Ή αλλιώς γιατί το να βρίζεις ελληνικές στόουνερ μπάντες σε κάνει χειρότερο και από εβδομαδιαίο mental breakdown της Lindsay Lohan.
Fact #1: όλοι ακούνε στη διάρκεια της ζωής τους διάφορα.
Fact #2: σε κάποια φάση αυτό το πράγμα που άκουγες δεν σου αρέσει.
Fact #3: το ότι δεν αρέσει σε εσένα δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να αρέσει και στον υπόλοιπο κόσμο.
Σε αυτό το σημείο ανοίγονται τρεις δίοδοι μπροστά σου και καλείσαι να ακολουθήσεις μία από αυτές:
Δίοδος 1: Δεν ασχολείσαι περισσότερο με αυτό που για κανένα λόγο δεν σου προσφέρει την ευχαρίστηση που οφείλει να σου προσφέρει η μουσική.
Δίοδος 2: Αναλύεις (με τον εαυτό σου) τους λόγους για τους οποίους δεν σου αρέσει πλέον και κρατάς την επιχειρηματολογία σου για να την χρησιμοποιείς όταν θα συμμετέχεις σε μία σχετική συζήτηση.
Δίοδος 3: Διαλαλείς το μίσος και τη χολή σου χωρίς σταματημό σε κάθε πλατφόρμα social media δημιουργώντας ταυτόχρονα μια συντεχνία ανθρώπων με τις ίδιες απόψεις με εσένα (γιατί όσο και αν θες να φαίνεσαι σαν ανεξάρτητος, anti-social τύπος που όλα τον ενοχλούνε- χολή is not fun when done alone) και ζείτε όλοι μαζί στην ελιτίστικη φούσκα σας που έχετε για τα πάντα δίκιο.
Γιατί ακολουθείς την επιλογή 3.
Ακούς ή ασχολείσαι με κάτι που καλύπτει τα απαραίτητα requirements για να θεωρείται indie/alternative για δύο λόγους. Αρχικά, γιατί ταιριάζει στα γούστα σου αλλά επίσης , ικανοποιεί την ενδόμυχη ανάγκη σου να αποδεικνύεις όπου σταθείς και όπου βρεθείς τη διαφορετικότητά σου. Το millisecond που αυτό θα αρχίσει και θα αρέσει στο κοινωνικό σου κύκλο, τότε θα αρχίσεις να βρίσκεις όλα εκείνα τα μικροπράγματα που θα σε ενοχλούν στο συγκεκριμένο άκουσμα.
Στην ίδια κατηγορία είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν και άλλοι μαζί σου και για αυτό στρέφεσαι στον κόσμο του Internet που ενώνει όλο τον κόσμο (φασίστα με φασίστα, ανώμαλο με ανώμαλο, μικρούλη hipster με μικρούλη hipster).
Δημιουργείτε έτσι ένα κίνημα στο οποίο ικανοποιείτε το γούστο σας να «είστε διαφορετικοί από τη μάζα». Little did you know, ότι έτσι μπαίνετε στο κόσμο του “hipster paradox” που σύμφωνα με αυτό, όσο προσπαθείς να είσαι διαφορετικός τόσο καταλήγεις να φαίνεσαι ίδιος με τους υπόλοιπους. Και δεν το λέω εγώ: τα μαθηματικά το λένε.
Και έτσι, καταλήγουμε στην πιο εύκολη επιλογή που δεν κουράζει τον εγκέφαλό μας. Να βγάζουμε την χολή μας ασυστόλως, χωρίς κάποια λογική επιχειρηματολογία. Σε κάνει να νιώθεις δημοφιλής, άλλοι ασπάζονται τα ίδιες χιλιοειπωμένες απόψεις (γιατί ναι, δεν είσαι ο πρώτος που είπες ατάκα «Αυτά που έκαναν οι Sabbath στα 70’s και οι Kyuss στα 90’s.» για κάποια μπάντα) και είστε όλοι ευχαριστημένοι……..
Μέχρι το επόμενο λάηβ της Χ μπάντας την οποία κράζετε, στο οποίο και θα πάτε (μιας που θα πάει θα πάει εκείνη η γκόμενα από το βιολογικό)και θα περάσετε και καλά.
Πώς να το πω; Είσαι σαν αυτό που έχει πει ο Άρης Αλεξανδρής για τους αριστερούς στην Ελλάδα: Γιατί έχεις την πιο συμφέρουσα σχέση με τον καπιταλισμό (στην συγκεκριμένη περίπτωση την ελληνική stoner σκηνή). Τον εκμεταλλεύεσαι όταν, με τον τρόπο, και στον βαθμό που επιθυμείς (καταναλώνοντας προϊόντα του) αλλά θεωρητικά είσαι μόνιμος πολέμιος του. Κατακρίνεις τα πάντα χωρίς να αντιπροτείνεις κάτι.
Είσαι πιο γραφικός και από Κνίτη.
Συγκεντρώσου.
