Τρεις διαφορετικές γενιές ενώθηκαν για να δημιουργήσουν το «Βήματα μοιραία» ή αλλιώς, το «Στην οδό Θεμιστοκλέους».
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, η Ελένη Δήμου κυκλοφορεί σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και στίχους του Γιάννη Κολλιάκου το τραγούδι «Βήματα Μοιραία». Τραγούδι αφιερωμένο σε ένα από τα απόλυτα γυναικεία σύμβολα που πέρασε από την ελληνική κοινωνία : τη Μαλβίνα. Η Ελένη Δήμου, μετά και το εμβληματικό κομμάτι «Η ζωή είναι Γυναίκα», φροντίζει πάντα να μας εκπλήσσει ευχάριστα και με σημείο αναφοράς επιδραστικές γυναικείες προσωπικότητες, ερμηνεύει δημιουργίες εμπνευσμένες από τον μαγικό κόσμο των γυναικών. Αυτό συμβαίνει και στα «Βήματα μοιραία», ένα τραγούδι για την γυναίκα, τον έρωτα, το ασυμβίβαστο και το ανεκπλήρωτο. Αυτά τα βήματα γίνονται αργά και οδηγούν ενίοτε στον απύθμενο κόσμο των συναισθημάτων και ενίοτε σε εκείνον της μοναξιάς.
Σημειώματα καλλιτεχνών
«Με τη Μαλβίνα Κάραλη γίναμε φίλοι όχι γιατί βρέθηκα αρκετές φορές προσκεκλημένος στις εκπομπές της, ούτε γιατί μιλούσε ιδιαίτερα τιμητικά για μένα. Με τη Μαλβίνα γίναμε φίλοι γιατί είχε τη σπάνια ικανότητα να διακρίνει το αυθεντικό και το αληθινό μέσα σε κάθε τραγούδι. Όταν ο Γιάννης Κολλιάκος – ως πρωτοεμφανιζόμενος στιχουργός, στην προκειμένη περίπτωση – μου έστειλε τους στίχους που είχε γράψει για αυτήν, ήθελα με κάθε τρόπο να γράψω ένα τραγούδι όπως ακριβώς θα το ήθελε κι εκείνη: πηγαίο και αληθινό. Με τη ζεστή και ξεχωριστή φωνή της Ελένης Δήμου, της στέλνουμε ένα ουράνιο μουσικό ευχαριστώ».
Χρήστος Νικολόπουλος
«Με τη Μαλβίνα Κάραλη υπήρχε αμοιβαίος θαυμασμός και αλληλοεκτίμηση από την εποχή που με είχε καλέσει στις εκπομπές της, πρώτα στην ΕΡΤ κι έπειτα στο Seven-X. Χειμαρρώδης και αληθινή σε κάθε μας κουβέντα, με είχε τιμήσει με τα λόγια της αλλά και με τις πράξεις της. Η Μαλβίνα ήταν μια γυναίκα-σύμβολο. Την έχω μέσα μου ολοζώντανη να μου μιλάει για όσα αγαπούσε και για όσα είχε συνδέσει με τα τραγούδια μας. Μου λείπει η αυθεντικότητά της και ο ευθύς χαρακτήρας της. Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια και να μου χαρίσει τελικά ο Γιάννης Κολλιάκος τους πρώτους του στίχους, τους εξαιρετικά μελοποιημένους από τον σπουδαίο Χρήστο Νικολόπουλο, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να την τιμήσω,
κι εγώ με τη σειρά μου, με αυτό το όμορφο τραγούδι».
Ελένη Δήμου
«Στην οδό Θεμιστοκλέους· ακριβώς εκεί πρωτοείδα, κατά τα εφηβικά μου χρόνια, τη Μαλβίνα Κάραλη να περπατάει βιαστική, τυλιγμένη μέσα στο μαύρο της παλτό, να στρίβει προς την Κωλέττη και να μπαίνει στις Εκδόσεις Αστάρτη. Η όψη της αυτή στιγμάτισε από τότε τη μνήμη και την καρδιά μου. Χειμώνα και πάλι, σε ένα παγκάκι των Εξαρχείων μετά από κάποια χρόνια, η σκέψη της μετουσιώθηκε σε λέξεις. Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν σε ένα μπλε τετράδιο, που βρέθηκε τυχαία, την κατάλληλη στιγμή, στο σακίδιό μου. Τα χρόνια που πέρασαν έφεραν και πήραν έρωτες, φίλους, αγάπες, με μόνη σταθερά στις συζητήσεις μας τα κείμενα και την προσωπικότητα της Μαλβίνας Κάραλη. Σε μια τέτοια συζήτηση με την – από χρόνια φίλη μου και μία από τις πιο λατρεμένες φωνές της Μαλβίνας – Ελένη Δήμου, έδωσα τους στίχους που είχα γράψει για τη Μαλβίνα. Η ιδέα να προτείνουμε στον Χρήστο Νικολόπουλο να γράψει τη μουσική, έναν άνθρωπο που η Μαλβίνα αγαπούσε βαθιά, ήταν απολύτως σωστή κι ο ίδιος ανταποκρίθηκε άμεσα. Η Μαλβίνα του έρωτα, η Μαλβίνα της μουσικής, η Μαλβίνα του αυθεντικού λαϊκού τραγουδιού. Η ευαισθησία και
η αυθεντικότητα του Χρήστου Νικολόπουλου μαζί με τη μοναδική ερμηνεία της Ελένης Δήμου – τύχη κι ευλογία σε αυτό μου το ξεκίνημα – έντυσαν τα λόγια του πρώτου μου αυτού τραγουδιού, το οποίο και αφιερώνω στην ιερή κι ακριβή της μνήμη».
Γιάννης Κολλιάκος
