Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις IANOS το νέο βιβλίο της Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, με τίτλο «Τα εσώψυχα του Ντίνου Χριστιανόπουλου». Πρόκειται για μια σειρά συνομιλιών της συγγραφέως με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, ένα εξομολογητικό «μουχαμπέτι», όπως του άρεσε να το αποκαλεί, που βάστηξε για δέκα σχεδόν χρόνια. Και μέσα απ’ αυτό, ξεδιπλώνεται η χειμαρρώδης και «προκλητική» προσωπικότητα του ποιητή, που σπάει όλους τους φραγμούς του
«καθωσπρεπισμού» του πνευματικού κόσμου της εποχής μας. Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο.
Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου, την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου, στις 19:00, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση
του, στον ΙΑΝΟ στη Θεσσαλονίκη, Αριστοτέλους 7. Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες για την παρουσίαση.
Απόσπασμα από τον Πρόλογο του βιβλίου
Γνωριστήκαμε το 1982, όταν ένας κοινός γνωστός μας, ο γλύπτης Κυριάκος Καμπαδάκης, με πήγε στο γραφείο του Χριστιανόπουλου, στη «Διαγώνιο», να του χαρίσω την πρώτη συλλογή μου με πεζογραφήματα – φιλοδοξούσα κι εγώ να μπω στο λογοτεχνικό μας σινάφι, να του αρέσουν και να μου ζητήσει συνεργασία για τη Διαγώνιο. Τον θεωρούσα, κατά κάποιον τρόπο, πατριάρχη των μεταπολεμικών γραμμάτων και επιζητούσα, ας πούμε, την ευλογία του. «Μη λες “πατριάρχης”», με διόρθωσε. «Λιγάκι φοβούμαι ότι πέφτεις έξω. Πες “πατριαρχίδας”». Και γελάσαμε οι παρευρισκόμενοι στο γραφείο του.
Τον Μάρτιο του 2003, ο Ντίνος παρουσίασε επαινετικά στον «Ιανό» το βιβλίο μου Οι δεξιώσεις, μαζί με τον πανεπιστημιακό καθηγητή Γιώργο Κεχαγιόγλου, προκαλώντας τον φθόνο των συναδέλφων μου. Στο τέλος του ίδιου χρόνου, λίγο πριν κάνει την επέμβαση καρδιάς, οργάνωσε μια παρουσίαση του λογοτεχνικού μου έργου στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών, το οποίο υπάγεται στο Πανεπιστήμιο. Είχαν έρθει οι σοβαροί κύριοι της γειτονιάς μας, δημόσιοι υπάλληλοι και μαγαζάτορες, με τις συμβίες τους –Τετάρτη απόγευμα, κλειστά τα εμπορικά καταστήματα– να ακούσουν τον περίφημο ποιητή Χριστιανόπουλο να μιλάει για τη γειτόνισσά τους, καθηγήτρια πανεπιστημίου και πεζογράφο, καθώς και ορισμένοι συνάδελφοί μου και κάποιοι λογοτέχνες της πόλης μας. Κι αυτός, επί δύο ώρες, δεν σταματούσε να ευτελίζει εμένα και το έργο μου, αναιρώντας όλα όσα είχε πει στον «Ιανό» πριν από λίγους μήνες· ερχόταν, έτσι, στα ίσα του. Θα έπρεπε να το περιμένω· όχι μόνο δεν του άρεσαν οι καλοσύνες και οι αγάπες, αλλά συνήθιζε και να προκαλεί στις δημόσιες εμφανίσεις του, ερεθίζοντας αρνητικά το κοινό. «Εγώ είμαι αντικομφορμιστής», απαντούσε στους διάφορους επικριτές του. «Δεν μιλώ με τα στερεότυπα του καθωσπρέπει κυρίου. Και αυτό κάνει κάποια αίσθηση. Μεγάλη. Σαν μια ηλεκτρική εκκένωση».
