Δείτε και αυτό
Όπως όλα τα ολιγοπώλια (που ονειρεύονται να γίνουν μονοπώλια) έτσι και το Netflix μου προκαλεί αποστροφή. Δεν έχω καταλάβει απόλυτα το επιχειρηματικό μοντέλο του – παρουσιάζει ζημιές κάθε χρόνο-, όμως είμαι σίγουρος πως κάποιος από το στρατό των λογιστών του σύντομα θα πάρει το Νόμπελ Οικονομίας.
Το Netflix πρόλαβε να εδραιωθεί στο χώρο του streaming, από το 2013, με το House Of Cards να το βάζει στο χάρτη. Κάλυψε τον χώρο μεταξύ παραδοσιακής τηλεόρασης και internet. Κάνει τα στραβά μάτια όταν περισσότεροι από ένας χρησιμοποιούν τον ίδιο λογαριασμό. Πέρα από τα τεχνικά, οικονομικά, κλπ, το μεγάλο πλεονέκτημα του Netflix είναι η κούραση και η πλήξη των συνδρομητών του.
Γυρίζουν από τη δουλειά και θέλουν να δουν κάτι, τρώγοντας, μέχρι να τους πάρει ο ύπνος ή απλά βαριούνται να αναπνεύσουν. Ολόκληρος κύκλος σειράς με υπότιτλους, με το ένα επεισόδιο μετά από το άλλο, συν ταινίες και ντοκιμαντέρ. Απίστευτο; Όχι. Συνοπτικά και περιεκτικά το Netflix σπαμάρει. Παράγει συνεχώς ταινίες και σειρές με σκοπό να διατηρήσει το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς.
Είμαι σίγουρος πως όποιος περνάει έξω από τα γραφεία του, τον φέρνουν σηκωτό μέσα και τον αναγκάζουν να γυρίσει μια σειρά, έστω μια ταινία. Οι 4 στις 5 ταινίες του είναι μέτριες προς κακές. Ουσιαστικά είναι όλες εκείνες οι ταινίες που έβγαιναν κατευθείαν σε DVD και βίντεοκασέτες τα αρχαία χρόνια, μόνο που είναι καλύτερες παραγωγές και έχουν γνωστούς ηθοποιούς. Πέρα όμως από αυτές τις διαφoρές, μιλάμε για τις ίδιες ανθυπομετριότητες που δεν αξίζει να τις δεις ούτε στο αεροπλάνο. Ίσως να έχει καλύτερο ποσοστό στις σειρές, αλλά κι εκεί το σπαμ πάει σύννεφο.
“Ναι, όμως παραγωγές του Netflix ήταν οι τελευταίες ταινίες των Φίντσερ, Σκορτσέζε και Κουαρόν” ακούω τον αντίλογο στο βάθος. Σύμφωνοι, αλλά:
1) Δεν τους έδωσε χρήματα γιατί αγαπάει πραγματικά τον κινηματογράφο, χρηματοδότησε τους συγκεκριμένους, γιατί θα του φέρουν περισσότερο κοινό, θα πάρει βραβεία και υποψηφιότητες που είναι επιπλέον διαφήμιση, και βάζει κι ένα λούστρο “τέχνης” στο όνομα του. Να ορίστε κύριοι, δεν παράγουμε μόνο σειρές για τις πλέμπες, κάνουμε και τέχνη.
2) Σε κάθε Mank, Irishman και Roma αντιστοιχούν 30 σαχλαμάρες που δεν βλέπονται ούτε Παρασκευή βράδυ , μετά από μισό μπουκάλι μπόμπα σε συνοικιακό μπαρ.
3) Το Netflix να το πω όσο πιο απλά και ευσύνοπτα γίνεται είναι ένα βίντεο κλαμπ που γυρίζει τις δικές του ταινίες. Οι καλύτερες που έχει στη συλλογή του εξακολουθούν να είναι οι παλαιότερες παραγωγές που ΔΕΝ τις έχει γυρίσει το ίδιο.
Στο παιχνίδι θρόνου του streaming έχουν μπει η Disney, η Apple, η Amazon, το HBO γιγαντώνεται και σίγουρα θα μπουν κι άλλοι. Ποιος είναι ο νικητής; Μάλλον η πειρατεία. Κανείς δεν έχει τόσο χρόνο για να κάτσει να τσεκάρει τόσες πολλές σειρές και υπηρεσίες. Ούτε φυσικά τα χρήματα. Ο ανταγωνισμός κάνει καλό, ναι, όμως μέχρι να ισορροπήσει η κατάσταση θα γίνουν πολλά.
Ο ιός απλά πάτησε το fast forward στις εξελίξεις. Το streaming είναι το μέλλον, προς τα εκεί πάει η οικιακή διασκέδαση, γιατί μην ξεχνιόμαστε, είμαστε καταναλωτές καλλιτεχνικών προϊόντων , το πως θα φτάσουν σε εμάς με το μεγαλύτερο κέρδος και λιγότερο κόστος είναι το ζήτημα. Κι όσο κι αν γκρινιάζει ο Νόλαν και διάφοροι άλλοι, αν η βιομηχανία δει πως έτσι βγάζει περισσότερα, το σινεμά όπως το ξέραμε τελείωσε.
Πέρα από την εξέλιξη των μέσων και της τεχνολογίας, σημασία έχει να γυρίζονται καλές ταινίες. Καλά είναι τα 3D, τα 8Κ, τα drone,κτλ. αλλά όπως είπε και ο Τσέχωφ, δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο στην τέχνη εκτός από το ταλέντο.
