Η λίστα αποτελείται κυρίως από «κρυφά διαμάντια», τα οποία πιθανώς δεν έχουν λάβει ιδιαίτερη θέρμη από το κοινό
Βρισκόμενοι στα μισά του έτους, οι σινεφίλ έχουν απολαύσει πλήθος ταινιών το 2022, σε μια χρονιά όπου επέστρεψε ολοκληρωτικά η κινηματογραφική εμπειρία, ύστερα από δύο συναπτά έτη κλεισίματος, ή μερικού ανοίγματος. Έτσι, οι κριτικοί Άντονι Όλιβερ Σκοτ και Μανόχλα Ντάγκρις δημοσίευσαν τις αγαπημένες τους ταινίες της χρονιάς -μέχρι στιγμής.
Η λίστα αποτελείται κυρίως από «κρυφά διαμάντια», τα οποία πιθανώς δεν έχουν λάβει ιδιαίτερη θέρμη από το κοινό. Παραλείπονται, έτσι, δημοφιλείς ταινίες υπερηρώων, κινουμένων σχεδίων και λοιπές «mainstream» παραγωγές, διότι οι περισσότερες εξ’ αυτών έχουν κυριαρχήσει στα ταμεία των κινηματογράφων.
Τα Πάντα Όλα (Everything Everywhere All At Once)
Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκεται η Έβελιν, μία εξουθενωμένη Κινεζοαμερικανίδα, η οποία όχι μόνο δεν μπορεί να συνεννοηθεί με τον πατέρα, τον σύζυγο και την κόρη της, αλλά δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τους φόρους της. Όταν της δίνεται η δυνατότητα να μεταπηδήσει σε άλλα σύμπαντα, τίποτα δεν την έχει προετοιμάσει για αυτό που την περιμένει.
Αποτελεί την πιο επιτυχημένη ταινία της εταιρείας παραγωγής A24 και πρόωρο φαβορί για την επερχόμενη σεζόν βραβείων, σύμφωνα με αναλυτές και κριτικούς. Η New York Times την επευφήμησε για την έξυπνη μίξη μιας γαλαξιακής περιπέτειας στο πολυσύμπαν και μιας γλυκόπικρης ιστορίας για τη μετανάστευση και τις ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Το Συμβάν (Happening)
Γαλλική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος της Αννί Ερνό. Θίγει το άκρως επίκαιρο ζήτημα των αμβλώσεων, στη Γαλλία του ’60, όπου ήταν ακόμα παράνομες. Κατά την κριτικό Μανόχλα Ντάγκρις, η ταινία, μέσα από το «θαρραλέο» βλέμμα της σκηνοθέτριας Οντρέ Ντίγουαν, παρουσιάζει μια γυναίκα, η οποία στην προσπάθειά της να ζήσει όπως επιθυμεί, κινδυνεύει να θεωρηθεί εγκληματίας.
Flux Gourmet
Έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και αφηγείται την ιστορία τριών «ψυχικά ταραγμένων» μουσικών, οι οποίοι εγκαθίστανται σε ένα ινστιτούτο αφιερωμένο στη γαστριμαργική τέχνη. Σύμφωνα με τη New York Times, η ταινία αποτυπώνει τη διπλή πλευρά του ανθρώπου: είμαστε ζώα οδηγούμενα από πόθο, πείνα και επιθετικότητα, αλλά και ευαίσθητα πλάσματα ερωτευμένα με την ομορφιά και τις αφηρημένες έννοιες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους συντελεστές βρίσκεται ο Μάκης Παπαδημητρίου και η Ελληνογαλλίδα Αριάν Λαμπέντ.
KIMI
Στην εταιρεία τεχνολογίας ονόματι «ΚΙΜΙ», οι εργαζόμενοι ασχολούνται με την επίλυση ζητημάτων ενός ψηφιακού βοηθού. Το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, η Άντζελα Τσάιλντς, ακούει τυχαία ένα έγκλημα μέσω του προγράμματος και προσπαθεί να το ερευνήσει. Η εφημερίδα στάθηκε στην σκηνοθετική επιλογή του δημιουργού, να ενώσει στοιχεία θρίλερ με ζωηράδα και διασκέδαση στο έργο.
