Μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια και συγκρίνοντάς τα με τη σημερινή γενιά, ο γνωστός ηθοποιός εξήγησε πως «Δεν ξέρω αν είμαι καλός καλλιτέχνης, αλλά είμαι καλός συνάδελφος και επαγγελματίας. Με ενδιαφέρει το ευ ζην την ώρα της δουλειάς των ανθρώπων που με έχουν εμπιστευτεί… Ήμουν ένα παιδί αφηρημένο, σκληρό, διαρκώς θυμωμένο που μεγάλωσε στην πλατεία Αττικής, όπου η βία ήταν καθημερινότητα. Υπάρχει ακόμα θυμός μέσα μου γιατί δεν υπάρχει τίποτα υπέρ του ανθρώπου που δουλεύει». Περιγράφοντας τη ζωή του τότε, πρόσθεσε ότι οι συγκρούσεις ήταν συχνές, αλλά δεν επρόκειτο για bullying: «Πρώτα πλακωνόμασταν και μετά λέγαμε ‘ποιο είναι το όνομά σου’. Δεν επιβάλλαμε βία σε όσους δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν».
Στη συνέχεια, ο Χειλάκης μοιράστηκε την ιστορία του πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, εξηγώντας ότι η απόφαση αυτή ήταν μια προσπάθεια κοινωνικοποίησης όταν άλλαξε σχολείο: «Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός για λόγους κοινωνικοποίησης. Στη Β’ Λυκείου το έκανα για να διαφοροποιηθώ από την ομάδα των άλλων παιδιών, να πουλήσω μούρη. Σταδιακά συνειδητοποίησα ότι μπορώ να μιλήσω για την πολιτική μέσα από την τέχνη του θεάτρου».
Η συζήτηση πέρασε σε πολιτικό επίπεδο, με τον ηθοποιό να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς, τονίζοντας ότι «Δεν αγαπώ τους πολιτικούς μας αρχηγούς… Δεν έχουμε πολιτικούς με ιδεολογικό υπόβαθρο. Οι Έλληνες είμαστε συναισθηματικοί με τα πολιτικά μας πιστεύω και αυτό μας κρατάει κολλημένους σε εμφυλιακά πρότυπα». Ο Χειλάκης εξέφρασε την ανησυχία του για την πόλωση στην κοινωνία και τη δυσκολία του προοδευτικού χώρου να εκφράσει σαφή πολιτικό λόγο, καταλήγοντας ότι «Το να απαγορεύσεις μια λέξη της καθομιλουμένης είναι φασισμός».
Ο Αιμίλιος Χειλάκης αναφέρθηκε επίσης στην αντίληψή του για την πατρίδα, δηλώνοντας ότι «Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνομαι διαφορετικά την πατρίδα μας. Η πατρίδα μας έχει μέσα ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από εμάς, είτε λόγω σεξουαλικότητας είτε λόγω φύλου ή καταγωγής». Τόνισε ότι δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους με βάση τη θρησκεία τους και πως «Η λέξη άθεος είναι λάθος. Δεν με ενδιαφέρει αν υπάρχει Θεός ή όχι».
Όσον αφορά τη σχέση του με τη σύζυγό του, Αθηνά Μαξίμου, ο ηθοποιός ήταν απόλυτα ειλικρινής: «Είμαστε οικογένεια, εγώ, η σύζυγός μου και το σκυλάκι μας. Δεν κάναμε παιδιά, δεν μπορέσαμε, αλλά είμαστε οικογένεια. Αυτός που λέει ότι δεν είναι οικογένεια, δεν αντέχει ούτε τα έντερά του». Τόνισε ότι η δυαδικότητά τους ως ζευγάρι αποτελεί τη βάση της οικογενειακής τους ευτυχίας, παρά τα στερεότυπα που μπορεί να προβάλλονται από το κοινωνικό σύνολο.
