Ο Jordan Peele είναι από τους πιο τυχερούς ανθρώπους στο Hollywood. Βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος. Σε μια εποχή που τα Όσκαρ άρχισαν να δέχονται πυρά για ρατσισμό (μεταξύ άλλων), η Ακαδημία αποφάσισε να απαντήσει πολιτικά (επιφανειακά ως συνήθως) βραβέυοντας το Get Out. Μια ταινία, που στην καλύτερη περίπτωση είναι ένα μέτριο επεισόδιο του Black Mirror ή των Twilight Zone και Outer Limits παλιότερα.
Ο Peele εξαργύρωσε τη συγκυρία με το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου. Δύο φιλμ μετά, ο Αμερικανός σκηνοθέτης δεν αποδεικνύει πως είναι απλά υπετιμημένος. Στοχεύει σε νέα βάθη, διεκδικόντας τον τίτλο του νέου Shyamalan. Το Nope θα μπορούσε άνετα να το είχε σκηνοθετήσει ο Ινδοαμερικανός μετρ της σοβαροφανούς πλήξης. Ένα φιλμ που χτίζει πολύ αργά σασπένς, χωρίς να συμβαίνει σχεδόν τίποτα, για να καταλήξει σε ένα αστείο φινάλε. Ανύπαρκτοι χαρακτήρες και διάλογοι, εξαιρετικοί ηθοποιοί όπως ο Kaluuya και ο Wincott χαραμίζονται, ενώ ακόμα ψάχνω να βρω το “αιχμηρό” κοινωνικό σχόλιο του σεναρίου.
Την τελευταία δεκαετία, η βιομηχανία του θεάματος στις Η.Π.Α. προσπαθεί να ξεπλυθεί από τον συντηρητισμό, αναδεικνύοντας και βραβεύοντας μετριότητες, με οποιοδήποτε άλλο κριτήριο, εκτός από την καλλιτεχνική αξία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Peele και το Moonlight, που στέρησε από το Lalaland το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Εδώ και καιρό, το μύνημα έχει επισκιάσει το ταλέντο. Ο χρόνος είναι ο μόνος κριτής. Ας ελπίζουμε, πως όταν κάποια στιγμή ισορροπήσει η κατάσταση, θα αναγνωρίζονται δημιουργοί με βάση ΚΑΙ το όραμα τους. Και θα έχουμε λιγότερες ταινίες σαν το Nope.
Παίζουν: Ντάνιελ Καλούγια, Κέκε Πάλμερ, Στίβεν Γιουν, Μάικλ Γουίνκοτ. Σκηνοθεσία: Τζόρνταν Πίλ
[yasr_overall_rating]
