Θάνατος στη Βενετία
Death in Venice
Σκηνοθεσία: Λουκίνο Βισκόντι
Ηθοποιοί:
Αριστουργηματική ταινία βασισμένη σε νουβέλα του Τόμας Μαν σκηνοθετημένη από τον ιταλό νεορεαλιστή Luchino Visconti. Μεταφέρθηκε και σε τηλεοπτική σειρά το 1990 από τον Robin Laugh. Ο συνθέτης Gustav von Aschenbach αποφασίζει απογοητευμένος να αποτραβηχτεί μέχρι την Βενετία για να βρει τον εαυτό του ύστερα από καταπονετική και αγχώδη εργασία. Αναπάντεχα όμως δεν καταφέρνει αν βρει την ησυχία του καθώς ερωτεύεται ένα νεαρό αγόρι που παραθερίζει οικογενειακώς εκεί.
Εξαιρετικά μινιμαλιστική σε διαλόγους η ταινία βασίζεται περισσότερο στη μουσική του Gustav Mahler, στις εικόνες και στις σκέψεις του θεατή. Νοσταλγική μουσική, εκπληκτικά τοπία στήνουν τον καμβά του Visconti. Μέσα από κρυφές κάμερες για μεγαλύτερη αυθεντικότητα ο Visconti στήνει τον κρυφό και καταπιεσμένο έρωτα του καλοντυμένου στην τρίχα συνθέτη για το θηλυπρεπές αγόρι, του οποίου τη λιτή και ατημέλητη ομορφιά θαυμάζει μέσα από κλεφτές ματιές. Δεν του μιλάει ποτέ, δεν το αγγίζει, δεν κάν το πλησιάζει.
Το Θάνατος στη Βενετία είναι ένα λιτό αλλά καλοδουλεμένο εγκώμιο για τον έρωτα, την οδύνη και την βαναυσότητά του, ακόμη και αν αυτός ο ίδιος ο έρωτας ξεφεύγει από τις κοινωνικές νόρμες και κατευθύνεται σε λάθος πρόσωπα, αν υπάρχουν λάθος πρόσωπα στον έρωτα.
Θάνατος στη Βενετία
Death in Venice
Σκηνοθεσία: Λουκίνο Βισκόντι
Ηθοποιοί:
Αριστουργηματική ταινία βασισμένη σε νουβέλα του Τόμας Μαν σκηνοθετημένη από τον ιταλό νεορεαλιστή Luchino Visconti. Μεταφέρθηκε και σε τηλεοπτική σειρά το 1990 από τον Robin Laugh. Ο συνθέτης Gustav von Aschenbach αποφασίζει απογοητευμένος να αποτραβηχτεί μέχρι την Βενετία για να βρει τον εαυτό του ύστερα από καταπονετική και αγχώδη εργασία. Αναπάντεχα όμως δεν καταφέρνει αν βρει την ησυχία του καθώς ερωτεύεται ένα νεαρό αγόρι που παραθερίζει οικογενειακώς εκεί.
Εξαιρετικά μινιμαλιστική σε διαλόγους η ταινία βασίζεται περισσότερο στη μουσική του Gustav Mahler, στις εικόνες και στις σκέψεις του θεατή. Νοσταλγική μουσική, εκπληκτικά τοπία στήνουν τον καμβά του Visconti. Μέσα από κρυφές κάμερες για μεγαλύτερη αυθεντικότητα ο Visconti στήνει τον κρυφό και καταπιεσμένο έρωτα του καλοντυμένου στην τρίχα συνθέτη για το θηλυπρεπές αγόρι, του οποίου τη λιτή και ατημέλητη ομορφιά θαυμάζει μέσα από κλεφτές ματιές. Δεν του μιλάει ποτέ, δεν το αγγίζει, δεν κάν το πλησιάζει.
Το Θάνατος στη Βενετία είναι ένα λιτό αλλά καλοδουλεμένο εγκώμιο για τον έρωτα, την οδύνη και την βαναυσότητά του, ακόμη και αν αυτός ο ίδιος ο έρωτας ξεφεύγει από τις κοινωνικές νόρμες και κατευθύνεται σε λάθος πρόσωπα, αν υπάρχουν λάθος πρόσωπα στον έρωτα.
