Σίγουρα είναι ένα φεστιβάλ του οποίου την ύπαρξη δε γνωρίζουν πολλοί. Αν ρωτούσαν κάποιον ποια νομίζει πως είναι τα καλύτερα μουσικά festival στην Ελλάδα θα έλεγε Rockwave, Eject, Athens Jazz Festival. Έστω το River Party στο Νεστόριο ‘η το αντίστοιχο στον Άρδα. Σίγουρα πάντως το Plisskën δεν σου έρχεται πρώτο στο μυαλό. Κι αυτό είναι ένας καλός λόγος για να διαβάσεις τη συνέχεια και να μάθεις τι είναι αυτό το φεστιβάλ με το περίεργο όνομα και γιατί γίνεται τόσος ντόρος στα social media μετά την ανακοίνωση του φετινού line up.
Το Δεκέμβρη του 2010 ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια από μία ομάδα ανθρώπων που είχαν βάλει ως στόχο να δημιουργήσουν ένα μουσικό γεγονός που θα περιέχει πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες και πολλά είδη μουσικής, τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν εντελώς αταίριαστα μεταξύ τους. Και απ’ ότι φάνηκε το πείραμα αυτό πέτυχε και συνεχίστηκε και τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Μάλιστα το χειμώνα του 2014 πραγματοποιήθηκε και μία winter version τόσο στην Αθήνα όσο και στην Θεσσαλονίκη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σε μία τόσο δύσκολη εποχή, εν μέσω διαφόρων κοινωνικο-οικονομικών δυσχεριών για την Ελλάδα και την Ευρώπη, που το κραταιό Rockwave έχει ρίξει (υπερβολικά) πολύ νερό στο κρασί του, χάνοντας τον αρχικό αμιγώς rock προσανατολισμό του, αφού αναλώνεται σε πιο ποπ και mainstream μονοπάτια και όλο και λιγότεροι διεθνείς καλλιτέχνες επισκέπτονται την χώρα, οι περισσότεροι εκ των οποίων στο λυκόφως της καριέρας τους, το Plisskën παραμένει όρθιο. Πλέον σαν event έχει ανδρωθεί, εξελίσσεται δυναμικά, μεγαλώνει και αποκτά fanbase, ακόμα και Ευρωπαίους λάτρεις της μουσικής. Φανταστείτε ανθρώπους από όλη την Ευρώπη να έρχονται στην Ελλάδα, όχι για τον καυτό ήλιο, τη θάλασσα, το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι, “moussaka and gyro”, αλλά για να παρακολουθήσουν ένα μουσικό festival! Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχει προταθεί και για το βραβείο του Καλύτερου Φεστιβάλ σε Εσωτερικό Χώρο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να απαριθμούμε τους λόγους που κάνουν το Plisskën τόσο ξεχωριστό και σιγά σιγά το αναγάγουν στο κραταιό μουσικό event της χώρας.
1. Το φεστιβάλ ξεκίνησε στο χώρο του Ελληνικού Κόσμου, στο Κτήριο 56 και εκεί συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Δεν πλασάρει ως δέλεαρ για να προσελκύσει θεατές ειδυλλιακές τοποθεσίες μέσα στο πράσινο με πουλάκια να κελαηδούν και γραφικό περιβάλλον. Δεν προβάλλεται καθόλου το περιβάλλον παρά μόνο η μουσική και οι καλλιτέχνες. Πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Οδό Πειραιώς, στο κέντρο της πόλης. Γιατί το Plisskën είναι όπως η Αθήνα: urban, alternative, “βρώμικο” όσο πρέπει και πολύ πολύ λίγο glamorous, πάλι όσο πρέπει, αταίριαστο, παράξενο, λίγο σκοτεινό αλλά δημιουργικό, πρωτοποριακό, με περίεργο όνομα που για να το προφέρεις παθαίνεις ένα μικρό γλωσσοδέτη και δε ξέρεις τι σημαίνει. Όπως άλλωστε και η λέξη “Αθήνα”, που προέρχεται από προελληνικό υπόστρωμα και δε ξέρουμε ούτε μπορούμε να μαντέψουμε τη ρίζα και τι σημαίνει. Το Plisskën είναι η Αθήνα! Πολλοί χώροι και σκηνές για όλα τα γούστα, κήπος, ελεύθεροι χώροι, παιχνίδια. Μπορείς εύκολα να βρεις τι σε ικανοποιεί.
2. Τα θεμέλια και η καρδιά του Plisskën είναι οι εθελοντές και η ομαδική δράση και όπως αναφέρεται και στην επίσημη σελίδα του festival: “Η οργανική ανάπτυξη αποτελεί κύριο χαρακτηριστκό στην εξέλιξη του φεστιβάλ και έχει επιτευχθεί συλλογικά, μέσα από τις προσπάθειες όσων έχουν συμμετάσχει σε αυτό, είτε αυτοί λέγονται καλλιτέχνες, εθελοντές ή κοινό.” Από το 2012 διοργανώνεται το The Lab, ένα σύνολο σεμιναριών που δίνουν σε όσους ενδιαφέρονται την ευκαιρία να γνωρίσουν πως γίνεται ένα φεστιβάλ και μία συναυλία, από το management μέχρι την τεχνική παραγωγή. Εκατοντάδες (για να μη το παρακάνω με το χιλιάδες) ενθουσιώδεις μουσικόφιλοι συμμετέχουν κάθε χρόνο εθελοντικά στην διοργάνωση και στην εξυπηρέτηση του κοινού.
