Γεννήθηκε το 1977 στο Βερολίνο Δυτ. Γερμανίας από γονείς μετανάστες. Έζησε και μεγάλωσε στα Κηπιά της Καβάλας μέχρι 18 ετών. Από πολύ μικρός έδειξε την αγάπη του προς τις τέχνες. Σπούδασε μουσική, ασχολήθηκε με το τραγούδι και τη ζωγραφική. Σε ηλικία 16 ετών, ως μαθητής Λυκείου έλαβε μέρος σε διαγωνισμό που διοργάνωσε το Υπ. Παιδείας στα σχολεία της χώρας όπου και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Το μουσείο αποτέλεσε όνειρο και στόχο ζωής για το Θεόδωρο Κοκκινίδη. Με σιδερένια θέληση και πάνω από όλα αγάπη και μεράκι για δημιουργία, πραγματοποιήθηκε στο χωριό Κηπιά Ελευθερούπολης Καβάλας ,στις 25 Μαρτίου του 2010, άνοιξε τις πύλες του για το κοινό .
Πώς ξεκινήσατε, είχατε πάντα το μικρόβιο της τέχνης;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έκανα ζωγραφική οπότε δεν ένιωθα ότι ήμουν μακριά από αυτό που συνέβη από ένα σημείο και μετά με το μουσείο. Κυρίως αγαπούσα να ζωγραφίζω προσωπογραφίες. Κάποια στιγμή στην εφηβεία βλέποντας ένα αφιέρωμα από το μουσείο της Μαντάμ Τισό πήρα αυθόρμητα και εγώ να φτιάξω ένα κέρινο ομοίωμα. Το πρώτο μου έργο έγινε τότε σε ηλικία 16 χρονών δουλεύοντας πάνω στο κερί κατευθείαν παρότι δεν είναι η σωστή τεχνοτροπία. Μετά από χρόνια είχα την ευκαιρία να πάω στο μουσείο της Μαντάμ Τισό να δω κάποιους δημιουργούς στα εργαστήρια και να μου εξηγήσουν την τεχνοτροπία και να την καταλάβω γιατί είχα κάνει ήδη κάποια έργα και ήμουν υποψιασμένος για το πώς δημιουργείτε ένα γλυπτό.
Ποιο ήταν το πρώτο σας κέρινο ομοίωμα;
Το πρώτο ήταν ο Michael Jackson που υπάρχει στο μουσείο σε ηλικία 16 ετών όταν ήμουν μαθητής στο λύκειο.
Πώς σας κέρδισε η ενασχόληση με τα κέρινα ομοιώματα;
Από την ώρα που πέρασα στη γλυπτική παρότι είναι πιο δύσκολο κομμάτι θεωρώ και επειδή συνδυάζει και άλλες τέχνες μαζί, ένα γλυπτό, ένα κέρινο ομοίωμα έχει πολλές απαιτήσεις δημιουργικά παρόλα αυτά κάτι με μαγνήτισε και έμεινα εκεί. Το ένα έργο έφερε το επόμενο και ούτως ή άλλως εφόσον δεν δημιουργώ με σκοπό την πώληση το να δημιουργηθεί και το μουσείο ήταν μια φυσική εξέλιξη με έναν τρόπο εφόσον τα έργα δεν πωλούνται και έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Πώς μάθατε την τέχνη των κέρινων ομοιωμάτων;
Μέσα από βιβλία διαβάζοντας και με την επίσκεψη που έκανα στο μουσείο της Μαντάμ Τισό που μου εξήγησαν πράγματα τα οποία υπάρχουν και ως πληροφορίες στο διαδίκτυο αλλά και μέσα από γλύπτες για να καταλάβω την γλυπτική ως τέχνη και μετά να βάλω και εγώ όλους αυτούς τους συνδυασμούς και να καταφέρω να κατανοήσω πως δημιουργείται ένα κέρινο ομοίωμα .