Παρ’ όλ’ αυτά, δεν του κράτησα κακία· γοητευμένη από τα πρωτότυπα γραπτά και τα φιλολογικά του κείμενα, ήθελα να γράψω για το έργο του. Προς το τέλος του 2004, του έκανα την ίδια πρόταση. «Καλά», είπε, «αφού επιμένεις. Αλλά όχι μελέτες και βιογραφίες. Νισάφι. Άρχισα να τα σιχαίνομαι τα φιλολογικά». «Ε, τότε τι;» τον ρώτησα. «Εμείς αγαπιόμαστε. Θα το ρίξουμε στο μουχαμπέτι. Ξέρεις τι είναι το μουχαμπέτι, Σωτηρούλα; Κουβεντούλες, ελεύθερες όμως, χωρίς πρόγραμμα και σκοπιμότητες. Ναι, γιατί στην κοινωνική ζωή μας είμαστε λίγο κουμπωμένοι· δεν τα λέμε όπως τα σκεφτόμαστε. […] Λοιπόν, από αγάπη, θα αρχίσουμε μια κουβεντούλα, όπου όλα θα σου τα λέω ξεβράκωτος. Μη γελάς.
Όπως μου έρχονται στο μυαλό. Για τη ζωή μου, για το έργο μου, για τις γάτες μου, για λογοτέχνες, για φίλους, για ρεμπέτες, για γεγονότα […] Αχ, πολλά είπαμε απόψε. Γκουντ μπάι τώρα, πάω στο σπίτι να ταΐσω τα γατιά μου».
Βιογραφικό
Η Σωτηρία Σταυρακοπούλου γεννήθηκε στον Βόλο (1957). Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1980) και εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας της παραπάνω Σχολής. Έχει δημοσιεύσει ποικίλα άρθρα, μελετήματα και βιβλιοκρισίες που αφορούν την πρώιμη δημώδη και τη νεοελληνική λογοτεχνία. Έχει εκδώσει τις ακόλουθες μελέτες: Περικλής Σφυρίδης – Παραφυάδες ΙΙ: Κείμενα λογοτεχνίας και βιβλιοκρισίες 1999-2008 (Καστανιώτης, 2008) και Περικλής Σφυρίδης – Ο πεζογράφος και η κριτική για το έργο του (Εστία, 2011), Επ’ αφορμή – Μελετήματα για τη λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης (IANOS, 2011), Η γερμανική κατοχή σε πεζογράφους της Θεσσαλονίκης (Μαλλιάρης Παιδεία, 2015), Τέσσερις συνεντεύξεις του Περικλή Σφυρίδη (Μαλλιάρης Παιδεία, 2016), Εργογραφία – Βιβλιογραφία Κωνσταντίνου Κ. Παπουλίδη: 1960-2016 (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2016), Τα μη του έρωτα: Virtù per sensi – Ερμηνευτικές θεωρήσεις της υστερομεσαιωνικής και αναγεννησιακής λογοτεχνίας: 12ος-17ος αι. (Εκδόσεις Κυριακίδη ΙΚΕ, 2017), Τέχνη αψιμυθίωτη (Μαλλιάρης Παιδεία, 2017). Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1980 με τη συλλογή διηγημάτων Τα ζούμπερα (Ερμής) και ακολούθησαν τα εξής βιβλία λογοτεχνίας: Η χορδοφάσα και ο κύκλος (διήγηση: Ερμής,1982)· Η λαπαροτομή (διηγήματα: Λιβάνης, 1983)· Άλμα (μυθιστόρημα: Ερμής, 1989)· Οι δεξιώσεις (μυθιστόρημα: Εστία, 2001)· Η μεθυσμένη γυναίκα (μυθιστόρημα: Εστία, 2005)· Σπάνιες αλήθειες (μυθιστόρημα: Εστία, 2008), Αχ, Ελλάδα, σ’ αγαπώ (μυθιστόρημα: Εστία, 2012).
