ΧΡΥΣΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2019
ΠΑΡΑΣΙΤΑ
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ ΧΟ
ΣΟΝΓΚ ΚΑΝΓΚ ΧΟ, ΛΙ ΣΑΝ ΚΟΥΝ, ΤΣΟ ΓΕΟ
17 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους
Διάρκεια: 131’
Μια θερμή παράκληση:
Σήμερα, όταν οι θεατές περιμένουν να δουν ταινίες για τις οποίες ανυπομονούν, μένουν μακριά από τα αγαπημένα τους κινηματογραφικά site, φοράνε ακουστικά με πολύ δυνατά τη μουσική όταν περιμένουν στους χώρους αναμονής των κινηματογράφων.
Φυσικά, τα «Παράσιτα» δεν είναι μια ταινία που βασίζεται στη μεγάλη ανατροπή στο τέλος. Είναι πολύ διαφορετική, για παράδειγμα, από μια συγκεκριμένη ταινία που έκανε το κοινό έξαλλο όταν κάποιος που μόλις το είχε δει φώναζε «Ο Μπρους Γουίλις είναι φάντασμα!».
Ωστόσο, πιστεύω πως είναι η ελπίδα όλων των σκηνοθετών ότι το κοινό θα παρακολουθήσει την ταινία τους με κομμένη την ανάσα, ότι θα εκπλαγούν και θα βυθιστούν σ’ αυτή με έντονα συναισθήματα σε κάθε λεπτό της.
Για το λόγο αυτό, σας παρακαλώ θερμά:
Όταν γράψετε την κριτική για την ταινία, προσπαθήστε να αποκαλύψετε όσο το δυνατό λιγότερα για την ιστορία, από τη στιγμή που τα δύο αδέρφια αναλαμβάνουν να εργαστούν ως καθηγητές ιδιαιτέρων μαθημάτων, κάτι που αποκαλύπτεται και στο τρέιλερ. Η διακριτικότητα σας θα είναι ένα εξαιρετικό δώρο στο κοινό και την ομάδα που έκανε αυτή την ταινία.
Υποκλίνομαι και σας εκλιπαρώ- όχι spoilers.
Σας ευχαριστώ.
Μπονγκ Τζουν Χο
Εισαγωγή
Κάθε νέα ταινία του Μπονγκ Τζουν-Χο είναι από μόνη της ένα γεγονός, αλλά για τα «Παράσιτα», η αναμονή ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Έχοντας δουλέψει την τελευταία δεκαετία σε διεθνείς παραγωγές (Snowpiercer και Okja), ο Μπονγκ επέστρεψε στην πατρίδα του για μια ταινία που είναι επικεντρωμένη στο σκηνικό της, αλλά πιο φιλόδοξη στην εκτέλεση της. Τα «Παράσιτα» δεν είναι απλά μια νέα ταινία, αλλά μια καινούρια αρχή για την ήδη πετυχημένη καριέρα του Μπονγκ Τζουν-Χο.
Ο σκηνοθέτης φρόντισε να μην αποκαλύψει πολλά πριν την πρεμιέρα της ταινίας, αλλά κατά μία έννοια, καμία προγενέστερη γνώση δε θα μπορούσε να μειώσει την εμπειρία των «Παράσιτων», όταν τη βλέπει κανείς για πρώτη φορά. Παντελώς απρόβλεπτη στην εξέλιξη της, η ταινία αντιστέκεται στην κατηγοριοποίηση και δεν ανήκει σε κανένα από τα υπάρχοντα είδη ταινιών. Ένα απολαυστικό μείγμα μαύρης κωμωδίας, κοινωνικού σχολιασμού, σάτιρας κι αγωνίας, τα “Παράσιτα” είναι μια ταινία που αρνείται να κατηγοριοποιηθεί σε κάποιο είδος ή ακόμα να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλη.
Το σχόλιο που κάνουν τα «Παράσιτα» για τη σύγχρονη κοινωνία είναι ιδιαίτερα καυστικό. Σε μια εποχή που η οικονομική πόλωση και η ανισότητα δε δείχνουν να υποχωρούν, πολλοί άνθρωποι νοιώθουν όλο και περισσότερο πιο απελπισμένοι, υπάρχει ο πειρασμός της καταφυγής σε απλές μονοδιάστατες λύσεις. Τα «Παράσιτα» είναι μια ειλικρινής αλληγορία για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σ’ έναν κόσμο όπου η συνύπαρξη γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη να επιτευχθεί.
Μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία που απεικονίζει την αναπόφευκτη σύγκρουση που επακολουθεί της γνωριμίας του μεγαλύτερου γιου μιας οικογένειας τεσσάρων ανέργων με την ευκατάστατη οικογένεια των Παρκ.
Σύνοψη
Η οικογένεια των Κιμ είναι αγαπημένη, αλλά είναι όλοι τους άνεργοι και το μέλλον τους διαγράφεται ζοφερό. Ο γιος της οικογενείας βρίσκει δουλειά ως καθηγητής ιδιαιτέρων κι ελπίζει επιτέλους σε σταθερό εισόδημα. Κουβαλώντας τις προσδοκίες όλης του της οικογένειας, πηγαίνει για συνέντευξη στο σπίτι των Παρκ- ιδιοκτητών μια διεθνούς εταιρίας πληροφορικής, για να συναντήσει την κυρία του σπιτιού. Μετά την πρώτη αυτή συνάντηση, ξεκινάει ένας χείμαρρος ατυχών συμβάντων.
Δήλωση σκηνοθέτη
Δεν είναι εύκολο για ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικές αστικές τάξεις να συμβιώνουν κάτω από μία στέγη. Σε αυτό το λυπηρό κόσμο που ζούμε, οι ανθρώπινες σχέσεις που βασίζονται στη συνύπαρξη ή τη συμβίωση δεν κρατάνε πολύ, το ένα γκρουπ αναγκάζεται να παρασιτεί εις βάρος του άλλου.
Σε ένα τέτοιο κόσμο, ποιος μπορεί να κατηγορήσει μια οικογένεια που πασχίζει να επιβιώσει, να τους αποκαλέσει παράσιτα;
Δεν ήταν παράσιτα εξαρχής. Είναι οι γείτονες μας, οι φίλοι και οι συνεργάτες, που έχουν βρεθεί στο χείλος του γκρεμού.
Ως απεικόνιση συνηθισμένων ανθρώπων που καταλήγουν σε αναπόφευκτες καταστάσεις, αυτή η ταινία είναι:
Μια κωμωδία χωρίς κλόουν,
Μια τραγωδία χωρίς κακούς,
Όλα οδηγούν σε μια βίαιη εμπλοκή και μια απότομη πτώση από τις σκάλες.
Είστε όλοι καλεσμένοι σε αυτή την ασταμάτητη οικογενειακή ιλαροτραγωδία.
- Μπονγκ Τζουν Χο
Ο σκηνοθέτης
Τα Παράσιτα είναι η έβδομη μεγάλου μήκους ταινία του καταξιωμένου σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν-Χο, μετά τα Barking Dogs Never Bite (2000), Μνήμες εγκλήματος (Memories of Murder) (2003), The Host (2006), Mother (2009), Snowpiercer (2013), και Okja (2017).
Ο Μπονγκ Τζουν-Χο εγείρει συνεχώς ερωτήματα για τις κοινωνικές ανισότητες με το μοναδικό του στυλ- ένα μείγμα χιούμορ, συναισθημάτων και αγωνίας. Κατά μία έννοια λοιπόν, τα Παράσιτα είναι χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του, ενώ ταυτόχρονα σηματοδοτούν ένα νέο ξεκίνημα για τον ίδιο.
Φιλμογραφία
Παράσιτα (Parasite) (2019), Okja (2017), Snowpiercer (2013), Mother (2009), Shaking Tokyo (2008, μέρος του TOKYO!), The Host (2006), Memories of Murder (2003), Barking dogs never bite (2000)
Δηλώσεις συντελεστών
«Γιε μου, είχες σχέδιο τελικά!»
«Οι πρωταγωνιστές μας προσπαθούν απλά να ζήσουν καλά και να είναι λειτουργικά μέλη της κοινωνίας. Βρίσκονται όμως σε μια απεγνωσμένη κατάσταση κι οδηγούνται σε πράξεις απελπισίας- το αίσθημα της ρήξης γίνεται ολοένα και πιο έντονο. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία υπάρχει μια έντονη εναλλαγή συναισθημάτων. Τελικά, είναι μια ιστορία για την κοινωνία μας και τον κόσμο που ζούμε. Ως σκηνοθέτη και ως καλλιτέχνη, με τιμά ιδιαίτερα που είμαι μέρος αυτής της ταινίας. Πιστεύω ότι το κοινό θα αναγνωρίσει την ταινία όχι μόνο ως την εξέλιξη του σινεμά του Μπονγκ Τζουν-Χο, αλλά ως την εξέλιξη του Κορεάτικου κινηματογράφου γενικότερα».