Με λίγα λόγια ποια είναι η διαδικασία, έχετε κάποιους βοηθούς;
Βοηθούς έχω όταν χρειάζεται να έχει μια οδοντοστοιχία ένα γλυπτό, θα συνεργαστώ με οδοντοτεχνίτη για να κάνουμε την οδοντοστοιχία. Το κούρεμα επίσης και το χτένισμα δεν το κάνω εγώ παρότι εγώ φυτεύω τα μαλλιά στο δημιούργημα. Το κούρεμα και το χτένισμα γίνεται από επαγγελματία κομμώτρια. Το έργο ξεκινάει να δουλεύεται πρώτα στον πηλό. Όλο το γλυπτό αποτυπώνεται στον πηλό και στη συνέχεια πάνω στο πήλινο έργο ρίχνω γύψο για να φτιάξω ένα καλούπι. Πάνω στο πήλινο δημιούργημα μετά από μέσα αφαιρώ τον πηλό και κάνω χυτό το κερί. Οπότε στην ουσία το κέρινο ομοίωμα είναι ένα αντίγραφο από το πήλινο έργο. Έτσι κάπως είναι η διαδικασία. Το σώμα παρόλα αυτά θα δουλευτεί με άλλο τρόπο. Το σώμα έχει μέσα σίδερο για να μπορεί να στηρίζεται και δουλεύεται με πολυεστέρα κατά κανόνα το οποίο πάλι απαιτεί όλο το έργο να γίνει με πηλό , να βγουν μεγάλα καλούπια και στα καλούπια μέσα να γίνει ο πολυεστέρας. Ο πολυεστέρας είναι παχύρευστος και περνιέται με πινέλα και στη συνέχεια σταθεροποιείται και γίνεται σαν πλαστικό. Στο τέλος ενώνονται κεφάλι, σώμα, χέρια τα οποία είναι κέρινα επίσης. Τα μαλλιά φυτεύονται σχεδόν τρίχα τρίχα στο έργο όπως και τα μούσια και τα φρύδια είναι φυσικές τρίχες. Μετά το κέρινο ομοίωμα βάφεται για να μοιάζει με δέρμα στις αποχρώσεις του δέρματος. Τέλος, η μοδίστρα θα φτιάξει τα ρούχα και κομμώτρια θα κουρέψει και θα χτενίσει το έργο.
Πόσος χρόνος χρειάζεται για την ολοκλήρωση ενός έργου;
Περίπου μισός χρόνος χρειάζεται για την ολοκλήρωση ενός έργου. Μπορεί όμως και παραπάνω ή λιγότερο αναλόγως τις απαιτήσεις του δημιουργήματος κάθε φορά.
Πώς τελικά αποφασίσατε να φτιάξετε το μουσείο;
Το μουσείο ήρθε σαν μια φυσική εξέλιξη με έναν τρόπο γιατί τα έργα δεν είναι προς πώληση οπότε λοιπόν κάθε έργο ερχόταν να προστεθεί δίπλα σε ένα άλλο και κάποια στιγμή στο εργαστήρι μου που υπήρχε στο πατρικό μου σπίτι ούτως ή άλλως δεν χωρούσαν και ερχόταν και κόσμος να τα δει. Μάθαιναν ότι υπάρχουν δημιουργήματα αυτά από μακριά και μας έψαχναν για να έρθουν να τα δουν. Οπότε έτσι κάποια στιγμή είπα ότι τα έργα αυτά θα πρέπει να είναι εκτεθειμένα , να μπορεί να τα δει και ο κόσμος και να μπορώ και εγώ να αφιερώσω όλο μου το χρόνο στη δημιουργικότητα.
Πώς επιλέγετε τα πρόσωπα που θα φτιάξετε;
Εμπνέομαι από προσωπικότητες που είναι σημαντικές, έχουν κάποια διαδρομή, κάποια πρωτιά ή σημαντικότητα μέσα από το έργο τους χωρίς απαραίτητα να είναι δημοφιλής κάποιος μπορεί να είναι σημαντικός. Οπότε όλοι αυτοί οι παράγοντες με επηρεάζουν στο να επιλέξω κάποια προσωπικότητα.
