Scroll down for English!
Τι κάνουν οι “αθλητές του Θεού”* στην καραντίνα;
Το δεύτερο εθνικό lock down δυστυχώς είναι πλέον γεγονός. Όλες οι σχολές χορού, τα γυμναστήρια και οι χώροι καλλιτεχνικής εκπαίδευσης θα είναι κλειστοί τουλάχιστον μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, ίσως και αργότερα. Οι πολίτες από το Σάββατο 07/11 και για ένα μήνα, τέθηκαν σε περιορισμό μετακινήσεων, οι οποίες και γίνονται πλέον μόνο με αποστολή sms στον παλιό, καλό μας γνώριμο, το 13033. Εκτός αυτών, διαγωνισμοί, παραστάσεις και κάθε λογής δρώμενα έχουν “παγώσει” από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα και, όπως όλα δείχνουν, θα αργήσουμε να τα ξαναδούμε, καθώς ο κλάδος του πολιτισμού έχει θυσιαστεί και αυτός στο βωμό της αναχαίτισης αυτής της πανδημίας. Πώς αντιδρούν οι χορευτές ως άνθρωποι του πολιτισμού σε αυτή την εξέλιξη; Είναι άραγε πιο προετοιμασμένοι αυτή τη φορά; Έχουν να δώσουν στους συναδέλφους-συγχορευτές τους κάποια συμβουλή; Για να το ανακαλύψουμε, κάναμε μια σύντομη κουβέντα με τρία άτομα του χώρου, που μοιράστηκαν μαζί μας ένα κομμάτι από τη νέα τους πραγματικότητα και τις ελπίδες, τις σκέψεις και τους φόβους τους. Μέσα από αυτό το αφιέρωμα (το οποίο θα έχει και συνέχεια) ευελπιστούμε αφενός να δώσουμε ένα μήνυμα αλληλεγγύης σε όλους τους χορευτές, και αφετέρου να δώσουμε το βήμα στους συναδέλφους να μιλήσουν για όλα όσα τους απασχολούν. Ξεκινάμε!
Λίγα λόγια για σένα;
Χριστίνα Χειλάκου (xristinaxeilakou)
Ασχολούμαι 5 χρόνια ερασιτεχνικά με το χορό και έχω κάνει salsa, μπαλέτο και σύγχρονο. Η έλλειψη προπόνησης δεν έχει δημιουργήσει κάποια σημαντική ανισορροπία μιας και η καθημερινότητα μου δεν είναι ίδια, αφού δεν εργάζομαι και είμαι σε αναστολή οπότε ασχολούμαι με άλλα πράγματα που δεν προλαβαίνω σε κανονικές συνθήκες.
Σταμάτης Ζουμής (stam_zm)
Ασχολούμαι με το Latin σχεδόν τέσσερα χρόνια. Επαγγελματικά ασχολούμαι περίπου ενάμιση χρόνο. Αυτό το καιρό δεν μπορώ να κάνω προπόνηση σε σχολή ούτε σε κάποια αίθουσα γυμναστηρίου που έκανα στη καθημερινότητα μου. Δουλεύω κυρίως σπίτι και προσπαθώ να βρίσκω αρνητικά πράγματα στο χορό μου. Λόγω πίεσης χρόνου πριν τη καραντίνα σε τέτοιες λεπτομέρειες δε θα δίναμε εύκολα βάση. Είναι ευκαιρία λοιπόν να σκεφτούμε καλά τα αρνητικά μας στοιχεία να τα κάνουμε θετικά και τα θετικά μας στοιχεία ακόμα πιο θετικά. Κάπως έτσι ισορροπώ και τη καθημερινότητα μου βάζοντας στο πρόγραμμα μου και περισσότερη γυμναστική απ’ ότι πριν. Σίγουρα όμως η έλλειψη φυσιολογικής προπόνησης επάνω στο κομμάτι του χορού είναι αισθητή.
Μαρία Χούλη (mariach_pole)
Έχω ασχοληθεί με πολλά είδη χορού. Από το 2006 ασχολούμαι με το αγωνιστικό χορό (international latin) σε ομάδες και με παρτενέρ. Από το 2011 ξεκίνησα Pole Dancing. Επαγγελματικά έχω ασχοληθεί παλιότερα ως δασκάλα American Latin και από το 2014 διδάσκω Pole Dancing σε διάφορες σχολές χορού στην Αττική και στην Εύβοια. Ευτυχώς έχω προσωπικό χώρο στο σπίτι μου που μπορώ να εξασκήσω και τα δύο είδη, πιο πολύ όμως λόγω εξοπλισμού ασχολούμαι με το Pole Dance. Δυστυχώς ο χορός και το επάγγελμά μου ως δασκάλα μου κάλυπταν πολλές ώρες μέσα στην ημέρα που πλέον είναι κενές. Όση προπόνηση και να κάνεις δεν μπορείς να καλύψεις όλες αυτές τις ώρες, οπότε σωματικά δεν μπορείς να ανταποκριθείς το ίδιο. Όσο γίνεται προπονείσαι και αερόβια και αναερόβια για να κρατήσεις και τη μυϊκή δύναμη και την αντοχή σου. Χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα ‘ναι το ίδιο όπως ήταν στην καθημερινότητά σου.
