Έχουν περάσει πολλά χρόνια απο το 1991 που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελληνική δισκογραφία. Τότε ήταν μία ταλαντούχα έφηβη με ένα λαμπερό χαμόγελο και πολλή αγάπη για τη μουσική. Σήμερα, στο 2022 πλέον, δεν έχει αλλάξει τίποτα απο τη Βικτώρια Χαλκίτη. Βλέπουμε το ίδιο κορίτσι που έχει ακόμα τον ίδιο εφηβικό ενθουσιασμό και το ίδιο λαμπερό χαμόγελο! Όλα αυτά τα χρόνια είχε έντονη παρουσία στην Ελληνική μουσική, είτε κάνοντας φωνητικά, είτε ως τραγουδίστρια, είτε ως δασκάλα φωνητικής. Η γλυκειά φωνή της έχει συνοδεύσει σχεδόν όλους τους Ελληνες καλλιτέχνες πρώτης γραμμής. Καίτη Γαρμπή, Σάκης Ρουβάς, Άννα Βισση, Έλενα Παπαρίζου, Έλλη Κοκκίνου, Δέσποινα Βανδή, και πολλοί άλλοι έχουν κοσμήσει τις επιτυχίες τους με τα φωνητικά της. Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμη κι αν κάποιος δεν έχει τύχει να ακούσει τα τραγούδια της, σίγουρα η φωνή της θα του είναι πολύ γνώριμη. Η Eurovision είναι πια σαν δεύτερο σπίτι της αφού έχει συμμετάσχει στο διαγωνισμό πάνω απο 10 φορές απο διάφορα πόστα. Τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στην οικογένειά της και στο υπέροχο Hole Café στο σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας στο Χαλάνδρι οπου εκτός των άλλων θα βρείτε και τα φημισμένα γλυκά της που δημιουργεί με τόση αγάπη! Εκεί τη συναντήσαμε και είδαμε οτι είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται: Ένας άνθρωπος γεμάτος θετική ενέργεια, χιούμορ και αγάπη για τη μουσική.
Είσαι γεννημένη στη Σουηδία που είναι η καταγωγή της μητέρας σου και τα πρώτα σου χρόνια τα έζησες εκεί. Πές μου πώς πήρατε την απόφαση να μετοικήσετε στην Ελλάδα;
H απόφαση ήταν καθαρά της μαμάς μου και του μπαμπά μου που αποφάσισαν από κοινού να μετακομίσουμε όλοι στην Ελλάδα λόγω του ότι ο μπαμπάς μου έλειπε πάρα πολύ συχνά σε συναυλίες στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Ήταν περισσότερο η μαμά μου μου είπε «ok, πάμε στην πατρίδα σου που έχει και ήλιο και ειναι και ωραία για να μη χρειαστεί να φεύγεις». Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις απο τη Σουηδία και ακόμα μιλάω και με φίλους απο το σχολείο και πηγαίνω και Σουηδία συχνά.
Τί ακούσματα είχες ώς παιδί;
Ακουγα πολύ disco λόγω του μπαμπά που έγραφε πολλά ντίσκο τραγούδια και ποπ. Δέν άκουγα Ελληνικά.
Ήδη απο το 1990 κυκλοφορείς τον πρώτο σου δίσκο σε μουσική του πατέρα σου. «This Love Is Not For Sale» Πώς ήταν η εμπειρία να μπείς στη δισκογραφία τόσο μικρή και πώς προέκυψε;
Είχα ηχογραφήσει με τον μπαμπά μου τέσσερα τραγούδια στο στούντιο, έτσι για πλάκα και μία μέρα κάναμε και μία φωτογράφιση. Έτσι στα καλά καθούμενα μία μέρα γυρνάω από το σχολείο και βλέπω παντού δίσκους με εμένα πάνω! Ήταν έκπληξη από τη μαμά μου και τον μπαμπά μου! Αυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε στη Γαλλία. Ήταν στα Αγγλικά γιατί δεν ήξερα καλά Ελληνικά τότε. Για μένα ήταν ένα τρελλό όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Το ήθελα πάρα πολύ. Το τραγούδι και ο χορός ήταν πάντα στο μυαλό μου από πολύ μικρή.
Την επόμενη χρονιά έβγαλες ένα μεγάλο LP στην Ελλάδα. Το «Έρωτας Είναι». Έκανε μεγάλη επιτυχία. Πές μου πώς το βίωσες όλο αυτό;
Καταρχάς δε σκέφτηκα ποτέ να βγάλω δίσκο για να κάνω επιτυχία. Ήταν απλά το όνειρό μου να τραγουδάω. Δέν με ενδιέφερε να γίνω γνωστή. Κούμπωσαν όλα και έγινε κατευθείαν μεγάλη επιτυχία.