Όταν αποφασίζετε το πρόσωπο που θα φτιάξετε ποιο είναι το επόμενό σας βήμα;
Να συλλέξω φωτογραφίες, να δω αν υπάρχει βίντεο, να παρατηρήσω την προσωπικότητα, να μελετήσω για αυτήν πράγματα. Μετά να αποφασίσω πώς θα φαίνεται, σε ποια ηλικία, σε ποια πόζα και μετά ξεκινάω να δουλεύω το γλυπτό. Το ιδανικό είναι βέβαια να υπάρχει η δυνατότητα να ποζάρει κάποιος για εμένα όπως συνέβη στο παρελθόν. Έχει ποζάρει για εμένα ο Μίμης Πλέσσας, η Βούλα Πατουλίδου, ο Θοδωρής Ζαγοράκης και η Ζωζώ Σαπουντζάκη το οποίο με βοηθάει να μπορώ να έχω μια πηγή πληροφοριών πιο μεγάλη. Έχοντας τη φωτογραφία, τη λήψη αυτή που με βοηθάει να δω και εγώ όπως πρέπει το πρόσωπο που θέλω να αποτυπώσω με τη λεπτομέρεια που πρέπει για να το αποτυπώσω ακόμη πιο σωστά στο κερί.
Πώς είναι αυτή η εμπειρία όταν έρχονται διάσημες προσωπικότητες να ποζάρουν για εσάς;
Είναι πολύ ωραίο πράγμα που η τέχνη γίνεται γέφυρα για να συναντιέμαι με προσωπικότητες που έχουν μεγάλες και σπουδαίες διαδρομές. Νιώθω ευθύνη, ευτυχία παρόλα αυτά και αγωνία να γίνει ένα γλυπτό όμορφο που να τους αποτυπώνει όσο το δυνατόν πιο κοντά και πιο πιστά στο πραγματικό. Παρόλα αυτά αυτό που πάντα σκέφτομαι και που λέω είναι ότι τα δημιουργήματα είναι δημιουργήματα. Δεν είναι φωτογραφίες, φωτοτυπίες ή κλωνοποιήσεις και νομίζω αυτό είναι που το κάνει να έχει την ομορφιά του. Ένα δημιούργημα είτε αφορά ένα πορτρέτο ζωγραφικής είτε κάποιο γλυπτό μέσα από τα φίλτρα του δημιουργού έρχεται και γίνεται ένα δημιούργημα αλλιώς διαφορετικά υπάρχει και η τεχνολογία και τα σκάνερ και θα μπορούσαν να γίνουν και με έναν άλλο τρόπο. Νομίζω η ομορφιά πάντα ενός δημιουργήματος έχει την μοναδικότητα ότι θα μπουν τα εκφραστικά μέσα ενός δημιουργού για να αποδώσουν ένα πρόσωπο με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Πώς ήταν οι αντιδράσεις τους με το αποτέλεσμα;
Νομίζω ότι το αντιμετωπίζουν με σεβασμό και με εκτίμηση όπως και εγώ αντιμετωπίζω αυτούς. Είναι πιστεύω μια ευχάριστη έκπληξη για αυτούς.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου;
Ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια είναι ευγνώμων. Το έχουν αγκαλιάσει και μου έχουν δώσει πολύ μεγάλη αγάπη. Βλέπω ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους, βλέπω έκπληξη, φωτογραφίζονται, μου ζητάνε ποια πρόσωπα θέλουν να δουν στο μέλλον, ποιους να φιλοτεχνήσω στο κερί , συζητάω μαζί τους , περνάμε χρόνο μαζί και είναι ωραία. Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα αυτό που γίνεται.
Να μας πείτε και για το τελευταίο σας έργο τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ είναι το πρώτο μου δημιούργημα μετά το ατύχημα που είχα. Είχα ένα τροχαίο ατύχημα στο οποίο έπεσε πάνω μου ένα αυτοκίνητο και για ένα χρόνο δε μπορούσα να δουλέψω καθόλου και περισσότερο ίσως. Ήμουν σε πλήρη ακινησία για μήνες οπότε ήταν ένα έργο που είχα ξεκινήσει πριν το ατύχημα τον Σεπτέμβριο του 2022, μεσολάβησε όλο το 2023 που ήταν κενό και κάποια στιγμή από το τέλος του 2023 ξεκίνησα να το φιλοτεχνήσω στο κερί και να συνεχίσω. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ είναι ένα πρόσωπο αγαπημένο του κόσμου. Πάντα για εμένα είναι μεγάλη δυσκολία να φέρω τα πρόσωπα του ελληνικού σινεμά στο κερί γιατί δεν υπάρχει η επαρκής πληροφορία που χρειάζομαι συνήθως σε ότι αφορά τη φωτογραφία με την αποτύπωση, την απόλυτη λεπτομέρεια που χρειάζεται να δω ή σε μια ηλικία σε συγκεκριμένη πόζα από κάθε γωνία. Αυτό είναι απίθανο να το συναντήσω και να το βρω. Παρόλα αυτά μπορώ να προσπαθήσω και να δω τι καλύτερο μπορώ να κάνω κάθε φορά.
