Με μεγάλη θλίψη, η ακαδημαϊκή κοινότητα αποχαιρετά τον καθηγητή Ιατρικής και πρώην Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), Σπυρίδωνα Μουλόπουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών.
Ο Σπυρίδων Μουλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1950. Το 1953 αναγορεύθηκε διδάκτωρ και ειδικεύτηκε στην Παθολογία-Καρδιολογία. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες της ακαδημαϊκής ιεραρχίας, από βοηθός και επιμελητής της Θεραπευτικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» έως τακτικός καθηγητής το 1972.
Από το 1974 έως το 1994, διετέλεσε διευθυντής της Θεραπευτικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» και κατείχε σημαντικές διοικητικές θέσεις, όπως πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής (1980-1981), αντιπρύτανης (1981-1982) και πρύτανης του ΕΚΠΑ (1982-1983).
Ο καθηγητής Μουλόπουλος διακρίθηκε διεθνώς για την εφεύρεση της ενδοαορτικής αντλίας, μια σημαντική καινοτομία στην καρδιολογία. Επίσης, διενήργησε την πρώτη στεφανιογραφία παγκοσμίως, ένα χρόνο πριν την εφαρμογή της στις ΗΠΑ. Εγκατέστησε την πρώτη στην Ελλάδα Μονάδα Εντατικής Θεραπείας παθολογικών νοσημάτων και την πρώτη Μονάδα Εγκεφαλικών Επεισοδίων.
Η παρακαταθήκη του περιλαμβάνει πάνω από 400 δημοσιεύσεις σε ξενόγλωσσα περιοδικά, τα οποία απέσπασαν χιλιάδες αναφορές. Ήταν ο εμπνευστής των «Θεραπευτικών Εξελίξεων», της πρώτης επιστημονικής ημερίδας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, η οποία συνεχίζεται αδιάλειπτα για 50η χρονιά.
Ο Σπυρίδων Μουλόπουλος κατείχε υψηλές θέσεις ευθύνης, όπως πρόεδρος του Ανώτατου Υγειονομικού Συμβουλίου του Υπουργείου Υγείας, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ερευνών του Υπουργείου Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ιατρικής Ακαδημίας και επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Γιούτα.
Η συμβολή του στην ιατρική επιστήμη και η αφοσίωσή του στην εκπαίδευση και την έρευνα θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη όλων όσων τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του. Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ακαδημαϊκή και ιατρική κοινότητα.