Απο εκεί και πέρα άρχισες να ασχολείσαι με τα φωνητικά που ήταν και ο χώρος που δραστηριοποιήθηκες παρα πολύ έντονα. Για ποιόν έκανες πρώτη φορά φωνητικά;
Τα φωνητικά ήταν η πρώτη επαφή μου με τη δισκογραφία. Ακολουθούσα τον πατέρα μου στο στούντιο που έκανε κι εκείνος πολλά φωνητικά, έκανε ενορχηστρώσεις, έγραφε μουσική… Έτσι απο 15 ετών άρχισα να κάνω φωνητικά. Οι πρώτες μου συμμετοχές ήταν σε ξένες παραγωγές που έκανε ο μπαμπάς μου στη Γαλλία.
Τί πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης για να είναι κατάλληλος για φωνητικά;
Για να κάνεις καλά φωνητικά δέν πρέπει να θέλεις να βγαίνεις σαν σολίστ μπροστά. Πρέπει να είσαι χαμαιλέων. Πρέπει να αλλάζεις τη χροιά σου ανάλογα με τον τραγουδιστή και να νιώθεις οτι είσαι όργανο και όχι τραγουδιστής. Και φυσικά να ξέρεις καλή αρμονία.
Έχεις κληθεί να κάνεις φωνητικά σε κάποιον καλλιτέχνη που δεν έχει καλή φωνή και να πρέπει να καλύψετε στο στούντιο με κάποιο τρόπο την κακή του ερμηνεία;
Πάρα πολλές φορές! (γέλια). Είναι μέρος της δουλειάς. Δεν μπορείς να δουλεύεις μόνο με τους Top. Δουλεύεις και με αρχάριους με μη ταλαντούχους.
Αφού είσαι η εθνική μας τραγουδίστρια φωνητικών, δεν θα μπορούσες να λείπεις και απο τη Eurovision. Νομίζω έχεις συμμετάσχει στο θεσμό έξι φορές! Τί αναμνήσεις έχεις απο όλες αυτές τις συμμετοχές;
Είναι πολύ παραπάνω απο έξι γιατί έχω κάνει πολλές συμμετοχές και πάνω στη σκηνή και πίσω απο αυτή. Είτε σαν coach, είτε σαν vocal production, δηλαδή στην παραγωγή των φωνητικών στο στούντιο, είτε στα φωνητικά πάνω στη σκηνή. Πέρυσι για παράδειγμα ήμουν με τη Μολδαβία. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία και διαφορετική λόγω Covid. Ήταν η πρώτη χρονιά που επέτρεψαν να υπάρχουν προηχογραφημένα φωνητικά. Νομίζω ήταν απο τις καλύτερες διοργανώσεις στην Ολλανδία. Είναι πάντα ωραία εμπειρία η συμμετοχή στη Eurovision. Έχει πολύ άγχος, έχει αυτούς που είναι σίγουροι οτι θα κερδίσουν και έρχονται στις πρόβες με ένα αέρα νικητή και μετά δεν κερδίζουν και έχουν απίστευτα νεύρα! Έχει απρόοπτα όπως την περσινή εκπρόσωπο της Μολδαβίας που της έπεσε το μικρόφωνο στη σκηνή.
Εσύ έχεις αγωνία την ώρα της βαθμολογίας ή στη σκηνή;
Φυσικά έχω αγωνία! Εννοείται! Δεν έχει σημασία αν είσαι μπροστά στη σκηνή, στα φωνητικά ή πίσω. Ίσως είναι πιο εύκολα όταν δεν είσαι ο βασικός ερμηνευτής, αλλά και πάλι έχεις άγχος γιατί ακούγεσαι. Αν ένας τα θαλασσώσει, καταστρέφεται όλη η εμφάνιση! Οπότε το ζώ κι έγω το άγχος.
Δεν σου γεννήθηκε ποτέ η επιθυμία να μας εκπροσωπήσεις εσύ στο διαγωνισμό; Δεδομένης της εμπειρίας σου και των άπταιστων Αγγλικών σου, θα είχες πολύ καλή παρουσία.