Φέτος έχουν περάσει τριάντα χρόνια από το θάνατο της Μελίνας Μερκούρη μιας μεγάλης προσωπικότητας που άφησε το σημάδι της στην ιστορία της Ελλάδας και του πολιτισμού και έχετε φιλοτεχνήσει το κέρινο ομοίωμά της.
Το ομοίωμά της Μελίνας Μερκούρη υπάρχει στο μουσείο. Είναι από τις αγαπημένες προσωπικότητες της Ελλάδας και ένα από τα δικά μου αγαπημένα δημιουργήματα. Η Μελίνα υπήρξε μια προσωπικότητα εξαιρετικά δυναμική ειδικά για την εποχή της. Ήταν ακόμη πιο μπροστά θεωρώ από την εποχή της. Μια σπουδαία προσωπικότητα έκανε τη διαδρομή της στο σινεμά με διεθνής διακρίσεις οπότε πώς να μην εμπνευστώ από αυτήν την προσωπικότητα και να μην την φιλοτεχνήσω στο κερί. Πιο παλιά φορούσε φόρεμα αργότερα όμως την έντυσα με τα ρούχα της εικόνας που ο κόσμος θυμάται πιο καλά ίσως. Πάρα πολλοί άνθρωποι την έχουν στο μυαλό τους ως Υπουργό Πολιτισμού οπότε εγώ παρότι την έχω αποτυπώσει στη νιότη της ,της έδωσα το στυλ αυτό που φορούσε με τα σακάκια, τις χρυσές αλυσίδες και όλο αυτό που είναι πιο κοντά σε αυτήν την εικόνα που έχει το κοινό για αυτήν.
Πιστεύω ότι αυτό που κερδίζει τον κόσμο στο μουσείο σας είναι το ελληνικό στοιχείο με προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης όπως και ήρωες της Επανάστασης του 1821.
Νομίζω ναι και μου προκαλεί έκπληξη κιόλας κάποιες φορές που και από το εξωτερικό κάποιοι άνθρωποι θα σταθούν στο ότι βλέπουν ήρωες της Επανάστασης. Παρότι δεν τους γνωρίζουν τους αρέσει αυτό που μου λένε «τα παραδοσιακά» ,συζητώντας μαζί τους. Για εμένα είναι πολύ σπουδαίο το ότι μπορούν και συνυπάρχουν με έναν τρόπο όλες αυτές οι προσωπικότητες δημιουργώντας ένα παζλ που ο επισκέπτης το απολαμβάνει.
Αν μπορείτε να μας πείτε σε ποια προσωπικότητα εργάζεστε τώρα;
Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω τώρα όμως πρόκειται για ένα σπουδαίο Έλληνα τον οποίο έχω συναντήσει και έχει ποζάρει για εμένα. Τώρα εργάζομαι πάνω σε αυτό και πιστεύω ότι ίσως θα είναι έτοιμο τον Αύγουστο.
Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
Έχω στο μυαλό μου διάφορα, ελπίζω να μπορέσω να τα υλοποιήσω. Δεν προτρέχω όμως γιατί η προηγούμενη χρονιά ήταν για εμένα μια πολύ ανατρεπτική χρονιά όπως σας είπα με το ατύχημα οπότε αφήνω τα πράγματα να κυλάνε μόνα τους ως ένα σημείο και να με πηγαίνουν εκεί που πάνε αυτά και εγώ να τα ακολουθώ κάποιες φορές.
To Moυσείο Κέρινων Ομοιωμάτων βρίσκεται στο χωριό Κηπιά, Ελευθερούπολης Καβάλας.
Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Θεόδωρου Κοκκινίδη στα Κηπιά λειτουργεί καθημερινά
10 π.μ.- 6 μ.μ.(Οκτώβριος- Μάιος) και
10 π.μ.- 8 μ.μ. (Ιούνιος- Σεπτέμβριος).
Επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα ΕΔΩ: https://www.kerinaomoiomata.gr/
Γεννήθηκε το 1977 στο Βερολίνο Δυτ. Γερμανίας από γονείς μετανάστες. Έζησε και μεγάλωσε στα Κηπιά της Καβάλας μέχρι 18 ετών. Από πολύ μικρός έδειξε την αγάπη του προς τις τέχνες. Σπούδασε μουσική, ασχολήθηκε με το τραγούδι και τη ζωγραφική. Σε ηλικία 16 ετών, ως μαθητής Λυκείου έλαβε μέρος σε διαγωνισμό που διοργάνωσε το Υπ. Παιδείας στα σχολεία της χώρας όπου και απέσπασε το πρώτο βραβείο. Το μουσείο αποτέλεσε όνειρο και στόχο ζωής για το Θεόδωρο Κοκκινίδη. Με σιδερένια θέληση και πάνω από όλα αγάπη και μεράκι για δημιουργία, πραγματοποιήθηκε στο χωριό Κηπιά Ελευθερούπολης Καβάλας ,στις 25 Μαρτίου του 2010, άνοιξε τις πύλες του για το κοινό .
Πώς ξεκινήσατε, είχατε πάντα το μικρόβιο της τέχνης;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έκανα ζωγραφική οπότε δεν ένιωθα ότι ήμουν μακριά από αυτό που συνέβη από ένα σημείο και μετά με το μουσείο. Κυρίως αγαπούσα να ζωγραφίζω προσωπογραφίες. Κάποια στιγμή στην εφηβεία βλέποντας ένα αφιέρωμα από το μουσείο της Μαντάμ Τισό πήρα αυθόρμητα και εγώ να φτιάξω ένα κέρινο ομοίωμα. Το πρώτο μου έργο έγινε τότε σε ηλικία 16 χρονών δουλεύοντας πάνω στο κερί κατευθείαν παρότι δεν είναι η σωστή τεχνοτροπία. Μετά από χρόνια είχα την ευκαιρία να πάω στο μουσείο της Μαντάμ Τισό να δω κάποιους δημιουργούς στα εργαστήρια και να μου εξηγήσουν την τεχνοτροπία και να την καταλάβω γιατί είχα κάνει ήδη κάποια έργα και ήμουν υποψιασμένος για το πώς δημιουργείτε ένα γλυπτό.
Ποιο ήταν το πρώτο σας κέρινο ομοίωμα;
Το πρώτο ήταν ο Michael Jackson που υπάρχει στο μουσείο σε ηλικία 16 ετών όταν ήμουν μαθητής στο λύκειο.
Πώς σας κέρδισε η ενασχόληση με τα κέρινα ομοιώματα;
Από την ώρα που πέρασα στη γλυπτική παρότι είναι πιο δύσκολο κομμάτι θεωρώ και επειδή συνδυάζει και άλλες τέχνες μαζί, ένα γλυπτό, ένα κέρινο ομοίωμα έχει πολλές απαιτήσεις δημιουργικά παρόλα αυτά κάτι με μαγνήτισε και έμεινα εκεί. Το ένα έργο έφερε το επόμενο και ούτως ή άλλως εφόσον δεν δημιουργώ με σκοπό την πώληση το να δημιουργηθεί και το μουσείο ήταν μια φυσική εξέλιξη με έναν τρόπο εφόσον τα έργα δεν πωλούνται και έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Πώς μάθατε την τέχνη των κέρινων ομοιωμάτων;
Μέσα από βιβλία διαβάζοντας και με την επίσκεψη που έκανα στο μουσείο της Μαντάμ Τισό που μου εξήγησαν πράγματα τα οποία υπάρχουν και ως πληροφορίες στο διαδίκτυο αλλά και μέσα από γλύπτες για να καταλάβω την γλυπτική ως τέχνη και μετά να βάλω και εγώ όλους αυτούς τους συνδυασμούς και να καταφέρω να κατανοήσω πως δημιουργείται ένα κέρινο ομοίωμα .
