Δείτε και αυτό
“Επιτυχία είναι το να παραπατάς από τη μία αποτυχία στην άλλη, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου.” -Ουίνστον Τσόρτσιλ
Υπάρχουν αμέτρητοι ορισμοί για την επιτυχία και την αποτυχία, καθώς και για τη σχέση που συνδέει τις δύο έννοιες, αλλά αυτός είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους. Κυρίως επειδή προσφέρει μια διαφορετική οπτική γωνία και δεν περιορίζεται στο παιδαριώδες “επιτυχία=καλό, αποτυχία=κακό”. Σίγουρα δεν υπήρξε ποτέ νικητής που να ζήλεψε τον χαμένο. Σίγουρα δεν υπήρξε ποτέ χαμένος που να μη ζήλεψε τον νικητή. Ολόκληρη η ζωή ωστόσο, είναι μια σειρά από επιτυχίες κι αποτυχίες, οπότε αργά ή γρήγορα όλοι, αναγκαστικά, εξοικειώνονται με την ιδέα της ήττας και οι πιο ρομαντικοί αναγνωρίζουν ακόμα και τη γοητεία της. Εξ’ άλλου, δεν γράφονται όλες οι ιστορίες από τους νικητές. Υπάρχουν και κάποιες που γράφονται από χαμένους και συνήθως είναι οι πιο γλυκές.
Αυτό είναι το μήνυμα που περνάει, με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, η μίνι σειρά – αθλητικό ντοκιμαντέρ του Netflix με τίτλο “Losers”. Πυγμάχοι που μισούσαν την πυγμαχία, επαρχιακές ομάδες με ιστορία – συνώνυμο της αποτυχίας, πρωταθλητές που κατάφεραν να μείνουν στην ιστορία ως μεγάλοι χαμένοι, ταλαντούχοι ερασιτέχνες που δεν έφτασαν ποτέ στο κορυφαίο επίπεδο και συνολικά οχτώ αυτοτελείς, ανεξάρτητες και μαγευτικές ιστορίες. Μοναδικό κοινό στοιχείο η αποτυχία. Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές διηγούνται με νοσταλγικά χαμόγελα πώς απέτυχαν ξανά και ξανά και σου δίνουν την εντύπωση ότι αν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω στο χρόνο και να ξαναζήσουν αυτές τις στιγμές δεν θα άλλαζαν απολύτως τίποτα. Γιατί κάθε μικρή ήττα κάνει πιο γλυκιά μια μεγάλη νίκη, όταν αυτή έρθει. Γιατί κάθε αποτυχία τους έδειξε το δρόμο προς την επιτυχία. Γιατί παραπάτησαν με τόσο ενθουσιασμό, ανάμεσα σε τόσες αποτυχίες που μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους όχι απλά επιτυχημένους, αλλά και ευτυχισμένους.
Διδακτικό και ταυτόχρονα απολαυστικό, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα παραμυθένιο, το “Losers” είναι ένας “θησαυρός” για τους φίλους του αθλητισμού και όχι μόνο. Ο αριστοτεχνικός τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι ιστορίες στην οθόνη θα σου δώσει την αίσθηση ότι “ταξιδεύεις” μέσα σε αυτές, αλλά το στοιχείο που δίνει ιδιαίτερη αξία στη σειρά δεν είναι αυτό. Είναι οι ίδιες οι ιστορίες που θα σε κάνουν να απογοητευτείς ή να πανηγυρίσεις μαζί με τους πρωταγωνιστές και θα σου θυμίσουν ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να υποστηρίζει τον αδύναμο.
