Τα λόγια της Δάφνης Λαμπρόγιαννη πάνω στα περιστατικά κακοποίησης στον χώρο της Τέχνης.
Την εμφάνιση της έκανε, η Δάφνη Λαμπρόγιαννη το μεσημέρι του Σαββάτου (21/10) , στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού «Καλυτέρα δεν γίνεται». Η πολυαγαπημένη ηθοποιός έκρινε ως ευθύνη της να αναφερθεί με ευγνωμοσύνη στο κίνημα MeToo, αλλά και να «σπάσει» την σιωπή της περί των δυσκολίων που η ίδια και πολλές άλλες γυναίκες του χώρου έχουν βιώσει.
Η ίδια μάλιστα αναφέρθηκε στο γεγονός ότι, η κακή μεταχείριση ήταν κομμάτι του ανήφορου που είχε να διανύσει, κάθε ανερχόμενος ηθοποιός στα ξεκινήματα της καριέρας του.
«Μεγαλώσαμε μαζί με ανθρώπους που μας άδειασαν πολύ άσχημα και μιλάω για όλες αυτές τις ιστορίες που όλοι ακούσαμε στο MeToo αλλά και όσες δεν ακούσαμε. Γιατί υπάρχουν πολλές ιστορίες που δεν βγήκαν προς τα έξω και δεν θα βγουν ποτέ. Ξέρω ότι στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες που δεν ακούστηκαν, δηλαδή αυτό που έχει βγει δεν είναι ούτε η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες», είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Και πρόσθεσε: «Σε εμάς όταν βγήκαν αυτά τα πράγματα προς τα έξω, μας έριξαν μια μεγάλη ευθύνη ότι «ξέρατε πράγματα και δεν μιλάγατε». Κατ’ αρχάς, όχι, δεν ξέραμε αυτά τα πράγματα και όσοι τα ήξεραν και δεν μίλαγαν, είναι το ίδιο εγκληματίες. Ξέραμε κακές συμπεριφορές, τις είχαμε αποδεχθεί γιατί έπρεπε να δουλεύουμε και ζούσαμε σε ένα πλαίσιο που οι γυναίκες πρέπει να αντέχουν για να έχουν δουλειά και να καταφέρουν οι «αδύναμοι» να κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά στην ουσία όχι δεν ξέραμε».
Η ηθοποιός μάλιστα άφησε να εννοηθεί, ότι η σιωπή της ίδιας και των περισσότερων συνάδελφων της, ειδικά του ιδίου φύλου δεν οφείλονταν ούτε στην αδιαφορία, ούτε και στην συγκάλυψη. Μονάχα σε ένα αίσθημα αυτοσυντήρησης που προσπερνούσε πεισματικά όλες τις κακουχίες.
«Όταν λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω τι έχει συμβεί, άρχισα να συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί και σε μένα, που θεωρούσα ότι εγώ δεν έχω πάθει τίποτα. Έχω κακοποιηθεί πάρα πολλές φορές και πολύ σοβαρά. Απλώς, επειδή κατάφερνα να πηγαίνω παρακάτω, δεν το θεωρούσα κακοποίηση. Έτσι μαθαίνουμε ότι εσύ πρέπει να τα βγάλεις πέρα, όχι ο άλλος που σου επιτίθεται, να μην σου επιτίθεται. Επίσης, κατάλαβα το πόσο κοστίζει να αντιστέκεσαι και το έχω πληρώσει με την υγεία μου… Δεν ξέρω πόσες φορές έχω μπει στο νοσοκομείο, δεν ξέρω πόσες εγχειρήσεις έχω κάνει », αυτή ήταν η δήλωση της ιδίας της ηθοποιού για την βαρύτητα του ζητήματος και των επιπτώσεων του σε σωματική και ψυχική υγειά.
Τα λόγια της Δάφνης Λαμπρόγιαννη πάνω στα περιστατικά κακοποίησης στον χώρο της Τέχνης.
Την εμφάνιση της έκανε, η Δάφνη Λαμπρόγιαννη το μεσημέρι του Σαββάτου (21/10) , στην εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού «Καλυτέρα δεν γίνεται». Η πολυαγαπημένη ηθοποιός έκρινε ως ευθύνη της να αναφερθεί με ευγνωμοσύνη στο κίνημα MeToo, αλλά και να «σπάσει» την σιωπή της περί των δυσκολίων που η ίδια και πολλές άλλες γυναίκες του χώρου έχουν βιώσει.
Η ίδια μάλιστα αναφέρθηκε στο γεγονός ότι, η κακή μεταχείριση ήταν κομμάτι του ανήφορου που είχε να διανύσει, κάθε ανερχόμενος ηθοποιός στα ξεκινήματα της καριέρας του.
«Μεγαλώσαμε μαζί με ανθρώπους που μας άδειασαν πολύ άσχημα και μιλάω για όλες αυτές τις ιστορίες που όλοι ακούσαμε στο MeToo αλλά και όσες δεν ακούσαμε. Γιατί υπάρχουν πολλές ιστορίες που δεν βγήκαν προς τα έξω και δεν θα βγουν ποτέ. Ξέρω ότι στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες που δεν ακούστηκαν, δηλαδή αυτό που έχει βγει δεν είναι ούτε η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες», είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.
Και πρόσθεσε: «Σε εμάς όταν βγήκαν αυτά τα πράγματα προς τα έξω, μας έριξαν μια μεγάλη ευθύνη ότι «ξέρατε πράγματα και δεν μιλάγατε». Κατ’ αρχάς, όχι, δεν ξέραμε αυτά τα πράγματα και όσοι τα ήξεραν και δεν μίλαγαν, είναι το ίδιο εγκληματίες. Ξέραμε κακές συμπεριφορές, τις είχαμε αποδεχθεί γιατί έπρεπε να δουλεύουμε και ζούσαμε σε ένα πλαίσιο που οι γυναίκες πρέπει να αντέχουν για να έχουν δουλειά και να καταφέρουν οι «αδύναμοι» να κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά στην ουσία όχι δεν ξέραμε».
Η ηθοποιός μάλιστα άφησε να εννοηθεί, ότι η σιωπή της ίδιας και των περισσότερων συνάδελφων της, ειδικά του ιδίου φύλου δεν οφείλονταν ούτε στην αδιαφορία, ούτε και στην συγκάλυψη. Μονάχα σε ένα αίσθημα αυτοσυντήρησης που προσπερνούσε πεισματικά όλες τις κακουχίες.
«Όταν λοιπόν άρχισα να καταλαβαίνω τι έχει συμβεί, άρχισα να συνειδητοποιώ τι έχει συμβεί και σε μένα, που θεωρούσα ότι εγώ δεν έχω πάθει τίποτα. Έχω κακοποιηθεί πάρα πολλές φορές και πολύ σοβαρά. Απλώς, επειδή κατάφερνα να πηγαίνω παρακάτω, δεν το θεωρούσα κακοποίηση. Έτσι μαθαίνουμε ότι εσύ πρέπει να τα βγάλεις πέρα, όχι ο άλλος που σου επιτίθεται, να μην σου επιτίθεται. Επίσης, κατάλαβα το πόσο κοστίζει να αντιστέκεσαι και το έχω πληρώσει με την υγεία μου… Δεν ξέρω πόσες φορές έχω μπει στο νοσοκομείο, δεν ξέρω πόσες εγχειρήσεις έχω κάνει », αυτή ήταν η δήλωση της ιδίας της ηθοποιού για την βαρύτητα του ζητήματος και των επιπτώσεων του σε σωματική και ψυχική υγειά.
