Η γνωστή τραγουδίστρια Ευρυδίκη μίλησε στην εκπομπή των Rainbow Mermaids για τις τραυματικές της αναμνήσεις από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, φωτίζοντας τις διαχρονικές πληγές ενός λαού που ακόμα παλεύει με τη μνήμη και τη δικαιοσύνη.
Πενήντα ένα χρόνια μετά τα γεγονότα του 1974, η Ευρυδίκη μιλά με ταραχή για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, δηλώνοντας πως «είναι μια ανοιχτή πληγή που δεν κλείνει». Αν και μόλις έξι ετών τότε, οι μνήμες παραμένουν χαραγμένες βαθιά: «Είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το στομάχι μου γίνεται κόμπος», εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια.
Αριθμοί που ματώνουν ακόμα
Η Ευρυδίκη θύμισε πως στην Κύπρο υπάρχουν ακόμα 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί και πάνω από 1.900 αγνοούμενοι. Παρά το σθένος των Κυπρίων να ξαναχτίσουν τη ζωή τους, οι πληγές παραμένουν ανοιχτές: «Ακόμη και σήμερα ταυτοποιούνται νεκροί από ομαδικούς τάφους, χωρίς τη βοήθεια της Τουρκίας. Είναι εγκλήματα πολέμου που θέλουν να τα καλύψουν», τόνισε.
Μνήμες από τα κατεχόμενα και τα δύσκολα παιδικά χρόνια
Η οικογένεια της Ευρυδίκης καταγόταν από την Κερύνεια. Οι παιδικές της αναμνήσεις είναι γεμάτες ένταση και φόβο: «Πηγαίναμε κομβόι στα Κατεχόμενα, με συνοδεία οχήματος του ΟΗΕ. Οι γονείς μας μάς έλεγαν να είμαστε ήσυχοι, περνούσαμε από επικίνδυνες περιοχές».
Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος, η οικογένεια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Λευκωσία και να βρει καταφύγιο στη Λεμεσό. «Το σπίτι ήταν μικρό, αλλά μαζευτήκαμε όλοι κάτω από μια κληματαριά, με στρώματα κάτω, σαν πρόσφυγες στη δική μας πατρίδα.»
Η ανεμελιά των παιδιών και ο ξαφνικός φόβος
Παρά τον φόβο και τους ήχους των σειρήνων, τα παιδιά διατηρούσαν στιγμές ανεμελιάς, μέχρι να σημάνει συναγερμός. «Από τα ανέμελα παιδάκια, γινόμασταν ξαφνικά τα φοβισμένα παιδιά, τρέχαμε να κρυφτούμε κάτω από κρεβάτια και τραπέζια.»
Η λήθη ως δεύτερη εισβολή
Η Ευρυδίκη ήταν απολύτως σαφής για τη στάση της: «Το έχουμε ξεχάσει το θέμα. Πηγαίνω στην Κύπρο, βλέπω τη σημαία του Ψευδοκράτους και εξοργίζομαι. Πώς συνηθίσαμε να ζούμε με αυτό;»
Κάλεσε σε αυτοκριτική: «Δεν μπορώ να κατηγορήσω τη νέα γενιά που δεν μαθαίνει, φταίμε εμείς που δεν μιλάμε. Δεν υπάρχουν πια οι ταμπέλες “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ”, το ξεχάσαμε. Είναι σαν να θέλουμε να αλλάξουμε την ιστορία μας για να την κάνουμε πιο εύκολη.»
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από το 18.09 και μετά:
