Εκεί που τα “κακά όνειρα“ παίρνουν σάρκα και οστά…
Λίγα χρόνια πριν και για την ακρίβεια το 2017, η Tarsier Studios με publisher την Bandai Namco κυκλοφόρησαν το πρώτο Little Nightmares. Αν και φαινομενικά μοιάζει με ένα indie παιχνίδι, τα οποία δεν συνηθίζουν να αποκτούν δημοσιότητα, το συγκεκριμένο κέρδισε το ενδιαφέρον ενός μεγάλου μέρους της gaming κοινότητας, εξαιτίας της ιδιαίτερης προσωπικότητάς του και της γενικότερης υλοποίησης της ιδέας του. Έτσι, δημιούργησε το δικό του κοινό και έκανε τους παίκτες να περιμένουν μια συνέχεια του τίτλου, αυτή τη φορά γεμάτοι προσδοκίες να είναι ισάξιο, αν όχι ανώτερο, του πρώτου παιχνιδιού. Η ανταπόκριση των gamers είχε ως αποτέλεσμα η Tarsier να “πιάσει δουλειά“ και να ξεκινήσει την ανάπτυξη ενός δεύτερου μέρους.
Προχωρώντας με “γρήγορη κίνηση“ στις 11 Φεβρουαρίου του 2021, η αναμονή λαμβάνει επίσημα τέλος με την κυκλοφορία του Little Nightmares II. Πλέον, έχουμε να κάνουμε με ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια παιχνίδι σε σύγκριση με το προηγούμενο. Η επιπρόσθετη διάρκεια είναι ένα από τα αποτελέσματα που έφερε η ακριβότερη χρηματοδότηση της παραγωγής του. Τα υπόλοιπα αποτελέσματα… αναγράφονται στην πορεία.
Στην ιστορία του παιχνιδιού πρωταγωνιστεί ο μικρός Mono, ένα αγοράκι που ξυπνάει μέσα σε ένα δάσος μετά από ένα περίεργο όνειρο. Αυτό που δεν γνωρίζει όμως, είναι ότι το δάσος στο οποίο ξύπνησε είναι ξανά ένα όνειρο και μάλιστα ακόμα πιο περίεργο από το προηγούμενο. Εκεί θα συναντήσει την Six, την πρωταγωνίστρια του πρώτου παιχνιδιού. Μαζί θα ξεκινήσουν μια επεισοδιακή περιπέτεια στην οποία, ας πούμε ότι θα συναντήσουν πολλά ανεπιθύμητα πρόσωπα-εφιάλτες...
Το σενάριο της ιστορίας του Mono είναι αποκαλυπτικό για το γενικότερο lore της σειράς, ακολουθώντας την ίδια νοοτροπία με εκείνη του πρώτου παιχνιδιού. Ειδικότερα, μοιάζει με ένα αινιγματικό εφιαλτικό παραμύθι με στοιχεία που ανατρέπουν τις προσδοκίες και αφήνει μεγάλο μέρος της ερμηνείας του στην κρίση του παίκτη. Οι διάλογοι απουσιάζουν εντελώς και το μόνο πράγμα που ακούγεται από τους χαρακτήρες είναι οι κραυγές τους, είτε για λόγους επικοινωνίας, είτε εξαιτίας του άγχους τους. Αφού λοιπόν δεν υπάρχει ομιλία, βασικός καθοδηγητής της πλοκής βαφτίζεται η εικόνα σε συνδυασμό με τον ήχο. Εδώ βρίσκεται και η ουσία του τίτλου.