Neptune Frost
Η ταινία εξερευνά το καλλιτεχνικό ρεύμα «Αφρο-φουτουρισμός», σε ένα κολάζ πλούσιων εικόνων και ήχων, το οποίο συνδυάζει την αναρχική πολιτική με την αναρχική αισθητική, σύμφωνα με τον Όλιβερ Σκοτ.
Δεσμοί Γυναικών (Lingui, Sacred Bonds)
Στα προάστια της Ντζαμένα στο Τσαντ, η Αμίνα ζει μόνη της με την 15χρονη κόρη της, τη Μαρία. Ο ήδη εύθραυστος κόσμος της καταρρέει την ημέρα που ανακαλύπτει πως η κόρη της είναι έγκυος. Η έφηβη δεν θέλει αυτή την εγκυμοσύνη. Σε μια χώρα στην οποία η έκτρωση καταδικάζεται όχι μόνο από τη θρησκεία, αλλά και από τον νόμο, η Αμίνα αντιμετωπίζει μια μάχη που δείχνει εκ προοιμίου χαμένη.
Η ταινία προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη και θίγει επίκαιρα και ζωτικά ζητήματα, όπως τα έμφυλα στερεότυπα και οι αμβλώσεις.
Το Μέλλον (Futura)
Το ντοκιμαντέρ ταξιδεύει κατά μήκος της Ιταλίας και εστιάζει στα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τις ανησυχίες της νεολαίας για το μέλλον της.
Μικρή Μαμά (Petite Maman)
Το Γαλλικό δράμα ακολουθεί την οκτάχρονη Νελί, η οποία μόλις έχει χάσει τη γιαγιά της και βοηθά τους γονείς της να αδειάσουν το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε η μητέρα της. Μια μέρα, στο διπλανό δάσος, η Νελί θα συναντήσει ένα κορίτσι της ηλικίας της.
Οι κριτικοί της εφημερίδας παραξενεύτηκαν από τους ρυθμούς του έργου, καθώς δεν κυλάει όπως κυλούν συνήθως οι ταινίες. Όμως αυτό το στοιχείο είναι που τους εντυπωσίασε και την κατέταξαν στις καλύτερες της χρονιάς.
Mr. Bachmann and His Class
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τον καθηγητή του τίτλου, στην προσπάθειά του να διδάξει την τάξη του, η οποία αποτελείται κυρίως από μετανάστες. Το έργο αναγνωρίζει τη δυσκολία της εκμάθησης, καθώς και τη μαγεία της αξιοπρέπειας, κατά την εφημερίδα.
Ηδονή (Pleasure)
Ακόμα μια ταινία, η οποία προβλήθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης είναι η Μπέλα, η οποία φτάνει στην Αμερική με 25 τατουάζ, τρυπημένες θηλές και μια έντονη επιθυμία να αφήσει το στίγμα της στον χώρο της κινούμενης εικόνας. Όταν ο Αμερικανός τελωνειακός ρωτά αυτή τη φιλόδοξη δεκαεννιάχρονη Σουηδέζα αν βρίσκεται στη χώρα για δουλειά ή διασκέδαση, η απάντηση δεν είναι εύκολη… Ένα ωμό, πλην στοχαστικό ταξίδι στην αμερικανική πορνοβιομηχανία, που ωστόσο προσφέρει μια ανθρώπινη όσο και χιουμοριστική απεικόνιση ενός ανδροκρατούμενου κόσμου μέσα από μια γυναικεία σκοπιά.
Οι κριτικοί θαύμασαν τον κορμό της ταινίας, ο οποίος φανερώνει τις δυσκολίες και τον τρόμο που χαρακτηρίζουν το χτίσιμο μιας «Αμερικανικής επιτυχίας», στο πρόσωπο της πρωταγωνίστριας.