3. Τα περσινά t-shirts τα είδατε; Ευφάνταστα, όμορφα, καλής ποιότητας, σε νορμάλ τιμές (10-16 ευρώ). Όχι στην τακτική του “παίρνω μία στάμπα, την σιδερώνω σε ένα t-shirt και το πουλάω 10 ευρώ επειδή τα αυθεντικά μπλουζάκια των συγκροτημάτων έχουν τις τιμές στο Θεό και όλοι θα προτιμήσουν τα δικά μου”. Ναι- ξέρετε ποια μπλουζάκια εννοώ, αυτά τα συναυλιακά που πωλούνται σε stands έξω από τους συναυλιακούς χώρους, και η στάμπα είναι τόσο σκληρή και άκαμπτη πάνω στο ύφασμα που όταν φοράς το κειμήλιο από τη συναυλία στέκεσαι σα να έχεις καταπιεί σίδερο, ούτε να κουνηθείς, ούτε να χορέψεις δε μπορείς (παρασύρθηκα λίγο αλλά είναι το μεγάλο μου παράπονο. Been there, experienced that. Several times. Κυρία Ντίνα από τους Red Hot Chili Peppers γιατί γιατί γιατί;!) Το ίδιο ισχύει και για κάθε τι merch, από canvas bags μέχρι καπέλα και αφισάκια. Α και τώρα που είπα αφισάκια. Παρατηρώ πως η διαφημιστική προώθηση του festival είναι τουλάχιστον λιτή και συγκρατημένη. Καμία σχέση με τα μεγάλα φεστιβάλ και το ασφυκτικό marketing, που ρυπαίνουν τον χώρο και τους τοίχους όλης της πόλης με αφίσες και flyers- διαφημιστικά και μας ζαλίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ με σποτάκια-reminders σε ράδιο και tv. Λακωνική, στοχευμένη διαφημιστική καμπάνια και λίγες συγκρητικά αφίσες (αυτό παρατήρησα πέρυσι τουλάχιστον, εύχομαι να μη κατέβω τώρα από το σπίτι και δω μοτίβο στον απέναντι τοίχο Plisskën, Plisskën, Plisskën, Plisskën. Θα απογοητευτώ.) Είπαμε, το Plisskën χτίζει κοινό εμπειρικά.
4. Εκτός από το “σεβασμό σε όλους τους ομόλογούς του”, δηλαδή το ανθρώπινο δυναμικό, τους εθελοντές και το κοινό, το Plisskën δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον και για το φυσικό περιβάλλον, την μεγαλύτερη δυνατή προστασία του και την ευαισθητοποίηση των θεατών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε οτι το 2013 έλαβε 2/4 αστέρια ως A Greener Festival Award. Η ομάδα του φεστιβάλ προσπαθεί να μειώσει τις επιπτώσεις της διοργάνωσης στο περιβάλλον, γιαυτό και κάθε χρόνο υπολογίζεται το αποτύπωμα άνθρακα. Επίσης, σε συνεργασία με τους χορηγούς και τους προμηθευτές γίνεται η προσπάθεια ώστε το περιβάλλον να επιβαρυνθεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Η ανακύκλωση είναι μία συνήθης πρακτική, όπως και η χρήση ψυκτών νερού, ώστε να αποφευχθεί η χρήση πλαστικών μπουκαλιών, ενώ δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους τρόπους μεταφοράς, για να μετακινείται το μεγαλύτερο μέρος των θεατών με ΜΜΜ. Τέλος, υπάρχει ένας κήπος με φυτά και δέντρα όπου οποιοσδήποτε μπορεί να απολαύσει ένα κοκτέιλ ή έστω να αράξει σε αυτό το κομμάτι φύσης μέσα στην γκρίζα οδό Πειραιώς.
5. Ένας από τους βασικότερους, αν όχι Ο βασικότερος λόγος που θα βάλουμε τα καλά μας, θα πάρουμε την παρέα μας και θα πάμε στο Κτήριο 56 στον Ελληνικό Κόσμο το πρώτο που-σου του Ιουνίου είναι η μουσική και οι καλλιτέχνες. Μπορεί να μην είναι τόσο γνωστοί στο ευρύ κοινό, είναι όμως από τα σπουδαιότερα ονόματα σε πιο alternative κύκλους με φανατικό fanbase! Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε την τιμή να φιλοξενούμε συγκροτήματα και καλλιτέχνες διεθνούς κύρους αλλά και σπουδαίους Έλληνες μουσικούς. Ας αναφέρουμε μερικά ονόματα: 65daysofstatic, Ghost Culture, Trickfighters, Dub Pistols, Swans, Black Lips, Fuck Buttons, Kidnap Kid , Suuns, Imam Baildi, FM Belfast, XXYYXX και άλλοι πολλοί. Φέτος το Line-up φαντάζει πιο hot από ποτέ, με τους Σκωτσέζους post-rock θεούληδες Mogwai να πρωτοστατούν. Ακολουθούν οι …And You WIll Know Us By The Trails Of Light, Cult Of Youth, Ice Age, The Horrors, Mudhoney και ο Γάλλος “ιερεύς” της ηλεκτρονικής μουσικής Brodinski. Πολλές σκηνές για να επιλέξεις τι θέλεις να ακούσεις και άπειρα είδη μουσικής, από post-rock έπη μέχρι hip hop, electro και ρίμες από την Ισπανία. Η μαγεία του Plissken βρίσκεται εκεί. Στην συνύπαρξη ετερόκλιτων ειδών μουσικής και κατά συνέπεια ετερόκλιτων ανθρώπων. Αγκαλιάστε το πρωτόγνωρο και το διαφορετικό φίλοι ! Αν καταφέρατε να διαβάσετε μέχρι εδώ και δε σας κούρασε η αδολεσχία μου, τα λέμε στο pit!