Είχε γίνει μία προσπάθεια να εκπροσωπίσω την Ελλάδα στη eurovision όταν ήμουν 15 χρονών. Το 1988 πριν ακόμα βγάλω το «Έρωτας είναι». Ήμουν πιτσιρίκα. Αυτό που σου λέω τώρα δεν το ξέρει κανένας! Είχαμε ετοιμάσει ένα τραγούδι. Ο μπαμπάς μου είχει γράψει τη μουσική και ο Θάνος Σοφός τους στίχους αν θυμάμαι καλά. Είχε γίνει μέσω της δισκογραφικής Lyra. Η πρώτη που είχε ακούσει το τραγούδι και τρελάθηκε ήταν η Αλέξια! Το τραγούδι αυτό δεν υπάρχει. Δεν έχει κυκλοφορήσει ποτέ.
Γιατί δεν προχώρησε;
Γιατί εγώ δεν ήθελα να γίνει γνωστό και να πάω με μέσον. Δεν ήθελα να πάω με αυτό τον τρόπο γιατί εγώ είμαι πολύ by the book. Δηλαδή δεν χρησιμοποίησα την πρόσβαση που είχα μέσω του μπαμπά μου για να το προωθήσω. Από ‘κει και πέρα δεν ξέρω τι έγινε. Χάθηκε; Το άκουσε κάποιος; Δέν έμαθα ποτέ. Μετά μου έγινε μία πρόταση ανεπίσημη το 2015 όταν ήμουν έγκυος, αλλα δεν το είχα κυνηγήσει. Εφόσον όμως σχεδόν κάθε χρόνο παρευρίσκομαι στο διαγωνισμό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν με νοιάζει. Ούτως ή άλλως το ζω. Δεν είναι το παν να φαίνεσαι. Το θέμα είναι να συμμετάσχεις στο project και να μπορείς να βάλεις και εσύ το λιθαράκι σου. Έτσι κι αλλιώς τα φωνητικά και το coaching με εξιτάρουν τόσο πολύ, που δεν έχω θέμα να φαίνομαι.
Με τη συνεργασία σου με το Φοίβο απογειώθηκε η δημοφιλία σου και το «Τέλεια» ακουγόταν παντού. Γιατί αυτή η μεγάλη επιτυχία δεν είχε συνέχεια;
Ήταν οι συγκυρίες της εποχής. Μετά απο μία μεγάλη αποχή δισκογραφικά, γνώρισα τον Φοίβο που γράψαμε μαζί το «Τέλεια». Βγήκε το CD single και μετά κάναμε και το ντουέτο με τον Γιώργο Μαζωνάκη, το Summer In Greece. Μετά από κει και πέρα κουράστηκα να δουλεύω νύχτα και αποφάσισα να σταματήσω.
Θα μπορούσες τουλάχιστον να συνεχίσεις δισκογραφικά μόνο.
Εκείνη την εποχή δεν μπορούσες. Έπρεπε να υπάρχει παρουσία σε κέντρο. Τώρα βέβαια έχει αλλάξει αυτό. Έχει αλλάξει η νυχτερινή ζωή. Τώρα πια μπορεί να κάνει κάποιος καριέρα χωρίς να εμφανίζεται κάπου.
Ενώ έχεις όλες τις δυνατότητες, νομίζω οτι δεν ήσουν απο τους καλλιτέχνες που κυνήγησαν την επιτυχία και τη μεγάλη καριέρα.
Μέσα μου ναι. Κυνηγούσα μόνο ότι είχε σχέση με την καλλιτεχνία και τη μουσική. Ίσως πιο μικρή το κυνηγούσα, αλλά όχι και τόσο πολύ. Για μένα πάνω από όλα ήταν η δημιουργία. Δεν θα έκανα τα πάντα για να πετύχω ας πούμε. Άλλοι πατάνε επί πτωμάτων για να καταφέρουν να γίνουν φίρμες. Εμένα δεν με ενδιέφερε αυτό.
Πώς βλέπεις την Ελληνική δισκογραφία σήμερα; Η trap για παράδειγμα που έχει κατακτήσει τη νεολαία σου αρέσει; Βλέπουμε πολλούς συναδέλφους σου να την απαξιώνουν.
