Οι απανταχού Eurovisionistas και όχι μόνον, εύχονται σήμερα στην Αλέξια.
Το κορίτσι από την όμορφη Κύπρο που ήρθε στα μουσικά πράγματα των δυο χωρών για να αλλάξει τον ρου της ιστορίας της pop μουσικής σήμερα “γιορτάζει”.
5 Φεβρουαρίου του 1964 και η Αμμόχωστος καλωσορίζει μια μεγάλη φωνή που έμελλε να αγαπηθεί όσο λίγες.
Στην πόλη της έζησε από τα παιδικά της χρόνια ως τον Αύγουστο του 1974 που η τουρκική εισβολή ανάγκασε την οικογένεια της και χιλιάδες Ελληνοκύπριους να γίνουν πρόσφυγες.
Ξεκίνησε από τη νεαρή ηλικία τις σπουδές στο κλασσικό τραγούδι και το πιάνο ενώ το μέλλον προβλεπόταν ευοίωνο.
Το 1981 ήταν η χρονιά που έμελλε όλοι όσοι αγαπούν και ακολουθούν τον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού της Εurovision να την γνωρίσουν μιας που ως μέλος του συγκροτήματος Island εκπροσώπησαν για πρώτη φορά την Κύπρο με το “Μόνικα” (Δ.Γεωργιάδης-Στ.Σιδεράς).Η θέση που επιφύλασσε η Ευρώπη στο νησί της Αφροδίτης ήταν η τιμητική 6η.
Το 1985 την συναντούν να διδάσκει σολφέζ, μουσικολογία και ακουστική ανάλυση στο Boston Community Center, και παράλληλα να παρακολουθεί μαθήματα Voice Therapy.
1987 η χρονιά που σημαδεύει την καριέρα της. Εκπροσωπεί και πάλι την χώρα της ως solo αυτή τη φορά με το γνωστό σε όλους “Ασπρο Μαύρο” (Μ.Παπαπαύλου-Α.Παπαπαύλου) και κερδίζει πανευρωπαϊκά τις εντυπώσεις 7η θέση για την Κύπρο και οι eurofans ¨ανακαλύπτουν” μια eurostar που τελικά θα τους συντροφεύει για πολλά ακόμα χρόνια της ζωής τους. Το τραγούδι ξεπερνά τις 250.000 πωλήσεις σε Σκανδιναβικές χώρες και αυτό είναι η κύρια αιτία που μετακομίζει στην Ελλάδα για να κάνει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο «Αλέξια» σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου και στίχους Γιώργου Μήτσιγκα ο οποίος κάνει ρεκόρ πωλήσεων με περισσότερους από 300,000 για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη.
Η πορεία γνωστή. Τα κορίτσια ξενυχτάνε, Αγάπη καλοκαιρινή, Σταλιά σταλιά, Θα σε περιμένω,Το ξέρω το ξέρω, Γράμματα, Κανένας δεν μας σταματά, Ελα έλα, Ερωτευμένη, Ένα δύο τρία, Όλοι θέλουνε να ξεχωρίζουν, Ορκίσου, Δίλημμα, Καλημέρα (το περιβόητα σήμα της εκπομπής “Πρωινός καφές” επί σειρά ετών), Αλλάξαμε θέση, Μάτια μου, Τρυφερά, Νερομπογιές, Είσαι το καλύτερο μου κλπ.
Το 1991 εκπροσωπεί την χώρα μας στο φεστιβάλ Eurosong και κατακτά το πρώτο βραβείο με το τραγούδι “Έλα (love me)” των Μ.Πλέσσα Λ.Καρέρ..
1993 και η πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα και δημιουργός προσφέρει στο κοινό της έναν δίσκο “διαμάντι” έως και σήμερα. «Η Αλέξια ερμηνεύει τα Κλασικά» και ένας διπλός δίσκος, με παλιά ελαφρά τραγούδια που έχουν γραφτεί από το 1939 ως το 1968, με την υπογραφή μεγάλων Ελλήνων δημιουργών. Η ενορχήστρωση ανήκε στον Κώστα Καπνίση, ενώ, ο δίσκος ηχογραφήθηκε με τη συμφωνική ορχήστρα της Βουλγαρίας.
Ακολουθούν εξαιρετικές συνεργασίες με Μίμη Πλέσσα, Γιώργο Χατζηνάσιο, Στέφανο Κορκολή ενώ το 1997 εκπλήσσει για ακόμα μια φορά το κοινό της μιας που κυκλοφορεί δίσκο με jazz μουσική. Η συγκεκριμένη δουλειά της θεωρείται ο πιο εμπορικός τζαζ δίσκος στη χώρα μας και εκείνη η καλύτερη ελληνόφωνη τζαζ τραγουδίστρια.
Από το 1995 ξεκινά η συνεργασία της με τον Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος την προσκαλεί στο Καλλιμάρμαρο στάδιο για να ανοίξει τη συναυλία που διοργανώθηκε τότε προς τιμήν του και η “Φαίδρα” γνωρίζει την καλλιτέχνιδα σε ένα διαφορετικό κοινό που έως τότε την ακολουθούσε. Ακολουθεί δίσκος με 26 τραγούδια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη που την εμπιστεύτηκε για να τα δισκογραφήσει.
Η Αλέξια τολμά και κάνει βήματα ακόμα και στον κινηματογράφο. Έχει συνεργαστεί με δημιουργούς στο εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε alternative ταινίες ως δημιουργός ,τραγουδίστρια αλλά και ως ηθοποιός. Από το 2000 ξεκινά να συνθέτει δικά της μουσικά κομμάτια, να γράφει πεζά και ποιήματα ενώ το τριπλό της άλμπουμ Re-bE, είναι εκείνο που την κάνει ιδιαίτερη υπερήφανη.
Ο δίσκος αυτός περιέχει φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς, ορχηστρικά κομμάτια, πειραματισμούς σε πεζά και παρουσιάζει μια νέα Αλέξια. Ακολουθούν οι Sacred Whispers, Backyards, Birds, have to fly κλπ
Η εξαιρετική καλλιτέχνιδα και δημιουργός συνεχίζει να ζει μεταξύ Αμερικής Κύπρου και Ελλάδας και αυτό που μας ευχαριστεί είναι ότι συνεχίζει να την διακρίνει η απλότητα του κοριτσιού εκείνου που ο συντάκτης γνώρισε το 1987 χωρίς ίχνος σνομπισμού.Για την φωνή της δεν θα σχολιάσουμε.Ακόμα καλύτερη.Και το μέλλον είναι μπροστά της.
Αλέξια “¨Να μας ζήσεις”.
‘Ενας θαυμαστής και φίλος