Με λίγα λόγια ποια είναι η διαδικασία, έχετε κάποιους βοηθούς;
Βοηθούς έχω όταν χρειάζεται να έχει μια οδοντοστοιχία ένα γλυπτό, θα συνεργαστώ με οδοντοτεχνίτη για να κάνουμε την οδοντοστοιχία. Το κούρεμα επίσης και το χτένισμα δεν το κάνω εγώ παρότι εγώ φυτεύω τα μαλλιά στο δημιούργημα. Το κούρεμα και το χτένισμα γίνεται από επαγγελματία κομμώτρια. Το έργο ξεκινάει να δουλεύεται πρώτα στον πηλό. Όλο το γλυπτό αποτυπώνεται στον πηλό και στη συνέχεια πάνω στο πήλινο έργο ρίχνω γύψο για να φτιάξω ένα καλούπι. Πάνω στο πήλινο δημιούργημα μετά από μέσα αφαιρώ τον πηλό και κάνω χυτό το κερί. Οπότε στην ουσία το κέρινο ομοίωμα είναι ένα αντίγραφο από το πήλινο έργο. Έτσι κάπως είναι η διαδικασία. Το σώμα παρόλα αυτά θα δουλευτεί με άλλο τρόπο. Το σώμα έχει μέσα σίδερο για να μπορεί να στηρίζεται και δουλεύεται με πολυεστέρα κατά κανόνα το οποίο πάλι απαιτεί όλο το έργο να γίνει με πηλό , να βγουν μεγάλα καλούπια και στα καλούπια μέσα να γίνει ο πολυεστέρας. Ο πολυεστέρας είναι παχύρευστος και περνιέται με πινέλα και στη συνέχεια σταθεροποιείται και γίνεται σαν πλαστικό. Στο τέλος ενώνονται κεφάλι, σώμα, χέρια τα οποία είναι κέρινα επίσης. Τα μαλλιά φυτεύονται σχεδόν τρίχα τρίχα στο έργο όπως και τα μούσια και τα φρύδια είναι φυσικές τρίχες. Μετά το κέρινο ομοίωμα βάφεται για να μοιάζει με δέρμα στις αποχρώσεις του δέρματος. Τέλος, η μοδίστρα θα φτιάξει τα ρούχα και κομμώτρια θα κουρέψει και θα χτενίσει το έργο.
Πόσος χρόνος χρειάζεται για την ολοκλήρωση ενός έργου;
Περίπου μισός χρόνος χρειάζεται για την ολοκλήρωση ενός έργου. Μπορεί όμως και παραπάνω ή λιγότερο αναλόγως τις απαιτήσεις του δημιουργήματος κάθε φορά.
Πώς τελικά αποφασίσατε να φτιάξετε το μουσείο;
Το μουσείο ήρθε σαν μια φυσική εξέλιξη με έναν τρόπο γιατί τα έργα δεν είναι προς πώληση οπότε λοιπόν κάθε έργο ερχόταν να προστεθεί δίπλα σε ένα άλλο και κάποια στιγμή στο εργαστήρι μου που υπήρχε στο πατρικό μου σπίτι ούτως ή άλλως δεν χωρούσαν και ερχόταν και κόσμος να τα δει. Μάθαιναν ότι υπάρχουν δημιουργήματα αυτά από μακριά και μας έψαχναν για να έρθουν να τα δουν. Οπότε έτσι κάποια στιγμή είπα ότι τα έργα αυτά θα πρέπει να είναι εκτεθειμένα , να μπορεί να τα δει και ο κόσμος και να μπορώ και εγώ να αφιερώσω όλο μου το χρόνο στη δημιουργικότητα.
Πώς επιλέγετε τα πρόσωπα που θα φτιάξετε;
Εμπνέομαι από προσωπικότητες που είναι σημαντικές, έχουν κάποια διαδρομή, κάποια πρωτιά ή σημαντικότητα μέσα από το έργο τους χωρίς απαραίτητα να είναι δημοφιλής κάποιος μπορεί να είναι σημαντικός. Οπότε όλοι αυτοί οι παράγοντες με επηρεάζουν στο να επιλέξω κάποια προσωπικότητα.