Ή αλλιώς γιατί το να βρίζεις ελληνικές στόουνερ μπάντες σε κάνει χειρότερο και από εβδομαδιαίο mental breakdown της Lindsay Lohan.
Fact #1: όλοι ακούνε στη διάρκεια της ζωής τους διάφορα.
Fact #2: σε κάποια φάση αυτό το πράγμα που άκουγες δεν σου αρέσει.
Fact #3: το ότι δεν αρέσει σε εσένα δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να αρέσει και στον υπόλοιπο κόσμο.
Σε αυτό το σημείο ανοίγονται τρεις δίοδοι μπροστά σου και καλείσαι να ακολουθήσεις μία από αυτές:
Δίοδος 1: Δεν ασχολείσαι περισσότερο με αυτό που για κανένα λόγο δεν σου προσφέρει την ευχαρίστηση που οφείλει να σου προσφέρει η μουσική.
Δίοδος 2: Αναλύεις (με τον εαυτό σου) τους λόγους για τους οποίους δεν σου αρέσει πλέον και κρατάς την επιχειρηματολογία σου για να την χρησιμοποιείς όταν θα συμμετέχεις σε μία σχετική συζήτηση.
Δίοδος 3: Διαλαλείς το μίσος και τη χολή σου χωρίς σταματημό σε κάθε πλατφόρμα social media δημιουργώντας ταυτόχρονα μια συντεχνία ανθρώπων με τις ίδιες απόψεις με εσένα (γιατί όσο και αν θες να φαίνεσαι σαν ανεξάρτητος, anti-social τύπος που όλα τον ενοχλούνε- χολή is not fun when done alone) και ζείτε όλοι μαζί στην ελιτίστικη φούσκα σας που έχετε για τα πάντα δίκιο.
Γιατί ακολουθείς την επιλογή 3.
Ακούς ή ασχολείσαι με κάτι που καλύπτει τα απαραίτητα requirements για να θεωρείται indie/alternative για δύο λόγους. Αρχικά, γιατί ταιριάζει στα γούστα σου αλλά επίσης , ικανοποιεί την ενδόμυχη ανάγκη σου να αποδεικνύεις όπου σταθείς και όπου βρεθείς τη διαφορετικότητά σου. Το millisecond που αυτό θα αρχίσει και θα αρέσει στο κοινωνικό σου κύκλο, τότε θα αρχίσεις να βρίσκεις όλα εκείνα τα μικροπράγματα που θα σε ενοχλούν στο συγκεκριμένο άκουσμα.
Στην ίδια κατηγορία είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν και άλλοι μαζί σου και για αυτό στρέφεσαι στον κόσμο του Internet που ενώνει όλο τον κόσμο (φασίστα με φασίστα, ανώμαλο με ανώμαλο, μικρούλη hipster με μικρούλη hipster).
Δημιουργείτε έτσι ένα κίνημα στο οποίο ικανοποιείτε το γούστο σας να «είστε διαφορετικοί από τη μάζα». Little did you know, ότι έτσι μπαίνετε στο κόσμο του “hipster paradox” που σύμφωνα με αυτό, όσο προσπαθείς να είσαι διαφορετικός τόσο καταλήγεις να φαίνεσαι ίδιος με τους υπόλοιπους. Και δεν το λέω εγώ: τα μαθηματικά το λένε.
Και έτσι, καταλήγουμε στην πιο εύκολη επιλογή που δεν κουράζει τον εγκέφαλό μας. Να βγάζουμε την χολή μας ασυστόλως, χωρίς κάποια λογική επιχειρηματολογία. Σε κάνει να νιώθεις δημοφιλής, άλλοι ασπάζονται τα ίδιες χιλιοειπωμένες απόψεις (γιατί ναι, δεν είσαι ο πρώτος που είπες ατάκα «Αυτά που έκαναν οι Sabbath στα 70’s και οι Kyuss στα 90’s.» για κάποια μπάντα) και είστε όλοι ευχαριστημένοι……..
Μέχρι το επόμενο λάηβ της Χ μπάντας την οποία κράζετε, στο οποίο και θα πάτε (μιας που θα πάει θα πάει εκείνη η γκόμενα από το βιολογικό)και θα περάσετε και καλά.
Πώς να το πω; Είσαι σαν αυτό που έχει πει ο Άρης Αλεξανδρής για τους αριστερούς στην Ελλάδα: Γιατί έχεις την πιο συμφέρουσα σχέση με τον καπιταλισμό (στην συγκεκριμένη περίπτωση την ελληνική stoner σκηνή). Τον εκμεταλλεύεσαι όταν, με τον τρόπο, και στον βαθμό που επιθυμείς (καταναλώνοντας προϊόντα του) αλλά θεωρητικά είσαι μόνιμος πολέμιος του. Κατακρίνεις τα πάντα χωρίς να αντιπροτείνεις κάτι.
Είσαι πιο γραφικός και από Κνίτη.
Συγκεντρώσου.