Το παιχνίδι “μιλάει” με τον εκπληκτικό του σχεδιασμό. Τα περιβάλλοντα και οι εχθροί είναι σχεδιασμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να ενισχύουν αυτή την περίφημη ψυχεδέλεια του τίτλου. Από την μία, τα περιβάλλοντα θυμίζουν μια “σάπια” αφιλόξενη δεκαετία του ‘30 βουτηγμένη στην βρωμιά και από την άλλη, οι εχθροί είναι επί της ουσίας πολύ παραμορφωμένοι άνθρωποι που αναπαριστούν τα παιδικά τραύματα με έναν πραγματικά αποτρόπαιο τρόπο. Άλλωστε, τα Little Nightmares χαρακτηρίζονται πρώτα από την εξαίσια αισθητική τους και μετά από όλα τα υπόλοιπα. Το δεύτερο παιχνίδι εγγυημένα κρατά την αισθητική στο ίδιο επίπεδο και την κορυφώνει σε κάποια σημεία.
Όσον αφορά το gameplay, δεν χάνει καθόλου από την αίγλη του πρώτου τίτλου, αλλά ταυτόχρονα δεν επιχειρεί να δώσει κάτι ουσιαστικά καινούριο. Οι μηχανισμοί είναι ίδιοι με αυτό που έχουμε ξαναδεί προηγουμένως. Εισάγει κάτι σαν ένα υπεραπλουστευμένο combat system ενός κουμπιού, με το οποίο ο χαρακτήρας μπορεί να πιάσει ένα σφυρί, για παράδειγμα και να χτυπήσει κάποιους εχθρούς. Στην ουσία είναι ο ίδιος μηχανισμός με τον οποίο ο Mono πιάνει αντικείμενα και γι’ αυτό δεν θεωρείται κάτι ολοκαίνουριο. Φυσικά, η σημαντικότερη προσθήκη είναι εκείνη της Six, η οποία βοηθά κατά κύριο λόγο τον χαρακτήρα στον τομέα των γρίφων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για co-op χαρακτήρα, δηλαδή ο παίκτης ελέγχει αποκλειστικά τον Mono. Παρόλα αυτά, το gameplay του τίτλου ήταν ήδη σε υψηλό επίπεδο και για τον σκοπό που χρησιμοποιείται λειτουργεί άψογα. Ο παίκτης θα λάβει περισσότερο από το ίδιο καλό gameplay. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό για την πρόοδο της σειράς, είναι προς debate…
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας είναι ο ήχος και η μουσική. Ο ήχος είναι αρκετά συχνά αποπνικτικός και η νούμερο ένα πηγή τρόμου στην εμπειρία. Κάποιες φορές δημιουργείται απόλυτη ησυχία, ενώ σε άλλα σημεία δεν διστάζει να δημιουργήσει έντονη βαβούρα, την οποία ξέρει πάντα να “σπάει” με την μουσική. Με αυτό τον τρόπο οι απόλυτα ταιριαστές μελωδίες του soundtrack έρχονται σαν μία ζεστή αγχολυτική αγκαλιά στον παίκτη που λειτουργεί ως διάλλειμα από την “ζωηρή” αφήγηση. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μάλιστα, λειτουργεί και ως gameplay μηχανισμός. Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό δεν θα δοθούν προς αποφυγή των spoilers.
Συνοψίζοντας, το Little Nightmares II αποτελεί μία αξιόλογη συνέχεια του πρώτου παιχνιδιού. Διαθέτει μία ηλεκτρισμένη και σκοτεινή ατμόσφαιρα που πολλοί παίκτες θα εκτιμήσουν. Έχει τον αγχωτικό τρόμο και είναι διατεθειμένο να τον φτάσει ως το έπακρο για να πετύχει τον σκοπό του. Τέλος, δεν κουβαλάει μαζί του νέες καινοτομίες και ριζοσπαστικές αλλαγές, αλλά είναι αναμφισβήτητα ένας άξιος διάδοχος για τη σειρά που οι λάτρεις δεν πρέπει να προσπεράσουν.
Το Little Nightmares II είναι διαθέσιμο στα PC, Nintendo Switch, Playstation 4, Xbox One, ενώ αργότερα μέσα στο χρόνο θα κυκλοφορήσει τεχνικά αναβαθμισμένο στα Playstation 5 και Xbox Series X/S.
