Η σκηνογράφος της σειράς, Χρύσα Δαπόντε, μας ξεναγεί στα σπίτια των οικογενειών Κοτρώτση, Αρδίτη και Νάτση.
Λίγες μέρες μετά τη σαρωτική πρεμιέρα των «Ψυχοκορών», οι οποίες βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και αληθινές μαρτυρίες, η σκηνογράφος της σειράς, Χρύσα Δαπόντε, μέσα από ένα σημείωμά της, μας ξεναγεί στα τρία σπίτια που υποδέχονται τη Μαρίκα, τη Βασιλική, τη Φρόσω και τη Δεσποινιώ.
Οι οικίες Αρδίτη, Κοτρώτση και Νάτση ανοίγουν τις πόρτες τους και η Χρύσα Δαπόντε μάς μαθαίνει τα μυστικά τους, αλλά και όλα όσα λειτούργησαν ως πηγή έμπνευσης και έδωσαν χρώμα στο σκηνικό ενός εφιάλτη.
«Σενάριο… Η ιστορία που διαβάζεις κάθε φορά με την ίδια ανυπομονησία, γι’ αυτά που θα σου πει κι αυτά που θα σου μάθει…Έτσι και με τις ”ΨΥΧΟΚΟΡΕΣ”… Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές ιστορίες, ένα puzzle που καλείσαι να κάνεις εικόνα και να τονίσεις τη διαφορετικότητα μέσα στην οποία βρίσκονται ξαφνικά τέσσερις χωριατοπούλες αδερφές, που η μοίρα αποφάσισε γι’ αυτές κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που ονειρεύτηκαν…Το σπίτι του Κοτρώτση και της οπιομανούς συζύγου του. Μεγαλοαστοί, επαρμένοι, αυταρχικοί, άνθρωποι που επιδεικνύουν τον πλούτο και επιβάλλουν την εξουσία τους. Η τιρκουάζ και σομόν χρωματική γκάμα του εκλεπτυσμού. Κίτρινο στην κουζίνα -μαγειρείο, αμφιλεγόμενο χρώμα διπλού συμβολισμού, μεταξύ μίσους, δειλίας, λιακάδας και αισιοδοξίας, σε χώρο καθημερινού φρενήρη ρυθμού, με μαγειρέματα, γυαλίσματα ασημικών και συνεχούς λάτρας.
Ο γιος Σώτος, ανερχόμενος επιστήμονας, ανυπόμονος νέος, κρυμμένος στις σκούρες αποχρώσεις του μπλε και του λαδί, μυστικιστής και ανεξάρτητος.
Ο Αρδίτης, αριστοκράτης παλαιάς κοπής, με γραφείο μωβ που υποδεικνύει γνώση, υπόληψη, ανεξαρτησία και μυστήριο. Η φεμινίστρια προοδευτική, ”μοντέρνα” κόρη του με τον cult καλλιτέχνη σύζυγό της, δεν μπορούσαν παρά να κινηθούν σε μια πανδαισία έντονων χρωμάτων, με ταπετσαρίες της εποχής. Μια ατμόσφαιρα ”ακατάστατης” κουλτούρας στο εργαστήριο-αναγνωστήριο, γεμάτο βιβλία, πίνακες, σχέδια του Παύλου, γαλάζιο και μπλε, ο συμβολισμός της εμπιστοσύνης, ειλικρίνειας και αφοσίωσης, σε αντίθεση με τον λιτό, σχεδόν δωρικό χώρο της Μάγιας, πράσινο lime, το χρώμα της αρμονίας, της φρεσκάδας και της γονιμότητας.
Τέλος, το σπίτι του μεγαλοκτηματία τσιφλικά, επαρχιώτη, άξεστου Νάτση και της ”υποταγμένης” φαινομενικά συζύγου του, τυπική επαρχιώτικη αγροικία, με γήινα χρώματα και παραδοσιακά αρχιτεκτονικά στοιχεία, κιλίμια, υφαντά και χειροκάμωτα κεντίδια, μπακίρια, πάστρα, σπιτική κουζίνα που φέρνει στο νου μυρωδιές σπιτικού φαγητού.
Αυτές ήταν οι εικόνες που μ’ έκαναν να προσπαθήσω να πετύχω, κι ελπίζω ότι το πέτυχα, στους χώρους που βοήθησαν να εξελιχτεί η δύσκολη, απαιτητική μοναδική κι αξέχαστη περιπέτεια που λέγεται ”ΨΥΧΟΚΟΡΕΣ”».