Ηθοποιός Σονγκ Κανγκ-Χο (Κιμ Κι-Ταεκ)
«Δεν αντέχω τους ανθρώπους που ξεπερνούν τα όρια»
«Για μένα ήταν μοναδική εμπειρία να συμμετέχω σε μια ταινία που δεν πρωταγωνιστούν δύο ηθοποιοί, αλλά οχτώ, των οποίων οι ρόλοι και οι θέσεις δένουν μεταξύ τους σαν παζλ. Ήταν πολύ σημαντικό να πείσουμε το κοινό ότι είμαστε πραγματική οικογένεια. Ήμουν πολύ νευρικός κι ενθουσιασμένος την ίδια ώρα, όπως όταν έκανα το ντεμπούτο μου. Αλλά με τέτοια σπουδαία καθοδήγηση όπως αυτή του Μπονγκ Τζουν-Χο ήταν σα να πήγαινα σε οργανωμένη εκδρομή. Η κατάσταση μεταξύ των οικογενειών μπορεί να μοιάζει με κωμωδία αλλά εμπεριέχει και μια θλίψη. Είναι ο τρόμος της συνειδητοποίησης ότι οι ταξικές σχέσεις δεν πρόκειται να αλλάξουν».
Ηθοποιός Λι Σαν-Κιουν (κύριος Παρκ)
«Δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους. Εκτός κι αν κάποιος που γνωρίζω μου τους προτείνει».
«Όταν διάβασα το σενάριο έμεινα έκπληκτη, σκέφτηκα ότι «ο Μπονγκ Τζουν-Χο είδε αυτή την πλευρά μου και θέλει να τη βγάλει στην ταινία». Η Γεον-κιο είναι ένας χαρακτήρας πολύ απλός φαινομενικά- μια γυναίκα που μιλά γρήγορα και δυνατά και πιστεύει ότι ξέρει τον εαυτό της- αλλά το πικρό γέλιο που της ξεφεύγει που και που αποκαλύπτει ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ο ρόλος της κυρίας Παρκ ήταν μια νέα και διασκεδαστική εμπειρία για εμένα και νοιώθω ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη γιατί έμαθα πολλά πράγματα που θα με βοηθήσουν στην υποκριτική μου καριέρα. Τα «Παράσιτα» είναι μια ταινία που οι θεατές θα δουν εύκολα αλλά θα τους αφήσει πολλά να σκεφτούν».
Ηθοποιός Τσο Γέο-Τζονγκ (κυρία Παρκ)
«Μπαμπά, δε το θεωρώ αυτό πλαστογραφία ή έγκλημα»
«Ξεκίνησε όταν γυρίζαμε το Okja, όταν ο Μπονγκ Τζουν-Χο μου είπε να διατηρήσω τα κιλά μου. Αργότερα μου έδωσε το σενάριο και μου είπε ότι πρόκειται για το ρόλο του γιου- νόμιζα ότι βρισκόμουν σε τρενάκι του λούνα παρκ. Γιατί δεν ξέρεις ποτέ σε ποια κατεύθυνση θα σε πάει, διάβαζα κάθε σελίδα με ανυπομονησία. Για μένα ως ηθοποιό, πρόκειται για σημείο καμπής- μια ταινία γεμάτη στιγμές που σηματοδοτούν τι πρέπει να μάθω, τι πρέπει να δείξω και τι πρέπει να κάνω στο μέλλον. Τα «Παράσιτα» ήταν γεμάτα νέες εμπειρίες, αν οι θεατές πάνε στο σινεμά χωρίς καμία γνώση για το τι θα δούνε, θα είναι για εκείνους μια συγκλονιστική εμπειρία».