Μια γνώμη για τα μέτρα και την επικαιρότητα;
Χριστίνα: Τα μέτρα έγιναν πολύ αυστηρά γιατί δεν τα τήρησαν όλοι και δυστυχώς το πλήρωσαν ακριβά ακόμα και όσοι τα τηρούσαν.
Σταμάτης: Τα μέτρα δε θα ήθελα να τα σχολιάσω. Αυτό ας το κρίνουν οι ειδικοί. Σίγουρα αυτό που μπορώ να πω είναι ότι δε χαίρομαι με τα μέτρα αυτά. Έχουν παγώσει αυτό που αγαπώ. Οι ειδικοί ας σκεφτούν καλύτερα την επόμενη φορά τα μέτρα, ειδικά για το καλλιτεχνικό χώρο.
Μαρία: Γενικά υπάρχει χάος και σύγχυση. Γίνεται ότι καλύτερο μπορεί να γίνει θεωρώ με όλα τα αρνητικά και τα θετικά που έχει όλο αυτό.
Online μαθήματα χορού. Ναι ή όχι;
Σταμάτης: Ο χορός είναι τέχνη και η τέχνη θέλει άμεση επαφή με τον άλλον. Τα online μαθήματα θεωρώ γίνονται αναγκαστικά γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν θεωρώ με τίποτα όμως ότι είναι η σωστή μέθοδος είτε να διδάξεις, είτε να διδαχτείς.
Μαρία: Κάνω και σαν δασκάλα και σαν μαθήτρια. Είναι ότι καλύτερο μπορεί να γίνει αυτήν την περίοδο λόγω των συνθηκών για να κρατήσουμε μια επαφή και σωματικά και ψυχολογικά. Υπάρχει μια αλληλεπίδραση. Όμως δεν θεωρώ ότι είναι ό,τι καλύτερο. Ένα επάγγελμα που θέλει και σωματική και ψυχική επαφή δεν πρέπει να κλείνεται πίσω από μια τηλεόραση ή ένα pc. Είναι για λίγο (ελπίζω) και καλό θα ήταν να μην γίνει συνήθειο. Γιατί τα μαθήματα γίνονται, αλλά ο χορός είναι γέλιο, χαρά, διασκέδαση επικοινωνία, τρέλα. Ένα άψυχο πράγμα δεν μπορεί να σου δώσει τίποτα από όλα αυτά.
Περισσότερο μου λείπει…
Χριστίνα: Η σχολή και ο κόσμος που συναντούσα σε σχεδόν καθημερινή βάση και όλη η αλληλεπίδραση.
Σταμάτης: Η αίσθηση του να μοιράζομαι με τη ντάμα μου το χορό μας και τον κοινό μας στόχο. Μου λείπουν οι διαγωνισμοί τα σόου και η αίσθηση του πρωταθλητισμού η αίσθηση του κόσμου. Μου λείπει αίσθηση της ελευθερίας που νιώθεις όταν χορεύεις.
Μαρία: Κυρίως οι μαθητές και η επικοινωνία μαζί τους…Αλλά οι παραστάσεις, οι προπονήσεις, οι αγώνες και όλο το συναίσθημα που σου δημιουργεί η προετοιμασία για μια παράσταση η έναν αγώνα και το αποτέλεσμα αυτών είναι εξίσου σημαντικά πράγματα που λείπουν.
Φοβάμαι…
Χριστίνα: Ότι ο κόσμος δεν θα είναι πια τόσο χαρούμενος και δεν θα μπορεί να κάνει αυτό που αγαπά, που τον εκφράζει και που τον φέρνει σε μια ισορροπία.
Σταμάτης: Να μην μείνει η κατάσταση ως έχει. Δε θέλω ιντερνετικούς διαγωνισμούς ούτε διαδικτυακά μαθήματα.
Μαρία: Τη συνήθεια αυτής της κατάστασης… Τη βαρεμάρα, τη μονοτονία και την αδράνεια που δημιουργεί όλο αυτό.
Ελπίζω…
Χριστίνα: Να καταφέρουν οι σχολές χορού που πληρούν τις προδιαγραφές να ανοίξουν ξανά όταν γίνει η άρση των μέτρων και να μην υπάρξουν άσχημες εξελίξεις όπως κλείσιμο επιχείρησης κλπ.
Σταμάτης: Να βρεθεί μια λύση γιατί αυτή είναι η ασχολία μας, η δουλειά μας, η αγάπη μας. Δε μπορεί να στερείται για τόσο μεγάλο διάστημα.
Μαρία: Ελπίζω να ”ξαναγυρίσουν” σύντομα όλα όσα μου έλειψαν από το χορό!
*”Dancers are the athletes of God”, Albert Einstein
Ευχαριστούμε πολύ τους χορευτές που συμμετείχαν για την πολύτιμη βοήθειά τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ.
How are the “athletes” of god during the quarantine?
