Ο ελαιοχρωματιστής Στέλιος Παπαγιάννης έψαχνε να βρει έναν τρόπο να εκφράσει την αγάπη του στο χωριό του, το Παλιούρι Χαλκιδικής, αλλά και να τιμήσει την μνήμη της μητέρας του, την οποία έχασε σε μικρή ηλικία.
Ο κ. Παπαγιάννης ομόρφυνε το χωριό του με περίπου 100 τενεκεδένιες γλάστρες, δημιουργώντας μικρές φιγούρες με γλαστράκια που απεικονίζουν κατοίκους του χωριού αλλά και ζωγραφίζοντας παιχνίδια στο σχολικό προαύλιο.
Αρχικά ξεκίνησε ζωγραφίζοντας στο προαύλιο του σχολείου κουτσό, φιδάκι, το αλφάβητο και ένα σκάκι και συνέχισε μαζεύοντας χρησιμοποιημένους τενεκέδες και καλώντας τα παιδιά του χωριού, να τους ζωγραφίσουν.
«Μάζευα τενεκέδες όλο τον περασμένο χειμώνα, τους καθάριζα και τους ετοίμαζα για ζωγραφική. Παιδιά του Παλιουρίου -και όχι μόνο- ανέλαβαν να τους ζωγραφίσουν, φυτεύτηκαν βιγόνιες και πλέον στο χωριό υπάρχουν διάσπαρτες περίπου 100 τέτοιες γλάστρες», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Παπαγιάννης, ο οποίος συνέχισε το έργο για να ομορφύνει τον τόπο του, φτιάχνοντας κούκλες από πλαστικές γλάστρες. «Ήρθα σε επαφή με την καλλιτέχνιδα Γεωργία Μαρκοπούλου, η οποία διατηρεί εξοχικό στην περιοχή και φτιάξαμε φιγούρες από γλάστρες, τις οποίες πάλι τοποθετήσαμε σε διάφορα σημεία, κυρίως ψηλά, ακόμη και σε ένα μπαλκόνι εγκαταλειμμένου σπιτιού».
Χαρακτηριστικά αναφέρει πως οι 29 γλάστρες – κούκλες απεικονίζουν ντόπιους και κυρίως ηλικιωμένες που θυμάται από την παιδική του ηλικία, όπως τη γιαγιά Ξανθίππη, η οποία δεν ζει πια μαζί με την εγγονή της. «Όλα τα μοντέλα – γλάστρες έχουν δικές μου αναμνήσεις από τους παππούδες και γιαγιάδες της γειτονιάς. Ένα όμως ζευγάρι φαντάστηκα ότι ήταν έτσι και είναι ο πατέρας μου Πολυχρόνης να δίνει ένα τριαντάφυλλο στην μητέρα μου Καλούδα, η οποία πέθανε 48 χρονών, όταν εγώ ήμουν 8 ετών», λέει. Τέλος, από τα μοντέλα του Παλιουρίου, όπως αποκαλεί τις δημιουργίες του ο κ. Παπαγιάννης, δεν λείπουν οι γειτόνισσες Ιουλία και Ισμήνη, η Μαριώ, ο Μανώλης, η Τζώρτζια, όλοι πρόσωπα υπαρκτά του χωριού που ενέπνευσαν τον δημιουργό.
