Αν η χαλάρωση σ’ ένα ειδυλλιακό σκηνικό πάνω στη θάλασσα και η αναζήτηση για την απόλυτη γευστική εμπειρία είναι το ζητούμενο στις καλοκαιρινές διακοπές, τότε είναι σίγουρο πως οι Πηγές Καλλιθέας στη Ρόδο αποτελούν τον ιδανικό προορισμό.
Σ’ ένα από τα πιο όμορφα σημεία στο Νησί των Ιπποτών, το «Kallithea Springs» bar-restaurant, κομμάτι του υπέροχου παραθαλάσσιου μνημείου, ενός μοναδικού συνδυασμού φύσης, αρχιτεκτονικής και ιστορίας, είναι ο ορισμός του Παράδεισου επί γης!
«Τα τελευταία χρόνια έγινε η σωστή μελέτη ώστε να αναδείξουμε το ιστορικό αυτό μέρος. Οι Πηγές της Καλλιθέας είναι ένα αξιοθαύμαστο και αντιπροσωπευτικό δείγμα αρχιτεκτονικής, το οποίο έχει ενσωματωθεί στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής» αναφέρει ο Στέλιος Καρακασίδης, διευθυντής του χώρου και προσθέτει: «Το Kallithea Springs είναι ένα all-day restaurant με πολύ ωραίες μουσικές, μπροστά σε μια παραλία με κρυστάλλινα νερά, όπου οι λουόμενοι μπορούν να απολαύσουν το κοκτέιλ τους και να γευτούν πιάτα με απαράμιλλη γεύση».
«Ο χώρος εναρμονίζεται με το μνημείο που μας φιλοξενεί. Στόχος μας είναι να προσφέρουμε στον επισκέπτη μας ένα προϊόν άριστης ποιότητας, σ’ ένα τοπίο μαγικό» προσθέτει ο Άγγελος Μιχαλαριάς, general & operations manager του χώρου. «Από τις 9 το πρωί είμαστε εδώ για πρωινό και brunch και αργότερα για μεσημεριανό και δείπνο».
Τα πιάτα του εστιατορίου έχουν τη διάσημη υπογραφή του σεφ Αργύρη Γιαννόπουλου (μεταπτυχιακό στη γαλλική γαστρονομία στο φημισμένο Institut Paul Bocuse και προϋπηρεσία σε εστιατόρια με αστέρια Michelin σε Λιόν και Παρίσι), ο οποίος με περίσσια υπερηφάνεια μας… συστήνει το φετινό αξεπέραστο μενού. «Έχουμε δημιουργήσει πιάτα ώστε να μπορούν να μοιραστούν σε παρέες: καλαμαράκι με γλάσο από πόντσου και λάιμ, χταπόδι γλασαρισμένο με μυρωδικά του τόπου και χούμους με παντζάρια. Εξαιρετική επιλογή είναι οι μακαρονάδες με θαλασσινά, αλλά και η αυθεντική ιταλική καρμπονάρα με γουανσάλε και πεκορίνο Ρομάνο».
Η κουζίνα του Kallithea Springs bar-restaurant είναι μεσογειακή, με πρώτη ύλη που προμηθεύονται κυρίως από τη Ρόδο, αλλά και από τα γύρω νησιά. Υπάρχουν όμως και Asian πιάτα, όπως μας λέει ο sous chef Δημήτρης Ντανελάκης, επίσης επαγγελματίας με πολλές περγαμηνές: «Οι επιρροές μας είναι από τη Μεσόγειο, αλλά με τις δημιουργίες μας μπορούμε να καλύψουμε όλα τις γευστικές απαιτήσεις. Για μας πρωτεύων είναι να είμαστε χαρούμενοι στη δουλειά μας, διότι αυτό –αργά ή γρήγορα– βγαίνει και στο πιάτο που δημιουργούμε.
Πηγές Καλλιθέας: Η μακραίωνη ιστορία του εμβληματικού αξιοθέατου της Ρόδου
Οι Πηγές Καλλιθέας, που οφείλουν το όνομά τους στον ομώνυμο, γραφικό όρμο της Καλλιθέας, αναβλύζουν κοκκινωπής απόχρωσης νερά με ιαματικές ιδιότητες, ξακουστές από την αρχαιότητα, με τις παλιότερες μαρτυρίες να φτάνουν στον 7ο π.Χ. αιώνα. Πρόκειται για έναν περίτεχνο συνδυασμό φύσης και μνημειακής αρχιτεκτονικής. Την ίδια ώρα, οι Πηγές Καλλιθέας αποτελούν κι ένα μνημείο νεότερης ιστορίας, καθώς έχει θεμελιωθεί πάνω σε διατηρητέα κτήρια.
Η φήμη των Πηγών Καλλιθέας παρέμεινε σταθερή μέσα στους αιώνες, ήταν όμως επί Τουρκοκρατίας στη Ρόδο (1523-1912) που γνώρισαν ξανά μεγάλη ακμή: το κοκκινωπό νερό συγκέντρωνε πολύ κόσμο που συνέρρεε οικογενειακώς, ακόμα και από τα βάθη της Ανατολίας, προκειμένου να βιώσουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Αυτό που άλλαξε ριζικά τη φυσιογνωμία των Πηγών Καλλιθέας, μετατρέποντάς τις σε μια σύγχρονη λουτρόπολη, ήταν η κατάκτηση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 και οι επιδιώξεις της φασιστικής κυβέρνησης του Μουσολίνι για επίδειξη δύναμης και υπεροχής στην ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πηγές της Καλλιθέας οδηγήθηκαν στην παρακμή, καθώς νωρίτερα οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει το συγκρότημα σε σωφρονιστήριο.
Το 1948, τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος, και μόνο χάρη στα κεφάλαια που διατέθηκαν στο πλαίσιο του σχεδίου Marshall, για την οικονομική ανάκαμψη του νησιού, οι Πηγές έκαναν μια ταπεινή προσπάθεια να ξανανοίξουν, για να κλείσουν οριστικά αυτή τη φορά, το 1967.
Χάρη στο ιδιαίτερο φυσικό τους κάλλους, οι Πηγές έγινα το σκηνικό για κινηματογραφικές ταινίες, με πιο διάσημη τα θρυλικά «Κανόνια του Ναβαρόνε» του Τζέι Λι Τόμσον (1961). Στην ελληνική συλλογική μνήμη όμως η περιοχή έμεινε χαραγμένη από την ταινία «Το δόλωμα» (1964) του Αλέκου Σακελλάριου, με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