Όταν αποφασίζετε το πρόσωπο που θα φτιάξετε ποιο είναι το επόμενό σας βήμα;
Να συλλέξω φωτογραφίες, να δω αν υπάρχει βίντεο, να παρατηρήσω την προσωπικότητα, να μελετήσω για αυτήν πράγματα. Μετά να αποφασίσω πώς θα φαίνεται, σε ποια ηλικία, σε ποια πόζα και μετά ξεκινάω να δουλεύω το γλυπτό. Το ιδανικό είναι βέβαια να υπάρχει η δυνατότητα να ποζάρει κάποιος για εμένα όπως συνέβη στο παρελθόν. Έχει ποζάρει για εμένα ο Μίμης Πλέσσας, η Βούλα Πατουλίδου, ο Θοδωρής Ζαγοράκης και η Ζωζώ Σαπουντζάκη το οποίο με βοηθάει να μπορώ να έχω μια πηγή πληροφοριών πιο μεγάλη. Έχοντας τη φωτογραφία, τη λήψη αυτή που με βοηθάει να δω και εγώ όπως πρέπει το πρόσωπο που θέλω να αποτυπώσω με τη λεπτομέρεια που πρέπει για να το αποτυπώσω ακόμη πιο σωστά στο κερί.
Πώς είναι αυτή η εμπειρία όταν έρχονται διάσημες προσωπικότητες να ποζάρουν για εσάς;
Είναι πολύ ωραίο πράγμα που η τέχνη γίνεται γέφυρα για να συναντιέμαι με προσωπικότητες που έχουν μεγάλες και σπουδαίες διαδρομές. Νιώθω ευθύνη, ευτυχία παρόλα αυτά και αγωνία να γίνει ένα γλυπτό όμορφο που να τους αποτυπώνει όσο το δυνατόν πιο κοντά και πιο πιστά στο πραγματικό. Παρόλα αυτά αυτό που πάντα σκέφτομαι και που λέω είναι ότι τα δημιουργήματα είναι δημιουργήματα. Δεν είναι φωτογραφίες, φωτοτυπίες ή κλωνοποιήσεις και νομίζω αυτό είναι που το κάνει να έχει την ομορφιά του. Ένα δημιούργημα είτε αφορά ένα πορτρέτο ζωγραφικής είτε κάποιο γλυπτό μέσα από τα φίλτρα του δημιουργού έρχεται και γίνεται ένα δημιούργημα αλλιώς διαφορετικά υπάρχει και η τεχνολογία και τα σκάνερ και θα μπορούσαν να γίνουν και με έναν άλλο τρόπο. Νομίζω η ομορφιά πάντα ενός δημιουργήματος έχει την μοναδικότητα ότι θα μπουν τα εκφραστικά μέσα ενός δημιουργού για να αποδώσουν ένα πρόσωπο με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Πώς ήταν οι αντιδράσεις τους με το αποτέλεσμα;
Νομίζω ότι το αντιμετωπίζουν με σεβασμό και με εκτίμηση όπως και εγώ αντιμετωπίζω αυτούς. Είναι πιστεύω μια ευχάριστη έκπληξη για αυτούς.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κόσμου;
Ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια είναι ευγνώμων. Το έχουν αγκαλιάσει και μου έχουν δώσει πολύ μεγάλη αγάπη. Βλέπω ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους, βλέπω έκπληξη, φωτογραφίζονται, μου ζητάνε ποια πρόσωπα θέλουν να δουν στο μέλλον, ποιους να φιλοτεχνήσω στο κερί , συζητάω μαζί τους , περνάμε χρόνο μαζί και είναι ωραία. Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα αυτό που γίνεται.
Να μας πείτε και για το τελευταίο σας έργο τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ είναι το πρώτο μου δημιούργημα μετά το ατύχημα που είχα. Είχα ένα τροχαίο ατύχημα στο οποίο έπεσε πάνω μου ένα αυτοκίνητο και για ένα χρόνο δε μπορούσα να δουλέψω καθόλου και περισσότερο ίσως. Ήμουν σε πλήρη ακινησία για μήνες οπότε ήταν ένα έργο που είχα ξεκινήσει πριν το ατύχημα τον Σεπτέμβριο του 2022, μεσολάβησε όλο το 2023 που ήταν κενό και κάποια στιγμή από το τέλος του 2023 ξεκίνησα να το φιλοτεχνήσω στο κερί και να συνεχίσω. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ είναι ένα πρόσωπο αγαπημένο του κόσμου. Πάντα για εμένα είναι μεγάλη δυσκολία να φέρω τα πρόσωπα του ελληνικού σινεμά στο κερί γιατί δεν υπάρχει η επαρκής πληροφορία που χρειάζομαι συνήθως σε ότι αφορά τη φωτογραφία με την αποτύπωση, την απόλυτη λεπτομέρεια που χρειάζεται να δω ή σε μια ηλικία σε συγκεκριμένη πόζα από κάθε γωνία. Αυτό είναι απίθανο να το συναντήσω και να το βρω. Παρόλα αυτά μπορώ να προσπαθήσω και να δω τι καλύτερο μπορώ να κάνω κάθε φορά.
