Ο Στέλιος Τσουκιάς είναι ένας νέος τραγουδοποιός που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Η πρώτη του επαφή με την μουσική ήταν σε μικρή ηλικία, αφού η ίδια αποτελούσε πάντα κομμάτι της καθημερινής του ζωής. Ως φοιτητής έπαιζε παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια στη Σάμο κι αργότερα συμμετείχε στο πολιτιστικό Φεστιβάλ «Γιάννης Ρίτσος» με την μπάντα του, επιλέγοντας ροκ κι έντεχνα κομμάτια. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ξεκίνησε live εμφανίσεις σε χώρους όπως η «Όστρια» και το «καφέ Διπλό» στα Εξάρχεια, αλλά και στη μουσική σκηνή HollyWood Stage. Έχει εμφανιστεί σε σημαντικές σκηνές του Λονδίνου όπως το Ο2 Islington και το Zigfrid von Underbelly, ενώ έχει ανοίξει τις συναυλίες της Ηρούς, του Λεωνίδα Μπαλάφα και του Φοίβου Δεληβοριά. Με αφορμή την προετοιμασία του πρώτου προσωπικού του δίσκου και τις επερχόμενες εμφανίσεις του, μας μιλά για τη μουσική του πορεία αλλά και για τα όνειρά του.
Κύριε Τσουκιά, αρχικά ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη μουσική;
Η μουσική ήταν κομμάτι της καθημερινότητας μου. Η μητέρα μου τραγουδούσε, η γιαγιά μου επίσης, ο θείος μου έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε, τα ξαδέρφια μου έπαιζαν σαξόφωνο. Ήταν φυσικό επακόλουθο να ασχοληθώ και εγώ. Ξεκίνησα να μαθαίνω αρμόνιο όταν ήμουν εννέα χρονών, αλλά επειδή ήθελα να παίζω τους ήχους που είχα στο κεφάλι μου και όχι κλασσική μουσική, το παράτησα μετά από λίγο. Με κέρδισαν η κιθάρα και το τραγούδι. Από μικρός ένιωθα την ανάγκη να εκφράζω αυτό που έχω μέσα μου μέσω της μουσικής. Ήταν κάτι που με χαλάρωνε και με βοηθούσε να εκτονωθώ.
Μεγαλώσατε στην Αθήνα, σπουδάσατε Στατιστική και Μαθηματικά στη Σάμο και τα τελευταία χρόνια ζείτε κι εργάζεστε στο Λονδίνο ως Data Scientist. Πώς πήρατε την απόφαση να αφήσετε την Ελλάδα και να μετακομίσετε εκεί;
Είχα φτάσει σε έναν κορεσμό. Ένιωθα πως η Ελλάδα δεν μου έδινε αυτό που ήθελα και παράλληλα είχα την ανάγκη να δω κάτι καινούριο, να ζήσω κάτι απ’ την αρχή. Βέβαια οι λόγοι ήταν και οικονομικοί. Κάπως έτσι αποφάσισα να μετακομίσω στο εξωτερικό, με το Λονδίνο να είναι ο πιο προσιτός και «ανοιχτός» σε μετανάστες προορισμός.
Αυτή μου η απόφαση ήταν καταλυτική για να βρω τον εαυτό μου, να διακρίνω τις ανάγκες μου, τα θέλω μου. Εκτίμησα την Ελλάδα και είδα τις πραγματικές τις ομορφιές της, επειδή τις νοστάλγησα. Παράλληλα όμως σε μία πόλη τόσο μεγάλη και πολυπολιτισμική έμαθα να μπορώ να κατανοώ τη διαφορετικότητα των άλλων λαών και να συμβιώνω αρμονικά.
Μιλήστε μας για τη διασκευή του τραγουδιού ”Άστα τα μαλλάκια σου”. Πώς προέκυψε;
Επέλεξα το «Άστα τα μαλλάκια σου» ως το πρώτο μου single μία μέρα βροχερή ενός Φλεβάρη στο Λονδίνο. Ήμασταν στο σπίτι μου μαζί με τον Κώστα Γεωργιάδη, τον κολλητό φίλο και συνεργάτη μου στην παραγωγή του δίσκου που τώρα ετοιμάζουμε. Όπως «γρατζουνούσαμε» τις κιθάρες μας, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά μία μελωδία που παίζαμε για αρκετή ώρα. Για κάποιο λόγο εκείνη τη στιγμή μου βγήκε να τραγουδήσω το «Άστα τα μαλλάκια σου» με τον τρόπο που ακούγεται τώρα, όπως το ανα-συνθέσαμε. Σκέφτηκα λοιπόν πως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να ξεκινήσω αυτόν τον δίσκο με ένα κομμάτι που είναι χαραγμένο στη μνήμη όλων μας, ένα τραγούδι που, εγώ τουλάχιστον, άκουγα από όταν ήμουν μικρός, σε μια νέα απόδοση, με έναν πιο σύγχρονο ήχο.
Θα παίρνατε ποτέ μέρος σε talent show; Ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτά;
Η τέχνη δεν είναι διαγωνισμός, ούτε πρωταθλητισμός.