The second national lock down in Greece is unfortunately now a fact. All dance schools, gyms and art training venues will be closed at least until the end of November, and possibly later. Citizens from Saturday 07/11 and for a month, have been restricted in their houses, unable to go anywhere but their work, if, of course, they’re still occupied. Any other activity is only possible by sending a “movement” text message in 13033 and applies only to some of them, like going to the food market or to the doctor etc. In addition, competitions, performances and all kinds of events are “frozen” From March until today and, as everything shows, won’t see them for a long, long time, as the culture industry has also been sacrificed on the altar of stopping this pandemic. How do dancers, as people of culture, react to this new situation? Are they more prepared this time? Do they have any advice for their co-workers? To find out, we had a short chat with three people from the area, who shared with us a piece of their new reality and their hopes, thoughts and fears. Through this tribute (which will continue) we hope to give a message of solidarity to all dancers, but also to give the stage to our colleagues to talk about everything that concerns them. Let’s get started!
Can you tell us a few words about your self? How are you coping with this situation?
Christina Chilakou (xristinaxeilakou)
I have been dancing for five years in amateur level and I have took salsa, ballet and contemporary lessons. At this period I am not practicing as much as I did before the quarantine, but I am currently occupied with many other choirs and obligations I couldn’t cope with before because I was working. Now that I am in suspension from my job due to the lock down, I’m not feeling that I have lost my schedule so much because I have the chance to deal with some other matters…
Stamatis Zoumis (stam_zm)
I took up Latin dancing almost four years ago. I have been working professionally for about a year and a half. At the moment I can not train in school or in a gym like I did before in daily basis. I work mainly at home and try to find negative things in my dance. Due to time pressure before quarantine such details would not be easy to detect. It is therefore an opportunity to think well about our negative elements, to make them positive and maybe even enhance some of our good features. Somehow I balance my daily routine by putting more exercise in my schedule than before. But surely the lack of normal dance training is noticeable.
Maria Chouli (mariach_pole)
I have been involved in many types of dance. I took up competitive dance (international latin) in groups and in couple in 2006. In 2011 I started Pole Dancing. I have previously worked professionally as an American Latin teacher and since 2014 I have been teaching Pole Dancing at various dance schools in Attica and Evia. Luckily I have a personal space in my house where I can practice both types, but, due to having the proper equipment, I have been occupied mostly with Pole Dancing. Unfortunately dancing in general and my profession as a teacher, covered many hours during the day which are now empty. No matter how much training you do, you can not cover all these hours, so, physically, you can not pull through like you used to. You train as much as possible, both aerobically and anaerobically to maintain your muscular strength and endurance. But that doesn’t mean that it will be the same as it was in your previous daily life.
What is your opinion about the government measures and the current affairs?
Christina: The measures became very strict because not everyone complied with them at first and unfortunately even those who complied, paid for it.
Stamatis: I would not like to comment on the measures. Maybe the experts are more capable to judge them. What I can say for sure is that I am not happy with these measures. They oblige me to stay away from what I love. I hope those in charge will think better next time about the measures, especially those concerning the arts industry.
Maria: There is generally chaos and confusion. I think that the government and those in charge are doing the best they can with the means that they have, although this has a lot of negative consequences, apart from the positive ones.
Are you positive with online dance teaching?
S.: Dance is an art and this art demands to be in direct contact with each other. I think online courses are a solution because we have no other choice. However, I do not think that it is the right method to either teach or be taught.
M.: I take online classes as a student and I also teach my students online. It’s the best thing that can be done right now because of the circumstances, jusy to keep in touch both physically and psychologically. There is an interaction. But I don’t think that this is ideal. A profession that requires both physical and mental contact shouldn’t be restricted behind a TV or a computer monitor. I hope we don’t get used to this methods. Because the lessons may be dealt with, but dancing is laughter, joy, fun, communication, madness. An inanimate thing, these monitors, can’t offer you none of these beautiful things.
What I have missed the most is…
C.: The dance school and the people I saw on an almost daily basis and all this interaction.
S.: The feeling of sharing the dance moments and the common goal with my partner. I miss the competitions, the shows, the feeling of championship, the feeling of performing before the audience. I miss the freedom you feel when you dance.
M.: Mainly the students and the communication we had… But also the performances, the trainings, the competitions, the feeling you get while preparing for a show or a competition and even the result of these are equally important things that I’m missing.
I’m afraid…
C.: That people won’t be happy anymore and they won’t be able to do what they love, what helps them express themselves and brings balance to their lives…
S.: That the situation isn’t going to change and we will be stuck. I don’t want any online competitions and remote learning…
M.: Of getting used to this situation. The boredom, monotony and inactivity that has got into our lives.
I hope…
C.: That the dance schools that meet the specifications will reopen when this is all over and we will not experience massive shut down of businesses.
S.: That there will be a solution quickly, because this is our occupation, our job, our love. It can not be deprived from us for so long.
M.: That everything I have missed from my dancing days is coming back soon!
*”Dancers are the athletes of God”, Albert Einstein
A big thanks to the dancers that took part in our project.
FOR PART II PRESS HERE…