Φέτος έχουν περάσει τριάντα χρόνια από το θάνατο της Μελίνας Μερκούρη μιας μεγάλης προσωπικότητας που άφησε το σημάδι της στην ιστορία της Ελλάδας και του πολιτισμού και έχετε φιλοτεχνήσει το κέρινο ομοίωμά της.
Το ομοίωμά της Μελίνας Μερκούρη υπάρχει στο μουσείο. Είναι από τις αγαπημένες προσωπικότητες της Ελλάδας και ένα από τα δικά μου αγαπημένα δημιουργήματα. Η Μελίνα υπήρξε μια προσωπικότητα εξαιρετικά δυναμική ειδικά για την εποχή της. Ήταν ακόμη πιο μπροστά θεωρώ από την εποχή της. Μια σπουδαία προσωπικότητα έκανε τη διαδρομή της στο σινεμά με διεθνής διακρίσεις οπότε πώς να μην εμπνευστώ από αυτήν την προσωπικότητα και να μην την φιλοτεχνήσω στο κερί. Πιο παλιά φορούσε φόρεμα αργότερα όμως την έντυσα με τα ρούχα της εικόνας που ο κόσμος θυμάται πιο καλά ίσως. Πάρα πολλοί άνθρωποι την έχουν στο μυαλό τους ως Υπουργό Πολιτισμού οπότε εγώ παρότι την έχω αποτυπώσει στη νιότη της ,της έδωσα το στυλ αυτό που φορούσε με τα σακάκια, τις χρυσές αλυσίδες και όλο αυτό που είναι πιο κοντά σε αυτήν την εικόνα που έχει το κοινό για αυτήν.
Πιστεύω ότι αυτό που κερδίζει τον κόσμο στο μουσείο σας είναι το ελληνικό στοιχείο με προσωπικότητες των γραμμάτων και της τέχνης όπως και ήρωες της Επανάστασης του 1821.
Νομίζω ναι και μου προκαλεί έκπληξη κιόλας κάποιες φορές που και από το εξωτερικό κάποιοι άνθρωποι θα σταθούν στο ότι βλέπουν ήρωες της Επανάστασης. Παρότι δεν τους γνωρίζουν τους αρέσει αυτό που μου λένε «τα παραδοσιακά» ,συζητώντας μαζί τους. Για εμένα είναι πολύ σπουδαίο το ότι μπορούν και συνυπάρχουν με έναν τρόπο όλες αυτές οι προσωπικότητες δημιουργώντας ένα παζλ που ο επισκέπτης το απολαμβάνει.
Αν μπορείτε να μας πείτε σε ποια προσωπικότητα εργάζεστε τώρα;
Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω τώρα όμως πρόκειται για ένα σπουδαίο Έλληνα τον οποίο έχω συναντήσει και έχει ποζάρει για εμένα. Τώρα εργάζομαι πάνω σε αυτό και πιστεύω ότι ίσως θα είναι έτοιμο τον Αύγουστο.
Ποια είναι τα επόμενά σας σχέδια;
Έχω στο μυαλό μου διάφορα, ελπίζω να μπορέσω να τα υλοποιήσω. Δεν προτρέχω όμως γιατί η προηγούμενη χρονιά ήταν για εμένα μια πολύ ανατρεπτική χρονιά όπως σας είπα με το ατύχημα οπότε αφήνω τα πράγματα να κυλάνε μόνα τους ως ένα σημείο και να με πηγαίνουν εκεί που πάνε αυτά και εγώ να τα ακολουθώ κάποιες φορές.
To Moυσείο Κέρινων Ομοιωμάτων βρίσκεται στο χωριό Κηπιά, Ελευθερούπολης Καβάλας.
Το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Θεόδωρου Κοκκινίδη στα Κηπιά λειτουργεί καθημερινά
10 π.μ.- 6 μ.μ.(Οκτώβριος- Μάιος) και
10 π.μ.- 8 μ.μ. (Ιούνιος- Σεπτέμβριος).
Επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα ΕΔΩ: https://www.kerinaomoiomata.gr/