Αυτό το διάστημα ετοιμάζετε τον πρώτο προσωπικό σας δίσκο. Σε τι ρυθμούς θα κινείται; Τι μπορείτε να μας αποκαλύψετε γι’ αυτό;
Στόχος μου είναι να ενσωματώσω τις επιρροές μου από το ρεμπέτικο ως το rock και από τα παραδοσιακά ακούσματα ως την μουσική των Roma. Με λίγα λόγια ένας συνδυασμός από μουσικές που μεγάλωσα και μουσικές που γνώρισα καλύτερα τόσο εδώ στο Λονδίνο όσο και στα ταξίδια που κάνω κατά καιρούς ανά τον κόσμο. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το επόμενο κομμάτι που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 19 με τίτλο «Μη μου μιλάτε για χορούς». Έχω μεγάλη αγάπη γι’ αυτό το τραγούδι αλλά και μεγάλη προσμονή.
Eσείς τι μουσική ακούτε;
Μεγάλωσα με Bob Marley, με τις κασέτες του (ναι τις πρόλαβα!) να παίζουν όλη μέρα στο δωμάτιο μου. Με συνεπήρε ο κοινωνικός αντίκτυπος της μουσικής του στην ιστορία της Τζαμάικα. Το δεύτερο πιο πολυπαιγμένο άλμπουμ στο κασετόφωνο ήταν «τα Μπλουζ του Πρίγκηπα» του Π. Σιδηρόπουλου. Από τον δίσκο αυτό είναι και ένα από τα πρώτα τραγούδια που έμαθα να παίζω στην κιθάρα, το Μπλουζ του Aποχωρισμού. Ακούω όμως και παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα, με τον Βασίλη Τσιτσάνη να είναι ο αγαπημένος μου. Στο Λονδίνο άρχισα να ακούω και πιο πολύ ξένη μουσική, με τον Αυστραλό τραγουδοποιό Xavier Rudd να έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.
Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να συνεργαστείτε, είτε στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;
Αν επέλεγα κάποιον εν ζωή, θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, κορυφαίο τραγουδοποιό των τελευταίων ετών και να ζήσω αυτό τον ηλεκτρισμό και τη Διονυσιακή ατμόσφαιρα από τη σκηνή.
Από την ξένη μουσική σκηνή θα ήθελα να παίξω μαζί με τον Django Reinhardt, όχι πως θα ήταν εύκολο, αλλά έναν ρυθμό θα τον κρατούσα… Από τους εν ζωή ξένους καλλιτέχνες, θα ήθελα να βρεθώ κάποια στιγμή με την LP.
Μπορείτε να περιγράψετε με λίγα λόγια τη σχέση σας με τη μουσική; Τι σημαίνει για εσάς;
Είναι ζωτικής σημασίας. Χωρίς τη μουσική θα ένιωθα μισός, κενός. Το καταλαβαίνω πιο έντονα τα τελευταία δύο χρόνια που ασχολούμαι πιο επαγγελματικά. Είναι τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου, έως τώρα, διότι τα πάντα γύρω μου έχουν να κάνουν με μουσική. Είναι φανταστικό. Είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, πηγή ενέργειας και φωτός.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Πολλά και όμορφα πράγματα για τα οποία έχω μεγάλη προσμονή. Αρκετά live με αρχή το αφιέρωμα στον Π.Σιδηρόπουλο στο Άμστερνταμ στις 13 του Γενάρη. Στο αφιέρωμα που έγινε φέτος στο Λονδίνο με αφορμή την επέτειο των 28 χρόνων από τον θάνατο του, η ανταπόκριση ήταν πολύ μεγάλη. Λόγω της αγάπης του κόσμου προς το πρόσωπο του Πρίγκηπα της ροκ, αποφασίσαμε να μεταφέρουμε αυτό το αφιέρωμα και στο Άμστερνταμ και κάποια στιγμή και στην Αθήνα.
Επίσης, στα άμεσα σχέδια μου είναι η παρουσίαση κομματιών, από τον δίσκο που ετοιμάζω, σε live στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο και παρέα με τον George Gaudy στο Ο2 academy στο Islington, στις αρχές του Μάρτη. Παράλληλα, δουλεύω τα επόμενα τραγούδια του δίσκου με στόχο να καταφέρω να τον ολοκληρώσω σύντομα.
Κλείνοντας τη συνέντευξη, πείτε μας, πώς ονειρεύεστε τη συνέχεια της μουσικής σας πορείας;
Εύχομαι να είμαι παραγωγικός όπως τώρα. Η έμπνευση και η όρεξη είναι μεγάλο πράγμα. Ανυπομονώ τόσο για την κυκλοφορία των υπόλοιπων τραγουδιών που ετοιμάζω όσο και για τα live που έρχονται. Αν μιλάμε για όνειρα σίγουρα ένα από αυτά είναι να καταφέρω να μεταδώσω την ενέργεια μου μέσα από τη μουσική στον κόσμο. Να «ανοίξει» η δίοδος επικοινωνίας με άλλα λόγια, αυτό είναι και η τέχνη άλλωστε, μία αμφίδρομη σχέση καλλιτέχνη και κόσμου.
Ακολουθήστε τον στα social:
https://www.facebook.com/SteliosTsoukiasOfficial/
https://www.instagram.com/steliostsoukias/?hl=el
και στο επίσημο κανάλι του στο YouTube:
