Η Κωνσταντίνα, φιλοξενούμενη στη βραδινή εκπομπή «Καλύτερα Αργά», μίλησε ανοιχτά για τη μακρόχρονη πορεία της στο τραγούδι, το ανεκπλήρωτο της σχέσης της με την Κύπρο και το βαθύ τραύμα από τον χαμένο πατέρα της στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974.
H Κωνσταντίνα δεν μάσησε τα λόγια της. Στην εξομολόγησή της, άγγιξε τα πιο ευαίσθητα σημεία της προσωπικής της ιστορίας, μιλώντας για τον αγνοούμενο πατέρα της, τα παιδικά βιώματα της εισβολής στην Κύπρο και το βάρος της απώλειας που παραμένει αναπάντητο σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά.
«Ποτέ δεν ξεχνάω τα βιώματά μου», τόνισε. Αναφέρθηκε στα αδέρφια της που υπήρξαν αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά και στο διχασμό που επικρατούσε μέσα στην οικογένεια για το αν πρέπει να συζητούν για τα γεγονότα ή να τα αποσιωπούν. Η μεγαλύτερη πληγή της, ωστόσο, παραμένει η απουσία του πατέρα της, που εξαφανίστηκε «σε μια πολύ τρυφερή στιγμή που τον είχα ανάγκη». Η ελπίδα για την ανεύρεση των οστών του είναι η μόνη που δεν εγκαταλείπει, παρά τα 51 χρόνια που έχουν περάσει.
Το παράπονο και η αγάπη για την πατρίδα
Η τραγουδίστρια δεν δίστασε να εκφράσει το παράπονό της για την Κύπρο.
«Η πατρίδα μου μόνο με πληγώνει αλλά την αγαπώ γιατί είναι οι ρίζες μου… Στον τόπο που γεννήθηκα δεν με εκτιμούν τόσο πολύ όσο εδώ που έχω κάνει καριέρα. Η Κύπρος ποτέ δεν μέτρησε αυτό που έχω κάνει στο σημείο που έπρεπε», είπε με ειλικρίνεια, καταγράφοντας μια αλήθεια που συχνά κρύβεται πίσω από το πέπλο της νοσταλγίας.
Η δύναμη της φωνής και οι πληγές της κρίσης
Παρά τις δυσκολίες, η Κωνσταντίνα δηλώνει ευλογημένη για το δώρο της φωνής της. Δεν παραλείπει να αναφέρει τη σημαντική οικονομική ζημιά που υπέστη από το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο, εμπειρία που είχε μέχρι και σωματικές συνέπειες:
«Με χτύπησε στις φωνητικές χορδές… Ήταν ψυχολογικό», αποκάλυψε, επισημαίνοντας πως τελικά η αγάπη του κόσμου και η προσωπική της επιμονή ήταν αυτές που τη βοήθησαν να ξαναβρεί τη φωνή της.
Δείτε τη συνέντευξη:
