«Θα ξεχιονίσω το σύμπαν» : Μια παράσταση εμπνευσμένη από τη ζωή της Κατερίνας Αγγελάκη – Ρουκ

Δείτε και αυτό

Ο «Άνθρωπος χωρίς όνομα» του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ για πρώτη φορά στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη

Νοέ 3, 2024

«Φυλαχτό»: Το μυθιστόρημα του βραβευμένου συγγραφέα Ρομπέρτο Μπολάνιο μεταφέρεται στη σκηνή του Θεάτρου οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» σε σκηνοθεσία Μάγδας Κόρπη

Οκτ 25, 2021

Η ομάδα Amor Omnia παρουσιάζει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων “Λευτέρης Βογιατζής” τη νέα της παράσταση, “Θα Ξεχιονίσω Το Σύμπαν_”, σε σκηνοθεσία του Αντρέα Μαντά που υπογράφει και το πρωτότυπο κείμενο.

Πρόκειται για μια παράσταση αφιερωμένη στην ποίηση και την προσωπικότητα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, με το κείμενο να είναι ευθέως εμπνευσμένο από το ιδιαίτερο ύφος της μεγάλης ποιήτριας, και με αναφορές σε θραύσματα της ποίησής της. Η παράσταση ανεβαίνει στη σκηνή του ιστορικού θεάτρου της Κυψέλης τον Ιανούαριο του 2024 -μια επιλογή διόλου τυχαία, αφού στις 21/1 συμπληρώνονται 3 χρόνια από το θάνατο της Ρουκ.

Την Κατερίνα “ντύνεται” επί σκηνής, μια γυναίκα με σύνδρομο Down, η Χριστίνη Γεωργανά, η οποία (άλλη μια συγκινητική σημειολογική αναφορά) επιστρέφει στο συγκεκριμένο θέατρο 18 χρόνια μετά την πρώτη της εμφάνιση, στην περίφημη “Bella Venezia” του Λευτέρη Βογιατζή. Η Χριστίνη, με την αισθαντικότητα που χαρακτηρίζει τα εκφραστικά της μέσα, και την ιδιαίτερη αντίληψή της για τον ποιητικό λόγο, μας ανοίγει διάπλατα ένα ευφάνταστο παράθυρο στο σύμπαν της ποιήτριας. Το κείμενο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη, βασισμένα σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής της Ρουκ. Εν συνόλω, είναι η θύμηση αυτού που ξεχάστηκε, κρύφτηκε, παραλείφθηκε και εν τέλει χάθηκε στη μνήμη.

Τον ποιητικό λόγο του έργου αγκαλιάζουν απαλά οι υπέροχες συνθέσεις του Martin Rev των θρυλικών Suicide, που με χαρά παραχώρησε το δικαίωμα χρήσης τους, ενώ τη δράση πλαισιώνουν διάφορα πρωτότυπα-βίντεο απαγγελίες ποιημάτων της Ρουκ στα Αγγλικά, από τις Rutanya Alda και Arleen Schloss.

“Πλάσματα σαν την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ ήταν/είναι (παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι το ίδιο πράγμα, τελικά) σαν τσαλακωμένα κτίρια. Πολλές φορές εμείς οι υπόλοιποι τα προσπερνάμε αμέριμνοι και ενίοτε τα πατάμε, σαν σάπια φρούτα. Αυτά όμως διαθέτουν δύναμη και κρατάνε μια μνήμη στο κουκούτσι τους. Έχουν επιμονή και κάνουν πράξεις αυτοθυσίας. Φυτρώνουν πάλι, τινάζονται ώς τον ουρανό και κατοικούνται ξανά, ανάβοντας όλα τους τα φώτα. Ο έρωτας, η ποίηση, αξεχώριστα μας δίνουν το παράδειγμα, οφείλουν να ξεπερνούν φραγμούς, τους φραγμούς που ορθώνουν οι συμβάσεις και τα δεσμά μιας μέτριας και ανόητης κοινωνίας. Μέσα και έξω από αυτή την τάξη, κάπου, κάποτε, κάπως μια μυστική φωνή περνάει, σαν από μια σχισμή. Η αποστολή του ποιητή είναι να κάνει αισθητή την παρουσία της. Τέτοια ήταν και η αποστολή της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, που ανάμεσα σε άλλα κλήθηκε να παλέψει με την αναπηρία.

Η επιλογή της Χριστίνης να ερμηνεύσει αυτά τα θραύσματα της ποίησης της Ρουκ έγινε ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Η Χριστίνη είναι ένας παρθένος, καθαρός οργανισμός, που περιέχει στα πνευματικά και ψυχικά της αποθέματα αυτήν τη δύναμη και τη μνήμη που αναφέρθηκε πρίν. Διότι σαν ανοίξουν τα μάτια των παρθένων πλασμάτων, ο κόσμος αναδύεται από μέσα τους διαφορετικός, καινούργιος, αγνός. Σαν να παίρνει μυστικές οδηγίες από τα όνειρά τους ή να μην είναι παρά μόνο αυτό το είδωλο στον καθρέφτη στο οποίο ο ήλιος αγαπά να παίζει αντίκρυ. Πιστεύουμε ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να αναδείξει την υπέρβαση της ποίησης της. Επίσης, είναι πολύ συγκινητικό αυτός ο άνθρωπος να επιστρέφει στο συγκεκριμένο θέατρο και σε αυτήν τη συνθήκη, μετά από τόσα χρόνια.” – Αντρέας Μαντάς

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη-Κείμενο-Σκηνοθεσία: Αντρέας Μαντάς

Ερμηνεία: Χριστίνη Γεωργανά

Μουσική: Martin Rev
Video Guests: Rutanya Alda, Arleen Schloss

Φωτογραφίες: Βασίλης Γεροντάκος

Video: Σπύρος Αλιδάκης
Γραφιστικά: Στέλιος Χέλμης

Επικοινωνία – Οργάνωση παραγωγής: Τίνα Παππά / Amor Omnia

Μια συμπαραγωγή της Λυκόφως και της Amor Omnia