Καλά έχει κάνει η trap και έχει κατακτήσει τη νεολαία, αρκεί να μην το παρατραβάνε με το στίχο. Όταν είναι παρατραβηγμένοι οι στίχοι και προσβάλλουν πολύ άσχημα, εκεί είναι που με βρίσκει λίγο αντίθετη. Δεν μπορείς να σταματήσεις την εξέλιξη. Γιατί να μην την ακούνε; H trap είναι κι αυτή μουσική και αυτή που γουστάρει η νεολαία. Γιατί όχι; Και παλιότερα υπήρχε η ραπ και τώρα είναι η trap. So what? Πάντως η δισκογραφία σήμερα είναι μπερδεμένη. Η μουσική στην Ελλάδα δεν έχει κατασταλάξει λόγω εποχής. Πλέον τα μπουζούκια δεν υπάρχουν. Οι καλλιτέχνες δεν ξέρουν τί να ερμηνεύσουν, οι συνθέτες δεν ξέρουν τι να γράψουν… Το μόνο που πάει πάρα πολύ καλά και έχει πιάσει είναι η trap γιατί είναι κάτι πολύ ξεκάθαρο και απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο κοινό.
Πώς γνώρισες τον σύζυγό σου;
Είναι το δεξί χέρι του Φοίβου. Έψαχνε ο Φοίβος κάποια τραγουδίστρια που να τραγουδάει καλά τα αγγλικά γιατί τότε ο Φοίβος ήθελε μία κοπέλα να κάνει φωνητικά στο «Come along now» της Δέσποινας Βανδή και με πρότεινε ο κουμπάρος μου ο Άλεξ Παναγή που επίσης κάνει φωνητικά και έχει πολλές συμμετοχές στη Eurovision. Περισσότερες από όλους νομίζω. Με πήρε τηλέφωνο λοιπόν ο άντρας μου να πάω στο στούντιο και δυόμισι χρόνια μετά τα φτιάξαμε!
Έχεις πολλές φορές πει τις δυσκολίες που συνάντησες μέχρι να αποκτήσεις τον γιο σου. Θέλω να στείλεις ένα μήνυμα σε όλες τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες.
Η κάθε γυναίκα αν έχει εκείνη το πρόβλημα νιώθει πολλές φορές υπεύθυνη που δεν μπορεί να κάνει ένα παιδί. Πλέον ζούμε σε μία εποχή που όλα λύνονται. Υπάρχουν διάφορες λύσεις στα τα προβλήματα αυτά. Οπότε αν θέλεις κάτι πραγματικά, το αποκτάς. Μπορείς! Never give up!
Πώς πήρες την απόφαση να ανοίξεις το Hole;
Η αδυναμία μου και το ξέσπασμά μου είναι να φτιάχνω γλυκά, να κάνω τούρτες. Θέλω να κάνω τον κόσμο να χαμογελάει. Μου αρέσει να δίνω χαρά. Οπότε αυτό το έκανα επί χρόνια για την οικογένεια και για τους φίλους μου. Κάποια στιγμή είχα στο μυαλό μου να φτιάξω ένα εργαστήριο που να φτιάχνει τούρτες με παραγγελίες. Όχι μαγαζί. Είχα ψάξει μάλιστα και για το χώρο που θα στεγαζόταν αυτό το εργαστήριο. Και μετά λέω «Τι κάνεις; Έχεις παιδί, έχεις τη μουσική» Αν το έκανα αυτό, έπρεπε να μπω με τα μούτρα μέσα. Εγώ όμως ήθελα να μεγαλώσω το παιδί μου που τόσο δύσκολα το απέκτησα. Και φυσικά δεν μπορούσα να αφήσω και τη μουσική. Τότε ήρθε μία πρόταση από ένα φίλο μου που έχει το Hole στη Λεωφόρο Πεντέλης και μου λέει «θέλεις;» και του λέω εννοείται! Από ‘κει μπορούσα να φτιάχνω τα γλυκά μου και αυτό και κάνω! Δεν ξέρω πώς τα προλαβαίνω, αλλά τα κάνω!
Εκτός απο το πολύ όμορφο μαγαζί που έχεις, ετοιμάζεις κάτι καινούριο καλλιτεχνικά;
Δισκογραφικά κάνω μία παραγωγή για ένα νέο παιδί. Αυτό θα έρθει σε λίγο καιρό και μετά κάνω κάτι άλλο που είναι εντελώς άσχετο, όμως δεν μπορώ να πω τίποτα προς το παρόν γιατί είναι στα σκαριά και είναι ένα τέλειο τεράστιο project. Ανυπομονώ και εγώ για να μπορέσω να μιλήσω για αυτό!
Βικτώρια σε ευχαριστούμε πολύ για την ωραία μας κουβέντα και για τα φοβερά σου κεράσματα!
Να στε καλά! Κι εγω σας ευχαριστώ παιδιά!
Φωτογραφίες: Μαρία Καρακάση
