Η Στέλλα Γκρέκα, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού και του κινηματογράφου, έφυγε από τη ζωή στις 6 Ιανουαρίου 2025, αφήνοντας πίσω της μια σπάνια κληρονομιά. Η μακροβιότερη Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός, που έζησε 102 χρόνια, υπήρξε σύμβολο μιας εποχής όπου η τέχνη ήταν γεμάτη αυθεντικότητα και ρομαντισμό.
Την είδηση του θανάτου της γνωστοποίησε στα social media ο Αργύρης Ναστόπουλος
Η Στέλλα Γκρέκα υπήρξε για ένα μικρό διάστημα η αγαπημένη τραγουδίστρια των Αστικών κέντρων και η απόλυτη ερμηνεύτρια των ελαφρών τραγουδιών.
Με την απολυτότητα που διακρίνει την Ελληνική κοινωνία, η Στέλλα Γκρέκα τοποθετήθηκε μαζί με άλλες μεγάλες φωνές στα αρχεία της Ελληνικής μουσικής. Η Στέλλα Γκρέκα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας άδικης αντιμετώπισης, τόσο από τις δισκογραφικές εταιρίες όσο και από το Ελληνικό μουσικόφιλο κοινό.
Η εξαιρετικά όμορφη τραγουδίστρια ονομάζεται στην πραγματικότητα Στυλιανή Λαγκαδά. Τόσο η ημερομηνία όσο και ο τόπος γεννήσεώς της παραμένουν άγνωστα, καθώς δεν είναι καταγεγραμμένα πουθενά. Εμφανίστηκε νεαρή στη μουσική σκηνή της πρωτεύουσας και υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ‘Στέλλα Γκρέκα’. Παντρεύτηκε τον γνωστό σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο (1908-1992), ο οποίος και εμπνεύστηκε και το όνομα με το οποίο έγινε γνωστή.
Κατά την περίοδο του γάμου τους, η Στέλλα Γκρέκα ηχογράφησε μια σειρά από επιτυχίες γνωστών δημιουργών όπως τα ‘Πάμε στο Άγνωστο’, ‘Χθες το βράδυ’, ‘Γύρισε’, ‘Τι κι αν χαθείς’, ‘Το τραγούδι της Μαρίνας’. Αρνείται να δισκογραφήσει κάποια κομμάτια για τα οποία η μουσική μοίρα επεφύλαξε την καλύτερη τύχη. Το ένα είναι το ‘Δύο πράσινα μάτια’, του 1945, καθώς βρήκε σαχλούς τους στίχους του στιχουργού Κώστα Κιούση-κάτι που πολύ μετάνιωσε, όπως δήλωσε στον Πάνο Μαυραγάνη, τέως αξιωματούχο του Πολεμικού Ναυτικού και νυν συλλέκτη του τραγουδιστικού παρελθόντος μας- και το ‘Λίγες καρδιές αγαπούνε’, το 1946, το οποίο ο δημιουργός του Μ. Σουγιούλ πρότεινε στον άγνωστο τότε Τώνη Μαρούδα, και του χάρισε την πρώτη του επιτυχία. Η δισκογραφική της παρουσία περιορίστηκε στα έτη 1946-1948, τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, τα χρόνια του εμφυλίου.
Ο σκηνοθέτης άνδρας της την πείθει να εμφανιστεί στην ταινία του ‘Ραγισμένες καρδιές’ (1945). Ο σκηνοθέτης, που εμφανιζόταν σε μια σκηνή του έργου ως οδηγός αυτοκινήτου, αποκήρυξε το δημιούργημά του ως την μεγαλύτερη του αποτυχία.
Η Στέλλα Γκρέκα συνεχίζει την κινηματογραφική της καριέρα με μια μόνο ακόμη ταινία, την ‘Μαρίνα’, όπου αναλαμβάνει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία, σε σενάριο Α. Σακελλάριου-Χ. Γιαννακόπουλου και σκηνοθεσία Α. Σακελλάριου, ήταν μια παραγωγή του Φιλοποίμενα Φίνου και προβλήθηκε τον Μάρτιο του 1947. Η Στέλλα Γκρέκα είχε στο πλάι της τον Δημήτρη Μυράτ και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, σε ένα μελόδραμα όπου υποδυόταν μια νεαρή νησιωτοπούλα που καταλήγει σε ένα φθηνό καμπαρέ της Αθήνας ως τραγουδίστρια. Στο τέλος φυσικά τη σώζει ένας νέος. Ένα απλό ρομάντσο, λοιπόν, που ήταν μεγάλη επιτυχία, λόγω της καλής σκηνοθεσίας του Σακελλάριου και των τραγουδιών που ερμηνεύει η Γκρέκα.
Η Γκρέκα όμως είχε ήδη αποτύχει στο γάμο της με τον Λάσκο. Άνθρωπος διακριτικός, η Γκρέκα αποσύρεται στην ακμή της καριέρας. Ήδη από το φθινόπωρο του 1947 ζει στην Αμερική.
Θα επιστρέψει στην Ελλάδα το 1970, για να ηχογραφήσει δύο δίσκους με τη EMI, το ‘Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Χρήστο Χαιρόπουλο’ (1975), και το ‘Η Στέλλα Γκρέκα τραγουδάει Αττίκ’. Λίγο νωρίτερα η ίδια εταιρεία θα συλλέξει όλα εκείνα τα τραγούδια που η ερμηνεύτρια ηχογράφησε κατά τη διετή καριέρα της και θα τα κυκλοφορήσει σε ένα δίσκο με τον απλό τίτλο ‘Στέλλα Γκρέκα’.Θα παραχωρήσει δύο συνεντεύξεις στον Γιώργο Παπαστεφάνου, μία το 1973, κατά τη διάρκεια διακοπών της στην Ελλάδα, και μία το 1985. Ο ίδιος δημοσιογράφος θα επιμεληθεί και μια συλλογή από παλιές ηχογραφήσεις της τραγουδίστριας στην Αμερική, η οποία θα κυκλοφορήσει από την LYRA το 1990 με τον τίτλο ‘Τα τραγούδια της Αμερικής’. Ύστερα, σιωπή. Η Στέλλα Γκρέκα αποσύρεται ξανά. Ζει πλέον μόνιμα στην Εκάλη.
