Στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα ανήκει η αρχική έμπνευση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, η οποία εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Μια μέρα αφιερωμένη στο “απαύγασμα” της τέχνης.
«Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτρανα υφασμένων μεταξύ τους» είχε πει κάποτε ο Αργεντίνος συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες κι η συγκεκριμένη φράση του έμεινε στην ιστορία ως ένας από τους σημαντικότερους ορισμούς για την πανάρχαια αυτή μορφή τέχνης. Με αφορμή λοιπόν, την παγκόσμια ημέρα ποίησης ας θυμηθούμε την ιστορία και την συνεισφορά της, ας ψάξουμε τους λόγους για τους οποίους η ενασχόληση μας με την ποίηση είναι καρποφόρα και τέλος ας ανακαλύψουμε μαζί το επτασφράγιστο μυστικό της.
Η ποίηση είναι η Πρώτη Τέχνη του Λόγου και συνιστά την οδό για την μελέτη της ιστορίας ενός λαού, των βιωμάτων των ανθρώπων της εποχής και τον τρόπο σκέψης και νόησης των προγόνων σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο.
Η ποίηση συνιστά ένα από τα βασικότερα αποκρυσταλλώματα του μεγαλείου της Αρχαίας Ελλάδαςμε σειρά σπουδαίων τραγικών ποιητών όπως είναι ο Αισχύλος κι ο Ευριπίδης, κωμικών σαν τον Αριστοφάνη και τον Μένανδρο και λυρικών ποιητών όπως ο Πίνδαρος κι ο Αλκαίος.
Συνεπώς, τα γένη της ποίησης όπως αναφαίνονται και παραπάνω χωρίζονται στην επική ποίηση, με αντικείμενο την περιγραφή λόγων, πράξεων και κατορθωμάτων των Θεών, την λυρική που πραγματεύεται την στάση ζωής του ανθρώπου στις κοινωνικοπολιτικές μεταβολές και τέλος την δραματική που συνταιριάζει έπος και λυρισμό σε θεατρική μορφή και παρουσιάζει ιστορίες με μυθικά στοιχεία.
Σήμερα η νεοελληνική ποιητική μούσα μάς έχει χαρίσει τα θαυμάσια δημοτικά τραγούδια και την συλλογή ποιημάτων γνωστών ποιητών, όπως είναι ο Κάλβος, ο Σολωμός κι ο Παλαμάς.
Η ποίηση επομένως, είναι η πεμπτουσία του ελληνικού πολιτισμού κι η ενασχόληση μαζί της σίγουρα αποβαίνει ιδιαίτερη κι εποικοδομητική. Αρχικά η ανάγνωση ποιημάτων οξύνει την γλωσσομάθεια, ενώ παράλληλα ενισχύει τον κριτικό στοχασμό. Η αποκρυπτογράφηση της ποίησης είναι μια ενεργή πράξη όπου οι αναγνώστες πλάθουν την σκέψη τους, την φαντασία τους κι αναζητούν την θέση τους στον κόσμο. Επίσης καλλιεργείται η ενσυναίσθηση κι η διορατικότητα, αφού μέσω της ποίησης δημιουργούνται έντονα συναισθήματα, γεφυρώνονται χάσματα κι ακόμη, ο αναγνώστης πολλές φορές αναβιώνει προσωπικές του αναμνήσεις. Γενικότερα, όσο εντρυφούμε σε μια τέχνη τόσο εντείνεται η απόλαυση που μας προσφέρει. Κι η απόλαυση της ποίησης είναι μοναδική.
Τι είναι αυτό όμως που πραγματικά μας γοητεύει στο ξεχωριστό αυτό είδος τέχνης; Είναι ίσως το δίπολο «σκέψη συναίσθημα» που αποτελεί μια ανυπέρβλητη αντίφαση; Ας αναλογιστούμε τους Θεούς της αρχαίας Ελλάδας τον Διόνυσο και τον Απόλλωνα. Σύμφωνα με το Νίτσε ο Διόνυσος είναι το σκοτεινό, το ενστικτώδες, το ασυνείδητο, η δύναμη για την ζωή όλο πάθος, μια άλογη αρχή. Σε αντιδιαστολή ο Απόλλωνας είναι το η λογική, το φως κι η τάξη. Η ένωση αυτών των δύο λοιπόν, είναι το μυστικό της αληθινής ποίησης.
