Η πιο αυτοβιογραφική ταινία του Κένεθ Μπράνα είναι η καλύτερη του και η καλύτερη της χρονιάς.
Το Belfast είναι άλλη μια απόδειξη, πως δεν χρειάζονται εκατοντάδες εκατομμύρια και τόνοι εφέ για να γυριστεί μια καλή ταινία. Όλα ξεκινάνε από ένα καλό σενάριο. Η ιστορία μιας οικογένειας, τη δεκαετία του 60 στη Βόρεια Ιρλανδία, στην ταραγμένη εποχή θρησκευτικών και πολιτικών συγκρούσεων.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι εκπληκτική. Χωρίς δεκάδες cut, γίνεται ο καμβάς ώστε ν’ανθίσουν οι σκηνές και ν’αναπνεύσουν οι ερμηνείες, χωρίς να αποπροσανατολίζουν το θεατή με περιττά πλάνα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον από το καστ, ίσως πρώτος μεταξύ ίσων να είναι ο Ciaran Hinds. Εξαιρετικά καλογραμμένοι χαρακτήρες και διάλογοι, δε γίνεται να μην συμπαθήσεις τους ήρωες του φιλμ, να μην ταυτιστείς.
Συγκινητικό, δραματικό, τρυφερό, με χιούμορ, με τη μουσική του Van Morrison να δίνει έμφαση στη νοσταλγία και να είναι το κερασάκι στην τούρτα. Η σκηνοθεσία είναι διακριτική, όπου όμως χρειάζεται, με έξυπνες ιδέες, αναδεικνύει τις σκηνές.
Ανάμεσα σε αδιάφορα blockbusters και art house ταινίες που δεν αφορούν κανέναν, το Belfast ανανεώνει την αγάπη προς τον κινηματογράφο, ένα απόλυτα ισορροπημένο φιλμ που θα αγγίζει όλα τα G-spots της καρδιάς.
Σκηνοθεσία: Κένεθ Μπράνα Πρωταγωνιστούν: Κατριόνα Μπαλφ, Τζούντι Ντεντς, Τζέιμι Ντόρναν, Σιέραν Χιντς, Κόλιν Μόργκαν, Τζουντ Χιλ.
