Δείτε και αυτό
Καλεσμένος στην εκπομπή Buongiorno, ο Γιάννης Πάριος μίλησε για τη νέα του δουλειά «Τα Θαλασσινά του Πάριου», τις ρίζες του στην Πάρο, τις προσωπικές του αρχές, την οικογένεια, τον έρωτα, αλλά και τη θέση του απέναντι στις βιογραφικές ταινίες.
Ο Γιάννης Πάριος, μια από τις πιο αγαπημένες φωνές της ελληνικής μουσικής, αποκάλυψε πως η νέα του δουλειά «Τα Θαλασσινά του Πάριου», που γεννήθηκε στην πανδημία, είναι γεμάτη κέφι, ρυθμό και πατρίδα.
«Τα “Θαλασσινά” θα μπορούσα να τα αφιερώσω στον πατέρα μου και στους πατριώτες μου στην Πάρο, στον Αχιλλέα Θεοφίλου, που “έφυγε” πρόσφατα, γιατί εκείνος έκανε τα πρώτα νησιωτικά και τα δεύτερα. Ήλπιζα ότι θα κάνει και αυτά και δεν προλάβαμε. Τα νησιώτικα αυτά τα έχω γράψει στην πανδημία. Και έχουν μείνει πολλά. Είναι γεμάτα χαρά και γλέντι. Ελπίζω να αρέσουν και να τα αγαπήσει ο κόσμος», είπε αρχικά.
Αναφέρθηκε και στις ρίζες του, που ποτέ δεν τον άφησαν:
«Ο πατέρας μου μου είχε πει να μην ξεχάσω τις ρίζες μου και τις “ρίζωσα” μέσα μου, οπότε είναι πιο δυνατές».
Ωστόσο, εξομολογήθηκε πως δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει επίσημα στην Πάρο:
«Δεν θα έκανα συναυλία για τα “Θαλασσινά” στην Πάρο. Ντρέπομαι να τραγουδάω “επίσημα” μπροστά στους φίλους μου. Παρέα τραγουδάω, αλλά έχω τρακ αλλιώς».
Για τη σχέση του με την Πάρο είπε:
«Και στην Αθήνα που μένω, το μυαλό μου είναι στην Πάρο. Η αγαπημένη μου συνήθεια είναι να κοιτάω το πέλαγος», ενώ αναφέρθηκε και στην προσφορά του:
«Ό,τι πήρα από τα “Νησιώτικα”, όλα τα ποσοστά τα παρέδωσα στον τότε δήμαρχο της Πάρου. Και άλλοι έχουν προσφέρει, δεν νομίζω ότι είμαι εγώ ευεργέτης. Δεν μου ανήκουν τα “Νησιώτικα”, ανήκουν στον κόσμο».
Παρόλο που έγινε διάσημος για τα ερωτικά του τραγούδια, σήμερα δηλώνει:
«Πλέον λέω και νησιώτικα, παρόλο που δεν είναι το βασικό μου ρεπερτόριο. Τον έρωτα τον τραγουδούν όλοι, τα νησιώτικα έχουν πατρίδα. Ο έρωτας είναι πάνω από όλους μας».
Ερωτηθείς για το αν έχει ερωτευτεί πολύ ή αν τον έχουν ερωτευτεί, ο Πάριος απάντησε με στοχαστικότητα:
«Ούτε μέτρησα ούτε το σκέφτηκα ποτέ. Πιστεύω ούτε έχω ερωτευθεί ούτε έχω αγαπήσει πολύ. Ο έρωτας είναι κάτι που έρχεται και φεύγει, αλλά η αγάπη ποτέ. Είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Ο έρωτας είναι η πόρτα που ανοίγει για να μπει η αγάπη».
Και πρόσθεσε με νόημα:
«Ένα πράγμα ξέρω: ότι δεν έχω μισήσει ποτέ στη ζωή μου. Όλοι έχουμε “προδώσει”, ανάλογα πώς το ερμηνεύεις, κάπου θα φταίμε και εμείς, δεν φταίει πάντα μόνο ο ένας. Το σημαντικό είναι να συγχωρείς. Δεν μαθαίνεται αυτό, είναι έμπνευση».
Ο ίδιος αποκάλυψε ότι έγραψε το γνωστό τραγούδι του Στράτου Διονυσίου «Τα πήρες όλα και έφυγες» σε μια αναπάντεχη στιγμή έμπνευσης:
«Το έγραψα σε μία χαρτοσακούλα στο αεροπλάνο. Ήθελα να “πω” κάτι συγκεκριμένο με αυτό το τραγούδι. Ήθελα να “βρίσω”».
Σχολίασε και τη δημιουργική διαδικασία:
«Μπορεί να γράψεις τραγούδι σε 3 λεπτά και να έχεις παιδευτεί 3 χρόνια. Είναι θέμα στιγμής. Πάντως όταν είσαι λυπημένος δεν μπορείς να γράψεις λυπημένο τραγούδι».
