταν απλά μια παράσταση. Οι γονείς μου πρόσεξαν αυτό το ενδιαφέρον και την ανυπομονησία που έδειχνα για τις παραστάσεις και μου πρότειναν να αρχίσω αν ήθελα μαθήματα πιάνου, κάτι που με ενθουσίασε. Ο ήχος του πιάνου με άγγιζε ιδιαίτερα. Για μένα ήταν ένα παιχνίδι, ένα μουσικό παιχνίδι. Ήμουν τότε 6 ετών.
Όλα τα χρόνια των σπουδών μου, είχα δίπλα μου δασκάλους που πίστεψαν σε μένα και που με βοήθησαν να εξελιχθώ, κι αυτό ήταν η αιτία που η μουσική έγινε πλέον για μένα μονόδρομος.Ήταν και είναι τέτοια η αγάπη μου για τη μουσική, που δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να ασχολούμαι με κάτι άλλο. Όταν τελείωσα με όλες μου τις σπουδές στην Ελλάδα, έφυγα για το Παρίσι, όπου και συνέχισα τις ανώτατες σπουδές μου στην École Normale de Paris.
Μιλήστε μας για το νέο single “Nostalgia”αλλά και για την τελευταία σας δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Silence” που κυκλοφόρησε το 2017.
Το “Nostalgia” είναι ένα αγγλόφωνο τραγούδι που κυκλοφόρησε στα μέσα Οκτωβρίου, σε στίχους της Daniela Stubbs Levi. Αναφέρεται στην αγάπη, όχι απαραίτητα ερωτική, δύο ανθρώπων που νοσταλγούν κάποιες παλιές στιγμές τους, στιγμές που τους έδεσαν και υπήρξαν ναι μεν απλές, αλλά δυνατές. Ερμηνεύουν η Joana Desfosses και ο Lukas Gauntt. Οι φωνές τους ταίριαξαν πολύ κι οι δυo τους απέδωσαν πολύ όμορφα το κομμάτι, έτσι ακριβώς όπως το είχα στο μυαλό μου την ώρα που το έγραφα.
Το “Nostalgia” το συναντάμε και στο άλμπουμ μου “Silence”, που κυκλοφόρησε τέλη του 2017, αλλά ως ορχηστρικό, όπου την μελωδία που τραγουδάει ο Lukas την ερμηνεύει το μπάσο κλαρινέτο, και την μελωδία που τραγουδάει η Joana την ερμηνεύει το φλάουτο.
Σε αυτό, εκτός από τα ορχηστρικά, ηλεκτρονικά κομμάτια που το αποτελούν, συμπεριέλαβα για πρώτη φορά στη δισκογραφία μου και τρία τραγούδια. Τα ερμηνεύουνη Idra Kayne, η Martha Moreleon, η Ελένη Τζατζιμάκη κι ο Ιωάννης Κοτρότσος. Πολλά από τα κομμάτια του άλμπουμ είχαν μεγάλη επιτυχία και παίζονται ακόμα στα ραδιόφωνα εκτός Ελλάδας, ενώ κάποια ακούγονται και σε ταινίες γαλλικής παραγωγής.
Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας όταν δημιουργείται μία νέα μουσική σύνθεση;
Πάντα εμπνέομαι από κάτι που διεγείρει το συναίσθημά μου, που θα με αγγίξει σε τέτοιο βαθμό που η δυναμική του λόγου δεν θα αρκεί για να εκφράσω αυτό που θέλω. Δεν μπορώ να το περιορίσω σε κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να είναι ένα βλέμμα, ένα αντίο, ένα χάδι, ένα χαμόγελο, που εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή να είναι καθοριστικό και να με αγγίζει σε τέτοιο βαθμό, που αυτόματα θα το κάνω μουσική μέσα στο μυαλό μου και θα αφεθώ να με πάει όπου αυτό θέλει.
Όταν κάποιος ακούσει για πρώτη φορά τις συνθέσεις σας, τι θα θέλατε να αποκομίσει;
Αυτό που θα επιθυμούσα θα ήταν να “ταξιδέψει”. Να μην μπει στη διαδικασία να σκεφτεί τι ενέπνευσε εμένα να το γράψω, αλλά να αφεθεί στο άκουσμα και να δημιουργήσει μόνος του μια ιστορία, που θα μπορεί να βιώσει ο ίδιος, με τη φαντασία του. Να μεταφράσει αυτό που ακούει όπως επιθυμεί, ανάλογα με τα βιώματα και την ψυχοσύνθεσή του. Να μην περιορίσει την σκέψη του, γιατί όπως σωστά λέγεται: Η μουσική δίνει ψυχή στις καρδιές και φτερά στην σκέψη. Αυτό ακριβώς θα ήθελα να συμβαίνει και στο άκουσμα της δικής μου μουσικής.
Είστε δημιουργός της μουσικής “Instelect”. Σε τι συνίσταται αυτό το είδος και ποια ήταν η διαδικασία γέννησής του;
Από την στιγμή που άρχισα τα μαθήματα πιάνου και μέχρι το τέλος των σπουδών μου στο Παρίσι, ασχολήθηκα με την κλασική μουσική. Τις ώρες που δεν μελετούσα, άκουγα πολλή μουσική, κλασική, ηλεκτρονική, New Age κι άλλα είδη. Η ηλεκτρονική μουσική μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον κι άρχισα να μελετάω κατηγορίες της. Στη σύνθεση, θέλησα να συνδυάσω τα είδη που ταίριαζαν πολύ στα ακούσματά μου, και δεν ήταν παρά η κλασική και η ηλεκτρονική μουσική.
Το “Instelect” ήρθε σαν κάτι φυσικό κι αυθόρμητο. Ο τρόπος που συνδυάζονται και παντρεύονται τα ακουστικά όργανα με σύγχρονους ηλεκτρονικούς ήχους, δημιούργησαν την απορία σε πολλά άτομα του μουσικού κλάδου και δημοσιογράφους για το πού θα μπορούσαν να κατατάξουν τη μουσική μου. Σε μια συνέντευξη που έδωσα μετά από συναυλία μου στο Παρίσι, ο δημοσιογράφος μου έθεσε το ίδιο ερώτημα: “τι είδος μουσικής είναι κάποια από τα κομμάτια που παίξατε;” κι εκείνη την στιγμή του απάντησα τελείως αυθόρμητα: “Instelect”(instrumental-electro).
Με ποιον καλλιτέχνη θα επιθυμούσατε να συνεργαστείτε;
Όταν συνεργάζομαι με κάποιον καλλιτέχνη, είτε είναι τραγουδιστής είτε παίζει κάποιο μουσικό όργανο, βασική προϋπόθεση είναι να αγαπάει σε βάθος το αντικείμενό του, γιατί έτσι όχι μόνο μπορεί να απογειώσει το κομμάτι ερμηνευτικά αλλά και να μου περάσει αυτή την τόσο δυνατή ενέργεια, την αγάπη του γι’ αυτό. Γιατί είναι τόσο μαγική η στιγμή μιας πρόβας ή μιας συναυλίας… Δε σταματάω ούτε στιγμή να θαυμάζω έναν συνεργάτη μου την στιγμή που ερμηνεύει. Με συγκινεί.
Θα επιθυμούσα λοιπόν να συνεργαστώ με έναν καλλιτέχνη που θα ήταν ικανός να δημιουργήσει αυτήν ακριβώς τη μαγεία.
Ζείτε και εργάζεστε εδώ και χρόνια στο Παρίσι. Σκεφτήκατε ποτέ να επιστρέψετε μόνιμα στην Ελλάδα;
Διαμένω στο Παρίσι τα τελευταία 13 χρόνια και δεν μπορώ να πω προς το παρόν ότι έχω νιώσει κορεσμό και την επιθυμία να φύγω για να πάω σε μία άλλη χώρα ή να επιστρέψω στην Ελλάδα. Εξάλλου, την Ελλάδα την κουβαλάω πάντα μέσα μου.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια και ποιες οι φιλοδοξίες σας για το μέλλον;
Στις 30 Ιανουαρίου θα δώσω μια συναυλία στο θέατρο Trévise, στο Παρίσι και είμαστε σε συνεννοήσεις για μια συναυλία και στην Ελλάδα.
Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να ζει το παρόν, τη στιγμή, και δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα ήθελα για το μέλλον, καθώς η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και παίρνω με ευγνωμοσύνη αυτά που μου δίνει την κάθε μέρα.
Κλείνοντας τη συνέντευξη, πείτε μας με λίγα λόγια τι σημαίνει για εσάς η μουσική.
Η μουσική για μένα είναι ο τρόπος που προσεγγίζω τον εαυτό μου, που ερμηνεύω τα συναισθήματά μου. Είναι η επαφή που έχω με την ψυχή μου. Είναι ο δρόμος επικοινωνίας μου με τον κόσμο.
Ακολουθήστε την Μαρία Κοτρότσου στα social media:
https://www.mariakotrotsou.com/
https://www.facebook.com/MariaKotrotsouOfficial/
https://www.youtube.com/c/mariakotrotsou
https://www.instagram.com/maria_kotrotsou/