Ηθοποιός Τσόι Γου-Σικ (Κιμ Κι-Γουκ)
«Θα ήθελες να ανοίξεις αυτό το μαύρο κουτί για μένα;»
«Τα «Παράσιτα» είναι ένα πικρό πορτραίτο της εποχής μας. Είναι η ιστορία δύο οικογενειών που συναντώνται, η καθεμία με μία μητέρα, ένα πατέρα, μια κόρη κι ένα γιο, αλλά ζουν πολύ διαφορετικές ζωές. Αρκεί να κοιτάξει απλά κανείς αυτές τις οικογένειες και θα δει πολλά για την κοινωνία μας. Συνειδητοποίησα σε αυτή την ταινία ότι η υποκριτική μου προσαρμοζόταν ανάλογα με το σε ποιόν απευθυνόμουν. Ο Σονγκ Κανγκ-Χο, ο πατέρας, πάντα ερμήνευε το ρόλο του με απροσδόκητο τρόπο, οπότε οι αντιδράσεις μας ήταν αυθόρμητες και διαφορετικές. Έμαθα πολλά. Πιστεύω ότι οι θεατές θα έχουν τόσα πολλά να σκεφτούν μόλις την δουν. Είναι μια πολύ καλή ταινία να παρακολουθεί κανείς χωρίς προσδοκίες και μετά να τη συζητάει μ’ ένα ποτό».
Ηθοποιός Παρκ Σο-Νταμ (Κιμ Κι-Τσουνγκ)
«Τα χρήματα είναι σίδερο, ισιώνουν όλες τις τσακίσεις»
«Τα «Παράσιτα» μου δημιουργούν το συναίσθημα ενός κουτιού με δώρα. Είναι ένα μείγμα μιας κατά κάποιο τρόπο γελοίας αγάπης μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, ασυνήθιστου χιούμορ, συγκινήσεων κι αγωνίας, λύπης, όλα ανακατεμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να μη μπορείς να κατηγοριοποιήσεις την ταινία. Είναι ένα μείγμα χρωμάτων και σκιών. Η ταινία με έκανε να σκέφτομαι «Αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην κοινωνία μας. Απλά στέκομαι και το παρακολουθώ να συμβαίνει;» Είναι μια ταινία που με έκανε να θέλω να γίνω ο ηθοποιός που μιλάει εκ μέρους αυτών που πονούν και να τους παρηγορώ. Έμαθα πολλά από την εμπειρία αυτή. Είναι μια ταινία που ο κόσμος θα απολαύσει και θα επανέρχεται στη σκέψη τους όταν γυρίσουν στην καθημερινότητα τους».
Ηθοποιός Χάι Τζιν-Τσανγκ (Κιμ Τσανγκ-Σουκ)
«Διασκέδασα πολύ δουλεύοντας γι’ αυτή την ταινία. Είναι μια ταινία που βασίζεται πολύ στους χαρακτήρες, με πολλούς διαλόγους, οπότε ο φακός βρίσκεται εμμονικά στραμμένος πάνω τους, η ευκαιρία να βλέπεις τις εναλλαγές στα πρόσωπα ήταν πραγματικά απολαυστική. Ο Σονγκ Κανγκ-Χο για παράδειγμα, παρότι έχει πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες ταινίες παρουσιάζει κάτι παντελώς καινούριο εδώ. Δεν είναι μια ταινία για έναν χαρακτήρα, οπότε η συνεργασία όλων των χαρακτήρων δημιούργησε μια ειλικρινή ενέργεια, γελάσαμε πολύ. Η ταινία είναι σαν βόλτα με τρενάκι του λούνα-παρκ, αλλά αφήνει μια πικρή επίγευση. Ήταν για μένα η πρώτη φορά επίσης που κατέγραφα με την κάμερα μου το απεριόριστο καλοκαιρινό φως και το να βρεις τη σωστή στιγμή να το κάνεις δεν ήταν πάντα εύκολο. Ευχαριστώ θερμά τους ηθοποιούς για την υπομονή τους καθώς περιμέναμε τον ήλιο να εμφανιστεί ή να κρυφτεί, και το σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν-Χο που δημιούργησε αυτό τον κόσμο, ώστε να μπορούμε εμείς να δουλέψουμε σ’ αυτόν».
Διευθυντής Φωτογραφίας Χονγκ Κουνγκ-Πυο
Το Παιχνίδι με τη φωτιά (Burning), The Wailing, Snowpiercer, Mother