Ειλικρινής και μετρημένος, ξεκαθαρίζει:
«Δεν δήλωσα ποτέ ότι είμαι στιχουργός ή συνθέτης. Αυτό που μπορώ να λέω ότι κάνω καλά είναι να τραγουδάω. Το άλλο είναι “πάρεργο”, είναι εσωτερική ανάγκη».
Και πρόσθεσε για τη νέα του δουλειά:
«Τα “Θαλασσινά” μου τα ανακάλυψε ο ανιψιός μου, Πέτρος Βαρθακούρης, ο γιος του αδερφού μου, που είναι τεράστιος μουσικός, μπασίστας. Τα γράψαμε με τρόπο που είναι σπάνιος. Τα γράψαμε live. Αυτό δεν γίνεται πλέον».
Μιλώντας για την οικογένειά του, τόνισε:
«Γιατί να μην είμαστε ενωμένοι ως οικογένεια; Δεν έχω κανένα παράπονο από κανέναν, ούτε και εκείνοι. Δεν ψωνίστηκα ποτέ. Είμαι άνθρωπος της ουράς – περιμένω στην ουρά».
Και αποκάλυψε μια πιο ευάλωτη πλευρά του:
«Μπορεί και κάτι αρνητικό να νιώσω, θα το κρατήσω μέσα μου και να ξεσπάσει στο στομάχι μου μόνο. Αυτό το είχα από το γυμνάσιο, έχω μία ευαισθησία».
Για τα παιδιά του:
«Θυσιάζομαι για τα παιδιά μου. Για άλλους ανθρώπους θα “θυσιαστώ” χωρίς να πεθάνω, αλλά για τα παιδιά μου, θα πέθαινα. Για μένα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μου. Θέλω να πετύχουν και να γίνουν καλύτεροι από μένα. Καμιά φορά είναι “ατυχία” να έχουν πατέρα τον Πάριο».
Μιλώντας για τον γιο του, Χάρη Βαρθακούρη, ανέφερε:
«Τον Χάρη τον επηρεάζει πιο πολύ, γιατί είναι σπουδαίος συνθέτης και τραγουδιστής. Δεν τον φοβάμαι, να τον πετάξεις μέσα στο πλήθος θα ξεχωρίσει. Ο Χάρης είναι ευαίσθητος πολύ και καλός οικογενειάρχης».
Θυμήθηκε και τους γονείς του:
«Έχω μεγαλώσει σε μία υγιέστατη οικογένεια, οι γονείς μου ήταν άγιοι άνθρωποι. Ο πατέρας μου “έφυγε” νωρίς. Η μητέρα μου με έζησε».
Για τους γάμους και τα διαζύγια του είπε:
«Ένας γάμος δεν εξαρτάται από έναν άνθρωπο, αλλά από δύο. Και στους δύο γάμους μου έχω κάνει εγώ τα περισσότερα λάθη, αλλά τα μεγαλύτερα δώρα μου τα έχουν κάνει εκείνες: τα παιδιά μου. Προσεύχομαι στον Θεό να είναι καλά».
Και συμπλήρωσε:
«Σέβομαι τη γυναίκα. Σέβομαι τη μάνα γυναίκα. Τα παιδιά είναι ευλογία Θεού. Το μόνο που θα ήθελα θα ήταν μία κόρη. Αλλά τα παιδιά μου δεν τα αλλάζω. Αν είχα κόρη θα υπέφερε μαζί μου, γιατί θα ήμουν ο πιο ερωτευμένος άντρας του κόσμου μαζί της και θα την ταλαιπωρούσα».
Τέλος, σχολίασε τις βιογραφικές ταινίες και τη θέση των καλλιτεχνών σε αυτές:
«Ποιος είμαι εγώ για να γίνει η ζωή μου ταινία; Είμαι σίγουρος ότι εάν ζούσε ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν θα επέτρεπε να γίνει η ζωή του ταινία. Η γυναίκα του το έκανε από αγάπη και επειδή την πίεσαν. Δεν έχω δει την ταινία. Όταν φύγω από τη ζωή, δεν θα μπορώ να πω στα παιδιά μου ότι δεν θέλω».
Και πρόσθεσε:
«Φτάνει με τις ταινίες. Εκμεταλλευόμαστε τους ανθρώπους για να κόψουμε εισιτήρια. Φτάνει, το ίδιο και για τον Θεοδωράκη. Δεν το έχουν ανάγκη να τους κάνεις ταινία ή συναυλία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Αν έχεις αφήσει έργο, δεν “πεθαίνεις” ποτέ. Είναι τιμή αυτό που γίνεται, αλλά λανθασμένη κατά τη γνώμη μου. Κάποιοι αδικούνται – ζωγράφοι, ποιητές κ.τ.λ.».
Κλείνοντας, έκανε μια ιδιαίτερη μνεία στη Χαρούλα Αλεξίου:
«Η Χαρούλα είναι μεγάλο κεφάλαιο, την αγαπώ και σαν φωνή και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο».
