Την δική της τοποθέτηση έκανε η Μιμή Ντενίση μέσα από τα social media σχετικά με το ντόρο που έχει προκληθεί γύρω από τις παραστάσεις που λαμβάνουν χώρα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
Η γνωστή ηθοποιός πήρε αφορμή από τα πολυσυζητημένα αποτελέσματα της Λένας Κιτσοπούλου και του Φρανκ Καστόρφ στο θέατρο της Αργολίδας.
Η Μιμή Ντενίση μάλιστα θέλησε να τοποθετηθεί μιλώντας ανοιχτά προς όλους όσους υποστηρίζουν πειραματισμούς και νεοτερισμούς στο χώρο της Επιδαύρου.
Η ανάρτηση της Μιμής Ντενίση:
Οι μέρες είναι βαριές και δύσκολες. Ο θάνατος των δυο παιδιών που πέθαναν για να σώσουν ανθρώπους, ο κόσμος που χάνει σπίτια, κόπους και ελπίδες, ο τουρισμός που φεύγει και τόσα αλλά μαύρα.
Κι όμως η μάχη γίνεται για την Επίδαυρο. Μεταξύ μας, εδώ είμαι εναντίον του κανιβαλισμού οποιουδήποτε ανθρώπου. Εναντίον της μείωσης της ελευθερίας οποιουδήποτε καλλιτέχνη… αλλά… το βασικό είναι να πάρουμε μια απόφαση κρατούντες, καλλιτέχνες και κοινό».
Θέλουμε την Επίδαυρο να παραμείνει ένας ιερός χώρος που παρουσιάζει στην διεθνή κοινότητα την Αρχαία γραμματεία; Θέλουμε να διατηρήσουμε κάποιες παραδόσεις; Γιατί γενικά τις έχουμε καταργήσει; Δεν είμαι υπέρ των μουσειακών παραστάσεων.
Αλλά «εκσυγχρόνιζω τους μεγάλους τραγικούς» σημαίνει πως έχω το ταλέντο να πάρω τα σπουδαία αιώνια κείμενα τους, που στέκουν σε κάθε εποχή, να τα ανεβάσω με καινούργια αισθητική, μουσική, ερμηνευτικό τρόπο.
Όχι να πάρω τα κείμενα για να τα πειράξω, αλλάξω, προσθέσω κείμενα άλλων και να πειραματιστώ. Όποτε;;»
Έχουμε άπειρους χώρους για πειράματα. Όσο ακραία και να είναι, για μένα κάτι προσφέρουν. Όχι όμως στην Επίδαυρο. Εκτός και αν αποφασίσουμε πως θα είναι χώρος ακραίου πειραματισμού. Αλλά τότε δεν υπάρχει τέλος.
Γιατί άλλοι θεωρούν κιτς τα ακραία μοντερνιστικα ανεβάσματα που γίνονται, άλλοι θεωρούν κιτς τα ακραία τηλεοπτικό επιθεωρησιακά. Άκρη δεν βγαίνει έτσι. Σπουδαία η δουλειά του Γερμανού σκηνοθέτη για όσους την γνωρίζουν. Δεν θεωρείται βέβαια mainstream ούτε στην χώρα του. Γιατί, αν δω τους ηθοποιούς μέσω οθόνης τώρα, γιατί όχι και ένα ροκ συγκρότημα που διασκευάζει την Αντιγόνη».
Άρα το ερώτημα είναι ένα. Τι θέλουμε να αντιπροσωπεύει η Επίδαυρος; Είμαστε στα μάτια της υφηλίου σημαντικοί για τους νεωτερισμούς μας; Η μοναδικοί για τους αρχαίους ποιητές μας που τους δίνουν έμπνευση για να κάνουν εκείνοι νεωτερισμούς;»
